Wat een tijd geleden dat ik me hier boven aan mijn raam verschuil in de zon wat voorbij schuift. Ik zit ongemakkelijk rustig hier in dat kamertje waar ik veel gelezen en geschreven heb en ben bezig met het opruimen van mijn spulletjes, emotionele momenten komen voorbij en raken me soms erg hard.
Zo gaat het al dik een maand en ik kom er moeilijk doorheen,
en vandaag sta ik op het punt om mijn muur van mijn transitie in een doos te
stoppen. Een moment van drie jaar hangt hier samen met de kaartjes en viltjes
die ik heb ontvangen van mijn vrienden en gasten, gasten van de Barbeau of
mensen die ik in een café leerde kennen. Al deze stukjes tekst heb ik op mijn muur
geplakt in de tijd dat ik volop bezig was met mijn verandering. Maar de verandering
van de afgelopen drie jaar gaat nu niet meer zo snel, ik voel me enorm fijn met
mijn lichaam en de hormonen veranderen me nog steeds, maar ik zelf zit niet
meer zoveel in de tijd van de transitie. Ik leef meer dan ooit tevoren en jaren
als vrouw merk ik dat de mannelijke eigenschappen die ik heb er best mogen
wezen, ik schaam me er niet voor en geniet soms van mijn makkelijke aanpak. Maar
ook hierin merk ik een verandering opkomen. Ik wil verder in mijn ontwikkeling
en de omgeving waarin ik woon houd me een beetje tegen. Ik merk dat ik mezelf
tegen hou in deze vertrouwde omgeving waar alles zo makkelijk gaat.
Ook merk ik dat mijn transitie hierin makkelijk is gegaan ook al zijn er
momenten geweest die erg zwaar en met veel impact op me neerkwakte.
Dus terwijl ik dit schrijf merk ik de moed om de muur leeg te maken en in mijn gevoelige doos stop, een doos waar afblijven opstaat. Meer voor mezelf dan voor iemand anders ook al weet ik een aantal personen die ook van deze doos beter af kunnen blijven. <3 M,R,L,C,I, <3
Afblijven, mijn gewicht in een doos wat ergens mag liggen en wat eventjes niet mee gaat op de reis die ik maak. Een afstand creëren van een doos vol emoties die me soms en afgelopen maand enorm konden raken en me lieten opgeven aan de bezigheden hier in huis, opruimen werd te vaak tot een halt geroepen en dat probeerde ik met en met verder te verwerken. En vandaag stop ik dat laatste gedeelte er bij weg, AFBLIJVEN!!