Ja hoe het allemaal begon, mijn verhaal komt van mijn moeder. Brigitte.
Als er iemand met volle teugen en trots zo naar beneden kijkt is het mijn moeder. Ze is zo blij met de keuze die ik voor mijzelf gemaakt heb. Helaas is ze er niet bij maar eigenlijk ben ik bang dat het anders nu nog niet voor mij gelukt was om naar buiten te komen dat ik liever een vrouw ben, en daar geniet ik in volle glorie van dat het nu wel kan.
Ik mocht van mijn moeder alles maar ergens zit een limiet. En dat was bij vrouwelijke kleren aan trekken. Zelf met carnaval verbood ze het dat ik geen jurkje aan mocht. Ik denk wel dat ze wou weten waarom ik een jurkje aan wou, maar ze had angst voor iets.
Ikzelf zorgde voor mijzelf er ook voor dat ik tegen mam niet vervelend of lastig was. Ik zal dus na een incident op mijn 14de nooit meer naar mam gaan om te vragen of ik een jurkje aan mocht of iets vrouwelijks, ik merkte dat ik bang was voor mam hiermee. Voornamelijk wou ik mam dus geen pijn doen. Dit komt voornamelijk door de scheiding toen ik 8 was en merkte dat ik altijd bezig was om het mam maar minder zwaar te laten hebben en stond eigenlijk altijd klaar voor mam en schoof mijzelf iets naar achter, Marja zo leef je dan als puber niet puberend.
Dus ook op mijn 26ste wanneer ik met carnaval toch in een jurkje ging was het eerste wat ik zij zolang mam het maar niet weet. Ook op mijn 28ste zij ik tegen mijn nieuwe schoonmoeder. Zeg niet dat ik jullie dochter heb ontmoet in een Tinkerbel pakje want dat vind mam niet goed. Ik was bang dat mam er boos over zou worden.
Nu is mijn moeder op 60 jarige leeftijd overleden toen ik 28 was. 2 jaar later liep ik bij de huisarts naar binnen voor de aanmelding Genderdysforie bij het VUMC. In de jaren na het overleiden ontdekte ik mijzelf wie ik echt was en merkte dat ik mam geen verdriet meer kon doen hierover.
We zijn 3,5 jaar verder en ben begonnen met mijn Hormonen kuur en de brieven liggen klaar voor mijn verandering van geslacht naar vrouw. Ik ben super trots op mam wat ze gedaan heeft maar de manier hoe alles is gelopen is zoals het gegaan is. Ze heeft me het mooiste gegeven wat ze kon.
En het mooiste zal ik altijd bij mij dragen en dat is de naam die ik nu heb Féj de naam die mijn moeder de eerste 4 levensjaren tegen me zij. Ze wist het al die tijd al van binnen , maar door omstandigheden is het nooit naar buiten gekomen. Dankjewel mam ik hou van je met heel mijn hart.
Hey Fej, net alles eens doorgelezen hier. Boh je maakt wat mee zo he! Maar inderdaad, wat fijn dat het nu allemaal kan, zodat je je goed voelt bij wie je bent!
Succes met alles!
Liefs, Sanne