Féj Hyacinthe

Daar ben ik dan met mijn laatste blog hier, ofja hier in mijn gevoel wat bijna vier jaar geleden begon in mijn hoofd. En waar ik de laatste twee jaar mijn gevoel heb kunnen omschrijven waar ik in gegroeid ben en hoe ik  verder ben gekomen in mijn leven en de veranderingen heb meegemaakt met mijn lichaam en geest. En om mijn geest verder te stimuleren en een vernieuwing er in wil gooien verander ik ook mijn website naar Berlin.hyacinte.nl en zal ik de link van deze site daar naar toe lijden dus voor mijn teksten die hier blijven staan gaat de link een omweg krijgen.

Ook valt op dat mijn website het wel doet maar niet meer zoals behoren en dat ligt ergens in de database van mijn sql server en daar heb ik helaas te weinig verstand van dit zelf helemaal op te lossen. Maar gelukkig is alle vorm van content wel nog aanwezig en daar ben ik blij om, niet dat ik mijn teksten kwijt ben want die heb ik ook mooi in office word staan. Maar genoeg van al deze gekke informatie voor jullie 😛 ah misschien eentje, voor de mensen die een email ontvangen wanneer ik een nieuwe post uit heb zullen dit gewoon weer ontvangen, indien die niet fijn is laat me wat weten of unsubscribe jezelf uit de lijst. Oke nu hou ik op met al dit.

Hoe gaat het met me en zoals sommige al weten, mijn leven gaat weer een beetje veranderen en dat doe ik door te gaan verhuizen, per een februari woon ik dus daar in berlijn en ga ik mezelf wat meer uitdagen. Hoe het daadwerkelijk gaat zijn laat ik via mijn blog verder weten. Wat ik mezelf wel al heb voorgenomen is dat ik niet meer over mijn transitie ga schrijven, ik probeer hier voor mezelf rust te vinden om mezelf te kunnen ontwikkelen zonder rekening te houden dat een transitie toch veel impact heeft op je omwonende mensen die je kennen en dat het voor mijn gevoel niet altijd makkelijk is me daar in te begeven. En ik kijk daar eigenlijk het meest naar mezelf die dat doet. Of het dan het beste idee is te gaan verhuizen naar een groet stad is en blijft een vraag waar ik het antwoord later pas kan geven. Maar mijn gevoel in mijn struggles geeft me de zet om dat gevoel te volgen mezelf in een diepere put te gooien, en met dit vallen beter kan opstaan om er mee om te gaan, op een mooie manier uit die put te kunnen klimmen en weten hoe ook deze er van beneden uitziet en er een weg omheen probeer te vinden en weten er mee om te gaan. Boh dit lijkt wel erg veel op dat filmpje van headspace.

En misschien zie ik daar ook wel die uitdaging om dat met mezelf aan te gaan. en of die vraag van mensen om mij heen vaker is. wat ga ik doen in Berlijn? Nou, wat ik daar allemaal ga doen weet ik niet, maar ik wil mezelf uittesten nieuwe wegen te belopen, mezelf tegen te komen, en zien waar ik kan staan.

Ook al is dit dan misschien wel een van de kortere stukjes die ik geschreven heb, maar mijn verlegging naar een februari komt steeds dichterbij en jullie mogen dit stukje lezen op mijn geboortedag omdat ik dit nu al op de dertiende heb geschreven, meer omdat ik de komende dagen er weer lekker tegenaan ga voor het huis helemaal af te hebben en dat alles ingepakt klaar staat. Dus ik zie jullie weer op een andere manier, op mijn geboortedag (: en ga ik mijn dag die morgen aanwezig is nog even goed in me opnemen hoe veel er gebeurd is exact een jaar geleden (: wow wat een hoop te vieren hier voor mij in de maand januari. Het komt ook zoals het astrologisch verteld zou worden allemaal bij elkaar in deze maand, in deze maand januari (:

Wat een tijd en wat gaat alles toch weer snel, waar kijk ik dan op terug na dat dit eerste jaar zo snel voorbij is gegaan en ik nu weer even op terugkijk. Het ging toch om die 14 januari de dag dat het voor mij in Thailand zou gaan gebeuren. Mijn SRS operatie bij Dr Chettawutt, en nu in het posten van dit artikel is het bijna het uur waarop ik weer wakker werd uit die narcose die toen voor mij tien uur heeft geduurd. Hoe fijn ik daar op terugkijk dat ik lachend op de tafel lag en chet tegen me zij féj doe rustig er zijn mensen bezig om je in narcose te helpen, na een super wazig gevoel van iets wat in je lichaam komt viel ik weg. Ergens tussen twee en drie uur in de nacht werd ik wakker, ik merkte nog dat ik op die operatie tafel lach en dat er veel gebeurde om me heen, en ook dat ik eigenlijk meteen moest overgeven nadat ik mijn kamer in werd gereden. En ok al klinkt het niet leuk, ik kijk hier met een genot op terug hoe dit allemaal is gegaan.

Ja ik kijk er echt met een superfijn gevoel op terug en ben meer dan blij dat die stap voor mij in Thailand is geweest en hoe ikzelf heb gemerkt dat dit de beste tijd is geweest in mijn leven. Nu kijkend merk ik wel dat ik een zware tijd heb gehad ook al merkte ik dat ik er goed door heen ben gekomen. Maar die zware tijd is ook een beetje het gevoel wat ik merkte in mijn terugval van oude gewoontes en gevoelens, en dat is misschien wel mijn grootste pijnpunt geweest waar ik tegen aanliep. Verder ben ik dus erg blij met het resultaat ook al merk ik dat ik moeite heb met het dilateren en de maat die ik naar binnen kan krijgen, ik hoop dat ik de 4cm doorsnede nog ga redden ooit maar ik blijf nu steken op 3,7cm wat er voor 10cm ingaat, mijn maat nr4 3,2cm gaat er tot 15cm in en ik red de 16,5 cm ook nog met maat 2,9cm. Sorry dat ik effe met nummers gooi maar in het begin zo net na de operatie lukte het om die 2,9cm ook tot 17,5cm, ik ben dus wel een maatje korter geworden. Maar misschien is dat ook wel mijn minste zorg, want ik voel mijn libido veel en heb ook veel zin in seks en de opwinding eromheen is heerlijk, en zoals sommige het al weten geniet ik daar ook enorm van. Zo merk ik dat ik het geen probleem vind om me dagelijks te masturberen en klaar te komen, ook al heeft dat er voor gezorgd dat ik nog steeds een klein beetje granulatie heb gehad tot december.

En ja ik gooi het weer heerlijk open deze gespreksvorm dus voor vragen sta ik open.

Maar om het even te vertellen in een nieuwe post hier, ik heb nu na een jaar totaal geen spijt van deze beslissing en ik merk dat ikzelf echt stappen maak in mijn transitie, en ook al gebruik ik het woord transitie in de volksmond niet meer. Meer omdat ik merk dat ik lichamelijk er niet meer mee bezig ben en mezelf meer zie groeien op geestelijk vlak. Wat ik merk hierin is dat ik mezelf tegenkom in het terugvallen van die gewoontes en dit wil ik dus ook bij mezelf gaan verbeteren om me toe te laten meer onbekende wegen te bewandelen en mezelf in die diepere put gooien om er voor te zorgen dat ik ook weet hoe ik daar mee om kan gaan. De laatste tijd merk ik dat ik mijn stem nog verbeterd heb door na een jaar weer effe vier logopedie lessen te hebben genomen, ook al blijft mijn stem voor mezelf een grote worstelpartij maar vertrouwen in mijn eigen stem te horen heeft me echt wel verder gebracht.

Dus om mezelf een push te geven is het zover gekomen dat ik per een februari in Berlijn ga wonen en mezelf dus in het diepe wil gooien en me wat meer te confronteren mezelf beter te vinden zonder materialisme en vertrouwen direct in de buurt te hebben. Zo vertrek ik dus met de trein en neem ik alleen een koffer mee. Maar ik wou toch graag nog even een update geven hoe het met mee gaat en ook hoe ik dus na een jaar terugkijk op die mooiste maand van mijn leven (:

Link van mijn blog en verhaal van Thailand

Link van mijn nieuwe blog in Berlijn komt op 31 januari uit 😉 en met een gevoel om het hier op het forum nog even te laten weten hoe het met me gaat, merk ik dat ook ik hier steeds minder ben. Dus misschien is dit dan toch mijn laatste post hier.

Dit was een stukje wat ik op het forum heb geschreven van T-nederland

Door alle haast heen met het regelen van vanalles en tijdens de kerst vooral feesten en voelen hoe het met me zal gaan als ik het gewoon probeer, ik geniet van mezelf met de gebeurtenissen die voor mijn neus passeren. Wat er dan allemaal gebeurd probeer ik even tussen lippen door te vertellen maar ik wil mezelf beloven voordat ik mijn geboortedag hier weer terugkom op wat op te schrijven.

Kan ik nou echt zeggen dat ik het druk heb? ik weet het niet of ik dat zo kan bestempelen want om te schrijven daar heb ik eigenlijk best wel wat tijd voor gehad maar is het er niet echt van gekomen dat ik er voor ben gaan zitten, ik merk dat ik veel dagdroomde en in rust de omgeving in me opnam en verder effe niks deed. Werken en feesten gingen door elkaar heen tijdens de dagen met kerst, en dat het gewoon door elkaar heen liep was te voelen en te zien tijdens mijn nachtje van het oud en nieuwe. Dat oude en nieuwe jaar beleefde ik voor het eerst met een heerlijk genot in wie ik ben en kan zijn, en heb me op het podium naast de dj op het feestje van Complex Maastricht enorm uitgeleefd met dansen. Mede door een middeltje wat ik de nacht van tevoren voor het eerst probeerde genoot ik van de andere helft op dit feestje enorm van de energie en genot wat gebeurde in mijn lichaam en voelde me gewoon heerlijk. Terwijl ik nog nooit eerder iets heb geprobeerd zoals dit. De gehele avond en ochtend beleefde ik als mezelf zonder dat ik bezig was hoe, alsof ik me in een ander gedeelte was van Nederland of een ander gedeelte was van mijn vertrouwde omgeving. Kwam dat door de gewenning die ik heb in andere steden waar ik meer in mezelf kan opgaan of merkte ik dat ik in een andere beleving zat en minder rekening hield met de buitenwereld, wat blijkbaar erg goed werd opgepakt door de omgeving dat ik mezelf helemaal kon laten zien en doen en ze dat geweldig vonden. En dan de confrontatie met het afterparty feestje, net met hem, hij die moeite met me had en het gewoon vroeg, omdat hij het niet zag? Ik de Zus van.

Kijk dit laatste stukje merk ik op een totaal andere manier als ik ergens ben als mensen me niet kennen of wanneer ik buiten Nederland ben, want Nederlanders denken wel maar blijven bij, doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. Normaal? wat is voor Nederlanders normaal, en hoe voel ik mezelf dan normaal als ik mezelf ben maar mannen dit effe niet kunnen plaatsen. Wat ik soms erg gek vind, en waar ik misschien ook gewoon weer gemakkelijk op antwoord, (wie of wat ben jij?). En ik merk dat ik hier, hier in mijn omgeving me nog mezelf verplicht voel een verhaal te vertellen over hoe. Ergens heb ik daar geen zin in maar het is alsof het niet anders kan, of omdat ik het hier niet kan mezelf met rust te laten met wat er de afgelopen drie jaar is gebeurd. Misschien zoek ik wel een vlucht van hier om mijzelf los te laten in de transitie die ik zoals ik zelf zie heb afgerond. En waar ik me nu steeds verder probeer te komen om me te ontwikkelen in mijn nieuwe ik, in mijn nieuwe bevinding om oude gewoontes en de stramien waar ik in zit, want er in blijven omdat ikzelf daar te gemakkelijk in terug val. Nu kijkend naar een jaar geleden merk ik pas hoeveel impact de operatie op mij heeft gehad en hoe ik merk dat ik terugviel in die oude patronen en hoe ik daardoor best veel terug veranderde naar een oude ik. Iets wat ikzelf veel merkte aan mijn vrienden die ik heb leren kennen de afgelopen drie jaar. En hoe ik merk dat ikzelf opzoek moet naar een verandering om van die gewoontestramien die in me zit en waar ik als patroon iedere keer weer in terug val. En dus komt het voorval van in de trein zitten terug naar huis en niet terug naar huis willen verder naar voren dat het per een februari realiteit is geworden dat ik in Berlijn ga wonen.

Berlijn yea hier bin ich, und ich bin hier für mein leben, mein eigenes lebens endekkung.
Zo mooi toch dat het er van gaat komen dat ik voor twee jaar mijn geboorte omgeving ga verlaten en echt even verderop een leven ga ontdekken die makkelijk genoeg hetzelfde kan zijn als hier, en net met dat bewustzijn probeer ik dus mijn levens stramien in mij los te wrikken. En omdat een beetje meer triggerpunt te geven probeer ik dus met zo min mogelijk naar Bagage naar Berlijn te verhuizen en het daar even met zo minmogelijk te leven, loslaten van matrealisme. Matrealisme van de spulletjes die al jaren rond me bewegen en spulletjes van mijn moeder. En dus die spulletjes niet mee te nemen. En ook al merk ik dat dat snel al weer word opgepakt, heb ik mezelf dus beloofd met de trein heen te gaan en dus zou het met een koffer, tas en rugzak voldoende moeten zijn om de eerste maanden mee te leven. En probeer ik te voelen hoe het met me gaat, en dit ik ga proberen te leven op een plek aan de Taborstrasse wat ergens in Kreuzberg ligt, en waar genoeg te beleven is. soms vraag ik me af wat mij planning zou moeten zijn, maar ik ben bang dat die planning me teveel brengt in het oude. Dus er staat geen planning en ga ik kijken wat op dat pad verschijnt, zo ook met werk weet ik dat ik in mei begin om op het terras te werken bij de rozengarten, iets wat makkelijk en open aanvoelt en waar ik benieuwd naar ben hoe het gaat verlopen. Echt vastigheid bied dit niet dus ik zoek nog naar een inkomen.

Waar dit naar toe gaat weet ik niet maar alles wat er nu gebeurd is dus erg spannend en onzeker, de woning waar ik in woon is verhuurd per februari en dat geeft wat meer rust, ook al ben ik nu nog erg druk in bezig met het opruimen en in orde maken van het huis. Genoeg te doen dus maar mijn planning gaat goed en heb er veel vertrouwen in dat het goedkomt. Wat me brengt bij het gevoel wat ik toch al lang niet meer gevoeld heb van beleving in keuze, en lang is voor mij bijna een jaar 😛 wat je lang noemt kun je dus zeggen.

Waar ik een beetje van baal is iets wat jullie lezers misschien wel is opgevallen of opgemerkt is. Het is mijn website waar jullie mijn verhaal kunnen lezen en wat je nu dus ook doet. Niet alles werkt meer, mijn frontpage is gelukkig weer online maar de rest van mijn verhalen is niet meer terug te vinden als kijker, en daar probeer ik als ik de tijd kan vinden aan te werken, maar voor nu ben ik blij dat ik wel mijn verhaal kan posten (:

Maar ik ga weer verder met dat opruimen van het huis, ook al schrijf ik daar nu niet. Ik ben weer effe voor een van de laatste keren in dat superleuke Café Van Wijck, ook een van mijn laatste keer. Waar kom ik in Berlijn mijn plekje tegen? misschien wel bij Bonanza in de adelbertstrasse 70. Maar of ik dat een leuke koffiebar ga vinden weet ik niet, marjolein heeft er over geschreven en ik volg haar graag met haar reis die ze in Januari is aangegaan om na een aantal jaar in Berlijn te hebben gewoond dit stukje eigen leven daar in die mooie stad te verlaten voor een backpack reis dor de wereld, ze begon in dat plekje wat voor mij mijn mooiste tijd ooit was, Bangkok Thailand (: en zoals zij ooit begon en nu verder gaat zo begin ik nu ook met mijn reis naar Berlijn en blog ik er graag op los met de belevenis wat ik meemaak, en de tips die ik kan krijgen van de mensen om mij heen of zoals de www.berlijnblog.nl van Marlolein.

 

 

Wat een tijd geleden dat ik me hier boven aan mijn raam verschuil in de zon wat voorbij schuift. Ik zit ongemakkelijk rustig hier in dat kamertje waar ik veel gelezen en geschreven heb en ben bezig met het opruimen van mijn spulletjes, emotionele momenten komen voorbij en raken me soms erg hard.

Zo gaat het al dik een maand en ik kom er moeilijk doorheen, en vandaag sta ik op het punt om mijn muur van mijn transitie in een doos te stoppen. Een moment van drie jaar hangt hier samen met de kaartjes en viltjes die ik heb ontvangen van mijn vrienden en gasten, gasten van de Barbeau of mensen die ik in een café leerde kennen. Al deze stukjes tekst heb ik op mijn muur geplakt in de tijd dat ik volop bezig was met mijn verandering. Maar de verandering van de afgelopen drie jaar gaat nu niet meer zo snel, ik voel me enorm fijn met mijn lichaam en de hormonen veranderen me nog steeds, maar ik zelf zit niet meer zoveel in de tijd van de transitie. Ik leef meer dan ooit tevoren en jaren als vrouw merk ik dat de mannelijke eigenschappen die ik heb er best mogen wezen, ik schaam me er niet voor en geniet soms van mijn makkelijke aanpak. Maar ook hierin merk ik een verandering opkomen. Ik wil verder in mijn ontwikkeling en de omgeving waarin ik woon houd me een beetje tegen. Ik merk dat ik mezelf tegen hou in deze vertrouwde omgeving waar alles zo makkelijk gaat.
Ook merk ik dat mijn transitie hierin makkelijk is gegaan ook al zijn er momenten geweest die erg zwaar en met veel impact op me neerkwakte.

Dus terwijl ik dit schrijf merk ik de moed om de muur leeg te maken en in mijn gevoelige doos stop, een doos waar afblijven opstaat. Meer voor mezelf dan voor iemand anders ook al weet ik een aantal personen die ook van deze doos beter af kunnen blijven. <3 M,R,L,C,I, <3

Afblijven, mijn gewicht in een doos wat ergens mag liggen en wat eventjes niet mee gaat op de reis die ik maak. Een afstand creëren van een doos vol emoties die me soms en afgelopen maand enorm konden raken en me lieten opgeven aan de bezigheden hier in huis, opruimen werd te vaak tot een halt geroepen en dat probeerde ik met en met verder te verwerken. En vandaag stop ik dat laatste gedeelte er bij weg, AFBLIJVEN!!

Het is negen uur en mijn eerste afspraak heb ik net achter mij liggen, het is vroeg zo voor mij op deze dinsdag ochtend. Afgelopen avond op het werk lag de klok een uur na middernacht voordat ik vertrok, dus mijn nachtelijke slaap viel wat korter uit want om acht uur zat ik al in de auto. Op weg naar een afspraak waarvan ik ergens een bloedhekel aan krijg dat het nu na bijna twee jaar nog steeds niet gedaan is met de haartje op mijn kin genaamd baard, en deze afspraak was nog alleen gepland om te laten zien waar ik nog allemaal haartjes heb zitten. Dus twee dagen lang de haartjes niet afscheren, niet altijd het grootste probleem omdat ik wel merk dat mijn huid zachter is en ik me eigenlijk best comfortabel voel zo in mezelf. Maar de haartjes die je nu ziet lijkt toch echt op een baardje en dat is gewoon killing in mijn gevoel dat dit nu na zestien laserafspraken nog steeds niet weg is. Waar kan ik dan van uitgaan wanneer dit wel weg is, of in ieder geval niet meer zichtbaar is als baard. Het is niet dat die paar haartjes het doen het is het gevoel en zicht dat er echt een baard staat wat stoppelig is en hard aanvoelt, en dat voelt gewoon niet fijn. En daar hoop ik toch ooit van af te kunnen komen.

Maar om mijzelf dan een beetje moed in te gooien dat het ik het is die me goed voelt, en dat die baard daar eigenlijk weinig in uit zou moeten maken, heb ik het uur wat ik nu heb even genomen voor een heerlijk ontbijt bij cafe Wijck 🙂 Boterham met avocado, gerookte zalm en een gepocheerd eitje. Effe weg dromen in de ochtend die ik dan heb en dit verhaaltje schrijven over een gevoel wat me dit weekend overkomen is, voornamelijk een eigen gevoel met uitvluchten naar ontdekking maar terugkomen dat tinder ook niet alles is voor een afspraak.

In de gedachte van het bestellen (croissant met pistache-pasta en een havermout latte) kijk ik voornamelijk terug over de comfortzone tussen mij en M hier, alweer samen in bed liggen en elkaar strelend tot genot brengen in een trouw gevoel bij elkaar te kunnen zijn. Bij elkaar zijn met ieder een eigen weg die ergens elkaar scheid en toch ons bij elkaar brengt door onze eigen weg te varen in het leven. Of dit dan een vaste toekomst geeft is een grote vraag maar de vriendschap tussen ons wil ik nooit meer kwijt, de liefde die ik voel in onze vriendschap zonder oordeel of vooroordeel. En in dit gevoel van mijn vrijdag en zaterdag nacht zat er in mijn hoofd het gevoel om uit te gaan, het gevoel om de nachten die ik vorig jaar beleefde ook weer kon beleven in mij. En eigenlijk weer wou kunnen beleven, samen met haar een onbedoelde avond ingaan en zien waar onze energie ons kon leiden naar een nacht zonder de slaap te kunnen vatten, en de ochtend in te duiken met dat open gevoel van beleving waar moeheid soms niet aanwezig was. Een verschil tussen deze twee vriendinnen die ik heb geven me een machtig gevoel.

Met dit gevoel knort mijn maag, want de gedachte van het weekend bracht me weer bij een wandeling op de zondag avond, ik was eerder klaar door de rust die de gasten brachten door niet te komen. Het was rustig op het werk en hierdoor had ik na zes uur mijn vrije avond kunnen beginnen, voordat mijn eerste Grelotte (speciaalbiertje van Graindorge) opgedronken was kwam mijn gevoel naar voren dat ik de kou in wou om te wandelen, en ergens weer even in mijn eentje tot rust kan komen met de bezigheid van lopen. Zo gezegd zo gedaan ging mijn gevoel naar het hijgend hert, een boscafé in het vijlenerbos en waar ik de uitdaging had om in het donker door het bos te lopen. Toch wel spannend om een nieuwe weg te gaan ontdekken, een weg wat vol ligt met bladeren midden door het bos loopt en waarvan ik na vijftien minuten lopen toch dacht hmm ik loop maar terug want ik kom ergens uit waar ik nog nooit ben geweest. Gewoon fijn om toch ergens alleen te zijn zonder zorgen, spanning van een nieuwe plek en ontdekking van een weg te nemen die je niet kent. Kan ik dit in mijn leven vaker doen of is dit gevoel een piek richting een vast gevoel wat ik kan krijgen zonder me onrustig te voelen. Onrust wat ik mezelf aandoe maar waar ik altijd in geleefd heb, in welke rust kan ik me thuis voelen? Kou? Regen? Sneeuw? Een lekker warm vuurtje na deze drie woorden die ik koester steeds vaker mee te maken en midden in te kunnen staan met een heerlijk gevoel.

Wat ik in deze wandeling merkte was de tussenstop die ik maakte in het Hijgend hert en dat deed veel van de rust in mijn wandeling teniet, ik merkte dat ik eigenlijk beter door kon lopen om mijn gevoel van rust meer te kunnen ervaren en van genieten door in het element van wandelen te blijven. Maar dit neem ik bij mijn volgende wandeling mee dat ik rustig twee uur kan wandelen zonder stop, dan een uurtje met een stop. Eenmaal op het werk bleef ik plakken aan de bar en dit resulteerde in een overnachting op het werk, net zoals de week ervoor, niet vreemd, zelf een beetje vertrouwd dat ik altijd goed slaap op het werk. Na die fijne nachtrust en ontwaken uit dat bedje heb ik de dienst van mijn baas overgenomen en begon ik met het openen van het café, de dag verliep fijn en aangenaam en na twaalf uur werken zwaaide ik de vaste gasten (R&m+Q en E&V) uit, mijn werkdagje zat er op en ik voelde me goed. Dit gevoel van goed voelen kwam door een gesprek samen met S aan de bar, S is een collega van me en ze was nog even aanwezig deze avond. En samen met S spreek ik veel over het leven en de mogelijkheden wat ons gevoel ons doet voeden hoe mooi alle verschijningen kunnen zijn die we meemaken, bewust en onbewust zijn de kleinste gevoelens de grootste gesprekken waard en met dit gegeven in ons gevoel kwam het gesprek over Astrologie ter spraken. Samen doken we in mijn en haar leven en legde ze me uit hoe het gegeven is hoe we meemaken wat we voelen en doen. Een mooi gedeelte vind ik mijn gevoel hierin en dat merkte mijn lichaam ook. Het gesprek zorgde ervoor dat ik uitgeput en vermoeid raakte van dit diepgaande gesprek, en het idee in welk leven ik kan leven deed me erg goed. Ik sta op een punt mezelf in het diepere te gooien en hierdoor de ontdekking aan te gaan mijzelf daar in te vinden, of Pluto en Mars mij de juiste kant op sturen is een vraag waar het antwoord ligt ergens in de komende vijf jaar waarin ik een weg in laat zien. Ik zie graag waar mijn gevoel me gaat brengen en ik hoop mijn aardse steenbok even te kunnen laten zwemmen en me later met vuur weer tot rust te laten komen in een kouder en natter gedeelte van de wereld waar ik een vaste plek kan vinden in mijn eigen rust en het geluk dat in mij zit.

Waar ga ik vandaag eens naartoe met mijn verhaal, ik zit een beetje te duppen over mijn gevoel wat er werkelijk gaat gebeuren. Daar zie en bedoel ik voor mijzelf eigenlijk het fijt dat ik thuis niet echt verder kom met mijn het opruimen en netjes maken van mijn huis, ik beleef zoals afgelopen weken alweer een dagje niet thuis. Ik ben alweer op pad en maak veel afspraken buitenshuis waardoor ik thuis minder aan het doen ben. En vandaag geniet ik alweer van dat dagje, en niet dat ik graag weg wil zijn van thuis maar omdat ik blijkbaar veel afspreek en doe waardoor ik thuis niet verder kom met datgene wat ik wil bereiken en dat is mijn huis klaarmaken om te kunnen verhuren. Maar vandaag zal ik daar ook niet echt verder mee komen want nu schrijf ik dit stukje terwijl ik in wonderwoud zit en net mijn granolayoghurt op heb. Verscholen tussen de planten probeer ik een gevoel te vinden in mezelf waar ik over kan schrijven, want op dit moment ben ik de woorden op aan het rapen zoals ze tevoorschijn komen en dat probeer ik om te zetten in een onderwerp wat al een aantal maanden in me zit en waar ik ook al enige tijd over heb en waar het verhuren van mijn huis de grootste is.

Dus hoe zit het met mijn doel om naar Berlijn te gaan en hoe kan ik de tijd die ik in december en januari nog over heb benutten om mijn huis klaar te hebben om te verhuren. Want eigenlijk komt mijn niet geplande datum van een februari steeds dichterbij. En ook mijn gevoel om daadwerkelijk weg te gaan word steeds groter, ik merk dat ik mijn benen steeds verder wil strekken van dat gebaande pad af wat tegenwoordig niemand anders meer bepaalt wat kan of mag. En zo merk ik dat ik opzoek ben naar de uitdaging me eenzaam te voelen, om hierdoor mijn eigen ik meer een trigger kan geven, om die ik in mij, net ook een beetje unieker kan laten zijn en maken in wie ik kan en wil zijn.

Gewoon de ontwikkeling in mezelf laten komen door in je eentje iets meer te ondernemen op dat pad wat voor je ligt. Of Berlijn daar dan de juiste stap voor is gaan we daar zien, werk ben ik mee bezig en zeventien december ga ik ook effe weer heen en weer om te kijken wat er mogelijk is 🙂 Verder staat dus op de planning dat huis af te krijgen en dat verloopt de laatste tijd net wat moeizamer en dat vind ik een beetje jammer in mezelf, ook al weet ik waarom ik niet grotere stappen kan zetten (beetje emotionele spullen) Maar dat zou steeds minder moeten worden, dat merk ik ook maar toch blijft de gang van opruimen een stuk moeilijker.

Vooruitkijkend naar de maanden die komen merk ik dat ik echt verder wil, en vertrouw ik op dat stukje (het komt zoals het komt) met de energie die in me zit dat het doel er ook gaat komen om het huis ergens in januari af te hebben. En zo merk ik dat dit stukje schrijven me weer verder brengt in dit alles. En juist daarom merk ik ergens verschil in mijn gebeurtenissen die afspelen in het moment dat ik weer terug ben uit Thailand. Zo kijk ik ook naar de momenten dat ik schrijf over een gevoel wat plaatsvind in mij en hoe ik zelf probeer vooruit te komen met mijn leven. Ook merk ik dat sinds ik gestopt ben met mijn beide psychologen begin deze zomer dat ik rust heb in mijn eigen ontwikkeling maar dat het stukje tekst wat ik schrijf juist een enorme steun geeft in mijn leven om vooruit te komen. Net de stukjes opschrijven wat ik wil doen of waar ik mee struggle om te bereiken zorgde dat het stuk tekst hierboven ervoor zorgde dat ik op zelfspot een linkje heb geplaats voor een klus in mijn huis.

