Na twee maanden niet meer hier te zijn geweest in Lumiere, was zondag mijn eerste avond weer tijd om een film te kijken. Werk ohne autor was de film die ik samen met M heb bekeken, en waar ik erg van genoten heb en zeker weet dat ik deze nog wel een keer wil bekijken. Maar nu vandaag zit ik in mijn eentje weer te bloggen in de Lumiere hier in Maastricht, en dat was een soort welkom wat ik kreeg van, wow lang niet meer gezien hoe is het allemaal gegaan. En ik heb dan maar meteen een beetje verteld hoe ik me voel en dat ik blij ben met mijn keuze, maar dat ik wel rustig aan moet doen. En dat rustig aan doen doe ik wel, maar zoals ik al eerder verteld heb is rustig aan doen voor iedereen anders en ook voor ieder lichaam anders. Maar ik had zin in en film en zit hier een beetje nonchalant in een gele hoodie met een willekeurige rok er onderaan.
Vandaag heb ik het gevoel dat ik me een stuk meer energie heb en voel me dus wakker, en zo heb ik ook een dag die voelt dat ik wat gedaan heb. En dat ik geen moment heb gehad dat ik me echt moe voelde, het moment om mijn uurtje in de middag te doen was ook een stuk minder vermoeiend. En ook ging het bijna allemaal lekker en goed, het enige wat ik voelde bij nr2 was een branderig gevoel. En dit gevoel kwam terug toen ik na het douchen een branderig gevoel bij het plassen kreeg, en dat is gewoon niet fijn. En ik weet ook niet waar het echt vandaan komt dus ik hoop na wat drinken nu dat ik dadelijk gewoon kan zitten zonder iets naars te voelen. Afwachten dus, maar ik voel me best prettig en zit hier ook redelijk comfortabel zonder kussen op een harde stoel. En met redelijk boel ik dat iedere keer als ik ergens zit, maakt niet uit waar en of dat met of zonder kussen is. Mijn clit gaat alle kanten op met gevoelens en dat kan enorm storen, en voelt drukkend op het sensuele na. Dat gevoel is nu zittend niet fijn, maar als ik in rust sta of lig voelt mijn clit echt wel fijn aan en merk ik hoe mooi Dr Chettawut het allemaal gemaakt heeft. En daar geniet ik wel erg veel van, en zeker als ik dan met een spiegeltje kijk hoe het werkt heb ik echt veel bewondering voor deze persoon gekregen.
Dus om al dat moois niet kapot te maken moet ik rustig aan doen, maar hoe rustig en hoe veel wil je op bed liggen. Zelf doe ik dus mijn afspraken en meer niet, ik rij dan wel naar Amsterdam met de auto maar de stoelen in de Volvo v70 zitten als de beste en zijn echt mijn favoriet om in te zitten. Zo merkte ik van de autorit die langer dan twee uur duurde niet echt dat ik vermoeid was, en ook lichamelijk niks op aan te merken. Nu ben ik wel bewust dat ik niet teveel moet bewegen en een wandeling van drie uur is ook niet de bedoeling. Zelf merk ik dat een uur al te veel is, maar op een rustig tempo wel te doen. Ook nu ik dus hier zit in de Lumiere en waar ik dadelijk en film ga kijken zit ik ook vier uur op een stoel, en dat voelt gewoon oké. Dus soms denk ik, ik ga een half uurtje lopen om de deur uit te zijn en soms denk ik dan weer dat dat teveel is. Ik stoei met het rustig aan doen, maar ik merk ook door de energie die ik vandaag had dat ik ook weer wat gedaan heb aan mijn curriculum vitae. En ga ik kijken of ik er iets nieuw bij kan zetten, maar of ik daar alle energie voor heb weet ik nog niet.
Verder was mijn gesprek met mijn psycholoog erg goed gegaan, en ben ik ook tevreden dat ik met haar over mijn dagelijkse gedachtes kan praten. En zo voel ik me vandaag weer een stuk beter dan afgelopen dagen ook al wil ik dat niet bestempelen als slecht, gewoon vermoeiend en daar moet je dan toch doorheen. En dat lukt ook wel, het is de vraag hoe dat in zijn geheel gaat zijn en hoe ik er op terug ga kijken 🙂 Verder merk ik dat ik wel geniet van al deze veranderingen, zelfs voor sommige momenten heel veel. En dan merk ik dat het gewoon een tijd is die veel energie kost en vermoeiend kan zijn met alle uurtjes die je met jezelf bezig bent. Want ik merk gewoon dat het weer terug op bed gaan liggen, je ook na dat uurtje je in bed houd als je een dipje hebt, en dan merk ik dat ik gewoon uren kan slapen. Slapen met een kussen tussen mijn benen om er aan te denken dat ik rustig aan moet doen. Rustig aan doen is niet altijd mijn sterkste kant maar het gaat me wel lukken 🙂