Waar sta ik in mijn belevingen met wat ik meemaak, en hoe ik zelf vind dat ik twee jaar geleden de keuze maakte die me nu iedere dag laat zijn in wie ik ben. Eindelijk sta ik daar in de persoon die ik ben. En hoe ik nu aan het leven ben doet voor mezelf het gevoel leven dat ik leef en eindelijk de persoonlijkheid in mijzelf naar boven laat komen.
Dit is gewoon gezegd de korte versie waarin ik nu leef en dat is geweldig, maar niet alleen maar zonneschijn. Ik zit in een transitie die natuurlijk verloopt voor mij, maar het pad wat ik bewandel is dat niet. Het stottert en hapert en dat maakt het niet makkelijk. De zeven maanden die ik nu aan de hormonen zit laten me steeds meer het vrouwelijke zien en voelen in mijn eigen lichaam. En dat ziet de buitenwereld ook, ze zien dat mijn uiterlijk beetje bij beetje verandert en dat is geweldig. Maar dat beetje bij beetje dat speelt ook in mijn lichaam, ik wil steeds meer ontdekken en weten hoe ik kan leven. Ik ben bezig om te ontdekken hoe en waar ik sta als vrouw in de wereld, een spoedcursus vrouw zijn dus. Ofja de dertig jaar die ik gemist heb probeer ik nu zo snel mogelijk in te halen, en dan kunnen we sommige stukjes gewoon lekker skippen. En dat is maar goed ook, al had ik ze graag meegemaakt. Gewoon geboren worden in het geslacht dat je bent zou al moeilijk genoeg zijn. Maar daar sta ik niet, ik sta nu hier tussen het mannelijke geslacht. Iets wat eindelijk steeds meer op de juiste plek valt voor mij. Eindelijk begrijp ik wat ik met dat mannelijke geslacht kan, en wat ik ermee wil. En dat is nu juist iets wat nu nog niet kan, het gevoel wat in mijn lichaam speelt is voor het mannelijke geslacht om mij heen nog niet helemaal juist. Juist dat is iets waar ik veel moeite mee heb, waar sta ik als het gaat om het geslacht tussen ons beide. Soms de knuffel of kus die ik zou willen krijgen van een man of jongen. Eindelijk voel ik me thuis tussen beide geslachten, het vertrouwen van het vrouwelijke en de nieuwsgierigheid van het mannelijke. Steeds meer speelt dit bij mij, eindelijk thuis voelen in je eigen lichaam, en steeds beter begrijpen wat goed bij mij voelt hoe ik me kan begeven tussen de beide geslachten. Een erg moeilijk gebeuren, een gigantisch ommezwaai in mijn leven en voor de mensen die om mij heen leven. Voor iedereen die me kent is het niet altijd makkelijk het verschil te merken hoe ze me leerde kennen, en in wat ik aan het worden ben.
Dit is wat ik merkte tijdens het afgelopen weekend wat ik meemaakte op het werk en de kermesse (kermis) in het dorp waar ik werk. Een zwaar weekend voor mij geestelijk en lichamelijk, een uitputting door veel werkuren veel drank en veelte weinig slaap. En dan merk ik waar ik mee bezig ben, ik zit aan de hormonen die meer doen dan me veranderen. Ze maken me ook moe, en dat merkte ik dit weekend hoeveel verschil ik al merkte tussen de kermis van dit jaar en die van vorig jaar. Alcohol en een hormonenkeur gaan eigenlijk niet goed samen, want ze maken je beide vermoeid en doordat ik pilletjes slik worden beide ook nog door mijn lever afgebroken. Een beetje dubbelop maar dat is de periode die ik nu meemaak al eigenlijk ook. Ik stoei met moeilijkheden en dat kost energie, en ik merk steeds meer hoeveel moeite alles kost. Ik merk hoeveel moeite het kost om te leven als vrouw ten opzichte als man, hoe het mannelijke geslacht omgaat met het vrouwelijke. En dit merk ik voornamelijk tussen de twintig jarige en zelfs jonger hoe groot verschil er bestaat tussen beide geslachten. Een verschil wat ik juist geweldig vind om eindelijk een beetje mee te kunnen maken. Ook al is dit gewoon de waarheid en ook al zou het gewoon moeten zijn dat man en vrouw gelijk zijn. Helaas is dit voor het mannelijke geslacht niet altijd logies.
En hier komt iets om de hoek kijken van mijn gevoel in wie ik ben. De tijd die ik vroeger leefde was dat ik zo graag vrouw wou zijn, niet voor dat leuke jurkje, maar de moeilijkheden die erbij komen kijken voor dat leuke jurkje. Ik wil zo graag de moeilijkheden van vrouwen meemaken want dat geeft mij het gevoel dat ik dingen meemaak als vrouw. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik het makkelijker heb dan echte vrouwen ik zou met alle liefde alles van ze overnemen. En dat wil ik op dit moment ook het liefst zoveel mogelijk willen benaderen dit mee te maken. En dit alles geeft mij steeds een beter gewoel in wie ik ben en waar ik mij zo thuis in voel. Vrouw zijn met alle moeilijkheden die ermee te maken hebben.
Zo probeer ik ook te kijken naar mijn transitie, ik sta pas in het begin en er liggen nog genoeg moeilijkheden op mijn pad, moeilijkheden die ik graag aan ga. Maar het liefste ga ik de moeilijkheden aan die echte vrouwen ook mee maken omdat dat me juist een gevoel geeft meer bij het vrouwelijke geslacht te behoren. Zo kijk ik ook naar de operatie toe die ik ga meemaken. Een operatie die meer betekend dan een vrouwelijk geslacht. Het betekend voor mij ook een gevoel van pijn kunnen voelen daar onder beneden. Een pijn die ik wil meemaken juist daar beneden, pijn die ik misschien kan vergelijken die andere vrouwen ook meemaken daar beneden. Iets wat zo moeilijk te vergelijken is, maar wat ik zie dat het mij meer brengt naar het vrouwelijke.
Al deze moeilijkheden al deze veranderingen brengen me naar de persoon in wie ik ben en ik geniet ervan ook al is het allemaal niet makkelijk. Ik merk dat ik eindelijk aan het leven ben, leven in een persoon wat ik wil zijn. En dat maakt me gelukkig. En dat geeft me kracht om door te kunnen gaan. Zo in gedachte merk ik dat deze gebeurtenissen op mijn pad zijn gekomen doordat ik twee jaar geleden voor mijzelf koos, ik liet mijn leven leiden daar te kiezen hoe het naar mij toe kwam. Ik koos voor mijzelf mij te laten zien in wie ik ben en hierdoor ben ik mijzelf gaan accepteren in wie ik ben. Doordat ik mezelf heb leren accepteren zie ik de wereld eindelijk hoe het op mijn pad licht en dat het op mij afkomt zoals het de bedoeling is. Niet meer proberen te leven zoals ik dacht zo moet ik leven en in de wereld staan, moedwillig dingen willen veranderen omdat ik wil dat ze zo zouden moeten verlopen.
Nee ik leef omdat ik eindelijk in mijzelf sta en alles op mij af laat komen, je gebeurtenissen komen zoals ze komen en dit is iets wat nu eindelijk bij mij gebeurd en waar ik ook merk dat dat de persoonlijkheid in mijzelf naar boven haalt.