En ook al is dit een klein voorbeeld soms komen de gedachtes van mijn reis naar Berlijn heel erg goed naar voren in wat ik wil en waar ik graag naar toe werk. En hoeveel ik merk dat het stukje leven in mij zoveel meer is geworden dat ik dus steeds meer durf te ondernemen om mezelf te vinden en grotere uitdagingen aan wil gaan ze ook te doen. Niet altijd lukt dat en soms stopt een plan wat ik opschreef ook ergens zonder daadwerkelijk resultaat maar wel met een goed gevoel. Ik kijk weer verder voorruit naar de komende weken en hoe de laatste weken van december gaan zijn. En dan gaat januari een maand woorden waar de spanningen kunnen oplopen naar een punt dat het moment daar gaat zijn ik dat huisje achter te laten voor een nieuw plekje ergens anders in de wereld.

En voordat ik afsluit met dit verhaaltje merk ik dat ik weer geniet dat ik mijn fiets weer gebruik om de stad in te gaan en me wat makkelijker en sneller kan verplaatsten. Zodoende staat mijn auto bij mijn broer en heb ik geen parkeerkosten. Maar het gevoel van fietsen doet me eigenlijk nog beter, niet altijd handig met een panty en rokje maar ergens wel een fijn gevoel van vrijheid in het verplaatsen zo door de stad of richting vrienden. En om het toch maar even te vertellen ik merk dat ik geniet en fijn leef, misschien een beetje teveel opzoek naar avontuur in mijn toch wel pubergedrag maar juist door me te bewegen in een vrijheid wat ik nog nooit zo open voor mezelf heb kunnen voelen. Waar ik ook erg veel van geniet is wat de hormonen nu na twee jaar al bereikt hebben met het veranderen van mijn lichaam en geest. Want ik merk dat ik door het openstellen van mijn ego ik enorm groei in mijn eigen zelf en zekerheid. Comfortabel voelen met mijn vrouwelijkheid en seksualiteit. Want de operatie daar in Thailand heeft zoveel meer veranderd dan mijn geslacht, het heeft mijn gevoel van leven vergroot in keuzes maken voor mezelf en daar van kunnen genieten door er te zijn. Er te zijn in mijn eigen ik.

My two days in Brussel, take it like I had a feeling in me to go here. Not alone but visiting a friend who lives here, she is studding here end she is doing well. And while I visiting her here, I did feel a bit awkward in a way of feeling a point that I search why, why did I make the choice going to her and seeing what will happen. First of all I did love it to come here for a hug in our friendship, the first day we went out and starting the day just after a dinner in downtown of Brussel, and just to put me out of my comfort-zone at a restaurant where I will never go on my own , and I will even never go to get a cup of coffee, it is not something that is in my mind to visit a restaurant what is a little bit too much looking at a tourist and take money out of it. I can not say it is wrong or a bad experience it is just this is nothing for me feeling comfortable. So after all it is not that bad at all, but nothing for me haha.

So here I go, starting my day alone in some breakfast café in Brussel called ‘’Belga & Co Simple pleasures’’ but were the simple pleasures is coming from I don’t know, but I like the coffee they serve. And in what I am seeing it is like a very local place for residents of Brussel, all talking French and a lot of people know each other by doing the typically Belgium kiss to the cheek, only once to everybody they know, often men to men to 🙂

And I am speaking and writhing this in English, maybe because off all the days I did stay with M we only speak English to each other, more because I cant understand a word of Spanish and she only speaks a few words in Dutch. Coming off the idea to learn more German, this weekend I only spoke some French and often English, maybe that’s why I starting without a clue writhing this peace in English. And maybe it can be a good idea do hold it this way to get my grammar a little bit better by writhing this blog in English for now on, and maybe next year I will switch to German 🙂  

Hmm dreaming away that I thought writhing my blog in German 🙂 big smile for me on my face while I did writhe that last sentence, even I don’t know wy it is making me that happy, I think it is more of the idea that I see making a change in my life what is coming towards me. Even when I am writing this, it is not in a flow of telling my feelings in a way I do when I write directly in Dutch, but I think I can see another way coming in seeing myself in a life without speaking or writhing in Dutch for a while.

So here I am telling about some days I felt a bit different in me, I can say happy but on a other line in life, doing more things out of some comfort zone and telling a lot off future things that can be real in my life. I loved the talking with M, together sitting some were and talk about WHY and life changing things that is not for everyone, talking about a line in life what is for everyone different but the way of letting that line become closer to you to life on that edge of dead, living or suicide. Even wen u cross it, it is not always directly your end of life but u let it come closer to you to see what u can feel in a situation that is never seen before in your life. But maybe someone else did it on an other way to see the same line in life.

After all, these two days came out of the bleu and I kind of love the way I did see a comfort zone around my uncomfortable way of doing things.

Daar ben ik dan opeens weer met wat meer rust in mijn lichaam en geest en ik verleid mezelf tot dit stukje tekst. Mijn gedachte gaat daar toch wel vaak naar om mijn gevoel en beleving te verwoorden op een stukje papier, of zoals de realiteit bij mij een laptop is. Dat stukje papier met iets schrijfbaars is nog ergens een stap verwijderd in mijn doen maar misschien komt het ooit wel. Mijn verhaal schrijf ik nu in cafe hase gelegen in Aachen en waar ik zo wel eens eerder heb gezeten, en waar ik merk dat ik word herinnerd aan een jaar geleden. Een goede en mooie herinnering wat in mij zit en wat ik niet meer zal vergeten wat ik in dit stukje Aachen heb beleefd, mooi en zoet met een stukje gevoel wat me werd gebracht. Het fijt om met beide benen op de grond te kunnen staan en te beseffen wat vriendschap kan zijn, een vriendschap wat nog heel sterk verbonden is in mij en waar ik merk dat ik graag dichter bij deze vriendschap kan zijn. Maar hierover ga ik niet verder schrijven, het kwam in me op om dit effe te verwoorden omdat ik zo tijdens het koudere weer extra sterk word herinnerd aan de tijd dat ik hier ergens in een nacht samen met C en onze voeten in de dakgoot zaten, om een whisky te drinken met daarbij dat sigaretje.

Maar ik ga even stoppen met deze mooie gedachte en ik wil proberen me te verwoorden waar ik merk dat ik nog in mijn transitie zit voor de buitenwereld die me ziet en hoort. En omdat ik toch merk dat mijn stem rust ontbreekt en dat ik teveel in mijn mond mijn klank laat verschijnen en niet voor in mijn mond, kwam dit met mijn Duits nog erger naar voren. Dus vandaag ben ik weer naar Logopedie gegaan om die stem meer naar buiten te brengen om hierdoor meer rust in de klank te brengen die ik produceer en hierdoor ook natuurlijker over kan komen als mijzelf. Een stap die ik graag neem omdat ik weet dat ik hiervoor weer mijn nodige uren moet oefenen, meestal doe ik dit dan in de auto omdat dat met de muziek best goed gaat, moet ik natuurlijk geen techno opzetten haha.

En zo zie ik mijzelf groeien in de rust die ik steeds beter in me ga voelen, rust van minder presteren in mezelf maar graag de ontdekking aan ga in wie ik ben, en omdat ik me vroeger veel heb aangepast en hier mijn gewoonte van heb gemaakt probeer deze gewoonte steeds beetje bij beetje open te breken om los te laten en een nieuwe ontdekking aan te gaan in wie ik werkelijk kan zijn. Hier zie ik die verandering van stem ook in en ben dus blij dat het me gaat lukken dit te veranderen, gek dat veranderen niet echt het gepaste word is, misschien meer eigen maken in wie ik ben. een stem vinden in wie ik ben, een lichaam vinden in wie ik ben, een gevoel vinden in mijn bewegingen in wie ik ben, een geest vinden waar ik vrij kan leven in wie ik ben.

En zo merk ik dus dat ik hierin echt verder wil de ontdekking aan gaan, en een gevoel tegen te komen dit in mij te ontdekken. Welke gevoel bij mij werkt is dus een zoektocht en er zijn zoveel manieren om dit gevoel te ontdekken, een daarvan zie ik hopelijk ergens begin 2020 realiteit worden. Kijken of het me lukt weer een dieper gat in te springen en te gaan verhuizen naar een totaal nieuwe omgeving naar een weg die niet te makkelijk voor me word en waar ik de uitdaging kan vinden daar een nieuwe weg te bewandelen, een weg die ik graag wil ondernemen om ook meer uit mijn comfortzone te stappen en dat nieuwe in mij te ontdekken, een gevoel eigen te kunnen maken zoals het ook kan 🙂

Dat stukje zelfmoord wat nog altijd naast me zweeft in dat leven, het staat steeds dichter bij me, en dan heb ik het niet over het plegen van maar het dichterbij laten komen dat ik ernaast kan leven. Naast die dood leven die je jezelf kan aandoen en die je steeds dichter bij jou in de buurt laat komen van je leven.

Zelfmoord, een stukje waar ik met een positieve blik naar kan kijken en zelfs in de buurt van wil komen om mee te maken. Maar waarom, waarom zou ik die dood zo vlak naast me kunnen vertrouwen en met hoeveel vertrouwen kan ik die rand benaderen in mijn leven. Ben ik op zoek naar de dood of vind ik het mooi de dood steeds dicht bij mij in de buurt laat komen, ook al is het maar het gevoel waar ik mee speel, maar is de dood niet iets moois wat kan bestaan en waar je ooit naar toe mag. Niet nu maar ooit, ooit komt het dan dichterbij en hoe zie je het dan.

Merk ik nu al in mijn leven dat de dood van mijzelf nu al naast e mag staan om het leven dat ik leef intiemer te kunnen beleven. Of kan het ook ver van je bed liggen dat je in alle openheid kan leven met de gedachte nooit te sterven? Misschien ligt die gedachte teveel van mijn eigen bed en merk ikzelf dat ik soms fijner kan leven met de realiteit van de dood die naast me ligt. Doordat ik merk dit stukje gevaar meer in de buurt te laten ik meer met mijn element van mijn lichaam en geest op aarde te kunnen staan en op een meer intiemere manier leven mee te maken en het genot hiervan te voelen.

Mijn weg die loopt verder en merk steeds meer de intimiteit van mijn gevoel naar boven komen dat ik niet bang hoef te zijn om mezelf tegen te komen in mijn leven. Die stap voor mezelf maken in het onbekende is geweldig mooi en doet me veel momenten geven dat ik leef ook al merk ik dat het voor veel mensen teveel naast de dood ligt die je je zelf kan aandoen.

Zo eens in een tijd loop ik weer eens te denken zoals dagen verstrijken in ik verder verdwaal in mijn uitzicht wat constant veranderd, uitzicht door een raam waar ik de vorig jaar met regelmaat zat. En nu zoals vandaag zit ik weer eens wat te typen in Café wijck, ik kom net bij mijn broer vandaan en was erg blij om hem weer even te zien. En zo blij ik was hem te zien verraste het mij enorm om hier bij wijck ook weer iemand tegen te komen waar de knuffel enorm fijn deed, M (big smile on my face) wow lang niet meer gezien, hoe gaat het met je, ja goed met mij ook. Ik ga effe een sigaretje roken ik moet zo beginnen, nadat ik hem voor het raam weg zag lopen en ik wachtende was op mijn doppio liep ik toch maar even achter hem aan voor een praatje. Zo mijn middag is begonnen en mijn doppio heb ik net op, wat een heerlijk gevoel dit 🙂

Mijn gedachte is weer vooruitstekend nu ik hier zit en nadenk over mijn week en mijn idee van schrijven over een paar onderwerpen die toch wel vaak de revue passeren denkende aan de manier van leven met een randje zelfmoord naast me. Een randje wat mij enorm goed doet om vrijer te leven en de dood niet zo erg vinden, een randje wat ik blijkbaar voorzichtig opzoek zonder die grens te overschrijden. Voor velen een gevaarlijk zijn, waar ik toch wel eens op word aangesproken dat ik hiervoor moet uitkijken niet er over heen te gaan, en toch merk ik dat ik die grens steeds vaker dichter bij me laat komen, en dat geeft mij over het algemeen een enorm goed gevoel. Een gevoel van onder andere vrijheid maar ook genieten van voornamelijk elementen van mijn lichaam in de natuur. Maar daar ga ik misschien wat later nog op in.

Nu hang ik wat te kijken naar dat beeld wat constant veranderd, voetgangers en auto’s wat her raam passeren en gasten die binnen komen lopen opzoek naar een plekje in het drukke café waar ik zit. En ik, die even onderuit hangt op de bank aan het typen is over dit alles en even mijn woordje kwijt wil over het weekend wat heeft plaatsgevonden. Mijn eerste date met iemand die ik op de app van Grinder ben tegengekomen en waarvan ik dacht ja dat doen we maar eens, dus zo geschiedde het dat ik zaterdag na mijn werkuurtjes een afspraak maakte ergens in de buurt van de Veu bioscoop in Kerkrade. Een date zoals velen veel te snel tot stand gekomen, in aan app zoals Tinder wat dat ook kan hebben(de snelheid van een afspraak), misschien is Grinder net dat tintje sneller omdat er over het algemeen meer gericht is op niet hetero’s en dat mensen een seksuele voorkeur kunnen aangeven en zoveel meer. Soms toch wel een echte vleeskeuring wat voor velen niet goed te praten al is het maar waar, ik merk dat ik daar toch vaak genoeg mee te maken krijg. Tja en dan mijn date, zo even kort uitgelegd het was een Man net iets groter dan mij, gespied maar met een neutraal lichaam en erg donker haar. Maar wat heb ik toch soms weer te pakken heb en wat merk ik dat het net de mannen zijn die eigenlijk te lief voor me zijn, mannen die voornamelijk liefde bij mij zoeken en die ik soms maar al te graag wil geven, en wat trekt het dan toch dat dat net de mannen zijn die soms een erg zware rugzak hebben die op knappen staat en nog ergens een weg moeten vinden in het verwerken van die eerste stap. Zo merkte ik ook dat de man waar ik over schrijf er nu een andere man naast me komt zitten die net dat ook blijkbaar nodig heeft. Dus dit gebeurd nu ik dit schrijf deze man ook te graag contact met me zoekt die graag wat liefde wilt hebben. Dus na een gesprek met hem kom ik terug op deze tekst en ga ik verder met mijn date van zaterdag, de date die ook enorm veel liefde kon gebruiken.

Een bijeenkomst wat misschien mij ook weer verder heeft geholpen in de weg die ik bewandel en daar kijk ik dan weer met een glimlach op terug. En dan is het soms helaas dat deze mannen ook iets hebben waar ik nog weinig mee kan, iets wat ik graag gebruik op seksueel gebied en dat is dat mannelijke geslacht wat soms bij mij best wel vaak voorkomt dat het toch te groot is voor mijn geschapen vagina. En dat vind ik gewoon jammer, ook al merk ik dat het beter zo kan zijn en het juiste moment verder voor me ligt. Ik heb er in ieder geval enorm van genoten en dat doet me erg goed, en ik merk ook dat ik er verder mee kom in mijn leven. Mijn Zaterdag nacht was dus een erg gezellig bijeenkomst en ik heb veel leuke momenten meegemaakt die ik erg fijn vond en waar ik enorm van kan genieten.

En zo was mijn dag daarop ook weer het momentje dat ik weer samen met iemand wakker werd en waarbij ik steeds vaker merk dat we weer naar elkaar toe groeien in liefde. Een mooie zachte liefde met veel begrip en uitdaging voor elkaar. Iets wat ik waardeer dat we ons gevoel toch kunnen uiten in deze wereld die niet meer word verstoord door mijn moeder.

…

Wow hoe en waar kwam dat woord vandaan, dat woord van moeder wat al een lange tijd niet meer geschreven is hier in mijn gesprekken. Een woord wat ergens rust heeft gekregen en nu ook steeds meer tussen M en ik. Wat een heerlijk gevoel dat het tussen ons ook steeds opener voelt ons te kunnen laten zien in wie we zijn zonder dat mijn moeder ook hier invloed op kan uit oefenen. Ik voel me toch zoveel opener in mijn leven zonder mijn moeder er bij, en hoe komt het dan dat ik dat voor haar dood nooit kon. Waar zit het hem in dat sinds het overlijden van mijn moeder ik me zoveel meer kan laten tonen in wie ik werkelijk ben zonder schuldgevoel het niet te mogen en dat merk ik nu weer zo terug hoe mijn relatie ooit ook zoveel werd beïnvloed door mijn moeder dat ik alweer een gevoel heb dat ik zoveel verder kom zonder deze invloed van mijn moeder. Is het dan eindelijk leven zonder een gevoel van be(ver)oordeelt te worden in wie ik ben of was. Hoeveel vrijheid heb ik gekregen of was het er altijd al, maar zat ik er zelf mee te stoeien?

Mijn leven verloopt verder met alle bezigheden die op me af komen, een daarvan is groot genoeg om over te twijfelen. Ik wil zo graag weg zo graag verder met datgene wat op me af kan komen en misschien maar gewoon moet gaan gebeuren. En zelfs ik weet niet echt wat ik zoek het is gewoon het gevoel van doen en beleven. Ontmoeten en verdergaan met het gevoel wat op je pad komt of staat waar je te vaak om heen loopt.

Drinkend aan een Oban zo net na een film wat ergens zo regenachtig was in new York dat ik me weer effe fijn voel en zit in het restaurant van de Lumiere. Ergens zit ik dus weer lekker in mijn vel met een schoen uit en mijn voet onder mijn kont liggend type ik dit, alweer opzoek naar avontuur wat misschien voor me kan komen te staan. Hopende dat het dadelijk buiten regent waar ik door heen mag lopen of achter op de fiets bij iemand. Vorige week belande ik na het dansen bij Kumulus in gesprek met F en dat werd een heerlijke avond dat verder nar de nacht steeds gezelliger werd, en uiteindelijk kwam J er ook nog bij. We zijn uiteindelijk uitgekomen op de markt van Maastricht en tegen half vijf liepen we de kroeg uit op weg naar huis. Ofja dat was het idee maar uiteindelijk strandde ik bij C op de bank voor nog een gesprek, een leuk gesprek in het Duits met A er bij. Pff wat een gekke heerlijke nacht, iets waar ik nu ook weer behoefte aan heb, ook al vraag ik me af waarom of beter gezegd waar ben ik naar opzoek om te voelen. Spanning, geen zin om naar huis te gaan, of gewoon iets anders wat ik nog niet kan beschrijven.  

Opzoek naar zoveel en onmogelijke gevoelens die in me rond spoken, opzoek naar. Naar een woord wat ik niet kan opnoemen omdat het mezelf pijn kan doen en omdat ik jullie daar een bezorgd gevoel voor zal gaan geven, net dit mis ik ergens hier waar ik nu leef en net dit of dat hoop ik tegen te komen daar in Berlijn. Iets wat ik voor mezelf als positief kan zien maar wat niet positief is om te beleven, waarom speelt dit gevoel nog altijd door mijn lichaam van gevoel dat ik het mis en het verdriet in mijn hoofd dat ik het niet met rust kan laten. Kan ik die rust vinden dit wel los te laten en niet deze gevaarlijke weg aan te gaan. Zal die onzichtbare draak op rustend op mijn schouders en rug ooit zichtbaar worden om mij deze rust van vrouwelijkheid te geven.

Naar welke beleving ben ik opzoek? Zo vragend aan mezelf terwijl ik ergens aan het water zit in Kreuzberg en werkelijk waar aan het genieten ben van mijn eigen gevoel. Een gevoel met wat er in mij gebeurd en hoe ik merk dat ik die tweede pubertijd doorkom, en ik merk steeds meer hoeveel ik bezig ben te ontdekken hoe het leven is als mensen je zien als vrouw. En die ontdekking vind ik werkelijk waar heerlijk en geniet daar ook veel, en zeker als de dagen zo relax verlopen die ik nu weer meemaak hier in Berlijn, en dat draagt natuurlijk ook bij om hier vaker te komen in net die beleving. Die beleving van mijn ontdekking met dat vrouwelijke lichaam is toch wel wat ik enorm waardeer hoe mooi ik het vind het eindelijk te beleven, en daarmee bedoel ik dus ook zeker mijn seksualiteit en de omgang met mannen die me ook zien als vrouw waarmee ze seks kunnen hebben.

En zoals vaker komt mijn verhaal in wat ik schrijf en vertel steeds vaker met dat stukje seksualiteit naar voren en waar ik merk dat ik ook enorm opzoek ben naar deze beleving. En het wil meemaken op een natuurlijke weg zonder dat ik me zorgen hoef te maken over mijn geslachtdeel. En toch merk ik als ik naar een club ga zoals KitKat dat ik me soms nog wel zorgen maak dat mijn gedeelte nog niet zelf vochtig word om zonder glijmiddel seks te kunnen hebben, dus op dat klein puntje na verloopt het genot en beleving enorm fijn. Dus nog even geduld en dan hoop ik dat dit ook op een natuurlijke manier kan gaan. Verder merkte ik afgelopen nacht dat ik steeds meer mannen om mij heen heb staan die aandacht van me willen, en daarvan merk dat die mannen eigenlijk niet westers zijn, en ik voel nog dat ze twijfelen over mijn lichaam, ik denk dat ze niet zeker weten of ik echt vrouwelijk ben. dit merk ik soms in de manier hoe ze mijn vagina benaderen of als ze daadwerkelijk seks met me gaan hebben toch wel erg goed kijken hoe het eruit ziet daar beneden, en zo merk ik ook het verschil in man die me op een fijne manier kan bevredigen of mannen die dat totaal niet kunnen. Een ding hierin is dat ik merk dat wanneer ze daar beneden kijken en voelen dat ze het enorm fijn vinden met wat ze aantreffen of ik merk vaak de glimlach op het gezicht als ze bezig zijn. En dat stukje doet mij enorm goed, natuurlijk zou je willen zeggen, maar ik heb na de operatie toch echt nog even geworsteld hoe ik mijn eigen vagina moet zien, zien in hoe natuurlijk het ook voor me voelt, hoe voelt het voor anderen. En net dat stukje geeft mij vertrouwen in mijn eigen geslacht dat het ook voor de buitenwereld enorm natuurlijk voelt en dat is een enorm fijn gevoel. Zo heb ik dus en keer met een verloskundige afgesproken om te kijken wat zij daar beneden voelt en hoe het aanvoelt. En zij kwam tot de conclusie dat ze op het eerste gezicht zo zonder aanraken en kijken een natuurlijke vagina ziet, zelfs wanneer ik me geschoren had waren mijn hechtingen wel een beetje zichtbaar maar ik merk dat dit erg weinig is dus nu al valt het niet direct op, afwachten wat de wond doet na een aantal jaar. Eenmaal verder kijkend en liggend met mijn benen wijd kon zij niks herkennen wat niet natuurlijk was, een beetje granulatie zag ze wel en stelde daar een vraag over, maar met een beetje aluminiumnitraat gaat dit weg en dat staat dus op de planning om dat beetje granulatie nog aan te stippen. Eenmaal voelend zij ze het is opmerkelijk maar het voelt alsof je nog maagd bent met genoeg ruimte aan de binnenkant maar je opening en net erna voelen enorm strak, ook voelde ze dat mijn spieren groot waren en stevig aanvoelde. Verder voelde het dus natuurlijk aan en kon ze niet zeggen dat dit door een operatie gemaakt is. wel voelde ze dat ik mannelijke bekken heb, voornamelijk op de manier hoe ze gekanteld waren en dit is ook iets wat ikzelf merk als ik dilateer met mijn grootste maat 38mm, mijn spieren kan ik fijn ontspannen maar ik voel dat ik zo tegen mijn bekken opstoot dat het me niet lukt mijn knieën diep kan buigen en dan deze maat nog naar binnen krijg, hiervoor moet ik dus mijn benen langwerpig laten liggen dan past deze maat ook naar binnen (ongeveer 14 cm diep) en daar ben ik dus enorm blij me op de manier dat het lukt.

Pff wat een stuk detail vertel ik jullie nu weer, misschien weer teveel detail maar ergens voelt het goed dit jullie te vertellen hoe goed ik me met dit alles voel.

Verder is zijn mijn dagen enorm fijn, ik heb een geweldige Airbnb gevonden bij zeven mensen die een appartement met elkaar delen, en daar heb ik de eerste avond gezellig mee kennis gemaakt, eerst aan de keukentafel en toe Kolonisten van Catan gespeeld en uiteindelijk tegen drie uur in de nacht op de bank geploft met een vinylplaat op de platenspeler het gesprek verder gezet, de whisky was lekker en mijn eerste nacht heb ik ook enorm goed geslapen. De dag erna wat later opgestaan dan mijn idee was (tien uur) en na een kop koffie om elf uur de bieb bezocht om wat te leren. En ook al heb ik wel mijn doel gehaald met wat ik wou leren ik was toch iets minder fit dan gedacht dus uiteindelijk die dag rond acht uur weer plaatsgenomen aan de keukentafel en samen meegegeten aan tafel, P had groenten met linzen gekookt en samen met zes mensen opgegeten. De planning was dus dat ik deze nacht naar KitKat zou gaan dus na een goede kop koffie en een douche me nieuwe body aangetrokken en met een beetje make-up vertrokken naar de club. Half een stond ik in de rij en om een uur danste ik weer lekker op de techno muziek. Mijn avond was gewoon geweldig, weer een paar leuke contacten opgedaan, mezelf enorm vrij gevoelt en weer mijn ontdekkingen gegaan hoe ik met mijn vrouwelijke lichaam om kan gaan en zo net na zeven toen de zon weer opkwam liep ik weer naar buiten. Zo ochtend staan in de U-Bahn tussen alle andere mensen die gaan werken voelt ergens goed, ook al word je enorm aangekeken want ze weten erg goed at ik daar niet sta om naar werk te gaan. Ik kon gelukkig lekker uitslapen tot een uur en eenmaal wakker weer gezellig aan de keukentafel plaatsgenomen met een kop koffie en een leuk gesprek met de mensen die daar waren.

Nu zit ik dus even te genieten van mijn nacht die ik heb gehad en van het leuke contact wat ik gemaakt heb, en zeker het contact in het huis waar ik geslapen heb, de sleutel heb ik nog steeds op zak omdat ik vanavond nog even terug ga om mijn spullen te pakken en iedereen de groetjes te doen daar. Mijn trein vertrekt deze keer net na twaalf uur middernacht dus dat komt goed uit, kijken of ik wat kan slapen in de trein en dan kom ik in de ochtend weer thuis aan. en zo kijk ik weer terug op die drie heerlijke dagen in Berlijn en wil ik graag vooruit kijken om weer terug te komen hier.

Daar zit ik dan eindelijk na al weer een hele lange tijd niks geschreven te hebben, voornamelijk omdat ik druk bezig ben met mezelf en de vrijheid die ik ontdek. En de tijd die ik bezig ben aan mijn huisje met het idee dat ik mijn tuin wilde opknappen van de spulletjes die je gratis op marktplaats kon vinden, en daar vind ik me voor de helft goed in geslaagd omdat de voortuin nog gedaan mag worden haha.

Misschien komt het stukje schrijven naar voren omdat ik weer in de Lumiere zit hier in Maastricht en net zo voor de film die ik heb bekeken deze keer weer heerlijk gedanst heb, en vind ik het fijn dat het nieuwe seizoen weer begonnen is want ik miste dat wel. Ook al had ik het in de zomer druk genoeg met de lekkere zon en het zwemmen in de maas zo daar bij dat stukje bij voelwammes, waar de geul de maas instroomt onder een boom hangend in een hangmat. Een dagje waar ik genoot van mijn vrijheid en wie ik ben en met wie ik was. En zo gaat de tijd enorm snel voorbij met voornamelijk veel werk en heel veel leuke dingen die ik doe, en zo merk ik met het gene wat ik doe en waar ik naar toe wil dat dat goed voelt. Ik ben bezig om me voor te bereiden op die dag dat ik mijn buren vertel dat ik voor een langere tijd weg zal zijn. Dat ik mijn broer en schoonzus vertel dat ik mijn nichtje niet iedere week kan zien en dat ik mezelf tegenkom in een vrijheid die voor me ligt. En met dat tegenkomen bedoel ik de ontdekking die ik wil meemaken in een ander stad of plek of iets waar ik me nu niet kan bedenken waar. Voor te berieden om die vrijheid en ontdekking in mezelf aan te gaan en mijn huis dus voor te bereiden om te verkopen… of net niet, net niet dat verkopen omdat ik nog nooit zolang in mijn leven op een vaste plek ben geweest en voel als daar in dat huisje wat ik samen met M zes jaar geleden heb gekocht. Met alle problemen er om heen voelt dat huisje steeds echt aan als thuis zijn en een fijn gevoel, fijn in iets wat we hebben en waar ik trots op ben dat ik er zo fijn kan wonen. Is het dan wel zo fijn net dat wat ik nooit echt heb gevoeld en heb gehad te verkopen voor meer vrijheid?

Of is het misschien een idee om te kijken naar een andere oplossing een oplossing die ik nog niet helemaal zeker weet maar wat wel een mogelijkheid kan bieden mijn vrijheid tegemoet te zien op die andere plek. Maar ja of die andere plek dan het juiste is weet niemand en zelfs ik ook niet, maar mijn gevoel verteld me dat ik het moet doen om mezelf te ontdekken in een nieuw gevoel in wie ik echt kan zijn en niet het gevoel wat ik nu heb dat ik in dat gewone gevoel terechtkom dat alles zo is en niet veranderd. Ik moet me zelf zien hoe ik mij kan ontdekken op een ander gevoel met dat wat ik nu heb. En dat nieuwe gevoel denk ik niet te vinden in Amsterdam of een andere plek in Nederland, ik denk dat mijn beginstap daarbuiten moet liggen en dus het liefst een land met een andere taal en het liefst meer culturen dan alleen Engels. Misschien ergens in Frankrijk wat me trekt daar in het zuiden, maar dat verviel al snel ook al trekt het wel. En zoals meerdere die mijn blog wel lezen merken jullie dat mijn tijd in Berlijn al enorm aantrekt om daar te zijn, en zo denk ik dus dat dat een stad kan zijn waar ik mezelf kan tegenkomen in wie ik kan zijn. En dat mag positief en zeker negatief zijn omdat ik opzoek ben naar mezelf, en een makkelijke route leert me niet zoveel als die route met bochten en bergen die ik heel graag wil beklimmen en  verkennen, en zeker niet in een dag.

Waar kan ik me dan beter tegen komen dan in een culturele stad van Berlijn, of misschien leid Berlijn me wel verder naar iets wat ik nooit voor ogen kon zien om te beleven.

Ik kijk hier naar uit me hier op voor te bereiden een huis te verlaten om misschien ooit weer in terug te keren, maar nu verder vooruit wil kijken in een nieuwe beleving die ik zelf moet meemaken en niet in een omgeving die al van tevoren was gecreëerd en waar ik in viel en op kon doorgaan. Opzoek naar dat stukje in mezelf in een andere omgeving, ik kijk vooruit voor mijn ontwikkeling die ik voel dat ik die kan maken en wat me verder breng dan ooit tevoren. Spannend is dat zeker en net van die spanning daar kan ik enorm van genieten ?

Waar ga ik dan verder, zo nu bijna een maand na mijn laatste post zit ik in Hilversum dit te typen. En dat voelt als een lange tijd dat ik niks geschreven heb, voornamelijk omdat ik de laatste maand heel veel heb gedaan. Genoeg gewerkt voor de vier dagen in de week dat ik in het café aanwezig ben en de overige drie dagen veel in de tuin bezig geweest. Mede daardoor merk ik dat mijn lichaam moe is en ik eigenlijk wel wat slaap en rust kan gebruiken. Die rust kan mijn vagina ook wel gebruiken want het gaat er soms daar beneden ook vermoeiend aan toe. Dit komt natuurlijk door de intensiviteit waarmee ik werk en bezig ben, maar ook wel doordat ik het heerlijk vind om wat te masturberen of seks te hebben. Maar volgens mij is dat niks nieuws voor de mensen die mijn blog vaker gelezen hebben.

Maar ik zit nu eindelijk weer eens ergens waarmee ik dacht dan kan ik effe wat schrijven en mijn gevoel uiten met de verschillende mooie gebeurtenissen die ik heb meegemaakt. Niet zo uitbundig en vol als mijn vorige post over Berlijn, maar wat rustiger. Misschien wel helemaal niks spannends aan. ik zit dus in Hilversum bij restaurant PARC, misschien een beetje fancy maar dat was mijn vorige aankoop ook, ik ben weer bij Chilly langs geweest voor wat lingerie te bekijken en te passen. En eigenlijk kwam ik voor een ding en dat was een body, en dat is gelukt en ben daar erg blij mee. Hoe blij ik ben met mijn bankrekening is altijd een tweede wat er komt kijken bij Chilly want goedkoop is het allemaal niet, gelukkig was er uitverkoop ?

Nu bevind ik me niet alleen in Hilversum voor de lingerie, ik had gisteren een afspraak op het VUmc in Amsterdam voor mijn laatste psychologisch gesprek met mijn psycholoog. En dat gesprek was fijn en erg open, een goed gevoel aan overgehouden en zij volgens mij ook. Na het gesprek heb ik nog even mijn bloed laten testen omdat de waardes niet helemaal fijn waren de vorige keer en ben dus weer benieuwd naar mijn bloedwaardes, de eerste die ik vandaag al binnen heb zijn positief en beter dan de vorige uitslagen en dat voelt goed. verder moet ik nog even wachten op mijn waardes van mijn testosteron en 17beta-estradiol.

Eenmaal klaar met dit alles ben ik een broodje gaan eten in de Appie die voor het VUmc ligt, en eenmaal bezig met mijn eerste hap van dat broodje werpte ik een blik in mijn mailbox. Een reactie voor het onderzoek waar Dr Özer mee bezig is, een onderzoek naar de welbevinding van seksualiteit en gevoel na een vaginaplastiek of falloplastiek. Dus in de mail vroeg ze of we een afspraak konden maken va skype of in Amsterdam als ik toevallig daar zou zijn. Dus ik reageerde meteen hierop met een kort antwoord ‘’ik ben nu in het VUmc’’ een aantal minuten daarna een telefoontje, Dr Özer et de vraag, komt het uit om nu dat interview te doen. Um ja zeker makkelijk ben er nu toch, dus zo geschiedde en dit leidde dat ik een gesprek had met Dr Özer. Eindelijk een gesprek met haar zo ging het idee in mijn hoofd, mede omdat ik over haar had geschreven over haar operaties en dat ik vertrouwen had in haar maar uiteindelijk toch gekozen heb voor de operatie in Thailand bij Dr Chettawut. Maar hierdoor merkte ik ook dat het gesprek wat we hadden enorm fijn was omdat zij ook echt enorm veel weet hierover en dat was zo fijn. Ik voelde een enorm vertrouwen in haar en dat is erg fijn en positief, voor mij maar ook zeker voor de mensen die door haar worden geopereerd. Dat voelt dus gewoon goed en zo vorderde het gesprek ook fijn. Verder weet ik niet of zij iets aan mijn verhaal heeft, ik denk van wel maar anders sta ik zeker open voor meer vragen van haar. Een ontmoeting uit het niets wat enorm fijn aanvoelde en waarvan ik ook wat heb geleerd in het vertrouwen met mijn vagina en de omgang daarin, en zo merk ik dat als je vragen hebt ook al denken mensen dat het een ongepaste vraag is, ergens is het enorm goed net deze vraag te stellen voor de wetenschap met je eigen lichaam. En als ik dan kijk naar mijn lichaam en voornamelijk mijn vagina kom ik iedere week weer verder met hoe alles werkt en wat het aankan, dat ik bijvoorbeeld mijn wond aan de buitenkant rustig mag masseren voor een betere genezing en dat amandelmelk en erg goed alternatief is voor het glijmiddel wat ik nu gebruik. En zo heb ik een erg fijn gevoel overgehouden aan deze dag. En ben ik erg blij met mijn nichtje wat verloskundige is, ik krijg van haar zoveel fijne info over het lichaam daar beneden wat mij ook weer zelfvertrouwen geeft hoe het allemaal werkt. Maar dat ontdekken doe ik lekker zelf 🙂

Verder geniet ik enorm van mijn vrouwelijkheid en kan niet wachten om mijn nieuwe body te laten showen in Club KitKat en wie weet nog ergens anders. En zoals mijn dagjes gaan zit ik nu verder te dromen met de mogelijkheden die voor mijn neus verschijnen en wat ik graag wil bereiken. Het huis opruimen gaat daardoor ook de goede kant op en hoop ik een eigen appartement te realiseren om mijn tweede etage en slaapkamer op de zolder. Dus flink bezig met de leefbaarheid in het huis en de tuin, want in de tuin gaat het project verder om via marktplaats alles gratis te kunnen krijgen voor een terras en looppad door de tuin heen. Samen met B en M hebben we 6-kub grond uit de tuin gegraven en is er 3-kub zand voor het terras teruggekomen. En is al een klein gedeelte klaar wat zichtbaar is in de foto. Heb er zin in om verder te kijken en kijken wat er allemaal kan met het huis. Ook staat de kermis voor de deur in het dorp waar ik werk en wat altijd wel een mooi moment is van mijn transitie, iets wat 25 augustus gebeurde drie jaar geleden 🙂

• 

Daar zit ik weer in mijn trein terug reizend van Berlijn naar Aachen, terug naar mijn huisje wat daar in Kerkrade staat. Ik wil niet terug naar huis, ik wil nog effe blijven, hier. Effe voor een tijd, een langere tijd. Zou ik mijn plek kunnen vinden hier in deze stad of gaat het een plek zijn waar ik de weg kwijt raak in de afleiding die er is. Wat ga ik dan doen hier zo met mijn gevoel, ergens werken en mijn weg proberen te vinden of ga ik er bij nog iets doen van studie.

Ik zit dus in de trein en ben net vertrokken uit Berlijn, en mijn laptopje erbij gepakt om mijn gedachte die ik zo op mijn terugreis heb op te schrijven. Gedachtes van een heerlijke week Berlijn, en een mooi gevoel heb gehad van de momenten die ik meemaakte. En dat zijn er toch wel een paar die ik wil vertellen, en nu kan ik wel direct naar club KitKat stappen maar dat doe ik nog even niet. Ik ga eerst even vertellen over de manier ik iedere dag relaxter werd in mijn voelen en gesprekken die ik had met C. Maar ook met de manier hoe deze stad voelde, logerend via Airbnb bij E. Ze heeft een leuk appartementje in neukuln wat verdeeld was over twee kamers, badkamer met wc en een keuken. Nu is het haar huis en zij sliep dus op de kamer aan de achterkant en ik had de kamer aan de voorkant waar een terrasje is met twee stoeltjes en een tafel, hier zat ik al in het begin van mijn reis met mijn kommetje risotto en wat groentjes en hier sloot ik gisteravond ook af met een mooi en heerlijk gesprek. Een fijn gesprek samen met C met een klassieker erbij, betreffende de whisky (thailisker 10j) Een gesprek waarin ik merkte dat ik helemaal niet wou gaan, ik wil hier blijven.

Op woensdag samen met C eerst nog naar een van haar colleges gegaan wat ging over transgenders en hun seksualiteit en de psychologie erachter van de mens. Hierna naar een jazzbar gegaan en nadat S er ook bij was nog wat door de stad geslenterd, uiteindelijk ergens in de buurt van C haar appartement gestrand en blijven hangen op een bankje met nog wat lekkers te snakken erbij, en een moeilijk gesprek gehad zo laat in de nacht. Uiteindelijk pas met de nachtbus rond een uurtje of vier thuis en heb best goed geslapen, op wat geluid van de buren na dan. Maar dat was ook logies want het was alweer elf uur voordat ik wakker werd. Na een rustig ontbijt en mijn dagelijkse uurtje richting de Jacob-und-wilhelm-grimm-zentrum (universitaire-bibliotheek) gegaan en mijn poging tot leren van mijn LOi cursus psychologie. En dit ging goed, ik had nog een boek bij me en dat ging over snellezen geheugentraining en mind-mapping. Dus met een beetje afwisseling liep ik pas tegen twaalf uur in de nacht de bieb uit op weg naar huis. Daar goed en lang geslapen en rond tien uur opgestaan, weer mijn ontbijtje gedaan, een banaan met avocado skyr yoghort en wat havervlokken van E die ze in de kast had staan. En daar zit ik dan al drie nachten hier en ik heb E nog steeds niet gezien, ze was er wel want dat hoorde ik maar gezien nog niet. Nadat ik via sms een vraagje stelde of ik vanavond een vriend kon uitnodigde om samen te eten hier was dat geen probleem en even later zag ik haar dan voor het eerst. Wat een heerlijk mens zo relaxed en bezig met haar muziek, en na een kop koffie samen ben ik er weer op uit gegaan naar de bieb, om weer verder te komen met mijn hoofddoel en de rede van de reis hier naar Berlijn.

Eenmaal weer in dat boek en cursus vloog ik er door heen en zeker het boek snellezen… merkte ik dat als ik hier mijn best voor doe het echt veel sneller kan en beter kan begrijpen/onthouden. Ik heb werkelijk waar dat boekje nog nooit zo snel en begrijpend kunnen lezen en dat deed goed, erg goed zelfs. Eenmaal rond dat uur van zes in een ‘’sneltrein’’ de Edeka ingedoken allemaal wat lekkers gehaald en naar mijn huis gegaan. Door alle haast de foute kant opgegaan terwijl ik in de U8 zat… Dus na een sms verteld dat ik wat later zou zijn en zo net na zeven thuis gekomen voor te gaan eten. Risotto met boontjes paprika ui en blauwe kaas, rode wijn erbij en samen met C dit opgegeten en heerlijk gebabbelt. Na een gesprek over mannen en hun dingen, zijn we even een sigaretje gaan halen bij de spati(nightshop) en wat rondgekeken daar bij de laatste halte (hermanstrasse) die je uitstapte om richting mij te komen. Rond het uur van middernacht weer teruggelopen en zijn we op het terrasje gaan zitten met de kaarsjes aan om de nacht in te gaan, maar eenmaal zittend kwam een vraag van B, of we zin hadden om mee te gaan naar zijn hotelkamer. C en ik keken elkaar aan en dachten hebben we hier zin in, en mede doordat B nog maar de laatste nacht aanwezig was besloten om maar te gaan. Net op dat punt van beslissing was het dat B belde dat hij in de Uber zat en ons kon ophalen, wat wel uitkwam want de U-bahn reed niet meer en dat kwam dus wel uit. Een half uur later stapte we zijn hotelkamer in, wierrookje aan en kaarsje en toen kwam de vraag of we mee wilde naar KitKat, hmm daar hebben we wel zin in? maar het is vrijdag, en we hebben niet de juiste kleding aan. B zij, geen probleem ik heb nog wel wat, dus nadat ik de kousen van B had gekregen en C een leuke body, veranderde B zich in I en zijn we KitKat ingegaan. Voor C en B echt niet de eerste keer en vast en zeker echt niet de laatste keer. En om nu te vertellen wat we allemaal samen gedaan hebben gaat een beetje ver maar zo tegen het einde vond ik het heerlijk om op het podium te gaan liggen en heb ik op mijn buik iets kunnen vasthouden waar I zich helemaal op uitleefde:)

Zo tegen een uur of zeven liepen we samen de club uit en is iedereen weer zijn eigen weg opgegaan, terug naar huis voor een beetje slaap. Want C en ik hadden dit niet gepland om ook vrijdag naar de KitKat te gaan meer wel vandaag. De zaterdag dus, meestal de avond dat het publiek meer kinky is en dat iedereen de dingen doet die wij vrijdag gedaan hadden. Maar de zaterdag was een echte rustdag voor mij, mijn bedje lag heerlijk en ik heb dan ook heerlijk uitgeslapen tot een uurtje of twee en samen met E ontbijt gehad in de keuken, ook voor haar was het laat geworden 🙂 nu was het mijn idee om zaterdag een body te maken van touw (hennep) en ik ben maar even aan de slag gegaan wat ik kon maken, en ergens-waar lukte dit en vond ik dat ik wel wat had. Dus een foto gemaakt en weer losgeknoopt en weer even opgekleed en wat gelezen (wat drijft de mens) zo rond een uur of negen had ik afgesproken met C om me nog even te helpen met wat finaltouch dingen aan mijn body. Maar die negen uur werden tien en eenmaal bij mij thuis verliep het niet helemaal zoals ik wou/dacht dat ik het wilde, dus op de een of andere manier ging het allemaal heel snel en kwamen we samen tot de conclusie dat mijn gedachte van body to much was en dat het simpeler moest zijn. Dus in al die snelheid en verandering liep het anders dan ik me had voorgenomen en dat zorgde voor een onrust in mezelf. En dit merkte C ook, zo tijdens het reizen met de U-bahn en uitstappen vroeg ze of alles wel ging. Ik antwoorde daarop met een ja maar laat me maar even, ik voel me onrustig en moet nog even een plekje vinden, en terwijl dit gebeurde liepen we een café in waar we D zouden treffen. D is een grote stevige man, frans sprekend en heeft een eigen cultuur om zich heen, aantrekkelijk zelfs 🙂 na een biertje en een gesprekje kwam mijn rust weer tevoorschijn en dat was erg fijn, ook C vond dat fijn want ze voelt me altijd wel goed aan iets wat ik erg fijn vind. Na nog een biertje en een stukje chocolade zijn we vertrokken met z’n drietjes richting KitKat, we hadden voor de metro afgesproken met S om een uur in de nacht dus we zouden met z’n vieren de club ingaan. Eenmaal daar, stond de rij tot aan de metro ingang, ongeveer 40 meter, iets wat normaal is voor de zaterdag avond. Gelukkig hadden we D bij ons en dat was dus skippen en meteen naar binnenlopen. Erg fijn voor een avond zoals deze maar ik vind de rij voor KitKat altijd wel leuk om contacten op te doen, maar ach daarvoor heb ik een andere keer weer de tijd voor. Eenmaal binnen deed ik mijn jurkje uit en de jongens waren bijna naakt en C verraste me met een leuke body in het wit en dat deed samen met de blacklight daar altijd wel een leuk effect geven. Ik vond het enorm leuk wat ze aanhad, ikzelf had uiteindelijk een body van C gekregen en daarover een leuke bewerking van touw op een eenvoudige manier om mijn borsten en buik heen gedaan. Uiteindelijk was ik daar erg blij mee want het gaf een leuke uitstraling dat ik wel van Bondage hou 🙂 dus toen begon de avond en voor mij was het de eerste keer dat ik hier op een zaterdag was.

En dat merkte ik meteen, voornamelijk door de drukte en meer exclusieve mensen en outfits. En elke locatie was open om te kunnen bezoeken, op de Vipruimte na dan want daar konden we niet komen. Maar de kelders en kleine ruimtes waren dus allemaal open en dat was erg leuk. Ook was de intimitijd en seksualiteit meer dan voldoende aanwezig en werd ik verliefd op de situatie dat er een vrouw in de touwen hing opgehangen. De persoon die daar mee bezig was enorm dominant maar hij zat in zijn gevoel helemaa in het opgaan van hoe mooi het is om naar te kijken en dat vind ik ook. Ik kon het niet laten en vroeg of ik daar ook mocht hangen vanavond, helaas voor mij zou het een andere keer worden. Maar ik zou het heel graag willen doen, iets waar ik toch wel een beetje naar uitkeek dat ik daar in de club naakt in de glitter en touwen mag hangen en gedomineerd worden. De avond vloog voorbij en ik ben C en de rest vrijwel de hele avond uit het oog verloren totdat ik zo rond 7uur C weer tegenkwam. Nog veel gedanst daarna en heb uiteindelijk mijn hakken maar even uitgedaan want ze stoorde me en de schoenen die in de tas zaten maar even aangedaan. Daarna weer verder gedanst en gerelaxt rondom de pool, het licht en de zon scheen al fel en dat blijft altijd wel iets dat iedere keer als ik naar KitKat ga, dat ik de ochtend makkelijk haal. Ook de alcohol bleef in de club laag op een whisky en veel water met wat ik gedronken. C vertelde dat ze naar huis ging en ik vertelde dat ik nog graag even wou blijven. Voornamelijk kijken naar de volgende dame die daar in de touwen hing waar ik een beetje van had waarom ik niet, maar dat komt wel een keer :).

Ik arriveerde rond tien uur weer thuis en terwijl ik op bed plofte had ik niet het idee dat ik echt moe was, maar ik viel snel in slaap. Zo rond drie uur was ik weer wakker en sukkelde eigenlijk die dag het bed uit, ik had geen zin in mijn uurtje en vond het jammer dat ik geen seks gehad heb afgelopen nacht, niet dat ik dat perse wil maar met al dat aanraken en gevoel dan merk ik dat ik geil ben en echt veel zin heb in seks, en de mannen om me heen die me lastig vallen willen dat ook maar ik vind het ergens moeilijk omdat veel van deze mannen niet echt een goed gevoel geven in de manier waarop en dat vind ik dan weer minder ook al speel ik graag met ze in de verlijding. Maar ik zeg ze keurig dat aanraken geen probleem is maar dat we geen seks gaan hebben. Pff het draait wel in mijn hoofd dat seks gebeuren. Uiteindelijk ben ik maar weer naar de bieb gegaan en daar kon ik toch aardig wat lezen en leren, het was enorm druk op zondag maar ik was blij dat ik in het midden nog een leuk plekje vond. Zo tegen sluitingstijd verliet ik de bieb weer en ben ik nog effe een drankje gaan doen bij C en dat was weer een fijn gesprek, ik zat wel weer in de mood om naar de KitKat te gaan maar heb het toch maar gelaten en ben uiteindelijk met de laatste U-bahn thuisgekomen.

De maandag begon weer met dat uurtje en een ontbijt samen met C tegenover het gebouw waar ze haar seminar had, waaraan ik ook graag meedeed maar de plekken waren al vol en het was een blok seminar dus drie dagen lang filosoferen en praten over de theory of mind-false belief. Erg interessant maar ook wel droge stof op de manier hoe de papers waren. Maar ach jammer, andere keer beter. Uiteindelijk zat ik rond twee uur weer in de bieb en heb ik mijn middagje goed kunnen benutten. In de avond belande ik weer bij C en hebben we samen wat gegeten, we hebben het samen erg gezellig en dat miste ik wel. Ik vertelde dat ik toch wel een beetje gehuild had over het idee dat ik nog geen seks had gehad en misschien dat het kwam door teveel spanningen dat ik het gewoon wil doen zonder de man iets te vertellen waarmee ik naar bed ga. Misschien een te hoge druk die ik me opleg. Maar een gesprek daarover deed zondag avond goed en de maandag avond gingen we er nog even op in. Ik vertelde dat ik eigenlijk gisteren ook al zin had in KitKat en dat ik vanavond eigenlijk ook wou gaan, wie weet. Na het eten belande ik rond acht uur weer in de bieb om verder te leren en dat ging weer lekker, ook al was de snelheid die ik donderdag en vrijdag had een stuk sneller ik denk dat wat slaap tekort daar de reden van zal zijn. Uiteindelijk tot half twaalf bezig geweest en terwijl ik me wat muziek opzetten en de U-bahn instapte en ik richting huis reed kwam ik ook langs de uitstap voor naar club KitKat te gaan, en had echt zo het gevoel ik heb een kort jurkje aan ik doe mijn slipje uit en ga gewoon dansen, had daar enorm veel zin in dus ik stapte uit en liep richting de uitgang. En terwijl ik loop valt me op dat er genoeg andere mensen ook gingen en best wel wat anders aanhadden dan een simpel jurkje. Dus na enige twijfel maar weer terug de U8 ingestapt en naar huis gegaan om me om te kleden. Mijn body van zaterdag gepakt met veel parfum gespoten en aangetrokken, weer een leuke touwcombie erop en mijn hakken aangedaan, de voorlaatste U8 weer gepakt en ik merkte dat ik er echt zin in had, mijn jurkje over de body en touw en eenmaal zittend in gesprek geraakt met twee Italianen, een koppel wat ook naar KitKat gingen dus dat zou al leuk worden. Nu is maandag een avond wat electric-Monday heet en dat het gewoon gezellig zal zijn met de grote zaal open en de bar en chill ruimte. Maar eenmaal de metro uitgelopen de opvallende lange rij voor de ingang gezien en dat om een uur, dus aangesloten en zelfs de gedachte van hmm langer dan op zaterdag. En dat terwijl er vanavond niet echt een speciale dresscode is en dat was zeker zichtbaar. Dus eenmaal in de rij aangesloten en contact maakte met mijn achterburen 😛 twee uit Berlijn drie uit canada en voor me die twee uit Italië dus, een gezellig mix en eenmaal in rij een biertje gekregen en een whisky werd de gezelligheid alleen maar groter. Binnen viel het inderdaad op dat het een normale avond is zoals de vrijdag was van afgelopen week, mijn rokje deed ik uit en ben maar gelijk begonnen met dansen. Het viel wel op dat het blijkbaar drukker was dan verwacht en rond twee uur ging ook de dragonzaal open. Maar daar kreeg ik weinig van mee want ik stond me te vermaken met een Australische man met wat langer blond haar, echt een surfer leek het wel en zo voelde het ook:) de intensiteit in dansen maakte het samen met de drukte erg warm en omdat we nu niet meer met z’n tweetjes intiem aan het dansen waren met z’n vieren merkte ik wel dat ik dorst kreeg. Een geweldig begin van de avond en ik voelde me op mijn gemak, eenmaal aan de bar voor een drankje werd ik opgeschud door een andere Australiër die blijkbaar heel veel zin in seks had en die me eigenlijk meteen kuste, niet altijd onprettig maar nadat ik zijn ruwheid voelde daar beneden heb ik hem dat maar even gemeld dat ik daar geen belangstelling in had. Dus toen ging hij terug naar zijn vriend die zij ‘dude this is a man’ en terwijl ik dat hoorde kreeg ik het niet gelaten om op die vriend af te stappen mijn body beneden even opzij te schuiven en gewoon te zeggen ‘no, i have just a vagina’ na zijn blik gewoon weer weggelopen voor dat drankje.

Tijd om te relaxen dus ik strandde op een bankje bij twee dames uit Dublin en raakte in contact met een man uit Berlijn en dat bleef de rest van de avond een gekke relatie tussen ons. De hele avond was hij wel in mijn buurt en omgeving, ik mocht meedrinken met hem maar heb uiteindelijk niks gemerkt van drugs of iets geks, we hebben op een zachte manier lichamelijk contact gehad maar meer ook niet. Wel heeft hij me zien vrijen.

Oeps daar ging mijn langverwachte woord dat ik het uiteindelijk gedaan heb. De eerste keer zonder iets te vertellen aan een man en dan seks hebben, anaal helaas want zijn geslachtsdeel was gewoon te breed voor mijn pas gemaakte vagina en dat vond ik jammer. Ook al merkte ik aan hem dat hij dat anaal erg lekker vond want zijn condoom was niet meer leeg. Voor mij was het de eerste keer zonder wat te vertellen met een man, een beetje pijnlijk en bezorgd over wat er gebeurde maar ik beleefde in mijn geilheid een erg mooi moment, een moment wat graag nog eens overnieuw gaat gebeuren maar dan vaginaal. Helaas ben ik R uit het oog verloren en heb ik geen contact nummer van hem, maar ergens denk ik dat het niet nodig was omdat deze staat van seks meer is gekomen door de manier ik erg geil was en ik een enorm fijn gevoel had. Dat we samen gedanst hebben en intiem waren op de dansvloer en hij een fijn gevoel gaf op mijn lichaam. En dan gebeurd het toch allemaal wat sneller en fijner als je merkt dat het gevoel veel relaxter en fijn is dan de mannen die hiervoor de vraag en wil hadden om seks met mij te hebben. Het is dus niet de laatste keer dat ik in KitKat ben gekomen, ik geniet daar toch van de diversiteit en makkelijke sfeer waar veel mensen gewoon zin in hebben en dat is seks. Ook al merk ik dat de contacten die ik heb opgedaan daar soms meer waarde rondom mij hebben waar nu een voldoening ligt ook al heb ik met deze contacten geen seks maar meer een goed gesprek.

De drieënhalf duizend woorden die ik nu getypt heb maken mijn accu leeg van mijn laptop en omdat ik geen stopcontact heb zal ik dit stukje misschien pas posten als ik thuis ben.

Maar ik ben nog onderweg in de trein en we zijn net Düsseldorf gepasseerd dus ik heb nog een uur voordat ik in Hertzogenrath arriveer en mijn auto weer kan pakken. Op dit moment denk ik weer even terug op het gesprek wat ik had samen met C had gisternacht en hoe mijn gevoel is terwijl mijn treinreis me weer tot nadenken zetten van wat ik wil en waar ik naar toe zal gaan met mijn lichaam en geest.

Zo je laatste avond in Berlijn meemaken waar ik met een doel kwam om te studeren in wat gelukt is maar wat nog niet helemaal gehaald is, zittend hier samen met C te denken aan mijn week en dan ben ik heel tevreden over mijn gevoel wat ik meegemaakt heb hier in Berlijn en daar in KitKat. Vertellen hoeveel pijn er in me zit en hoe groot het contrast is met hoe ik nu leef en vroeger, nu leef ik zonder zorgen over wie ik ben, hooguit zorgen over mijn lichaam want ik zou zo graag willen dat mensen niet zien dat ik trans ben want ook dat komt gewoon nog voor en hoeveel wil ik dan nog aanpassen als dat echt nodig is. Mijn stem blijft een groot verschil hebben soms, zeker met de Duitse taal heb ik nog veel oefeningen te gaan. De tranen die ik laat samen met jou C doen me goed omdat je zo mooi kan luisteren voor me en waar je de complimentjes maakt die mijn zelfvertrouwen alleen maar goed doen. En dan de gezelligheid die we samen hebben met andere gesprekken. En dan zit ik nu in de trein en begon ik met het gevoel dat ik Berlijn niet wil verlaten, en dat gevoel is alleen maar sterker geworden terwijl ik hier zit te typen en naar buiten kijk aan de wereld die voorbijraast. Op weg naar een klus om in ieder geval het mogelijk maken dat ik mijn huisje kan verhuren en dat ik ergens anders wat makkelijker kan gaan wonen. Niet alle stabiliteit weggooien en toch ergens anders verder gaan, wetende dat er altijd een woning is wat misschien heel goed als thuis kan voelen. Ik moet het in ieder geval gaan proberen want dat doel moet voor me kunnen liggen in wat ik wil bereiken en dan zal dat pad me verder brengen richting een zin wat ik de wereld kan geven 🙂

Wat gaat de tijd toch snel, en wat voelt het fijn. Fijn voelen in minder belemmeringen met mijn gedachtes en lichaam, bezig zijn met mijn eigen ik en minder met die buitenwereld. Moet ik dit bestempelen als leven en een doel vinden of is het in orde om verder vooruit te kijken om mijn eigen plek te vinden zonder doel. Een doel wat vanzelf wel op me afkomt, bezig zijn met dat eigen ik in een wereld die ik beter begrijp of eigenlijk mezelf beter begrijp. Ook al weet ik niet wat nu echt te doen.

Ik zit in Berlijn, ergens in de buurt van de Friedrichstraße een dubbele espresso te drinken. Ik zit aan een tafeltje buiten bij Pure Origins, en ben aan het kijken hoe de vogeltjes de kruimels uit mijn hand eten, van het stukje koek wat ik zelf had opgegeten. Ik ben bezig met een gedachte wat ik hier doe en hoe ik me hier voel. Ik stoei met wat ik in de eerste alinea heb geschreven en zoek mezelf in iets wat ik nog niet weet. Zo ben ik voor meerdere gevoelens terug in Berlijn en een ervan is toch wel wat lezen en het liefst dat examen doen van mijn cursus waar ik mee begonnen ben. En waarom net hier weet ik niet, voelde goed denk ik en heb dus via Airbnb een kamer geboekt. En dat bevalt me heerlijk, ook al heb ik de eerste nacht de verhuurster nog niet gezien, misschien vanavond effe. Maar dat hangt ook een beetje af van mijn schema, want vanavond heb ik weer zoals vorige keer de mogelijkheid om wat Colleges en Seminars te volgens, iets wat ik vertelde vorige week in mijn Q3 stukje.

Dus we gaan zien hoe mijn begin van de week zal zijn en hoe het vordert met mijn doen en gevoel in mezelf. Ook al merk ik voornamelijk dat ik best moe ben van het werken en doen rondom het huis, en dat is nu net zo fijn om tot realisatie te komen tijdens het typen. De verleiding om wat te gaan doen is er niet, ik heb meer rust om niks te doen en dat voelt al erg goed. Gewoon de weet toen ik deze reis boekte dat ik geen verleiding heb van de spullen om me heen, misschien twee dingen die me verleiding geven maar die me ook helpen in mezelf en waarvan de eerste geen ding is maar een goede vriendin. Een vriendin die me enorm veel zelfvertrouwen geeft in wie ik ben en hoe ik me zelf vind, en het tweede is de boeken die ik bij me heb waarvan ik er een heel graag wil uitlezen en begrijpen… (wat drijft de mens) een boek waar ik vorig jaar al stevig in was begonnen met lezen en leren maar waar ik de laatste helft nog niet van heb doorgenomen.

Verder begon mijn reis al erg leuk met een gesprek op het vliegveld, en ook al kwam ik met de trein naar Berlijn ik heb de u7 genomen en overgestapt op de bus om rond drie uur af te spreken met W, hij had vertraging met zijn vliegtuig en mocht nog vijf uur langer blijven wachten, dus om dat wachten in een gesprek om te zetten hebben we samen voor het eerst hier in Berlijn af gesproken voor een kopje espresso en cappuccino. Gezellig en leuk dat het dus hier in Berlijn gebeurde. En dat toeval heb ik maar genomen en dat deed goed. Dus een fijn en grappig begin van mijn verblijf hier in Berlijn. En zo voel ik me goed met alles waar ik van geniet wat op dat pad komt.

Bleh wat een gek stukje dit, dit alles wat ik nu post, ook al is het leuk en doet het me effe goed dit stukje tekst. Ik kijk of ik het een keertje kan uitleggen, maar dat doe ik een andere keer. Ik ga me weer verder concentreren op mijn boek 🙂

Hoe goed vind ik mezelf hier in Berlijn ?:)

Alweer twee weken verder en mijn leventje vordert zich erg goed, ik begin steeds meer een thuis gevoel te krijgen. Een thuis gevoel met voornamelijk mijn lichaam ook al stoei ik veel met mijn vulva en het rustig aan doen. Rustig aan doen zit gewoon niet echt in me, ook al kan ik rustig een boek lezen of onderuit liggen en niks doen, of zoals nu achter in de tuin genieten van de zomer met een ontbijt zo heerlijk in de schaduw. Ik heb het meer over rustig aan doen als ik bezig ben, met werken gaat het soms echt te snel en automatisch dat ik niet meer in mijn hoofd heb rustig. Ik merk het pas als mijn lichaam pijntjes begint af te geven dat ik weer teveel gedaan heb. Maar het gaat goed, alles ziet er goed uit en merk dat het wel goedkomt de bloedingen die ik soms heb bij mijn klier, zo net boven mijn vagina. Ook het dilateren gaat gestaag door en met een dik uur per dag eigenlijk te weinig maar ik merk dat ritme me beter doet dan twee of drie keer dat uurtje doen. Dit alles zo met mijn lichaam voelt gewoon goed en ik merk dat ik steeds meer mijn oude energie terugkrijg in mijn lichaam, ook al stoei ik nog steeds met mijn gewoonte van eten, voornamelijk op het werk en door het werk eet ik onregelmatig en meestal teveel en dat biertje erbij als sluitdrankje is eigenlijk de grootste boosdoener. Niet dat ik echt overgewicht heb met mijn vierentachtig killogram met een lengtemaat van een meter negenenzeventig, en nog steeds best gespierd. (ben benieuwd wat de test in augustus zal gaan vertellen over mijn body-mass-index ) Ik merk toch iedere keer wanneer ik in de spiegel kijk bij dansen of zo naar mijzelf dat dat buikje me stoort, ook al laat ik het niet echt merken, het knaagt gewoon een beetje dat het er is. wie heeft dat nou niet?

Ach mijn lichaam wat ben ik daar de laatste tijd toch veel mee bezig, gewoon zo mee stoeien dat niet alles helemaal zo is zoals ik zou willen, maar ik moet zeggen dat die operatie me echt goed heeft gedaan voor mijn hoofd en geestelijkheid met mijn lichaam. ik merk dat ik me veel meer thuis voel ook al vertel ik dus over al deze bezigheden dat het niet helemaal is zoals ik wil maar wie heeft dat nou niet. Ik merk dat ik tegenwoordig veel meer in mezelf voel dat dit mijn eigen lichaam is veel meer dan dat het vroeger ooit geweest is, en dat voelt al zo meer als thuis zijn.

Zo ook met mijn materialisme om me heen, en de relaties die ik met mijn vrienden heb, ik voel me steeds meer thuis. Maar wil nog steeds weg, weg in ergens anders zijn zonder mijn thuis te verliezen. En zo begint mijn materialisme van mijn huis te groeien wat ik er mee wil doen en hoe ik dit in de toekomst niet hoef te verliezen zoals ik in mijn jeugd vaak mijn thuis heb verloren. Zo probeer ik met wat stoeien verder te komen met de dingen die ik heb en de relaties die ik wil onderhouden. En hoe mijn werk niet teveel invloed moet hebben op mijn welzijn, ook al voel ik me echt thuis in de horeca, ik merk dat het een vlucht is van vroeger om te overleven.

En dat overleven merk ik steeds meer terug komen, en misschien dat ik dit even beter moet uitleggen at ik er mee bedoel. Ik merk dat ik zo na mijn zevende en de scheiding van mijn moeder en vader steeds vaker terug van in een veilig doen van iets, een overlevingsstrategie die ik toepas om te kunnen leven en om te gaan met de dingen die niet mochten. Het grootste is eigenlijk wel mijn vrouw zijn en merk dus de openheid van mezelf hoeveel mooier het leven is geworden sinds mijn eigen ik open te stellen voor wie ik ben. Maar in de jaren hier naar toe was het niet altijd zo makkelijk om te leven zoals nu en zeker niet om in contact te komen met andere mensen. Nu kan ik gewoon doen wat ik wil en dat accepteren ze, maar vroeger werd ik niet geaccepteerd er was ik raar ofzo. Ik paste me vroeger zo aan om maar leuk gevonden te worden dat ik niet meer raar was, ook al weet ikzelf niet wat er dan zo raar was, misschien wel mijn vrouwelijkheid of angst wat ik had om dat te tonen?  Dus zo komt het werken in de horeca ook naar voren, iets wat ik bestempelde dat ik dat leuk vond door de gedachte die ik plaatste toen ik acht was. Toen ik acht was vluchtte ik al weg tijdens carnaval met glazen ophalen, liever wat anders doen dan iets wat ik niet mocht (jurkje aan) en het pesten wat me werd aangedaan. Dan maar liever glazen ophalen en weg zijn van, weg van de ellende en vluchten in iets anders doen, het voelt als overleven. En zo zijn er nog een aantal kenmerken die ik daar aan bestempel vluchten van de pesterijen en niet jezelf kunnen zijn  in een wereld wat je niet begrijpt en waar je moeilijk je eigen woord kunt spreken omdat mensen je raar vinden. Misschien de oudere moeders niet, die deden eigenlijk altijd wel vriendelijk. Stoeien met de moeilijkheden die je dan hebt spelen nu parten omdat ik nu merk hoe groot het contrast is tussen vroeger en nu. Het gene waar ik nu zelf enorm tevreden over ben is mijzelf en mijn vorderingen die ik maak voor mezelf, ik voel me zoveel vrijer om mezelf te kunnen zijn en mezelf niet meer belemmerd te voelen in wie ik echt ben. Ook merk ik dat ik hierdoor veel meer rust heb niet meer te presteren buiten mezelf om, en dan kijk ik voornamelijk naar mijn moeder. Ik merk dat ik echt veel meer rust heb omdat ik voor haar niks meer hoef te bewijzen dat ik het kan, dat bewijzen is een vlucht van vroeger wat ik steeds meer loslaat en niet meer vlucht, ik maak de keuzes voor mezelf die geleurd worden door mijn verleden. En die kleur veranderd steeds meer in mijn eigen huidige kleur met de kenmerken die ik had als overlevingsstrategie. Een kleur in mijn leven die ik eigen maak en steeds meer die overlevingsstrategie achter zich laat waardoor die kleur ook meer heeft van het huidige nu van mijzelf, met dat kleine beetje kleur van vroeger wat er in mag blijven zitten. Dus die kleur die ik mezelf laat inkleuren in mijn leven doet me erg goed voelen in wie ik ben en misschien is die kleur wel helemaal niet zo vrouwelijk als eerst gedacht.

Op een steen achter in de tuin, luisterend naar de bijen en natuur, de buurvrouw waar ik een praatje mee maakte en de muziek die ik nu net weer opzet – Ben Böhmer. En merk dat ik erg lekker in mijn vel zit, zeker geestelijk geniet ik van een vrijheid en lichamelijk liep ik tegen een limiet op. Een limiet van overbelasting tijdens de drukke weken die hebben afgespeeld, maar ook een limiet waar ik aan kan geven dat het even teveel is en ik moet afwisselen met intensiteit van werken en vrijetijd. Maar nu zit ik lekker onder mijn rode pruimkersenboom en tussen de frambozen die rood beginnen te worden, waar ik er al een vijftal van op heb en niet kan wachten op de rode-bessen die achter mijn rug nog steeds groen zijn. Ik zit een beetje in mijn oerwoud van natuur en zit met mijn blote tenen in het hoge gras, ik heb extra niet gemaaid om de natuur wat meer zijn gang te laten gaan en omdat ik zelf merk dat ik van de woeste tuin extra kan genieten. De gele bladeren van de roos eigent zich enorm mooi met de rode bladeren van de boom en ik merk dat ik me erg goed voel op een eigen plekje in mijn tuin.

Even weg dwalend in mezelf en de natuur en dan denk ik, laat het maar regenen. Ook al is de schaduw van de wolken al voldoende om dat gevoel te krijgen op deze dag als vandaag 🙂 Regen is iets waar ik echt van kan genieten <3

Vorige week dinsdag beleefde ik weer iets waar ik erg blij en wonderbaarlijk van kan worden, toch nog even naar de film en toch nog even café zondag inlopen omdat ik niet naar huis wilde gaan. Staand met een duvel aan de bar even in contact geraakt met een Italiaan en zo uit het niets nog een duvel van hem gekregen, iets wat ik tegenwoordig vaker meemaak. Dat mannen mij zomaar uit het niets een drankje aan bieden, en meestal wel een leuk gesprek naar voren komt. En zo ook raakte ik verder in het gesprek met de Italiaan en de andere mensen aan de bar, en dan merk ik weer dat ik rustig alleen ergens naar toe kan gaan en dat contact maken nu zoveel makkelijker gaat dan vroeger. Maar wat ik nog nooit eerder heb meegemaakt is dat ik opeens een bos bloemen kreeg van een man, zomaar uit het niets een bos bloemen voor mij. Nou dat was pas een fijn gevoel en een super leuke blik vanuit mezelf naar hem toe. Ook al zag ik hem al twee keer eerder een drankje komen bestellen aan de bar en oogcontact zien maken met mij. Maar hij zat hier in café zondag met de toneel groep die in Kerkrade had gespeeld en in zondag dus een drankje zijn komen doen voor afsluiting, en de bos bloemen kwam dus van de voorstelling die ik dan in ontvangst heb mogen nemen van hem 🙂 een heerlijk gevoel en een heerlijke avond zo.

Opweg naar mijn dans op de woensdag de dag na dat bosje bloemen en ook na mijn dans weer samen met het groepje waarmee we dansen of een gedeelte ervan waar we ook mee hebben gedanst voor de voorstelling van Kumulus. Opweg dus naar cafe zondag en op het terrasje plaatsgenomen nog even heerlijk buiten zitten terwijl we de onweersbuien zagen bliksemen in de verte. We hadden weer eens een andere dans gehad zo de eerste les na de voorstelling en dat deed iedereen goed, zo ook mij en dat was heerlijk. Ik geniet dus echt van mijn dansen daar bij Kumulus (modern dans) Maar we zaten daar zo met ons vijftal en dat was heerlijk, en de avond vorderde de en terwijl iedereen afrekende en we samen gedag zijden bleef ik nog even hangen, ik zij nog tegen M dat ik nog een biertje samen met de barman ga drinken. Dus zoals gezegd bleef ik dus nog even hangen aan de bar zoals de dag ervoor en ook ditmaal weer met meerdere mensen een heerlijk gesprek gehad, en dan komt er op een moment dat ik buiten sta onder de luifel met mijn rokje en bloesje aan op mijn hakken sandalen. Dat ik na het roken van een sigaret geniet van de kou en regen. Maar waar ik nog meer van geniet is mijn vrijheid in wat ik nu heb, geen belemmeringen meer om gestraft te worden en dat voelde geweldig.

Zo ging ik dus mijn werk wekend in en ook al had ik last van wat spierpijn beneden mijn lies inde bovenbenen, het werken ging goed en het de nodige uurtjes maakte ik wel weer. Ik voelde me dit weekend wel een stuk vermoeiender omdat ik het weekend ervoor ook vijf dagen volop gewerkt heb, en met het dansen en bezigheid merkte ik dat ik vrijdag avond ergens last van kreeg. En dit zette de zaterdag door dat de last van gevoeligheid en bloed in mijn inlegkruisje een teken gaf van bezorgdheid, de zaterdag avond heb ik ook verteld dat ik echt moet stoppen omdat ik me voornamelijk bezorgd was van het bloed wat ik zag. De nacht die volgde was bij M en  zij heeft evn wat foto’s gemaakt en gekeken, de bevindingen waren niet schrikbarend maar de foto’s die stuurde ik even op naar Dr Chettawut in Thailand. Op zondag ben ik weer aan het werk gegaan en heb ik vermeld dat ik achter de bar wil staan om minder te bewegen. Dit lukte goed en na elf uur werken merkte ik weer dat het eigenlijk teveel van het goede was. Dit maal wel iets van bloed maar in mindere mate, maar de irritatie was eigenlijk al teveel en dat voelde niet goed. na weer een dagje rust en een email ontvangen vanuit Thailand dat alles er wel goed uitzag, maar dat ik op mijn klier een stukje Granulatie heb groeien wat erg snel geïrriteerd kan raken en zolang het niet bloed geen probleem is. dus met deze gedachte begonnen met werken en dat ging de eerste vijf uur goed, maar na mijn pauze en het oplopen te trap op voelde ik een stekend gevoel en eenmaal op de wc nam ik een foto wat niet al te goed uitzag, bloed op mijn klier wat uit dat stukje Granulatie liep, niet veel maar wel echt vers bloed. Dus dat gaf een teken van stop, dit is te ver en zodoende gaf ik dit ook meteen aan dat ik niet meer door wilde werken, ik stoeide al vaker met pijn en wat normaal is. en ook al bloedde het ik merkte niet de pijn dat ik überhaupt een paracetamol nodig had of ongemakkelijk er door voelde. Maar dat mij n lichaam wel aangaf dat het bloedde. Dus na een belletje met de huisarts en eenmaal weer thuis voorzichtig gedilateerd en gekeken of het nog bloedde, gelukkig was dit opgehouden en ben ik in de ochtend naar de dokter gegaan. Ook hier kwam naar voren dat de Granulatie een gevoelig plekje is en dat zij ook opviel dat ik bij het dilateren nr4 gebruikte omdat ze scheurtjes zag in mijn huid, dus het advies meer glijmiddel gebruiken. Gelukkig gaat nr4 wel steeds makkelijker in en uit en blijft ook niet meer heel vast zitten dus er is vooruitgang.

Zo nu is het dan donderdag en heb ik de afgelopen twee dagen rustiger aan gedaan, het dansen op dinsdag heb ik even gelaten voor wat het was maar het dansen bij Kumulus niet. En ik was gisteren enorm blij dat ik gegaan ben wat ik schreef het al eerder ik geniet van deze danslessen 🙂 en gelukkig ging het met mijn lichaam ook goed. Nu zit ik dus lekker buiten en heb ik de dag nog vrij en werk ik deze week weer mijn normale vier dagen. Ik ga zo meteen weer mijn uurtje doen en kijk ik hoe alles er uit ziet, mijn gevoel is heerlijk en kijk uit naar de middag om bij W en J op bezoek te gaan, kijken en knuffelen met S. Haar Baby wat vorige week is geboren ?

Was dit nou iets wat ik voelde dat het fijn was of beleef ik en wereld waarin ik het fijn heb. Ik bedoel een beetje dat gevoel hebben van bezig zijn zonder stress maar je ook niet helemaal op je gemak voelen

Waar zal ik eens beginnen met volgens mij een kort verhaaltje, en dit is meer omdat ik een beetje moe ben. moe van een drukke week werken en dan toch nog uitgaan, moe van een korte nacht vannacht omdat ik een pakketje verwachte waarvoor ik thuis moest zijn, moe van eigenlijk een heerlijke week. Dus ik voel me goed en misschien zelfs wat beter dan goed, het meest wat ik merk is dat ik lekker in mijn vel zit en dit kan uitten. Maar ik merk ook dat ik opzoek ben naar limieten om me heen en op seksueel vlak, mede omdat ik nu twee weken bezig ben met Nr4 en dan ik toch wel weer verbaasd ben dat het past en fijn voelt. Eigenlijk waanzinnig mooi hoe iets 6’’ (15cm) in mijn lichaam past en dit zelfs fijn aan voelt, ik merk er geen problemen mee en  geniet dus van de mogelijkheden.

Maar het is wel weer een begin waar ik veel naar toe trek en wat me ergens verbaasd dat ik er zo open en los in ben om dit te vertellen. En eigenlijk weet ik niet hoe dat komt dat ik me in mijn geheel over seksualiteit zo open voel en er ook over vertel, alsof ik door de transitie me ook daarvoor niet meer hoef te verschuilen dat ik van extremere seks en pijn hou. Of dit gevaarlijk is en hoe ik misschien moet kijken naar een evenwicht hierin zal de toekomst uitwijzen. Maar voor nu laat ik me er door meenemen en wil ik er van genieten. En probeer ik er een weg in te vinden hoe ik mezelf kan zijn zonder extremere gevoelens te uiten.

Verder ‘back to the normal world’, werk ging afgelopen weekend echt lekker en voelde enorm fijn aan. mede door de leuke mensen die zijn komen eten maar zeker door een gezellig team wat we nu hebben. Het is niet dat we genoeg personeel hebben maar er komt zo langzamerhand een fijn teamgevoel naar voren wat het zomerseizoen ten goedde gaat komen. En zo beleefde ik met meerdere gasten een leuke avond, zeker met de vier heren van afgelopen maandag hebben we een gesprek gehad waar iedereen wel wijzer is geworden. Wijzer in een gevoel van openheid en het idee dat ik de vrijheid die ik heb aan mezelf te danken heb. Of dat lijd tot een gevoel om lezingen te gaan geven licht nog een beetje verder weg maar het is niet de eerste keer dat ik merkte dat ik goed kan praten en dingen kan uitleggen. Op naar een nieuwe job?

Of gaan we meer veranderen naar een nieuwe omgeving. Stappen waar ik mee bezig ben en waar ik toch steeds meer voor wil gaan dit echt te bereiken zonder de stabiliteit weg te gooien die ik nu heb opgebouwd. Waar wil ik naar toe met mijn gedachtes en ideeën.

Waar ga en sta ik met mijn gedachte, en hoe goed kan ik mijn gedachte werkelijkheid maken. De afgelopen weken waren druk door de mooie bezigheden die ik heb mogen ervaren, en waar mijn gedachtes die ik daarvoor had ook grotendeels uitgekomen zijn. En zoals mijn gedachtes zijn over toekomst en waar ik naar opzoek ben, kom ik stapje voor stapje dichterbij om mezelf te vinden. Mezelf vinden zonder oordeel van mezelf en de mensen om mij heen. En dat gebeurde de afgelopen weken erg veel, geen oordeel voelen en meemaken. Openheid in mezelf zien en op ontdekking gaan met mijn nieuwe lichaam. En merken dat er een mooie vriendschap is tussen mij en C, en deze vriendschap is in Berlijn alleen maar sterker geworden tussen ons, iets waar ik heel veel van geniet en waar ik mezelf ook enorm in zie groeien. Ook hier in mijn omgeving heb ik meer vrienden gemaakt en mensen waar ik vriendschapen mee herstel die er vroeger waren, en door tijd weer bij elkaar komen.

Waar ga ik dan mee beginnen zo zittend in café HASE in Aachen, insta #fejhyacinthe voor een leuke foto : ) ga ik meteen beginnen met mijn nachtelijke avontuur in Berlijn of de dansgroep waarmee ik een heerlijke voorstelling mee heb gedaan in het theater van Kumulus. Of begin ik met het gevoel wat ik heb overgehouden aan de filmopnames in het kasteel van oud Rekum. Of ga ik deze opsomming van bezigheden skippen en voelen hoe ik meer zelfvertrouwen heb gekregen in mijn lichaam en mijn doen en laten hierin. En dit beleefde ik dus de woensdag nacht en ochtend daar in Club KitKat, ik voelde me heerlijk om mezelf te kunnen tonen in de lingerie wat ik aanhad en samen heb gekocht met mijn nichtje. En ook al wil ik nog wat extremer gaan om op een zaterdag deze club te bezoeken, het was goed om eerst even de rustigere avond eerst te doen. Want ik merk dat ik soms toch echt meer wil met wat mijn lichaam nu aankan.

Ik begin en blijf alweer haken op mijn seksualiteit en de ervaring die ik graag wil beleven, en ook al ben ik dit stukje begonnen met de hak op de tak ik ga proberen het weer bij elkaar te breien. Als eerste met mijn gevoel voor een extremer gevoel wat in me heerst, het gevoel om gedomineerd te worden met seksuele handelingen erbij. Ik merk dat dit komt door mijn hoge libido en het gevoel om meer te voelen in en met mijn lichaam. het trekt me enorm om de soorten clubs te bezoeken zoals KitKat omdat ik me enorm fijn voel met mijn lichaam wat na de operatie in Januari heeft plaatsgevonden. Het zelfvertrouwen groeit enorm en ik voel me enorm vrouwelijk als ik daar dan toch bijna naakt sta in de club, niet direct een vrouwelijk lichaam maar voor mezelf ook echt niet een mannelijk. De vraag of de mannen die ik gekust heb op de dansvloer dat ook hadden weet ik niet maar ik voelde me enorm machtig met mijn lichaam nadat een man zijn vingers toch in mijn vagina stopte. Het leverde een gevoel op dat ik me niet hoef te verbergen achter mezelf en mijn lichaam. Ik kan mezelf tonen met mijn lichaam en dat voelde enorm fijn. En ook al had ik deze avond ook seks kunnen hebben met J, ik heb hem verteld dat ik daar geen zin in had en na een kus zijn we weer de dans vloer opgegaan. Gewoon open voelen dat ik me dus niet meer hoef te verschuilen en vertel dat ik daar geen zin in had, en ook al had ik daar daadwerkelijk wel zin in het leek me verstandig het nog even niet te doen.

En dat kwam door de actie die ik had met mijn dilateer sessie in de middag, ik had namelijk Nr4 geprobeerd (32mm) en  toen bloede ik die namiddag nog een beetje uit mijn vagina. En dat gaf ook aan dat penetratie niet bevorderlijk zal zijn. Nu een weekje later gaat Nr4 er wel in zonder dat het bloed, maar echt makkelijk is het niet. Zo gaat het niet lukken in een keer iets groots naar binnen te brengen, ik neem nu iedere keer de stapjes van nr1, 2, 3 en dan 4. En ik dilateer nu een keer per dag, meestal wel wat langer dan een uur en ben hierdoor erg blij dat het me lukt om mijn lichaam dit toe te laten zonder enige struggle met mijn spieren en huid. Hoe het daadwerkelijk gaat lopen weet ik niet maar toch is de drang aanwezig om het gevoel van mij maar toe te laten en mijn libido het werk te laten doen. Of ga ik wachten op een moment die voor de maatschappij beter klinkt. Ach ja ik ga me er niet zo over uitlaten maar ik heb werkelijk enorm genoten de tijd dat ik in Berlijn was en dat doet me nu enorm goed. Maar ook al is dit alles een grote beleving, het mooiste aan het bezoekje in Berlijn was toch de vriendschap die ik heb met C, ik vond het fijn om daar te zijn en weer openlijk te kunnen praten over van alles en nog wat. Samen in de universiteit bibliotheek gezeten en discussies/filosofische gedachtes kunnen wisselen. En enorm kunnen genieten van ons opmaken en omkleden om uit te gaan. en het samen kunnen zijn zonder onze eigen wereld te verstoren. Ergens in Juli wil ik weer graag langskomen bij haar en dan kijken of het op een zaterdag en zondag gaat lukken : )

Verder neem ik dit weekend even wat meer rust, zo ga ik dadelijk dansen en bekijk ik weer eens een filmpje in de Lumiere, morgen nog even naar de tandarts en dan ga ik mijn huis weer eens bezoeken voor een goed boek en gedachtes om over de mogelijkheid weg te gaan uit Limburg en een grotere stad te bezoeken als nieuw onderkomen en beleefwereld.

Eigenlijk ben ik in een dwaal geraakt van leven, of anders gezegd jijzelf bent het leven. Zo spannend of speciaal, zo somber of vervelend, jij bent de persoon die het er zelf naar maakt. En met dit dubbel gevoel zit ik in Berlijn, het is niet speciaal of spannend om hier te zijn het is niet verveld of somber. Het is gewoon, alsof ik net zo goed weer terug in Bangkok kan zijn. Misschien is het weer het enige wat me een ander gevoel geeft en de taal kan dat ook doen. maar eigenlijk wie ben jij als onbekende in een ander land, stad en ook wel dorp. Als jij je niet fijn voelt dan maakt het niet uit waar je bent en als jij iets spannend vind kan dat meestal overal op de wereld wel. En zo probeer ik het zelf wat spannender te maken terwijl ik hier in Berlijn rondhang.

Maar ik ben erg blij en zeker gelukkig, mede omdat ik weer samen me C een leuke avond heb gehad en waar we samen met Wilfried hier in Berlijn en goed gesprek aan de eetkamer tafel hebben gevoerd. Dus de Duitse taal vloeide weer een beetje door mijn lichaam, niet geheel vloeiend maar voldoende genoeg om de gesprekken mee te kunnen beargumenteren en tot een avond te komen die samen met een of twee Vodka zijn afgesloten, of waren het er nu drie…. Of vijf. Achja ik heb er geen kater van en mijn entree hier in het huis van Wilfried voelde als een heerlijke open welkom in een openlijke ruimte. En vanochtend zat ik in een doodnormale gewoonte buiten op het balkon te genieten van een kop koffie en een podcast. Een heerlijk gevoel van ergens zijn zonder iets te moeten en zonder oordeel, in een huis waar in ik dacht dat ik effe alleen was, maar ik schrok even toen ik de keuken inliep, dat L er ook nog woonde. Dus na een goede morgen en een smakelijk ontbijt gewenst de kamer van C opgelopen voor mijn uurtje (dilateren).  

Tijdens het dilateren nog een gesprek gevoerd op Happn en een goed gevoel over mijn lichaam gekregen, dus toen dacht fej dat ik Nr4 uit kon gaan testen. Een maatje van 32mm doorsnee en omdat ik vanavond wat spannends mee wil maken toch maar even gekeken hoe de grootste maat wat ik heb meegekregen van Dr Chettawit zou passen. En dat ging goed, ofja het paste en deed geen pijn. Een klein beetje het gevoel van genot zelfs, dus na een beetje proberen in en uit te halen de boel weer opgeruimd en tijdens het schoonmaken kwam ik er achter dat het maatje groter toch iets gedaan had binnenin wat ik al dik een maand niet meer had meegemaakt. Bloed, rood bloed wat uit mijn vagina kwam lopen. Veel niet, ik denk dat het ongeveer uit zal komen op 20ml een shotglaasje dus. Maar ik was toch even geschrokken van het fijt dat het nog steeds kan bloeden, en dat voelt gewoon oncomfortabel.

Maar na een wandeling door het mooie stukje groen van Tiergarten, zit ik dit stukje te schrijven naast een openhaard waar het vuurtje lekker brand en waar ik geniet van een dubbele espresso, een leuke jongen die voor me zit, het gevoel van me vrij voelen, en met een idee zit dat ik samen met C, college ga volgen vanavond.

En ik voel me niet meer oncomfortabel omdat mijn maandverband niet veel bloed vertoont, wel voel ik dat ik van binnen gebloed heb maar dat gaat goedkomen denk ik. Verder heb ik dus zin in de avond die voor me ligt en wat ik mag beleven deze nacht. Want we gaan een kijkje nemen in club Kitkat, en dan gaan we of ik meemaken hoe een woensdagavond de spanning kan verhogen. Of dit echt tot iets lijd daar sta ik open voor op de manier ik me dan voel, zonder oordeel naar binnen lopen en voelen waar ik me comfortabel bij kan voelen. Meer detail laat ik achtwegen en ik ga nu even een stukje schrijven wat de laatste maand door me dwaalt waar niet veel mensen open over praten of het gek vinden hoe ik kijk naar zelfmoord. Iets waar ik me over wil laten uiten en wat soms naar de voorgrond komt omdat ik er over wil praten, niet voor mij maar voor het sociale gevoel hoe ik er over denk.

Wat zal ik eens gaan schrijven vraag ik me zo af, zittend aan een tafeltje met een gembergoud biertje. Cafe zondag is het plekje waar ik zit en ik heb net gedanst met een heerlijke Groove of stillness. En dan wil ik eigenlijk vertellen hoe het met me gaat maar omdat het gewoon goed gaat en zelfs op sommige momenten heerlijk denk ik dat ik snel klaar ben. Wat me de laatste tijd voor mijzelf wel opvalt is dat ik bijzonder weinig bezig ben met mijn transitie en gewoon verder ben gegaan met de mogelijkheden die er zijn. En dat is heerlijk, vooruitkijkend op de tijd die voor me ligt en niet met het verleden.  

En ook dit kleine stukje tekst kwam niet tot het daadwerkelijke verhaal met wat ik wil vertellen. Afgelopen weken gingen snel en ik zit nu middenin de twee drukke weken die toen voor me lagen, en als ik dan nu zo kijk dan voel ik me enorm gelukkig in dit moment dat ik meemaak. Want het zijn toch wel momenten waarvan ik vroeger droomde die werkelijkheid werden de afgelopen dagen, en zo heb ik nu vandaag even een rust momentje voordat ik verder dender met de elf dagen die voor me liggen.

De ochtend begon met wat uitslapen en rond tien uur kroop ik mijn bedje uit voor de was en een ontbijtje (pizza) geen idee hoe dat zo is gekomen maar daar had ik zin in. Maar eerst de auto uitladen van de spulletjes die we konden gebruiken de afgelopen dagen. Want die afgelopen dagen waren intensief mooi, ik heb genoten van een natuurlijke manier van doen. Een natuurlijke manier van beleven zonder ergens mee bezig te zijn, bezig zijn met mezelf en eigenlijk niet meer. Het gevoel wat ik hiermee kreeg was relaxed en kon me fijn inleven van de momenten en hierdoor liet ik me ook gaan, zo ver zelfs dat ik voor het eerst mijn echte naaktscènes heb mogen doen. En in dat moment merkte ik dat ik nadat ik er zo op terug kijk veel beleefde met de momenten die ik vroeger zag als droom die nu werkelijkheid zijn geworden zonder er over na te denken. Gewoon op me af zijn gekomen en wat ik ook wel een beetje gewoon heb meegemaakt op een natuurlijke manier. Natuurlijkheid van genot, natuurlijkheid in mezelf kunnen uiten in wat ik ben. Zo ook de momenten die niet comfortabel zijn maar waar je je wel aan over geeft om iets te kunnen maken, iets wat ikzelf zie als kunst. Hiervoor zal ik later dit jaar meer informatie verschaffen van wat ik heb beleefd en wat ergens dit jaar als documentaire te zien zal zijn onder Docfest en gemaakt door taketwee : )

Maar dat is niet alles deze week, want morgen ga ik weer voor het eerst meedoen aan een dansvoorstelling en daarvoor hebben we de laatste week dus al de repetities gehad en heb ik zo dadelijk de generale repletie hier in het theater van Kumulus. En dus ging het door elkaar van drukte en kan ik niet wachten op de dagen die gaan komen, maar dat niet wachten verloop best relaxed en ben niet echt bezig met het wachten erop. Ik ben bezig met mezelf voelen zonder stress en zonder drukte in mezelf, we zien wel en het komt zoals het komt. Wat een heerlijk gevoel terwijl ik dit type. En dat gevoel dat zit al sinds december in mijn lichaam en komt steeds meer naar voren in hoe goed en gelukkig ik me voel. Bezig zijn met mezelf en me voornamelijk vrij voelen in wie ik ben. Meestal ben ik anders, maar dat is best wel leuk, anders zijn.  

We zijn weer een weekje verder en ik breng mijn middag door tussen de plantjes van Wonderwoud en de muziek op de achtergrond van Platamorgana. En dat doet me goed, zeker na een toch wel gek lopend gesprek wat ik had met mijn psychologe vanochtend. En gek is dan niet het juiste woord en ook niet waardig om te vernoemen in de uitkomst wat ik had vandaag maar zo begon het gesprek wel. Maar ik ben vooruitgekomen om zelfs wat meer over mijn dromen te kunnen vertellen, dromen die weer tevoorschijn komen en me veel aan vroeger doen denken en laten meemaken. Maar zo erg bestempel ik het niet, zelfs niet als ik dus kijk naar mijn afgelopen week. Een week waarbij ik me erg goed voelde in wie ik ben en dat ik blij ben hoe goed het gaat met mijn lichaam. zo verliep mijn werkweek ook erg goed en heb in alle drukte erg fijn gewerkt.

En dan merk ik eigenlijk dat ik niet veel te vertellen heb zo, er gaan wel wat gedachten door me heen met wat ik wil en dat ik veel bezig ben met keuzes maken. Keuzes maken in waar mijn leven naar toe gaat en hoe ik vrijheid probeer te mengen met een vaste woonplek. In ieder geval probeer ik niet te wild en jong om te gaan met radicale keuzes en ook mijn stabiliteit te behouden in wat ik nu heb. En zo skip ik ook dit erg korte verhaaltje 🙂

Pasen is voorbij en ik heb een viertal werkdagen achter de rug, de zon scheen volop en dat deed me erg goed ook al werk ik. Gelukkig verliep alles goed ook al liep ik zondag even tegen een puntje aan van mijn lichaam, een limiet wat ik zo tegen de avond goed kon aangeven dat ik moet stoppen. Dus na een kleine controle weer opgelucht dat alles goed was en daarna meteen naar hus gegaan om rust te pakken. Dinsdag was de zon helaas een beetje verdwenen maar ik heb samen met M en S een gezellige gebarbecued, en in de avond de film ‘Le Grand Bleu’ nog gekeken. Vandaag heb ik mijn ontbijtje weer voor het eerst buiten in de tuin opgegeten en dat gaf een heerlijk gevoel, ik was blij dat de zon scheen en de warmte was aangenaam aanwezig.

Maar nu zit ik niet meer in die heerlijke zon, nee ik zit hier aan de grote tafel in de Lumiere te kijken naar de regen die volop bezig is alles door en door nat te maken. En zo zal het de komende week doorgaan, ofja dat verteld de app op mijn telefoon. Nu geniet ik meer van de duvel die naast me staat terwijl ik type en een beetje afdwaal naar buiten, de regen doet mij altijd goed en kan er ook intens van genieten. En zo gaat mijn gedachte naar het stukje wat ik beleefd heb vorige week woensdag. En eigenlijk kijk ik terug op een week die weer wat meer routine te pakken heeft doordat ik weer wat werk en de drie dagen vrij die mijn beleving en momenten heel goed doen, waarvan het dansen bij Kumulus mijn beleving van leven erg vergroten. En dat dansen bij kumulus is waar ik merk wat er allemaal gebeurd is in mijn leven en hoe dit gevoel van doen meer betekend dan dansen alleen. Er zit het moment in om me eigenlijk helemaal te kunnen laten gaan en even alles kan vergeten wat buiten mijn beleving gebeurd. Ik voel me er erg vrij ook al stoei ik met mijn uiterlijk nog een beetje, maar mijn gevoel gaat helemaal op in dat uurtje dansen.    

En er was die woensdag nog iets, iets wat mijn lichaam te maken heeft en waar ikzelf erg benieuwd naar was hoe het zou zijn. Hoe gaat dat moment zijn dat ik me helemaal overgeef aan een genot dat ik kan meemaken met mijn lichaam. Een genot wat ik vroeger zeker beleefde maar wat ik na mijn operatie heel graag wou beleven in hoe het gaat zijn met mijn lichaam.

Even iets nieuws wat ik doe en dat is dat ik dit stukje al post op mijn website en even ga genieten van de film ‘The White Crow’ en omdat ik afgeleid werd door een man…

Nou daar ben ik weer 🙂 een beetje anders dan gedacht of gepland of wat dan ook haha, nou ik zit lekker in mijn vel en voor de verandering zit ik eens bij café Zondag in Maastricht, of ga ik Wijck zeggen. Nou maakt het wat uit of zien we wel waar we stranden. Volgens mij merken jullie nu wel dat ik het niet bij een Duvel gelaten heb en dat klopt, en ook zo na de film kreeg ik een drankje aangeboden door M, dus na een fijn gesprek en een niet betaalde rekening door weet ik niet welke mogelijkheden zit ik dus nu bij café Zondag een vrouwenbier te drinken, of ja een bier wat gebrouwen is door vrouwen en om eerlijk te zijn vind ik dat wel erg leuk. En ook erg lekker, wat eigenlijk gewoon een belangrijk punt is, dus ik zit hier in een drukte een biertje te drinken en een verhaaltje aan het typen. Ik ben benieuwd of ik verder af ga dwalen of in gesprek ga komen met iemand anders dus ik ben benieuwd naar het verhaal waar ik naar toe ga en wat ik krijg geschreven want ik wil eigenlijk wat intiemer induiken op dat gebeuren van een week geleden.

Waar ga ik naar toe vanavond en wat staat er open want om eerlijk te zijn heb ik gewoon zin om uit te gaan, en dan zien we dus wel waar we uitkomen. Dus ik kijk nog een beetje om mij heen en  val in het verhaal wat mij die woensdag zo raakte om aan jullie te vertellen, ik ben eigenlijk hier in mijn  blog heel open over bijna alles en soms merk ik ook dat mijn libido echt enorm hoog is en zo ook die woensdag. En ook al was ik alleen, ik merkte gewoon dat gevoel dat ik opgewonden was en enorm hoog kan worden van gedachten en momenten die ik wil beleven. En zo ook deze dag, was het eigenlijk gewoon een middag dat ik dat het moment daar was dat ik me uiteindelijk op bed ben gaan liggen en mijn dildo er bij heb gepakt. En ik merk zelf dat ik dit speeltje in November 2018 gekocht heb omdat ik graag een formaat wou hebben wat ooit mogelijk was aan mijn lichaam en dat dit ook mogelijk was in mijn eigen lichaam.

Daar lig ik dan opzoek naar een moment in mijzelf en een moment waar ik merkt dat het ook echt fijn was om gewoon te liggen en te genieten van een superfijn gevoel dat ik kan meemaken. En nu merkte ik een maand eerder al dat ik het moment kan voelen terwijl iemand anders bezig was. Maar vandaag was ik dus met mijzelf bezig en was ik ook op zoek om door te kunnen gaan om dat werklelijkheid te laten worden, in ieder geval het moment op te zoeken dat ik ook daadwerkelijk klaar kon komen. En dat is ook gelukt, en dat was voor mijzelf gewoon een enorm moment waar ik ook echt van genoten heb hoe mijn lichaam werkt en hoe het daad werkelijk anders is maar toch ook het zelfde, in dat gevoel wat tot stand komt dan. En daar lag ik dan met dat voldane gevoel van YEA, en ook met een super gelukkig gevoel in welke manier dit kan. Gewoon enorm blij en zeer tevreden in het moment en kunnen ervaren in iets wat ongeveer hetzelfde voelt zoals vroeger maar dan intiemer, fijner en vooral meer betrokken met mijn lichaam. Wat een moment eigenlijk en wat een moment er naar voren gaat komen dit met iemand anders te gaan delen. Delen met een man of vrouw maakt me niet uit, maar de betrekking van penetratie speelt dadelijk wel degelijk een rol, en ben ook erg benieuwd in welke mate het gevoel naar voren gaat komen.

Ook al trek ik dit verhaaltje wat langer, ik ga ook wat eerder afsluiten omdat ik even om mij heen ga kijken wat er kan gebeuren in de situatie die voor mij neus afspeelt, dus ook nu weer post ik iets wat misschien een vervolg kan gaan hebben 🙂

Daar zit ik dan, denkend over mijn laatste week en hoe dat allemaal verlopen is. Maar ik begin met vandaag.

Rond zeven uur ging de wekker pff ik lig al een half uur wakker en rond te draaien in mijn bed wachtend op die toon die nu afgaat, toch maar effe op snooze geklikt en vrij met mijn benen over elkaar door mijn zachte laken. Negen minuten later begint mijn wekker weer, ik klik mijn snooze uit en lig nog even in bed, denk aan verschillende dingen die ik deze week moet doen. Pasen komt eraan dit weekend en ook de Amstel-gold-race, Pasen heb ik geen behoefte aan meer met het motto van ik moet dan altijd werken en ook zoals deze Pasen ga ik werken. En die Amstel-gold-race brengt samen met Pasen weer een erg druk weekend met zich mee, misschien wel een beetje teveel drukte voor het zuid-limburgse heuvellandschap met het grenzende België en Duitsland. Maar dat is pas dit weekend, ik sta vandaag wat eerder op omdat mijn auto naar de garage gaat en ik mijn uurtje even wil doen voordat ik de auto naar Gronsveld breng. Gronsveld ligt tegen Maastricht aan en ben met deze garage erg blij, ook al ligt dit dik dertig kilometer van waar ik woon. Dus na dat beetje moeite sta ik op uit bed en loop naar beneden voor mijn ontbijt, zoals gewoonlijk heb ik een ontbijt wat ik eigenlijk altijd wel in huis heb. Een banaan met een lactose vrije yoghurt soort, soms haver of soja maar vandaag heb ik amandel yoghurt van de AlbertHeijn. Daarbij heb ik de pollepel benodigd voor de pitjes uit de granaatappel te slaan en dan garneer ik dit hoopje af met mijn zaden en bessenmix wat ikzelf groot inkoop en dan zelf mix. Denk aan biologisch in alles van lijn en hennepzaad, pompoen en zonnebloempitten, moerbeien, goji bessen nog wat cacao nibs en bijenpollen. Dit alles koop ik dan in grootverpakking en eindig zo rond de vijftien kilogram wat ik dan in potten bewaar. Iets wat ik in de loop der jaren ben gaan doen en merk dat ik dit vanaf begin af aan erg lekker vond, en nu mis ik het als ik het zelfs als ik dit een tijd niet eet. Effe liggen na mijn ontbijt, en het uurtje vloog voorbij, snel effe de douche in… ik benoem snel als, ik douche normaal te lang dus als ik er vijf a tien minuten ondersta benoem ik dit als snel. Mijn groene trui aangetrokken omdat het weer buiten toch wat regenachtig en grauw is, dan is een trui wel zo lekker en omdat ik geniet van de kleur groen 🙂 Eenmaal in de auto even de rust pakken hoe ik mijn dag ga beginnen en zo net vijftien minuten over negen kom ik aan bij de garage, na een praatje of ik een inzicht kan krijgen van hoe de auto er bij staat ben ik richting de bushalte gelopen. Terwijl ik loop zo op de seconden getimed loop ik bij toeval de bus tegen het lijf, welke ik benodigd heb om in Maastricht te komen, na een zwaai stopt deze tweehonderdmeter verderop bij de bushalte waar ik na een sprintje aankwam en in kon stappen. Wel weer fijn dat de buschauffeur me zag en stopte, eenmaal ingecheckt met mijn OV kaart en plaatsgenomen op een stoel kwam er iemand naast me zitten. Hej C jij hier, bla bla bla. Nadat C eerder uitstapte dan ik en ik verteld had dat ik mijn dag ga beginnen in de bibliotheek van Maastricht liepen wij beiden weer onze eigen kant op. En zo zit ik dan hier, net mijn haver-latte opgedronken en zittend aan een grote tafel. Schrijf ik een gedetailleerd stukje van mijn ochtend wat soms uitloopt naar iets anders, en zo kom ik met mijn intro van deze week bij jullie.

Ik ga aftrappen met het feit dat zondag veertien april het drie maanden geleden was dat ik onder het mes ben gegaan en dat het ook de dag was dat ik weer meer mocht ondernemen met mijn lichaam, en inderdaad ik lag die avond niet alleen in bed. Maar het was niet met een man, die dag die gaat nog komen. Maar het zou volgens de drie maanden dan eindelijk mogen om met mijn vingers of wat anders te voelen hoe het nu kan gaan met mijn lichaam. Nu merk ik al dat mijn libido de laatste maand steeds meer aan het worden is en zo merkte ik dat ook deze avond, en dan merk ik dat het hele gevoel om te genieten volop aanwezig is. Maar zo makkelijk gaat het dus niet, ik merk dat het geheel erg wennen is en hoe ik mijn rust moet bewaren. En zo was deze zondag avond erg intiem en fijn, maar mijn lichaam was ook moe, moe om door te gaan. Dus uiteindelijk na al dat spelen ben ik met een gerust hart in slaap gevallen. Denkend aan mijn gevoel daar beneden en het genot wat ik er nu al kan ervaren was enorm, en ook al verliep mijn maandag rustig maar wel met de gedachte dat rondspeelde hoe ik met mijn lichaam om kan gaan. Zo werd ik dinsdag wakker met een enorm diep gevoel van ik wil meer proeven van mijn lichaamsdeel daar beneden dat ik het niet kon laten meer te gaan ontdekken, en dus na een dik uurtje liggen en meer kwam het moment dat ik stopte. Ik voelde me zo intiem met mezelf en ook al is er niet het moment geweest, het hele gevoel is fijn en ik kijk uit naar mijn ontdekkingsreis wat ik met mijn lichaam aan kan gaan 🙂

Verder weet ik niet wat ik echt te vertellen heb, mijn weekend voelde dus goed en zo kijk ik ook verder naar komend weekend hoe het gaat verlopen met werken. Verder kijk ik weer naar de manier hoe iets verloopt en waar ik mijn gevoel in kwijt kan. En dat gevoel komt naar boven tijdens het dansen, en zo ga ik vanavond ook weer dat gevoel hebben tijdens de les van moderne dans in Kumulus. En zeker naar het gevoel om samen dan te dansen als groep tijdens een voorstelling, dit geeft dan ook een nostalgisch gevoel wat er voor mij bij komt kijken. En als het dan zover is merk ik dat het gewoon verloopt maar met een enorm goed gevoel er om heen. Dit zorgt er ook voor dat ik meer wil proberen en nieuwe dingen wil ondernemen buiten het dansen. Maar welke richting dit opgaat weet ik niet, dat laat ik op me af komen.

Ook al merk ik dat dit verhaaltje weer wat anders verteld is en misschien wat minder in wat er echt gegaan is afgelopen week, zo merk ik dat ik weer een stap verder ben gekomen om ritme te krijgen in het geheel. Ook al wil ik dit niet altijd het is gewoon erg fijn dat het wat meer stabiliteit geeft om er voor te kunnen zorgen dat ik nu voorruit kom in mijn maatschappelijke leven. Nu nog verder voorruit komen met waar ik opzoek ben, dat eigen ik meer te kunnen uiten in zijn.

Even weer een kort verhaaltje over een gevoel wat ik graag wil opschrijven en dus vertel aan jullie. Gisteren begon mijn dag wat droevig door een begrafenis, maar de middag zorgde ervoor dat we met wat vrienden die bij elkaar waren gekomen voor deze ochtend, samen een hapje zijn gaan eten. En zo begon mijn woensdag met een mooie zon schijnend op de aarde.

Verder stond voor mij op de planning om weer te gaan dansen bij Kumulus, mijn moderne dans. En tijdens mijn uurtje bezigheden kwam er een twijfel op of het niet teveel is, en of ik wel zou gaan. Mede dat gaan zat er in omdat er getraind word naar de performance die in mei gepresenteerd gaat worden en waar de zeventiende de generale repetitie is, en soms twijfel ik of ik daar nu wel aan moe moet gaan doen. Zo net voor zeven uur was ik klaar met mijn uurtje en ben toen meteen naar Maastricht gegaan, daar vijf minuten voor tijd aangekomen en met rust de kleedkamer ingelopen. Fijn om toch weer hier te zijn en weer even wat gesproken te hebben begon de les, effe wennen en natuurlijk kijken hoe het gaat met mijn lichaam. Ik was blij met het ontvangst dat ik weer aanwezig was en na wat beginoefeningen stond ik weer de pasjes uit mijn hoofd te leren en met een waar genot voelde ik me echt goed. Heerlijk zelfs, al dat bewegen. En zo halverwege kwam de vraag of ik mee deed aan de performance in mei, en met een blik in de ogen van de lerares van ‘’you can do it’’ 🙂 klapte ik in mijn handen en zij ‘’yes ill do it’’. Dus de drie kwartier die volgde waren even echt nadenken om een hele rits te kunnen onthouden van pasjes en gevoel van bewegingen, blij dat ik na dik een uur bewogen te hebben en toch intense bewegingen heb gemaakt me lichamelijk goed voelde. En dat ik merkte dat mijn gevoel daar beneden ook goed was maar erg vermoeid en zelfs intens vermoeiend was, maar ik merkte dat mijn lichaam het aankan. En met dit gevoel was ik zo blij dat het gevoel van dansen me een enorm gelukkig moment gaf, ik voel me zo goed tijdens het dansen, met voel een enorm fijn gevoel opkomen van genieten. Dus tijdens de film die ik erna heb gekeken in de lumiere en de rit naar huis, heb ik genoten van mijn zijn deze dag.

En zo vorderde de dag van vandaag in het gevoel van gisteren ook een beetje verder, maar dan meer een afsluitend gevoel van waar ik twee en een half jaar geleden mee begonnen ben. En dat is de logopedie die ik volgde in Geleen, de intense tijd die ik bezig ben geweest met mijn stem was hier begonnen. En als ik dan terug kijk ben ik erg tevreden hoe het mezelf is gelukt mijn stem te veranderen en aangenamer te maken dat ik vrouwelijker overkom. En ook door mijn verandering van mijn stem heb ik meer zelfvertrouwen gekregen in wie ik ben en hoe ik natuurlijk over kan komen in wie ik ben. Dus met een doosje bonbons en een paar ernaast kwam ik binnenlopen en was een knuffel die we elkaar gaven een enorm fijne welkom, en zo vorderde het gesprek ook verder. Vragen over de laatste drie maanden kwamen naar voren en hoe ik me begeef in de wereld, en hoe mijn stem naar voren kwam tijdens mijn gesprekken. Zo heb ik gemerkt dat ik in het Nederlands goed naar voren kom en dat ik via de telefoon ook nooit directe problemen merk, heel soms komt het nog wel eens voor. En zo merkte ik ook in Thailand dat mijn Engels ook erg goed is en zelfs fijner voelt dan het Nederlands, en zelfs die paar woorden in een gebrekkig frans komen voor veel mensen op een feminiene manier tot stand en daar ben ik heel blij mee. Ook op het Duits gaat het oké, maar daar merk ik dat het niet altijd vlekkeloos gaat, ook al is mijn Duits beter dan mijn frans en vergelijkbaar met mijn Engels ik merk dat de toon moeilijker is om over te komen. Met die gedachte en tevredenheid als laatste afspraak hier bij S liep ik als laatste keer hier naar buiten weer terug naar de auto. En zoals die gedachte van het Duits nog speelde terwijl ik terugreed naar huis, ben ik maar doorgereden naar Aachen.

Mijn massage die opstond is verplaatst en gaat dus niet door en vandaar dat ik nu hier in Café Hase zit, en dat is niet voor de eerste keer. Ik ben hier eigenlijk voor meerdere redenen naar toe gegaan en dat begon dus met de gedachte die ik had in de auto tot stand kwam en bij S dat mijn Duits nog wat oefening kan gebruiken. Ik zit hier nu met een thee en brokkoli zuchini soep te schrijven, en merk dat terwijl ik hier zit ik ook iemand mis. Het is C wie ik mis, want zij woonde voor een korte tijd hier in Aachen en haar appartement lag om de hoek waar dit café ligt. En zo zat ik de vorige keer ook met haar hier, en hierdoor kwam ik een stuk vaker in Aachen. En omdat ik vaker hier kwam merkte ik ook dat ik meer contacten kreeg via Happn, en dat vond ik erg leuk, dus in een moment neem ik even veel mee in mogelijkheden terwijl ik hier zit. Hoe vaak ga ik hier nog komen gaat af hangen van mij, en de connecties die ik kan maken via Happn (Happn is een soort Tinder wat mijn locatie gebruikt van waar ik ben en zo mij in contact brengt met mensen die ook in de buurt komen van dit café en plek waar jij je bevind) En de vorige keren vond ik de chat die ik had erg leuk met de mensen die in Aachen wonen en dat wil ik weer aangaan. En omdat C nu in Berlin zit voor haar studie is zij ook niet direct in de buurt en merk ik dat ik dat nu al mis. Nu al is omdat ze nog niet eens een week weg is en ik nu al graag haar wil bezoeken daar in Berlin.  Dus er gebeurde nogal veel hier voor mij in Aachen en dat moment haal ik weer een beetje omhoog terwijl ik hier zit. En ik zit ook hier ook omdat ik de espresso erg lekker vind en de cultuur in het café me erg aanspreekt 🙂 dus ik neem er veel voordelen aan mee om hier te zitten. En dat doet me goed en maakt me erg tevreden.

En zo geniet ik wel van de mogelijkheden die ik kan nemen en waar ik me erg fijn in voel ze te ondergaan. Zo ook met de stadsnamen die ik in het Duits opschrijf. Hoe het dan allemaal verder gaat zijn en waar mijn keuzes op uit lopen zou ik steeds meer laten gaan in de manier ik met nieuwe mensen in contact kan komen. Dus we gaan vaker gekke dingen doen om situaties aan te kunnen gaan in wat er op mijn pad kan komen als ik even wat verder rijk dan dat ik normaal zal gaan doen.

Daar zit ik dan tussen de plantje in wonderwoud, een zaakje in Maastricht waar ik al langer naar uitkeek om langs te gaan. Ze verkopen er plantjes van groot naar klein met de leukste eigenschappen, en draaiend op de achtergrond een beat richting lounge en techno. Plata-Morgana heeft hier hun vinyl zaak waar je dus nog platen kunt kopen voor op je platenspeler. En terwijl ik dit schrijf denk ik aan een cadeau voor iemand, iemand die van techno houdt ?. En omdat een groot gedeelte wat je hier aan vinyl kunt kopen richting techno gaat ben ik maar meteen even gaan neuzen tussen dat vinyl. Nu nog even wat beluisteren en kijken waar ik terecht ga komen en welke beat ik ga kiezen voor haar.

Nou wat een lekker begin van mijn dinsdag, natuurlijk omdat ik hier nu zit en al lekker in de flow raakte met een gesprekje. En een heerlijk gevoel door me heen gaat met het idee voor dat cadeau, de muziek me erg goed bevalt wat ik nu hoor en daarmee een fijn diep gevoel ophaal. Maar mijn dag begon met een wandeling en een fijn gesprek samen met B, en ook al scheen de zon niet de temperatuur was erg aangenaam en met mijn jas onder de arm samen even gewandeld met de twee honden van B. Nu dus zittend bij Wonderwoud met een latte op haverbasis en het stukje tekst wat ik nu type. Verder ga ik vanavond dansen en een filmpje pakken bij de Lumiere hier in Maastricht, een goede en fijne opvulling van mijn eerste vrije dag. Morgen even wat minder leuks maar donderdag begin ik met een afspraak bij mijn logopediste, het zal de laatste zijn dus ik ga nog even wat bonbons ergens kopen. Ik ben erg benieuwd hoe het gaat verlopen want ik heb bij haar mijn eerste jaar voordat ik begon met hormonen een enorm intieme tijd meegemaakt hoe ik met mijn stem ben omgegaan en heo de vordering op dit gebied ook erg zwaar kunnen zijn hoe mensen reageren op de veranderingen van je stem. En daarna laat ik me even verwennen met een massage, iets wat ik merkte na het ziek zijn dat mijn lichaam dit nodig had.

En daarmee probeer ik mijn lichaam steeds meer te voelen, voelen dat ik vooruitkom in weer alles te gaan kunnen en het ontdekken daarin. Want mijn gedachtes en gevoelens van mijn lichaam lopen alle kanten op, soms heb ik de behoefte mijn intimiteit te ontdekken en meemaken omdat ik behoefte heb aan lichamelijk contact en de andere keer merk ik dat mijn libido hoog is dat ik mijn lichaam wil voelen op seksualiteit en de beleving hiermee. Maar dit zijn punten die zo nieuw zijn, dat ik dus ook echt bezig ben met de eerste keer. Dat gevoel zit in me. Natuurlijk enorm spannend en heb een gevoel erbij dat ik wil dat dit gewoon op me af gaat komen, maar soms merk ik dat ik erbij nadenk hoe dit gaat verlopen met het daten via tinder of happn. Iets wat ik graag doe maar waarmee ik op de dag van vandaag nog heel voorzichtig mee omga, ook al merk ik dat het steeds moeilijker wordt.

Verder stoei ik veel met mijn verleden, en dan de momenten die rondspelen in mijn hoofd. Momenten die komen bovendrijven wanneer ik ergens rustig lig of net wil gaan slapen, en die momenten van gedachte zorgen ervoor dat ik wakker blijf en dus niet makkelijk in slaap val. Maar gelukkig slaap ik verder dan wel goed en merk dat ik daarna ook best goed doorslaap de nacht door. Verder merk ik dat ik door al die momenten en gedachtes erg veel bezig ben met mijn eigen ik en veel bezig ben met waar ik sta, en waar ik misschien naar toe wil. Alsof ik hunker naar meer verandering, en stoei met het standaard. Een standaard van mijn beleving wat nu steeds groter en groter word en wat ik zelfs steeds meer opener kan benaderen. Ook al merk ik dat mijn automatische gedachten dit nog wel eens teniet wil doen. Een automatische gedachte van overleven buiten het ik zijn.

Maar gelukkig merk ik dat vandaag bijna niet, misschien ook wel omdat ik nu ergens zit waar ik elementen in mezelf meemaak die ik wil ontdekken en die goed voelen. Dus mijn drukte om mij heen zorgt er ook voor dat ik een eigen pad bewandel wat voorheen niet natuurlijk voelde en wat steeds meer naar voren komt dat ik me er meer in thuis voel. Thuis voelen een pad te bewandelen wat niemand voor mij bepaalt en wat ikzelf kies om aan te gaan en te ontdekken. Zo verloopt het allemaal goed en heb ik een keus gemaakt dat ik op mijn werk dit seizoen voortzet, en dus blijf werken op de Barbeau om niet teveel onrust te hebben in mijn ontdekking van mezelf. En ergens de stabiliteit heb wetende wat het is, en dan gaan we kijken naar de mogelijkheden die voor mijn neus gaan verschijnen waar ik mijn eigen keus in ga maken. Ik voel me dus goed maar merk dat ik rustig aan moet doen met mijn lichaam ook al gaat het zo makkelijk in mijn hoofd, dat lichaam 🙂

Dr Chettawut, SRS in Thailand en hoe ik me voel.

Veertien Januari lag ik dus in de kliniek van Dr chettawut in Bangkok, en heb ik mijn Sex Reassignment Surgery laten ondergaan samen met het verwijderen van mijn adamsappel.

Om maar als eerste even te vertellen zo 80 dagen na mijn operatie dag/nacht, ik voel me erg goed op dit moment en ben erg blij dat ik mijn SRS operatie heb laten doen door Dr Chettawut in Bangkok. Over het geheel ben ik dus blij en erg tevreden, maar ik heb zelf toch wel dingen onderschat. En daar wil ik het even over hebben hoe het met mij allemaal verlopen is en hoe ik probeer verder te komen in mijn leven na deze operatie.

Op 19 December 2017 ben ik begonnen met HRT, 2 maal daags 2mg Estradiol (hormonen) 4mg in totaal 1 maal daags een half pilletje Cyproteronacetaat 25mg in totaal. Mijn controle bij het VUmc was vier maanden later voor een volgende bloedtest om te kijken hoe alles ging, en hoe ik me zelf voelde. Tijdens dit bezoek heb ik aangekaart dat ik twijfel over mijn operatie of ik deze door het VUmc laat verlopen of zelf kies voor een kliniek ergens anders. Mijn voorkeur lag toen al in Thailand omdat ik mijzelf voorstander vond van de techniek die bij een aantal klinieken daar word uitgevoerd, het betreft dus de non-penile inversion technique. Mijn psychologe stond hier voor open en vond mij ook ver genoeg om te mogen bepalen over mijn SRS, hier was ik erg blij mee. En bij mijn volgende afspraak heb ik dus verteld dat ik 15 Januari mijn operatie heb en dat ik de 20% kosten al betaald heb, dus dat deze datum vaststond. Hier schrok ze in het begin wel van want ze vond het toch ergens wel erg snel, maar na het einde van het gesprek kwam ze al weer daar op terug dat ze het wel zag zitten en dat ze merkte dat ik me goed had voorbereid en ze merkte dat ik het financieel kon redden. En ze zag vertrouwen erin dat ik dit ook allemaal kon regelen.

Hier komt mijn eerste punt naar voren waar ik me dus toch onderschat had in de kosten die gemaakt zijn tijdens mij reis daar in Thailand. Zelf had ik voldoende om zonder zorgen luxe te kunnen veroorloven, en ik geef hier onderaan nog een opsomming van mijn gemaakte kosten. Dus als je naar Thailand gaat reken goed uit je kosten die je minimaal moet maken en hoe veel je jezelf wilt verwennen als je daar bent. En de kosten die je standaard maakt ook al ben je niet thuis. Verder heeft de zorgverzekering mijn SRS kosten in zijn geheel betaald en zelfs iets meer uitgekeerd omdat de koers anders was berekend.

Verder moet je zelf aan de slag voor de benodigde goedkeuringen van de kliniek in Thailand en dus heb je een aantal dingen te regelen die normaal het VUmc voor je regelt. Zo heb ik een voorbeeld gegeven van de referral letter die je psycholoog moet ondertekenen en daarvan heb je er dus twee benodigd waarvan het VUmc er een kan leveren, de andere referral letter is voor 65euro gemaakt door van der vaart in assen, hiervoor heb ik een gesprek gehad van ongeveer een uur. Verder regel je alles via mail met de kliniek in Thailand. Dit gaat allemaal via de Engelse taal waarvan je toch merkt dat ze het niet altijd helemaal begrijpen, maar ze zijn naar mij wel altijd goed geweest om op een juiste manier te communiceren. En duidelijk te vertellen over de zaken die nog geregeld moeten worden. De communicatie na mijn SRS in het hotel was goed ook al heb ik maar een keer een mailtje gestuurd en nooit hoeven te bellen. De communicatie nu nadat ik terug ben kan ik weinig over zeggen want ik heb pas een vraag gesteld via mail en deze is ook meteen beantwoord. (let op tijdsverschil van zes uur dus als je na de middag je mail verstuurd is het kantoor gesloten daar) Ze hebben trouwens twee locaties, eentje bij de kliniek en een ander kantoor. Zoals ik kon begrijpen bestaat het team uit een achtien tal mensen die voor de kliniek werken.

Verder verliepen mijn maanden goed richting de aanloop van mijn vertrek op tien Januari 2019, zo heb ik een directe vlucht geboekt via KLM. Economie class heen met wat extra beenruimte en is het gelukt om via whatsapp contact van KLM business terug te kunnen vliegen, hiervoor heb ik in totaal 1800euro voor betaald. En ik moet eerlijk zeggen de kosten van de 900 euro extra ten opzichte van economie class waren de moeite waard zeker voor mijn lichaam, en dat je lekker plat kunt liggen en goede slaap kunt hebben is gewoon heerlijk. Maar zelf denk ik ook dat het zeker te doen is op een normale stoel, ook al denk ik als je dus de mogelijkheid hebt businessclass te vliegen met je budget je dit zeker moet doen. Ik had zelf voor vertrek de dag ervoor nog een bloeding wat me erg ongemakkelijk viel en als dit dan in je vliegreis gebeurd dan wil je gewoon liggen. Over die bloeding dadelijk meer, over mijn vliegreis merkte ik dat ik me niet echt goed heb gedragen voor mijn lichaam. Ik heb tijdens de vlucht eigenlijk veel alcohol genuttigd en veel water er bij gedronken om toch te hydrateren en dus ook de wc vaker opgezocht. Gelukkig ging dat wc bezoek goed. En dan merk je dat je bij business meer servies en luxe krijgt om ook gewoon te gaan staan en een gesprek aan kunt gaan staand bij het personeel zonder dat ze je direct verwezen word naar je stoel. Zo heb ik dus bijna een heel uur staan praten voor in het vliegtuig. Maar als je dus netjes op je stoel blijft zitten is een vlucht van twaalf uur gewoon enorm vermoeiend.

Mijn werk ging dus ook goed tot het moment van December aan brak, ik ben best een workaholic en dat ging goed tot ik merkte dat ik richting een burn-out ging. Ik ga hier even niet verder op in maar ikzelf dacht dat het me wel ging lukken om tot begin Januari door te werken met mijn vele uren. Maar de spanning richting de operatie en alles eromheen bleken erg stressgevoelig, dus raad ik aan hou hier rekening mee om niet zoals ik teveel te denken te kunnen doen. Zelf werk ik in de horeca en met kerst was het dus topdrukte, tijdens tweede kerstdag viel ik dus effe in een gat en heb me ook ziek gemeld dat ik het niet meer aan kon. De dagen erna hebben me erg goed gedaan en heb ik ook zeker nodig gehad om wat rust te hebben voor de operatie. Gelukkig is mijn baas en bazin hier heel coulant mee omgegaan en ik krijg op dit moment ook een kleine vergoeding voor mijn revalidatie, eind maart begin ik weer met werken met vier uur in de dag drie dagen achterelkaar dit is dus 80 dagen na mijn operatie. Ik voel me nu ook erg goed om dit aan te kunnen.

Nadat ik dus alles geregeld had en mijn totale betaling in December heb afgerond, de bloedtesten goed waren gekeurd en mijn vaccinatie gedaan was, was ik klaar voor vertrek. Ik kreeg de week voor vertrek nog te horen of ik er problemen mee had als mijn operatie datum verplaats kon worden naar de veertiende in plaats van de vijftiende, een dag eerder dus, dit vond ik zelf geen probleem dus heb hier ja op gereageerd. Dus alle papieren in mijn rugzak en een tas vol kleding en andere gekkigheid 😛 ingepakt, op weg naar Thailand.

Tien Januari vloog ik alleen heen en mijn broer zou de dag erna komen, mijn broer blijft bij me voor tien nachten en daarna zou ik de laatste achttien dagen alleen daar verblijven. Mijn vlucht ging goed maar omdat ik een dag eerder de operatie had ging mijn planning een beetje anders, het betreft je bowel cleansing program. En omdat ik me goed voelde heb ik tijdens mijn vlucht niet gegeten, en de dagen daarna heb ik zelf ook niks gegeten, samen met mijn broer een keertje gaan uiteten en toen heb ik een soep genomen en verder niks, ik voelde me erg goed op alleen water en suikerdrank. Wel heb ik iedere dag een zakje Electrolyte omdat je dus veel water drinkt is het handig dit te drinken. Ik heb dit iedere dag dat ik in Thailand was een zakje van dit spul gedronken, zakjes koop je naast de grote supermarkt de tesco-lotus in een supplementen winkeltje.

Ik lande na elf uur vliegen op het vliegveld in Bangkok en dit duurde toch wel lang voor mij de eerste keer zo lang vliegen. Maar ach het is maar wachten… na alle controles kwam ik bij hal nr9 uit. Na rondgekeken te hebben en niemand te zien dacht ik hmm heb ik wat gemist… ja ik had gemist in een mail dat er duidelijk stond dat de chauffeur die me ophaalt bij uitgang nr3 zou staan, na wat lopen een mooi naambordje gevonden te hebben van mijzelf, was ik blij dat ik daar stond. Meegelopen naar de auto en meteen de warme temperatuur van Thailand in, in de auto was de airco weer aan dus zit je met je winterse kleding net wat fijner. Ofja ik had een panty met rok aan, dus die panty kon uit ? na een uurtje rijden en wat file meegemaakt te hebben voelde ik me al goed thuis hier en ik hou werkelijk waar van de chaos op de weg haha. Eenmaal in het hotel alles goed kunnen regelen en met mij creditcard de helft vooruit betaald van mijn hotelkosten. Ik ben in de tijd dat ik daar verbleef een keer gewisseld van kamer omdat er nog geen kamer vrij was met douche toen ik incheckte. Wat me ook opviel was omdat ik zo vroeg arriveerde (tien uur in de ochtend) dat er nog geen kamer vrij was en omdat het hotel volgeboekt was mocht ik wachten tot ongeveer drie uur in de middag. Ik ben dus in de tussentijd maar naar het grote shoppingcenter gegaan wat om de hoek ligt Seacon sqare.

Mijn tijd verliep fijn ook al had ik wat last van blaren door het lopen op hakken, de dag erna was dat weer in orde en die dag had ik ook meteen mijn intake bij de kliniek. Hier worden de papieren gecontroleerd en in orde gemaakt, en mag je genoeg handtekeningen zetten om akkoord te gaan met de operatie. Ook mag je even naar boven gaan voor een foto en uitleg, en als je vragen hebt kun je ze hier in alle openheid stellen. Ook al vond hij mijn vraag nogal verassend, en vroeg meteen erna of ik Biseksueel was. Hij is open en kan ook heel indringerig vragen stellen, maar dat komt denk ik doordat hij je wilt begrijpen waar je wens en gevoelens liggen. Hij wilt uiteindelijk het beste voor je maar het blijft een chirurg, dus als jij onder narcose ligt kan hij je niks meer vragen dus hij probeer in te schatten wat je wilt en wensen zijn. Zelf is dit altijd een moeilijk stukje als een chirurg iets moet doen maar niet kan communiceren, of hij dan ook exact verteld wat hij dan gedaan heeft weet ik niet maar ik heb al wat verhalen gehoord dat hij dat alleen doet als je er zelf achter komt en er naar vraagt.

Na de controle dus nog drie dagen vrij zijn… ofja ik was vrij want doordat ik bijna geen soep had gegeten en veel water gedronken had en twaalf uur eerder al gestopt was met eten. Merkte ik weinig van alle middeltjes die ik slikte om mijn darmen leeg te krijgen, op de enema na dan maar als je dat gebruikt merk je binnen een minuut al dat er wat gebeurd, of tien seconden. Maar de swiff ging erg goed en vond het zelf met wat cola gemixt half om half echt niet vies, wel een gekke smaak dat wel. Zondag ben ik met mijn broer nog even naar de open market geweest wat achter seacon sqare ligt en wat te voet goed te doen is. De straat die je inloopt om naar de openmarket te gaan komt uit aan de achterkant van een mooi park, een veertig minuten lopen.

Maandag de veertiende was de dag, om zes uur in de ochtend mocht ik niks meer drinken en eten, nuchter blijven dus. De chaffeur haalde me weer netje op en na een twintig minuten file kwam ik bij de kliniek aan, hier mocht ik nog wat handtekeningen zetten omdat ik uiteindelijk hier besloten heb mijn adamsappel toch te laten weghalen. Eenmaal alles geregeld werd ik naar boven gebracht mocht ik me uitkleden en een badjas andersom aan doen. Ik mocht op bed gaan liggen zo rond twee uur, en merkte aan mezelf dat het nu echt gaat gebeuren. Eerst was zenuwachtig maar na een stukje gepost te hebben op mijn blog en wat mensen een berichtje gestuurd te hebben viel ik iets na drie uur in slaap. Uiteindelijk werd ik wakker gemaakt en mocht uit bed stappen en de operatie kamer binnenlopen hier werd ik netjes begroet en merkte een professionele en rustige sfeer. Eenmaal liggend werd er een infuus spuitje aangelegd en toen daar wat vloeistof door heen kwam en het kapje op mijn mond werd gelegd viel ik in narcose, ik heb tijdens mijn narcose heerlijk gedroomd en werd ongeveer tien uur later weer wakker op de operatie tafel.

Het was nu drie uur in de nacht en na wat overgegeven te hebben en weer meteen verschoond te zijn geweest kwam Sri naast me liggen voor controle. De dagen erna lag ik voornamelijk in de kliniek te slapen en weg te dromen van alles, de tramadol maakte me soort van wazig en dat deed mijn dromen tijdens mijn slaap erg goed. Ergens was ik erg blij dat mijn broer me iedere dag even kwam bezoeken en dat ik een praatje kon maken, en ik zeg ergens wat soms merkte ik dat ik graag wat intiemer wou praten over mijn lichaam en wat ik voel. Maar ik merkte ook dat mijn broer nou niet stond te wachten over al mijn lichamelijke gevoelens, ook al probeerde hij er wel echt te zijn voor me en dat gaf een heel goed gevoel. En dat beste gevoel kwam naar boven op de dag dat ik de kliniek verliet op de vrijdag en weer terug kwam in het hotel. De laatste dag op de kliniek gaat erg snel en in de ochtend rond zeven uur krijg je je laatste ontbijt en eigenlijk rond een negen uur staat Sri naast je om je te helpen met je spulletjes en brengt ze je meteen naar de auto, ze feliciteerde me nog met mijn verjaardag want ik was jarig en werd drieëndertig die dag. Dus als jarige jop weer naar het hotel, in een ritje van donutkussen onder je en rijden maar. Ik voelde me goed tijdens de rit en ook toen ik in het hotel aankwam voelde ik me niet duizelig of verward, ik voelde m goed en eenmaal in mijn hotelkamer mijn spullen gepakt omdat ik ging wisselen van kamer. Ik kreeg een kamer met inloopdouche en terwijl ik over de gang liep van kamer nummer 340 naar 206, werd ik aangesproken door een Canadese vrouw. Ze zij wat een mooie knuffel ik in mijn handen had en vroeg hoeveel dagen geleden mijn operatie was geweest. Ik zij ik kom net uit de kliniek en wissel van kamer, ze was verbaasd dat ik zo helder was en goed kon lopen. Ikzelf was ook wel verrast hoe goed het ging maar eenmaal in mijn kamer was ik kapot, ben op bed gaan liggen en ben daar de uren erna even niet meer vanaf gekomen. Wel heb ik een zak chips opgegeten omdat ik me daar echt naar toe had gezet en heel veel zin in had. Op de hotelkamer krijg je gratis water uit flessen iedere dag geleverd en dat is enorm welkom omdat ik merkte dat ik veel dronk, ook al had ikzelf ook veel water ingeslagen.

Maar zo tegen de avond had ik met mijn broer rond acht uur in de avond afgesproken om samen op mijn kamer wat te eten, het was rond zes dus ik had nog twee uur. En net rond zes kreeg ik een berichtje van en vriendin, ze ging een stap maken in haar leven. en op een of ander manier raakte me het enorm, een goede vriendin waar ik veel mee deel gaat negenhonderd kilometer verderop wonen. Ik heb gehuild daarna over mijn eigen leven en wat ik nu meemaakte en wat ik zelf zo graag wil doen in mijn leven. Door mijn emotionele staat ging de tijd snel en opeens ging de bel, het was acht uur en ik stond op. Mijn katheter zak was helemaal vol en deed de deur open met de gedachte dat het mijn broer was, maar nee het waren drie bedieningsleden die de kaarsjes op de taart aanmaakte en begonnen te zingen. En daar stond ik dan een volle katheter in je hand de deur openmakend voor mijn verjaardag, en terwijl ik de kaarsjes uit mocht blazen en een grote knuffel kon geven aan iemand die daar stond te zingen voor me viel ik in tranen uit. Tranen van zoveel emoties zo snel en zoveel achter elkaar, en terwijl ik mijn katheter en tranen boven de wc leeg huil ik nog even harder door dit toeval hoe het gebeuren moet. Niet veel minuten later komt mijn broer binnen en de knuffel die ik toen kreeg van hem was de mooiste die ik ooit gehad heb van mijn broer, wat een moment dat ik daar beleefde met alles wat er net gebeurd was deze dag en drie dagen ervoor. Een moment wat ik nu opschrijf en waar ik weer een traan moet laten van geluk. Geluk van een broer te hebben wat bij me is en er voor mij is.

Maar even genoeg van deze intieme schrijfstijl, ik ga weer verder en de dagen de volgde gingen goed, maar de dag dat mijn verpakking eraf zou gaan was een nachtje zonder slaap. Niet dat ik last had van pijn maar ik had last van een soort jeuk en gekriebel van gevoeligheid, mijn venusheuvel deed dit veroorzaken en kon niet wachten totdat de zusters zouden komen. Eenmaal bevrijd van het verband en ook het verband wat aan de binnenkant zat voelde ik me opgelucht, en werd ook het moment onthuld van de diepte die ik gekregen heb. De diepte van mijn vagina dus, 7’’ maar hier ga ik later weer even verder op in wat dat nou betekent die diepte. Ik was blij dat Sri een foto maakte van mijn opgezwollen vulva, en ik heb er met bewondering naar gekeken. En omdat het verband nu weg was kon ik ook weer helemaal nat worden onder de douche en dat was een heerlijk moment, en zo na een half uur nat worden weer terug het bed in en rusten. De dagen erop was het alleen nog wachten op het verwijderen van de katheter wat vijf dagen later ging gebeuren, verder kreeg ik meteen les om zelf te kunnen dilateren want daar begin je meteen mee.  De dag dat mijn katheter verwijderd werd was erg fijn want je voelt je meteen vrij, en dat is een heerlijk gevoel. En wat ook gebeurd is kijken hoe het nu voor het eerst eraan toe gaat wanneer ik moet plassen, wat een mooi gevoel en wat gek. Gek omdat ik de eerste dagen merkte dat mijn rechterhand nog automatisch mee naar mijn kruis ging tijdens het zitten en dat het plassen nog alle kanten op ging (het gaat nu ook nog alle kanten op maar ik kan zonder problemen gewoon plassen). Maar ik was zo blij dat het goed voelde, en dat het werkte allemaal. Ook al merk ik dat de eerste dagen je wc bezoek je toch echt een nieuw gevoel geeft in het plassen en hoe het allemaal werkt, vertrouwd maar ook weer niet helemaal. De dagen die volgde verbleef ik alleen in Thailand omdat mijn broer ook weer naar huis is gegaan, elf dagen is hij bij me geweest en dat was erg fijn, maar ergens was het ook fijn dat hij weer terug naar huis ging.

Omdat ik merkte dat het alleen zijn ook enorm goed deed en omdat ik nu lekker naar beneden kon om te ontbijten ik ook vrijheid had om me te bewegen en zelfs buiten het hotel een wandeling kon maken. En dan komt hier ook een moment dat ik me niet kan voorstellen hoe het geweest zou zijn thuis, thuis liggend in bed alleen zonder iedere dag nazorg. Ik vond het zo fijn dat iedere dag op de zondag na er een arts komt kijken hoe het met me gaat en dat je vragen kan stellen en dat je verzorgd word, en misschien nog het belangrijkste je comfortabel voelen met je nieuwe vulva. De vragen en het gerust stellen dat het zo hoort, en dat het kan gebeuren dat je een bloeding hebt dat echt niet erg hoeft te zijn. Ze houden een controle op je en zeggen hoe het met je gaat. En dat doet enorm goed, echt een enorm pluspunt hier bij Dr Chettawut. Iets waar ik achteraf enorm blij mee ben. Verder was de gezelligheid van mede patiënten en ouders die ik in het hotel heb leren kennen top en het heeft me een enorm mooie tijd bezorgd en veel mooie contacten opgedaan. En zo vlogen mijn dagen voorbij, liggen in de zon naast een zwembad waar je niet in mag springen. Ik heb mijn nodige boeken ook uitgelezen en de dag van controle ging ook goed. Ook al viel het wat zwaarder dan gedacht, omdat je die dag toch uitgebreid op de operatie tafel gaat liggen en dan kwam bij mij het besef wel naar voren dat ik hier eenentwintigdagen geleden hier ook lag. Uiteindelijk is er een beetje granulatie weggebrand in mijn vagina en kreeg ik nog wat duidelijke instructies van Dr Chettawut, ook maakte ze een foto en kreeg ik uitleg hoe alles eruitziet en wat mijn scene glad is. Een klier wat er voor kan zorgen dat je vocht aanmaakt. Na het zien van deze foto heb ik de grootste bewondering gekregen voor deze man met het gene wat hij voor elkaar kan krijgen. De dagen erna gingen snel en voor dat je het weet zit je weer in de auto op weg naar het vliegveld. En denk je na met alles wat er gebeurd is en hoe Dr Chettawut je droom heeft doen uitkomen.

En met deze bewondering en een gevoel van besef keek ik uit mijn vliegtuigraam terwijl we opstegen terug naar huis, tranen vloeide even over mijn wangen met alles wat hier in deze stad is gebeurd. Pff wat een mooie tijd heb ik hier meegemaakt, en wat was ik blij dat mijn keus hier is geweest. Want ik kijk nu met een enorm mooi gevoel terug op die dertig dagen die ik daar heb meegemaakt.

Eenmaal geland weer in Nederland, na een geweldige terugvlucht gehad te hebben 🙂 stond P met een bos bloemen klaar bij de uitgang en zijn eigenlijk meteen terug gereden naar het zuiden van het land. Eenmaal thuis samen nog een whisky gedronken en ben ik het bed ingedoken. De weken erop waren erg moeilijk voor me, er gebeurde veel en kon mijn weg niet vinden in de uurtjes dilateren en hoe ik in mijn huis voelde. Alleen en de dagen dat ik een afspraak had waren erg vermoeiend maar gingen wel erg goed. Zo heb ik vier dagen na terugkomst al een afspraak gehad in het VUmc en heb ik ook een nachtje op de bank bij iemand anders geslapen. Er gebeurde gewoon teveel, en zelfs nu gebeurd er heel veel rondom mijn lichaam en geest. En dat voelt goed maar geeft een gevoel om me heen dat er zoveel mogelijk is dat ik keuzes moet maken wat ik eerst doe. Maar die eerste twee weken knalde er voor mij wel echt in, ik had het gewoon moeilijk om een draai te vinden en me thuis te voelen.

Na mijn eerste twee weken ging het al wat beter en merkte dat ik ook een stuk mobieler werd om een wandeling te maken, en dat voelt goed. Maar mijn dilateren gaat niet zoals het schema van Dr Chettawut aangeeft, ik red het niet en merk dat het me helemaal uit mijn ritme haalt. Ik heb in de ochtend als ik wakker word geen probleem om een uur door te brengen op bed, maar het uur in de middag haalt me helemaal uit mijn ritme en het uurtje in de avond gaat me redelijk goed af, maar wil niet altijd lukken. Dus eindig ik soms op een dag dat ik maar een keer dilateer. En dat is te weinig om vooruit te komen in grote, dus ik heb mijn schema ook wat uitgerekt en ben nu sinds twee weken bezig met Nr3, 29mm is dat. En dan komt mijn geluk van mijn lichaam wel weer boven drijven, ofja dat denk ik. Want die 7’’ wat ik red om in mijn lichaam te duwen lukt nog steeds, ook al is het net wat minder geworden doordat de zwelling minder is, maar als ik druk dan gaat het er helemaal in. Wat ik wel merk is dat de lengte er ook voor zorgt dat mijn lichaam hier mee om is moeten gaan, want de laatste inch lig toch echt tussen mijn darmen en als ik dus veel gegeten heb merk ik dat echt wel. Ook merk ik dat nr3 rugpijn kan veroorzaken, maar dit is eigenlijk de eerste keren naar voren gekomen en laatste week heb ik hier geen last van gehad. Misschien was het dan de eerste week dat ik daar last van had. Verder maak ik intieme momenten mee met de relaties om me heen en dit zorgt er ook voor dat mijn libido weer stijgt, soms merk ik tijdens dilateren dat ik eigenlijk teveel zin heb in seks en hier kan ik dan moeilijk mee omgaan. Veertien april is de datum dat het drie manden post op is en zou het mogen, maar om dan seks met een man te gaan hebben lijkt me net wat te vroeg. En ergens loop ik met de gedachte rond dat ik niet met een happn of tinderdate mijn eerste keer wil laten zijn. En dan kom ik weer op mijn gevoel voor daten, ik vind het gewoon heel leuk. Met mannen en vrouwen, maar met mannen merk ik dat ik te veel flirt. En daar geniet ik van, ik voel me zelf heel vrouwelijk als ik dat doe. En ik date al via happn sinds December, en ook al zit ik pas een jaar aan hrt ik heb niet in mijn account staan dat ik trans ben. Ik sta als vrouw daar en met mijn laatste dates merk ik dat ze het niet zien, dus ik kan gewoon stealth een date aangaan en dat vind ik geweldig. Maar ik stoei dus met mijn gevoel dat ik graag seks wil hebben maar hoe ga ik dat de eerste keer doen. Wanneer het mag? En wanneer nr4 ook past denk ik. Pff grote vragen die ik zelf uitlok om aan te gaan.

Verder gaat mijn mobiliteit steeds beter en merk ook dat ik weer kan gaan dansen en wat wilder kan bewegen. Dr Chettawut geeft aan dat je je benen de eerste periode je benen niet teveel moet rekken dus daar let ik ook goed op, en zelfs dat bewegingen die ik dan bij dans doe niet in de buurt komen. verder merk ik dat wandelen me enorm goed doet en ook er voor zorgt dat ik me lichamelijker fitter voel. En zo merk ik ook dat ik weer begin met werken, de eerste drie dagen waren na vier uur per dag werken vermoeiend maar goed te doen. En ik werk in een café met terras en dat ging dus goed. Tillen heb ik wel bewust niet gedaan, maar een half kratje drank gaat me goed af. En zo vordert mijn leven verder en voel ik me goed, ook al werd ik afgelopen week goed ziek en haalde me dat goed onderuit. Ik zit nu weer lekker te typen en het verhaal wat ik dan nu geschreven heb is opgedeeld in de dag waarop ik ziek werd en nu twee weken later schrijf ik weer verder. Dus misschien merken jullie ergens een verschil in vertellen, maar zo merk ik dat ik gewoon alles meemaak en bij elkaar sprokkel om mijn gevoel te vertellen hoe ik mijn laatste vier maanden heb beleefd.

En zo kom ik nog even terug op het financieel plaatje, en merk ik dat ik bof dat ik het geld heb dit allemaal te kunnen bekostigen. Maar ik schrik toch ervan wat er uitgegeven is geworden.

Voor het hotel wel iets wat ik eigenlijk erg positief vond was de hotelprijs bij dusit, en het is zeker niet het goedkoopste hotel maar ze hebben een erg fijne en goede servies en als je lid word van hun gold memberschip krijg je de eerste twintig dagen 20% korting op al het eten en drinken dus ook roomservies en na de 20 dagen zelfs 30%. Mijn kosten kwamen uit voor 30 dagen op 72 euro per nacht, inclusief ontbijt wat ook op je kamer geserveerd kan worden en iedere dag een hoofdgerecht gegeten. Verdere kosten heb ik gemaakt buiten het hotel. Zo heeft het hotel met eten samen 2160 euro gekost, ik heb zelf nog extra’s uitgegeven van 1000 euro en hier zitten de 132 tubes glijmiddel bij. Je betaald bij Dr Chettawut 1,80 per tube en dat is een prijs wat ik nu hier in Nederland niet kan vinden, ik vind wel iets vergelijkbaars maar kost drie euro per 50 gram vergeleken met de tubes die ik bij chet heb gekocht. Dus ik vond het top dat ik daar gekocht heb en als je plek hebt voor een extra koffer is het toch handig wat extra tubes in te kopen. Mijn vliegreis koste me 1800euro en dit is dus economie class heen en business class terug. Wat ik aanraad wanneer je 900 euro extra kan missen. Ik heb mijn adamsappel laten verwijderen buiten mijn verzekeringskosten, iets waar ik erg blij mee ben dat ik dat daar heb laten doen, wanneer je adamsappel groot genoeg is kun je het wel vergoed krijgen, maar dit moet je van tevoren regelen. De kosten van mijn SRS waren 11500 euro en dit heb ik ook helemaal vergoed gekregen via de zorgverzekering. Achteraf heb ik nog een gelukje gehad dat ik met de koers eigenlijk wat minder heb betaald maar de verzekering dus iets meer heeft uitgekeerd. Ik ben verzekerd bij PNO en dit valt onder ONVZ. Verder liepen mijn kosten in Nederland gewoon door, en ik heb geprobeerd mijn kosten omlaag te krijgen maar ik ben toch 1300 euro per maand kwijt geweest, gelukkig kreeg ik doorbetaald van mijn werkgever en dit heeft er voor gezorgd dat ik nu drie maanden iets binnenkrijg, een heel mooi gebaar van mijn werkgever en hiervoor ook erg dankbaar. Al met al ben ik erg blij hoe het voor me is gegaan, en merk dat het vele werken en sparen afgelopen jaar me goed heeft gedaan dit allemaal zelf te kunnen bekostigen maar nu drie maanden verder is het geld ook op, dus weer terug aan het werk.

Verder wil ik graag dat ik andere mensen kan helpen met hun keuze waar jij je SRS wilt laten doen. mijn keuze voor Dr Chettawut bevalt voor mij enorm goed en doet voor mij ook enorm goed hoe alles verloopt. Ik vertel graag intiemer over hoe ik worstel met dilateren en mijn gevoel nu na de operatie. Wat ik soms mis is de verhalen van mensen die hun operatie via het VUmc laten doen, en dan bedoel ik de intiemere verhalen over de tijd erna en hoe ze omgaan met het uiterlijk en gevoel. Mijn gevoel is erg goed en merk dat ik met mezelf ook enorm goed kan omgaan met het gevoel van mijn clitoris, ook al moet ik nog twee weken wachten soms is er over vrijven al enorm fijn om mezelf tot rust te brengen. Zo vertel ik ook graag hier meer over als mensen hier echt geïnteresseerd in zijn. PM me hier maar voor en ik sta open voor vragen. Zelf voel ik me enorm fijn met het gene wat mijn nichtje vertelde tegen me, zij is zelf nu twintig jaar verloskundige en zij heeft ook bij mij gekeken hoe het eruit zag. In een zin zij ze, als je me niks had verteld had ik niet kunnen zien dat dit niet natuurlijk was. Ze was er zelf zo over verbaasd hoe goed alles gemaakt is dat ze het zelf niet kan geloven. Iets wat mij een bevestiging geeft met hetgeen wat ik al wist. Maar wat toch enorm mooi en fijn is dit te horen van iemand die dagelijks van alles langs ziet komen en tegen mij verteld dat zij het niet ziet.

Al met al ben ik enorm blij met mijn gevoelens die rondspelen in mijn lichaam, of uiterlijk hier iets aan doet denk ik niet maar het geeft me wel enorm veel vertrouwen om gewoon met een man het bed te kunnen delen zonder te vertellen dat.

Voorlopig hou ik het hierbij en hoor ik graag meer over andere ervaringen die misschien minder positief zijn, want ik heb een geweldige tijd gehad daar in Thailand. En ook al heb ik nachten meegemaakt dat ik bloed verloor en enorm oncomfortabel waren om mee te maken, en voornamelijk de onzekerheid die dan heerst als je alleen in je huis ligt, je komt er wel doorheen, maar steun van ander mensen om je heen heb je nodig. Vergis je dus niet hoe belangrijk mijn broer is en hoeveel vrienden ik om me heen heb om steun te hebben in deze tijd.

Ik kijk met liefde vooruit naar mijn toekomst als drieëndertig jarige vrouw, want nu na mijn SRS sta ik niet op het punt dat ik meer operaties wil laten ondergaan. Ik merk dat hormonen nog veel veranderen en dat ik blijkbaar voor de mensen om mij heen die me niet kennen heel vrouwelijk naar voren kom. En dat ikzelf er soms van opkijk dat ze niet zien dat ik trans ben na zestien maanden hormonen, en zelfs bij het daten dit ook niet gebeurd. Ik prijs me hiermee erg gelukkig, en had dit van tevoren nooit verwacht.

Nou wat een afgelopen drie weken heb ik gehad! Twee weken geleden werd ik op woensdag ziek, nog nooit heb ik van het ene op het andere moment gehad dat ik me zo beroerd voelde zonder dat alcohol in mijn lichaam was. Ik lag vijf dagen plat en ben de deur niet uit geweest, het brak me de dagen erna nog steeds op dat ik me gewoon nog niet echt lekker voelde. Zeker niet zo lekker na de week op Schiermonnikoog en het weekend zo goed verlopen waren met mijn herstel van mijn lichaam. Dus dat ziek voelen kwam als een klap binnen, en voelde gewoon niet lekker. Nu voel ik me weer goed maar mijn slaap is nog niet helemaal top, en soms voel ik me nog een beetje moe van een waas wat in mijn hoofd rond speelt.

Maar nu ik voel me weer helder genoeg voor een verhaaltje over mezelf en terwijl ik die woensdag ziek werd was ik bezig met een verhaal rond de toeloop van mijn SRS in Thailand en hoe ik me nu voel, maar dat ziek zijn gooide even wat roet in de verhaallijn. Maar ik zit nu even bij het wycker kabinet, schuin tegenover mijn favoriete koffiezaak ‘’van wijck’’. Maar omdat er helaas een brand is geweest zo net na carnaval is het gesloten en wacht ik geduldig tot ze weer open gaan. Maar ik zit weer ergens met mijn laptop en dat doet goed en geeft wel een soort rust in mij. Of ik dan ook een leuk verhaal kan schrijven gaan we merken aan de regels die ik hieronder type.

Afgelopen dagen heb ik een en ander op een rijtje gezet met wat mogelijk is in mijn huidige staat van leven en waar ik naar toe kan gaan werken, lichamelijk merk ik dat ik vooruit kom en voel me soms ook goed genoeg om weer terug te gaan werken. Na wat wikken en wegen toch besloten om dit zomerseizoen door te brengen bij mijn huidige werkgever en mijn verantwoordelijkheid door te geven waar ik wil staan in het bedrijf voor komende zomer. En zo zal ik mijn uurtjes werkend doorbrengen in de Barbeau wat gelegen is in België. Sparen zit ook in het programma en het eerste dat ik afgelopen week gedaan heb is toch mijn oude Volvo ingeruild voor een lichte kleine auto, en ik ben dus af van die zware diesel en rij nu benzine. Toch een beetje pit heeft de tweedehands Ford Fiesta wel en we gaan kijken hoe vertrouwd de band gaat worden tussen ons twee. Midden april een grote beurt dus kijken wat de garage gaat zeggen over mijn koop. Maar nu rij ik er erg lekker in en bevalt het goed. Op weg naar de nodige kilometers, en kijken of ik zuinig genoeg kan rijden 🙂

Verder probeer ik weer wat structuur te krijgen in onnodige uitgaves en kijken wat ik echt lees en benodigd heb aan abonnementen die lopen. En dan gaan we ook nog wat per maand opzij leggen om volgend jaar een potje bij elkaar te hebben, een potje als reserve om wat te spelen in mijn leven. Spelen in het zijn van het leven, misschien een andere plek en nieuwe omgeving of vind ik toch een plek in de buurt waar ik me goed voel om er te zijn. Want welke mogelijkheden heb ik met het huis en hoe goed kan ik de spulletje opruimen die ik niet nodig heb. En de spulletjes die me gewoon storen mogen ook een plek krijgen, liefst een goede maar anders toch de container? Eerst kijken wat ik kan verkopen. En dan zien we uiteindelijk het huis ook meer naar de voorgrond komen wat ik er mee kan doen.

Met mijn lichaam en uiterlijk merk ik dat het erg goed gaat en ik voel me met mezelf ook erg fijn, de foto’s worden steeds leuker om mezelf op te zien en hebben meer een natuurlijkheid van vrouw steeds erin van mijzelf en dat doet heel erg goed. De rust hierin om mezelf te zien doet erg goed en zo merk dat de stap die ik in Thailand gemaakt heb me heel natuurlijk bevalt, ook al stoei ik met het onderhoud ervan. Maar dat onderhoud gaat goed en ik voel dat ik met mijn lichaam ook stappen maak hierin, en dus kom ik vooruit om ook weer wat te gaan daten met mannen en kijkend richting mogelijkheden. Ergens half april zitten de drie maanden erop dat ik meer mag met mijn lichaam en het uurtje wat ik dus dagelijks doe komt ook in de buurt dat seks eventueel zou kunnen. Maar ergens zal het dan ooit gebeuren en dat laat ik rustig op me af komen, ik kijk meer uit naar een dagje Sauna en water. Zwemmen en bloot zijn, vrij zijn en te ontspannen op een Thermae ergens. Een beetje gewicht verliezen mag wel maar met genoeg dansen en gezond eten merk ik dat ik een goede richting opga. En merk ik dat ik lekker in mijn lichaam zit, en zo merk ik ook dat ik me wil vertonen op de film die ergens in mei gemaakt gaat worden in wie ik ben met mijn eigen identiteit. Maar dat blijft nog een beetje een verassing, ik heb er zelf veel zin in en ook de vertoning ervan, ook al is dat best spannend. Verder probeer ik mijn SRS verhaal af te krijgen deze week, maar ik beloof niks 🙂

Weer heerlijk gewandeld, effe een stukje door het open gebied waar de dieren loslopen en de vogels tussen april en juli broeden en dan is het niet toegankelijk. Dus door de modder en struiken gebanjerd, en de kleine topjes van de duinen bereikt. En nu ben ik net aanbeland bij de Marijn, lekker wat schrijven en me opmerkelijk rustig voelen. Heerlijk rustig voelen, wat een genot. En wat een idee dat ik nu nog op Schiermonnikoog ben, ik wil namelijk niet naar huis. Niet naar huis pff is dat huis waar ik woon wel mijn plekje of is het iets wat ik moet verlaten. Mezelf volgen waar ik mijzelf eigenlijk kan tegenkomen en merken waar mijn behoefte ligt met mezelf.

Maar daar kom ik later nog wel eens mee, ik zit nu even weg te dromen van mijn eigen rust en dat is erg fijn. En dan komt het opzoek gaan naar mijn eigen plekje later deze maanden 🙂 Verder heb ik weinig te vertellen over mijn dagje hier, ik dwaal wat met mijn hoofd en doe even de planning om de laatste bood te nemen richting Lauwersoog om half acht vanavond en dan met de auto richting het zuiden. Ik moet zeggen dat de wandelingen me heel erg goed doen aan mijn ik, en dat ik me ook erg fijn voel met alles daar beneden. Fijn om te zien dat alles hersteld en zeker ook erg goed aanvoelt, merk wel dat ik me zeker nog vermoeid kan voelen. Dus ik ben gelukkig met dit uitstapje en zeker ook mijn lichaam 🙂

• 

Rust, of dat denk ik. Afgelopen dagen waren wel weer veel invloeden die op me af kwamen en dat voel ik, ik voel me onrustig en daar heb ik soms last van als er teveel gebeurd om me heen waar ik minder controle over heb of als het plotseling veranderd. En dit heb ik altijd wel gehad maar kon dit vroeger wat meer onder controle houden, en dat gaat nu wat moeilijker. En dus heb ik besloten om hier op Schiermonnikoog wat meer rust te zoeken en dat lukt me op dit moment erg goed. Het is vandaag Dinsdag en gisteren heb ik een dagje doorgebracht samen met mijn nichtje, en dat deed me erg goed maar was hierna kapot moe. Moe van de gesprekken maar ook van de drukte die ik voelde om me heen, en toen ik vanochtend wakker werd dacht ik, ik blijf gewoon nog een nachtje. Dan kan ik vandaag lekker wat door de regen lopen, en genieten van de wind en elementen die de wind en regen me brengt. En zo liep ik eerst wat door het dorpje het bos van schier in, op weg naar de marlijn die aan het strand ligt. En bij de marlijn het strand opgelopen richting de oostkant, en terwijl dat lopen merkte ik dat ik nog wel erg veel bezig was met regelwerk en mogelijkheden in plaats van rust en in het NU zijn. Na een vijftal kilometer gelopen te hebben ben ik gaan uitrusten op een stukje duin waar ik wat leuke foto’s heb gemaakt en even gelegen heb tussen het riet en zand. Hier kon ik genieten, liggend met de wind die je wegduwt en de regen die je hoort knetteren tegen je jas en capuchon. Hier in dit element kwam ik pas tot rust, ik viel effe in slaap en kon erg goed genieten van een geluksmoment, geluk wat in mezelf zit en wat nu boven komt omdat ik hier in mijn eentje lig. Ik heb ook wel veel geluk, en daar geniet ik voornamelijk van op die momenten dat ik daar lig. Ook al had ik hier heel graag gelegen met iemand anders naast me, lekker wegkruipend tegen elkaar om het samen warm te hebben ?

• 

Maar dat geluk wat ik nu voel, dat was er niet altijd en zeker met de moeilijke gedachtes van vroeger merk ik dat ik op deze momenten van geluk ook enorm kan huilen over de tijd die ik vroeger als kind beleefde. En dat doet ergens pijn maar ook een besef van wat ik nu kan beleven en hoe ik voor mijzelf op zoek ben naar mijn eigen rust in mijn eigen ik. Dus Dat plekje daar waar ik lag deed erg goed en na een dik uur gelegen te hebben ben ik weer mijn weg tegen de wind in vertrokken. Terug naar de marlijn, op weg naar een lekker bord vissoep. En terwijl ik terug liep kwam ik bij mezelf ook weer meer in het NU en dat deed erg goed, en dat geeft me ook weer een stuk meer rust in mezelf. En zo denk ik ook meer over mijn eigen gevoelens en wat me leuk lijkt te doen en waar ik aan wil werken. Dus eenmaal bij de marlijn eerst maar eens nodig naar de wc, en dan maak ik effe een uitstapje in dit verhaal, naar hoe goed het lichamelijk met me gaat en dat ik sinds een week geen echte spontane bloedingen heb gehad, en dat ik erg blij ben dat alles op de wc ook goed gaat zonder gekke dingen. Ook al moet ik tegenwoordig echt rekening houden dat ik sneller naar de wc moet dan voor de operatie. Maar dat gaat gewoon erg goed 🙂

Dus toen ik maar een plekje ging zoeken kwam ik zo gek als het kan mijn oude collega tegen met wat vrienden die ook vaker bij mij op het werk komen tegen, zo leuk en wat kleine wereld waarin we dan weer leven. En om die wereld nog kleiner te maken zaten een paar tafels verderop weer een groepje die ook van het dorpje komen waarin ik werk. Dus alle gezelligheid weer bij elkaar zo vierhonderd kilometer verderop 🙂 het zal je maar gebeuren, zoek je rust en wil je effe weg zijn gebeurd dit. Maar nu na een gesprekje zit ik heerlijk rustig dit verhaaltje te typen en denk ik na over van alles, misschien wel werken deze zomer op schier. Maar dan loop ik wel erg snel vooruit.

Heerlijk, nat door de regen, gewandeld over het strand en de duinen, en dan zit ik nu net op te drogen met een warme chocomel met slagroom en rum :). Ik ben weer op Schiermonnikoog, en wat zit ik hier toch altijd fijn. Ik zit nu bij de Marijn en merk weer wat een geweldig eiland ik dit vind en dat komt ieder jaar als ik hier weer ben naar boven drijven. En ook al merk ik dat het best veel is voor mijn lichaam om hier naar toe te komen, en zelfs probeer te fietsen (wat alleen staand lukt en zitten gaat wel maar voelt niet goed) verder ben ik hier dit keer niet op te kiten, want dat gaat echt een stapje te ver en is gewoon te gevaarlijk als er iets misgaat. Dus ben ik aan de wandel en geniet ik van de gezelligheid van de achtentwintigman waar we samen mee zijn dit weekend op Schiermonnikoog.

Ik merk wel dat ik moe ben van de afgelopen week en dat merk ik aan mijn lichaam, en zoals nu ook dat ik dat zowat in slaap val hier tijdens het typen. Moe van de wandeling, te weinig slaap, soms iets te veel alcohol, maar ook door de emoties. Want ik beleef zo veel op dit moment, en voornamelijk alleen maar mooie gebeurtenissen en dat zorgde er afgelopen week dat ik bij een vriendin thuis was en vroeg aan haar of ik even kon slapen en op haar bed ben gaan liggen. Maar eenmaal een aantal minuten verder begon van alle moeheid en moois om mij heen de tranen te komen. Ik lag gewoon in vreugde met alles wat ik meemaak en hoe veel ik beleef, beleven op een natuurlijke manier en gewoon meer kloppend gevoel hebben van mijn leven. En dit is geweldig en daar heb ik het laatste jaar ook veel steun in gekregen van veel mensen om mij heen, waarvan er een paar toch echt veel beleving creëren als ik samen met ze ben. En dat is dan ook weer een traan waardig daar bij haar in bed, ofja eigenlijk een ander bed maar dat was wat moeilijk uit te leggen…

Wat kan ik van deze tranen die ik daar liet toch diep van genieten, en wat maakt het veel los in mij. Maar soms merk ik dat ik teveel nadenk, of filosofisch bezig ben met mezelf. En zo stopt mijn denken over van alles eigenlijk nooit, bijna nooit dan. En of er dan ooit een conclusie komt met al dat denken over mijzelf, is nog maar de vraag maar ik denk van niet. Wat ik wel denk en ook zeker merk hoe fijn ik het allemaal vind om nu te leven in de persoon in wie ik ben, en dat merk en voel ik gewoon. En zo merk ik ook dat ik de rust van de wandeling erg fijn vind en dat ik weet dat ik dit vaker ga doen.

En dan val ik weer even stil hier aan tafel en weet ik even niet wat ik wil schrijven. Een stukje wat ik dan nu wel post ook al was ik er mee begonnen voor mezelf.

Waar wil ik naar toe 🙂 ik loop hier nu net op schier en geniet van de elementen die de natuur te bieden hebben. Regen en wind in volle kracht tegen me aan en ik loop hier in de regen met een wond tussen mijn benen, eigenlijk van de gekke nog geen twee maanden geleden ging ik onder het mes en hier sta ik in een forse regenbui met veertig knopen wind. En ik voel me gewoon enorm goed maar merk wel dat ik mijn lichaam aan het belasten ben. belasten van te weinig slaap en dus rust, teveel alcohol en eten en dat merkt mijn gewicht ook. En dus merk ik dat ik teveel leef zoals een oude gewoonte maar in een nieuw lichaam en dat zorgt er voor dat ik meer rekening moet gaan houden met de leefstijl die ik nu heb. Ik stoor me er soms echt aan dat ik te zwaar ben maar dat is niet voor iedereen zichtbaar. Maar voor mezelf merk ik als ik in de spiegel kijk dat ik weer die te grote buik zichtbaar is en daar moet wat aan gebeuren. nu merk ik ook wel dat ik dus dik een maand eigenlijk maar op bed ben blijven liggen en dat mijn onrust en niks doen er wel degelijk voor heeft gezorgd dat ik wat bij ben gekomen in gewicht. Dus voor dit verhaaltje wat ik denk dat ik dit tegen mezelf zeg en niet eens zeker weet of ik dit op mijn blog moet zetten. Laat ik mijn vingers maar eens wat typen met gevoelens over waar ik mijn weg mee ga inslaan.

Maar waar ga ik dan over schrijven en hoe komen de gedachtes naar boven, ik zit nu aan een tafeltje en had een grappige maar rustig contact met een meisje en de ouders die twee tafels verderop zitten. Ik wil eigenlijk aan het meisje vragen of ze iets wilt vragen aan me. Wie weet dadelijk nog. Maar ik denk dat ik even over het wandelen in de regen wil hebben, ik vind het namelijk heerlijk en laat het tegenwoordig dus ook gewoon gebeuren in plaats van het verschuilen onder een afdak, ook al was dat vandaag niet mogelijk zo midden op het strand met geen boom om me heen. En dan loop ik dus door de regen en valt het me op dat ik tegenwoordig ook echt meer op me af laat komen in plaats van alles zo ver mogelijk te plannen. En soms gaat dat geweldig en soms merk je dat een planning toch wel erg fijn en handig kan zijn. Maar meestal komt het gevoel van leven en gelukkig zijn meer naar boven als ik dus niet plan. Gewoon doen en dan zien we wel. Maar ik dwaal af hier tijdens het typen en ben meer bezig met een potje schaak en de dingen die om mij heb gebeuren. maar ach ik zit wel lekker rustig hier en geniet toch wel me een leuke glimlach op mijn gezicht. Ik hoe het maar even hierbij ook al heb ik niet echt mijn verhaal getypt zoals ik zou willen. Maar ergens heb ik wel een indruk gegeven dat het goed gaat 🙂

Wat een weer vandaag, en wat heeft die wandeling mij goed gedaan. Natuurlijk doet de zon me erg goed maar ook het lopen doet me deugd. Vandaag kom ik uit op ongeveer 11k aan stappen en dat is het meeste wat ik gelopen heb sinds mijn terugkomst uit Thailand. Want daar heb ik dit aantal al wat vaker gehaald en merk ik dat ik me nu weer fit genoeg voel om dit vaker te gaan doen. Eigenlijk voelt het ook een beetje gek aan dat ik voor mijzelf een terugval heb  gehad in activiteit nadat ik weer terug ben in Nederland, en vandaar dat de dag van vandaag goed voelt. En nu was ik afgelopen dagen blij dat ik niet gebloed had, maar vannacht was het weer zo ver. Gelukkig heb ik me er opmerkelijk goed bij kunnen voelen en daar was ik enorm blij mee. En dus heb ik gewoon lekker verder geslapen ook al heeft het wel een plekje in mijn bed opgeleverd.

Op dat plekje na en de ongemakkelijkheden voel ik me da laatste dagen erg goed en kom ik ook een beetje in een ritme, een ritme van slaap en dingen doen. Het gene wat me dan wel opspeelt is dat ik iets wil doen, ik sprokkel nog altijd de uurtjes bij elkaar om de dag door te komen en ben dan ook erg blij als ik met wat gezelligheid heb van de afspraken die ik maak. Maar wanneer komt dan de dag dat ik een stap verder kan en mijn lichaam ook, zo probeer ik meer te gaan lopen. Ook al weet ik dat het lukt ik moet ergens beginnen met iets van beweging, dus mijn doel is iedere dag de 12k aan stappen te lopen en meestal is dat rond de twee uur wandelen. En ga ik morgen proberen weer een beetje beweging bij het dansen op te pakken, dit is dan mijn open dans en beweging en hier kan ik zelf goed aangeven aan mijzelf wat kan en niet.

Het weekend na de carnaval ga ik dus naar Schiermonnikoog en hier ga ik weer naartoe met de groep kiters van flyboarden.nl Nu ga ik zelf niet kiten maar ik ga wel mee voor de gezelligheid en om wat te wandelen op het strand en wat afleiding te pakken. nu staat er op de planning dat ik ga fietsen maar dit ga ik gewoon skippen, ofja ik ga het misschien proberen maar of het echt wat gaat worden weet ik echt niet, ikzelf denk dat het een no-go is. Afwachten hoe carnaval gaat verlopen en of ik nog een beetje mee vier van alle gekkigheid.

Maar nu zit ik dus weer wat te schrijven na een film bij de Lumiere, en dat was wel weer een film waar ik een traan bij heb gelaten. Ook al wist ik dit van tevoren, toch heb ik wel genoten van de film ook al is het onderwerp niet de vrolijkste. (capharnaüm was de film) Maar ik ga het kort houden en ga nu met een kleine wandeling de brug over naar mijn auto, en ben benieuwd hoe mijn dagen gaan verlopen zo voor carnaval en hoe veel energie ik ga hebben bij dit alles.

Wanneer ik weer mijn blogje schrijf weet ik niet, ik merk dat ik met mijn gedachtes niet veel bezig ben met opschrijven van mijn blog. Heb even geen idee waar het vandaan komt dat ik wat minder schrijf over mezelf hier op mijn blog, misschien bezig met teveel tijd om me heen 🙂

Vrijdag, de dag dat ik maar eens mijn favoriete eet plekje ben gaan opzoeken. Het is twaalf uur in de middag en zit al een heerlijk uur hier in Cafe Wijck, heb ontbeten met volkoren brood, gerookte zalm, avocado en twee gepocheerde eitjes. Een ontbijt wat ik wel vaker heb gegeten en wat ook als favoriet naar voren komt, zeker nu ik na anderhalve maand ook niet meer hier was geweest. En ik geniet weer van mijzelf en dat ik hier weer heerlijk heb gegeten.

Maar eigenlijk heb ik hiervoor mijn laptop niet gepakt, ook al schrijf ik hier regelmatig mijn blog mijn insteek om de laptop te pakken was om een stukje te gaan schrijven voor mijn curriculum vitae en daar ga ik dan ook zo mee verder, maar wou dan toch effe snel iets van me laten weten nu ik hier toch zit. Dus echt lang denk ik dat het niet gaat worden, maar gewoon voor de leuk en dat het me ergens weer goed het op te schrijven voor mezelf.

Ik voel me goed maar wissel alle kanten op, mijn energie is wel stabieler en dat is erg fijn. Maar toch merk ik dat deze tijd van rustig aan doen me best wel zwaar valt, en dat ik soms de tijd probeer te doden. En dat is soms gewoon weer door YouTube filmpjes te kijken, lezen wat me meestal niet lang lukt en wat gedachtes de revue laten passeren. En dan komt dat uurtje in de middag weer en merk ik dus dat ik me vermoeid voel van het niks doen, en dan niet om lekker thuis te zitten en een boek te lezen of wat doen. Het is meer het gevoel van het niet kunnen sporten of wat yoga doen dat ik weer wat kan rekken en strekken. Me echt moe voelen van een bezigheid die ik intens kan uitoefenen met lichamelijke beweging. En ik zoek dus naar wat wel en niet kan met mijn lichaam, en dat is dus kijken en voelen wat ik aan kan en hoe mijn lichaam reageert.

Verder voel ik me gewoon goed en ben hier in Maastricht niet voor alleen in café Wijck te zitten, vanochtend was ik dus hier voor de markt die er iedere vrijdag staat. En dat om vis te kopen voor de vissoep die ik dit weekend ga maken, en waar ik erg blij was om krabbenpoten te zien voor mijn fond 🙂 Dus dit weekend word het lekker koken en smullen, maar de soep is voor maandag dus nog effe wachten om alles op te kunnen eten. Zondag heb ik nog een personeelsuitje op het werk maar daarvan ga ik het actieve deel skippen, maar in het borrelgedeelte ben ik aanwezig. Op naar een rustig weekend, haha

Na twee maanden niet meer hier te zijn geweest in Lumiere, was zondag mijn eerste avond weer tijd om een film te kijken. Werk ohne autor was de film die ik samen met M heb bekeken, en waar ik erg van genoten heb en zeker weet dat ik deze nog wel een keer wil bekijken. Maar nu vandaag zit ik in mijn eentje weer te bloggen in de Lumiere hier in Maastricht, en dat was een soort welkom wat ik kreeg van, wow lang niet meer gezien hoe is het allemaal gegaan. En ik heb dan maar meteen een beetje verteld hoe ik me voel en dat ik blij ben met mijn keuze, maar dat ik wel rustig aan moet doen. En dat rustig aan doen doe ik wel, maar zoals ik al eerder verteld heb is rustig aan doen voor iedereen anders en ook voor ieder lichaam anders. Maar ik had zin in en film en zit hier een beetje nonchalant in een gele hoodie met een willekeurige rok er onderaan.

Vandaag heb ik het gevoel dat ik me een stuk meer energie heb en voel me dus wakker, en zo heb ik ook een dag die voelt dat ik wat gedaan heb. En dat ik geen moment heb gehad dat ik me echt moe voelde, het moment om mijn uurtje in de middag te doen was ook een stuk minder vermoeiend. En ook ging het bijna allemaal lekker en goed, het enige wat ik voelde bij nr2 was een branderig gevoel. En dit gevoel kwam terug toen ik na het douchen een branderig gevoel bij het plassen kreeg, en dat is gewoon niet fijn. En ik weet ook niet waar het echt vandaan komt dus ik hoop na wat drinken nu dat ik dadelijk gewoon kan zitten zonder iets naars te voelen. Afwachten dus, maar ik voel me best prettig en zit hier ook redelijk comfortabel zonder kussen op een harde stoel. En met redelijk boel ik dat iedere keer als ik ergens zit, maakt niet uit waar en of dat met of zonder kussen is. Mijn clit gaat alle kanten op met gevoelens en dat kan enorm storen, en voelt drukkend op het sensuele na. Dat gevoel is nu zittend niet fijn, maar als ik in rust sta of lig voelt mijn clit echt wel fijn aan en merk ik hoe mooi Dr Chettawut het allemaal gemaakt heeft. En daar geniet ik wel erg veel van, en zeker als ik dan met een spiegeltje kijk hoe het werkt heb ik echt veel bewondering voor deze persoon gekregen.

Dus om al dat moois niet kapot te maken moet ik rustig aan doen, maar hoe rustig en hoe veel wil je op bed liggen. Zelf doe ik dus mijn afspraken en meer niet, ik rij dan wel naar Amsterdam met de auto maar de stoelen in de Volvo v70 zitten als de beste en zijn echt mijn favoriet om in te zitten. Zo merkte ik van de autorit die langer dan twee uur duurde niet echt dat ik vermoeid was, en ook lichamelijk niks op aan te merken. Nu ben ik wel bewust dat ik niet teveel moet bewegen en een wandeling van drie uur is ook niet de bedoeling. Zelf merk ik dat een uur al te veel is, maar op een rustig tempo wel te doen. Ook nu ik dus hier zit in de Lumiere en waar ik dadelijk en film ga kijken zit ik ook vier uur op een stoel, en dat voelt gewoon oké. Dus soms denk ik, ik ga een half uurtje lopen om de deur uit te zijn en soms denk ik dan weer dat dat teveel is. Ik stoei met het rustig aan doen, maar ik merk ook door de energie die ik vandaag had dat ik ook weer wat gedaan heb aan mijn curriculum vitae. En ga ik kijken of ik er iets nieuw bij kan zetten, maar of ik daar alle energie voor heb weet ik nog niet.  

Verder was mijn gesprek met mijn psycholoog erg goed gegaan, en ben ik ook tevreden dat ik met haar over mijn dagelijkse gedachtes kan praten. En zo voel ik  me vandaag weer een stuk beter dan afgelopen dagen ook al wil ik dat niet bestempelen als slecht, gewoon  vermoeiend en daar moet je dan toch doorheen. En dat lukt ook wel, het is de vraag hoe dat in zijn geheel gaat zijn en hoe ik er op terug ga kijken 🙂 Verder merk ik dat ik wel geniet van al deze veranderingen, zelfs voor sommige momenten heel veel. En dan merk ik dat het gewoon een tijd is die veel energie kost en vermoeiend kan zijn met alle uurtjes die je met jezelf bezig bent. Want ik merk gewoon dat het weer terug op bed gaan liggen, je ook na dat uurtje je in bed houd als je een dipje hebt, en dan merk ik dat ik gewoon uren kan slapen. Slapen met een kussen tussen mijn benen om er aan te denken dat ik rustig aan moet doen. Rustig aan doen is niet altijd mijn sterkste kant maar het gaat me wel lukken 🙂

Wat voel ik me toch wisselend, mijn gedachtes gaan heen en weer en vol me soms rusteloos. Ik voel me over het algemeen wel goed en heb het gevoel dat ik me ook zo voel. Maar ik kom soms gewoon niet tot mijn bezigheden of dat denk ik, ik voel me moe of komt het omdat ik te lang in bed lig? Ik voel daarbeneden veel en weet niet altijd of dat goed is, vannacht een bloeding gehad waar ik niet echt van schrik, maar ik werd wakker voelde niks van pijn maar meer nattigheid. Weer zo een geval van, ik heb geen flauw idee of dit nu goed is of slecht. Ik weet dat het kan maar doe ik teveel dat het daardoor gebeurd. Ik zie dan wat plekjes die roder zijn en nog verder moeten helen, en denk dan zal ik mijn uurtje wel me nr2 doen omdat het vannacht heeft gebloed. En dan gebruik ik alleen nr0 en 1 en zelfs al bij nr0 heb ik iets van en beetje bloed wat ergens dan vandaan komt, en met een beetje bedoel ik misschien vijf druppels. Vannacht was het meer zoals ongesteldheid. En dan merk ik dat ik vandaag weer iets op de planning heb, en dan heb ik wat meer energie. Maar ook weer in mijn hoofd hoe mijn dag moet verlopen, en wanneer ik dan mijn uurtjes moet doen. want mijn uurtjes lopen gewoon rommelig, geen structuur van tijd en soms te moe om het een derde keer te doen die dag. En dan weet ik dat ik rustig aan moet doen, maar net dat rustig aan doen zorgt ook ergens anders voor.

Ben ik af aan het kicken van al dat werken afgelopen jaren, merkt mijn lichaam rust dat het energie vraagt om bij te komen. Is het gewoon de operatie geweest of speelt een burn-out ook parten met mijn gezondheid en onrust. Ja ik voel me goed maar ik zit een beetje in een waas. En die waas maakt me stil, en zorgt ervoor dat ik steeds vaker weg kan dromen. En dan zit ik wat voor me uit te staren en laat ik mijn gedachtes los en komen er ideeën binnen. Ideeën over wat ik voel en graag zou willen doen, hoe ik me zelf voorstel in het leven te staan. Maar dat dromen zorg er ok voor dat ik soms geen pagina verder kom als ik een boek lees. En ook met het vertellen van mijn blog loop ik stil, alsof ik te moe word. Dus wat gebeurd er allemaal met mijn lichaam en geest, en hoe goed gaat alles met me. Een ding voelt wel goed, en zelfs natuurlijk met een revalidatietijd. En dat is dus mijn operatie geweest, dat geheel voel fijn in alle bewegingen er om heen. Dat rustig aan doen moet ik dus goed in mijn gedachte houden en dat vind ik soms nogal moeilijk, niet omdat ik dan teveel doe. Maar omdat ik meer wil doen en hoe ik me voel dat ik denk dat mijn gedachte geen pijn voelt of ongemakken en daardoor vrijer wil bewegen.

Op zich merk ik dus genoeg positieve, tijd in alles maar ik merk dat ik ook door andere prosessen heen ga die niet al te makkelijk zijn. Een daarvan is waarom ik opzoek ben naar pijn, lichamelijke pijn. En dan dacht ik dat de operatie pijn ging doen maar ik merk meer irritatie dan daadwerkelijke pijn waar ik doorheen moet. Hoe ver wil ik gaan om meer van mijn lichaam te voelen, en hoe nodig is het om me daarbij fijner te voelen in het leven dat ik leef. En zoals ik dit schrijf heb ik het gevoel dat ik dit ergens al eens eerder heb geschreven over dit gevoel in pijn. Maar in dit merk ik ook iets positiefs waar ik mee bezig ben en merk dat pijn ook uitgebeeld kan worden. En misschien zit daar ook en stukje voldoening in om dat te laten tonen in beeld, en dus voor mezelf een stukje kunst te zien in pijn wat ik wil voelen. En zo vond ik mijn afspraak van vrijdag middag veel beloven met een reis in mezelf opzoek naar een identiteit in wie ik ben.

Vrijdag na mijn interview ging ik mijn uurtje weer doen en wou ik wat slapen omdat ik die avond en nacht tussen wat vrinden ging doorbrengen. En daar lag ik dan met een diepgaande geest te bekijken wat ik graag wil laten zien in mijn identiteit die gecreëerd is door mijn omgeving en daarin zit alles van pijn naar de mooiste schoonheid, iets wat alleen jij kan laten zien als jou ware ik. En in hoeverre wil jij jou ware ik laten tonen in alle schoonheid en pijnlijke momenten. Hoe ver laat je je zelf gaan in emoties die diep in je verborgen zitten omdat je er moeite mee hebt ze te tonen. Hoe ver kan ik gaan in mijn geestelijke pijn wat in me zit en deze te laten tonen in mijn lichamelijke uitingen die ik zie als kunst. En misschien wel als moment dit te ondergaan en laten gebeuren, momenten die ik koester mee te maken. Momenten die voor meer ware ik kunnen zorgen.

Of draai ik door voor de meesten van jullie nu?

Daar ben ik weer in het VUmc, waar twee jaar geleden mijn eerste intake was is nu mijn post-op controle en gesprekken. Ongelofelijk wat er die twee jaar allemaal is gebeurd en hoe fijn ik me nu voel, en waar ik terug kijk naar mezelf en denk pff ik heb het toch wel allemaal gedaan. Voornamelijk de periode dat ik niet aan de hormonen zat bewonder ik van mezelf dat ik het toch allemaal maar deed, rondlopen bij de bouwmarkt, zwemmen in Boedapest komen als eerst naar boven. Wat een tijd en wat heb ik toch beleefd toen, en waar gaat de tijd heen nu.

Ik zit nu hier in het proeflokaal op het stadionplein in Amsterdam, ik heb een afspraak met mijn nichtje om elkaar even te zien 🙂 En om een verhaal te vertellen van mijn laatste veertig dagen. Mijn afspraak ging goed en heb ook mijn verhaal kunnen doen met betrekking tot het hele verhaal Thailand, en met mijn psycholoog iets verder ingedoken op de realiteit. Wat ikzelf een erg fijn gesprek vond, en waar ik ook veel sympathie voor mijn psycholoog heb. Want ze bewonderd mijn positieve insteek, maar ik merk dat ze ook echt waarde hecht aan mijn psyché en denkt er ook wat van op te kunnen steken. Oftewel informatie uit te halen wat waarde heeft voor haar eigen ontwikkeling en dit ook bij andere mensen als hulp kan zijn. En daar ben ik blij mee. Zo kijk ik ook terug op mijn gesprek met mijn endocrinoloog, mede omdat ik haar een jaar geleden al positief vond en omdat ze ook reële vragen stelde en niks verwachte. En misschien komt het omdat mijn psycholoog en endocrinoloog beide nog jong zijn, ongeveer rond mijn leeftijd en dat vind ikzelf gewoon erg fijn. Dus na mijn bloedafname en mijn pilletjes weer opgehaald te hebben, ben ik naar het stadionplein gegaan met de bus en daar ik nu dus zit te schrijven in het proeflokaal.

Verder merk ik dat ik me wel weer fijn en thuis voel hier in Nederland, maar ik moet echt nog een routine vinden in alles. En voornamelijk mijn uurtje daar stoei ik nog veel mee, mede omdat ik erg moe ben en veel slaap. Veel slaap omdat ik nog steeds niet zes of acht uur aan een stuk door kan slapen, en dit dus altijd maar delen zijn van twee uur. En omdat zoals vandaag weer ik met de auto naar Amsterdam ben gegaan en dus weer dik zeven uur kwijt ben, en om nu naar Amsterdam heen en weer te rijden is onzin. Dus heb ik afgesproken even te kletsen met mijn nicht wat in Amsterdam-Zuid woont, en wat wel makkelijk uitkomt. Maar ik zal naar verwachting na negen uur in de avond weer thuis zijn en dan heb ik dertien uur niet mijn uurtje gehad en dan merk je dat dat eigenlijk weer te lang is. En dus merk ik dat het de komende jaar nog echt een klus gaat worden dit goed te doen en comfortabel genoeg om ook naar nr4 te kunnen gaan in week tien. En niet omdat het nu echt week tien moet zijn maar omdat ik iets ander heel graag wel  meemaken en daar klaar voor zijn 🙂

Zoekend naar dit alles en meer word  nog spannend maar ik merk dat ik genoeg afspraken plan om ook te zoeken naar mogelijkheden tussen de afspraken door. Nu merk ik vandaag dat ik een stuk minder vermoeid ben, ook omdat ik een stuk beter heb geslapen. Maar ook omdat ik wat meer rust heb dat ik weer terug ben hier in mijn huisje. Al het nodige is gebeurd en ik kijk uit naar vrijdag 🙂

Daar ben ik dan als laatste stukje wat ik schrijf over mijn levensdroom in Thailand, of zo heb ik de titel gegeven in word waarin ik altijd schrijf. Ik heb over het hele onderwerp van mijn srs nu bijna 23k woorden geschreven, van het uitzoeken van welke keuze ik maak en daadwerkelijk de gehele reis die zo ongeveer de afgelopen veertig dagen hebben plaatsgevonden. En zo schrijf ik nu weer vanuit mijn kamertje, ik ben thuis en voel me goed. Maar ik merk dat ik me nog wel even moet settelen en routine moet vinden in mijn bezigheden. Gisteren was ik voornamelijk nog erg moe maar probeerde wel meteen een ritme op te pakken. Ook al is dat nog erg moeilijk, en ik was gisteren rond tien uur in de avond kapot moe en ik deed de lichten uit beneden en liep naar boven om in mijn bed te gaan liggen.

Owja ik moet nog Dilateren pff ik ben kapot, ik voelde me zelfs nog vermoeider dan de dag dat ik terug kwam met het vliegtuig en om half tien weer mijn huisje binnenliep samen met P. P heeft mij zaterdag avond op Schiphol opgehaald en een mooie bos bloemen gegeven, wat was ik blij met die knuffel daar op het vliegveld en de warme welkom. Een beetje veel gevoelens gingen door me heen dat ik niet echt goed wist wat ik wou vertellen en hoe fijn ik me voelde. Mijn vlucht vloog geweldig, mag ook wel als je businessclass terug vliegt. Maar ik heb echt genoten van de service, het eten en hoe groot het verschil is tussen business en economy class. Het verschil merkte ik op best veel gebieden, maar de grootste is toch wel de grote stoel en service om je heen. En ik heb dus genoten van de vlucht, ook al heb ik misschien iets meer dan voldoende whisky gedronken en water. Wat dus ook mijn wc bezoek verhoogde, en dus ook de tijd die ik doorbracht met het personeel, piloot en andere gasten. Gewoon lekker staand praten en er achter komen dat ik al een uur lang daar stond, de twaalf uur van de vlucht vlogen dus ook voorbij en voordat ik het wist werd er verzocht weer plaats te nemen in de stoel voor de landing. En zo heb ik veel genoten van die vlucht en geen last of bloed ondervonden daar beneden. De rolstoel die aangeboden kon worden heb ik geskipt, en geen idee waarom maar ik voelde me goed en heb alles op een slakkengang aangedaan. En dat beviel me erg goed, ook al merkte ik dat ik zoals gewoonlijk meestal met een Last-Call aan boord ga.

Eenmaal thuis te zijn en veel gepraat te hebben met P in de bus waar hij me mee ophaalde, een bus omdat hij ervoor gezorgd had dat er een bed achterin gemaakt was. Voor het geval de rit zittend teveel was, wat een liefde <3 Dus toen de koffers binnen waren samen nog een drankje gedronken met P en rond half elf hem uitgezwaaid te hebben stond ik dus daar weer thuis in het huis. Na nog wat gerommeld te hebben en mijn koffers opengemaakt te hebben begonnen aan dat uurtje op bed leggen, en dat was en ging best wel onhandig. Geen goed licht een te zacht bed waardoor ik niet recht lag en alles een beetje te koud was. En dus na veertig minuten gaf ik het op en ben ik maar op mijn zij gaan liggen om in slaap te vallen.

Een nachtje weer terug in je eigen bed en dat beviel goed, maar echt veel slaap heb ik niet gekregen want merkte dat ik nog wat onwennig was met alles en ook de vermoeide vierentwintig uur die ik beleefd heb, en voornamelijk daar beneden ging het geprikkel goed tekeer. Dus in de ochtend maar een plank onder mijn toppingmatras gelegd en dat deed wonderen met het ochtend uurtje, nr2 ging ook goed naar binnen en er was op een druppel bloed na niks te bekennen. Op naar ontbijt en ik was blij dat C nog wat soja yoghurt in de koeling had laten staan zodat ik met mijn mix van zaden en bessen weer mijn vertrouwde ontbijt kon eten. En met een kop koffie begon ik maar met mijn was en alles een plekje te geven, zo ook een plekje maken om in de middag goed dat uurtje kon doorkomen. Verder nog veel gedaan om alles op orde te krijgen rondom mijn zorgverzekering en veel berichtjes rondgestuurd om te zeggen dat ik thuis ben. Rond zes in de avond was ik moe, erg moe en ben ook even gaan slapen. Rond acht wakker geworden en dacht ik ga gewoon lekker frieten eten en een oude James bond film kijken 🙂 (Moonraker). Net na tien in de laatste minuten van de film viel ik om van slaap, en ook al liep ik naar boven en stond voor mijn bed en dacht pfff dat uurtje daar heb ik nu echt geen energie voor. Dus ik heb het uurtje geskipt en ben gaan slapen, rond drie uur werd ik wakker en dacht dan doen we dat uurtje nu maar. Dus midden in de nacht lig je daar en dan denk je, ik ben weer thuis en merk dat ik nog even een plekje moet vinden met al mijn bezigheden.

Mijn ochtend begon goed vandaag en ik heb na mijn middernacht uurtje erg goed verder geslapen en voel me een stuk energieker, dus na een ontbijt en bedankjes vanuit Bangkok weer begonnen aan mijn ochtend uurtje wat net voor twaalf eindigde en goed verliep. En doordat ik goed geslapen heb merk ik dat ik ook energie heb voor dit laatste srs verhaal van mijn levensdroom in Thailand. Ik heb thee gezet, espresso ernaast, nagellak opgedaan en nog wat geëpileerd met de epilady. En nu dus dit stukje tekst, en ook een afsluiter met een verhaal wat verdergaat in mijn normale leven. Een leven wat ik steeds normaler wil laten worden als vrouw en niet als transgender, en dus merk ik steeds vaker dat ik opzoek ga om meer op eigen benen te staan. En daarmee komt ook het stukje VUmc om de hoek kijken, want woensdag heb ik daar een afspraak staan. En als er voor mij moeilijkheden naar voren gaan komen merk ik dat ik het VUmc ook weer zo snel mogelijk wil verlaten.

Nu ga ik even ontspannen en een boek lezen, vanavond een afspraak om samen wat te gaan eten. En dan dinsdag laserbehandeling, maar dat staat deze week op de planning en daar ga ik later wel weer over schrijven. Nu kijk ik terug naar een mijn droom wat werkelijkheid is geworden en kijk ik vooruit naar de werkelijkheid hoe ik daar zo goed als mogelijk mee kan omgaan. En dat ik mijn leven verder kan leven zonder oordeel wat er vroeger is geweest, en die stempel van het DSM boek mag ook weg.

Wat is wijsheid, of hoe stom kun je zijn. Misschien wel dat ik een van de twee nu uitvoer, en ergens denk ik wel dat het goedkomt. Maar of ik nu weet wat er vannacht kan gebeuren is een grote vraag. Mijn laatste uren zijn aangebroken de laatste vijftien om precies te zijn, en dat doe ik zittend op twee krukjes met wat Street-food naast me. Voor de zekerheid maar een cola, en mijn laptop om dit dus nu te schrijven. Een stom idee eigenlijk maar tja wanneer merk je dat het echt stom was of dat het toch kon.

Mijn afgelopen dagen van deze week zijn alle kanten opgegaan en nu voel ik me dus gewoon goed, geen pijn of gevoel dat het echt mis kan gaan. Het gene wat vannacht is gebeurd daar moet ik het komende half jaar rekening mee gaan houden dat het zal gebeuren. En zeker wanneer je dus een maat groter gaat dilateren, dus alles rustig aan doen en je lichaam aanvoelen. Maar ja ik voel zoveel aan mijn lichaam, het prikkelt ik voel heel vaak dat gevoelige plekje wat bovenaan mijn vulva zit. En steken van de zenuwen heb je daar ook nog bij, en dan na een wandeling van dertig minuten voel je de doorbloeding ook weer opkomen. Dus waar zit je limit van je eigen lichaam en hoe snel voel je zelf iets dat niet in orde is. En hoe kom je daar achter. Veel vragen die voor me liggen. Op naar de avond die voor me ligt.

Mijn avond zal een vermoeiende worden en eigenlijk hoop ik door nu gewoon wat te doen dat ik in het vliegtuig gewoon lekker kan slapen, languit liggend in een vliegtuig. Hoe heerlijk kan dat zijn, een afsluiter van misschien wel de mooiste maand in mijn leven. Of eigenlijk is het besef wat ik nu heb hier zittend wel mooier met de gedachte in mijn hoofd hoe ik me voel, en hoe ik om me heen kijk in dat stukje wereld waar ik me nu nog bevind. Ik heb werkelijk genoten van voornamelijk mezelf, ik in de persoon in wie ik ben. Dus mijn nacht wat voor me ligt is de laatste, en daarvan is de planning dat ik om kwart voor vijf ga opstaan. Opstaan om naar beneden te lopen om K uit te zwaaien en dan terug naar de kamer om te dilateren. Twee uur lang met nr0 en nr1, dus geen nr2. Daarna douchen, alles in mijn tas gooien, en dan samen met J ontbijten. Weer iemand die ik heb leren kennen en waar ik een leuke band mee heb gekregen hier in het Hotel waar ik negenentwintig dagen heb overnacht. Om acht uur staat mijn chauffeur klaar en word ik op het vliegveld afgezet, en dan mag ik plaatsnemen in een rolstoel. Allemaal geregeld om er voor te zorgen dat ik rust kan hebben en dus ook al mijn koffers worden gedragen en geregeld. Wat een verwennerij wat ergens ook wel nodig is. Om twaalf uur zal ik in het vliegtuig zitten en rond zes uur in de avond land ik weer in Amsterdam, Nederlandse bodem met een ander klimaat, van de achtendertig graden van vandaag naar winterse temperatuur in Nederland.

Ik bewonder de contacten die ik heb opgedaan hier afgelopen weken, en met deze contacten heb ik veel beleefd. Voornamelijk hier op het hotel en omgeving zoals de nachtmarkt waar ik nu zit en gegeten heb. En daar in merk ik dat ik veel gezelligheid om me heen heb gehad, maar ook de nodige steun en adviezen. En momenten die van tevoren nooit denkbaar waren en waar je dan door jezelf te laten zien in terecht komt. Een mooie binding met iedereen die hetzelfde meemaken, waar je elkaar kruist door beide de operatie bij Dr Chettawut te laten doen. En waar je misschien ooit nog eens denkt dat het kan gebeuren dat je word uitgenodigd bij mensen thuis. Wie weet zal het ooit gebeuren, maar dat zal dan op mijn pad komen zonder er bij na te denken. Gewoon beleven de wereld om mij heen met je eigen keuzes, en waar ik merk dat ik ook weer echt de stap wil maken. De stap te maken om op eigen benen te staan in de wereld zonder stempel. Op weg naar mijn eigen leven als vrouw zoals ik altijd ben geweest, maar nu zonder weet dat het ooit anders was. Op weg naar een omgeving waar dit realiteit kan zijn. En of dat deze zomer gaat gebeuren of de zomer erna, dat zal mijn pad zijn wat ik bewandel 🙂

Daar lig ik dan in bed, wachtende op de laatste keer controle van Sri of Tair. Of op mijn laatste dag wel beide, maar dat is nog even afwachten. Ik had vannacht even een momentje met veel bloed daar beneden, gelukkig is nu weer alles goed. maar ik schrok zelf wel even een beetje erg met het moment dat gewoon niet fijn was. Daar lig je dan lekker te slapen nadat ik samen met B de nachtmarkt had bezocht en gezellig hadden gepraat en rond twaalf uur weer samen terug waren in het hotel. Dus na twee bier sliep ik lekker in en werd net na drie wakker met een flinke steek daar beneden, een steek die echt wel opviel en best pijn deed. Maar na die steek dacht ik hmm wat zou het zijn, ik deed even het licht aan en keek met mijn spiegeltje even daar. Maar ik zag niks dus dacht ik ga maar weer slapen, dus kussen tussen m’n benen en ging liggen op mijn zij, en toen ik lag weer een enorme steek. Dus ik dacht dit is niet goed, opgestaan en maar naar de wc gegaan. Maar eenmaal gezien dan ik druppels bloed zag na het plassen maakte ik me toch wel bezorgd. Dus alle lichte aangedaan en keek even in mijn maanverband, hier zag ik best wel een grote streep bloed. Dus ik ging voorzichtig op bed liggen en eenmaal spiegeltje in mijn hand, schrok ik toch wel en begon te denken wat er gebeurd was en waarom. Alles wat ik bekeek zat wel onder bloed en na wat wc papier gepakt te hebben en alles schoongemaakt te hebben leek het in orde. Maar ik voelde wel nog steeds wat druppelen, dus opeens zag ik bloed uit mijn vagina komen, en toen voelde ik me toch wel een stuk minder oké.

En dan gaan er veel gedachtes door je hoofd, komt het omdat ik nr2 bij het dilateren gebruikt heb. Was het te snel om dit te doen, ja het ging stroef en de eerste keer niet echt comfortabel, maar zes uur geleden voelde ik niks van pijn toen ik aan het dilateren was. Zelfs erna voelde ik me eigenlijk helemaal fijn en comfortabel, zou het dan toch door die twee bier komen en het rondwandelen over de nachtmarkt. Of heb ik in mijn slaap teveel gedraaid, pff ik word gek en denk tegen mezelf doe maar rustig. Ga liggen doe alles voorzichtig aan, en mail maar effe naar de clinic, het was nu half vier in de nacht. Gelukkig kwam ik op het idee een paar Nederlandse dames te berichten die een maand eerder hier waren geweest en vertelde wat er gebeurde nu en wat te doen. Het werd vier uur en nog geen antwoord, ik depte nog steeds wat bloed. Niet veel maar ja je ziet nog steeds bloed en voelt je gewoon niet fijn, rustig blijven liggen dacht ik en dan komt het goed.

Tien minuten later komt er een berichtje binnen met antwoord, ofja antwoord. Een berichtje van dat bloedverliezen kan gebeuren, of dat nu hetzelfde geval is wist ik niet maar ik was al geruster dat het ook kan gebeuren door een hechtingsdraad die loslaat omdat er wat druk ontstaan is van wat bloed dat daar achter zit. Meestal een propje bloed wat dan opeens uitkomt en uitbloed, dus ik even kijkend in de prullenbak en kwam inderdaad zo een propje tegen. Pff dus het kan net zo goed even dat stukje zijn geweest wat die steek gaf en dus daarna ging uitbloeden. Het was nu na wat berichtjes heen en weer sturen al half vijf, ik voelde me gelukkig wel een stuk rustiger en ook het bloeden was opgehouden. Nou dan lig je met je voorlaatste nacht hier en dan ben ik blij dat me dit nu voor de eerste keer gebeurd hier in het hotel, stel je voor je zit in het vliegtuig. Dus rond vijf herstelde ik me en probeerde wat te slapen, maar echt lang slapen was niet de planning.

Want ik had beloofd om twee mensen waar ik de afgelopen drie weken veel tijd mee heb doorgebracht uit te zwaaien en dat was om zes uur in de ochtend. Eenmaal beneden in de lobby vonden ze het erg fijn dat ik ze nog even uitzwaaiden en liep samen met M weer terug naar boven, M is een andere moeder waarmee ik veel tijd heb doorgebracht en waar ik ook was voor de verjaardag van haar dochter. Na weer op de kamer te zijn effe in slaap gevallen en werd wakker rond half acht, voelde me moe maar eigenlijk was het tijd voor dilateren. Pff nu na zo een nacht, neh ik wacht wel. Kwart voor acht bericht van B of we samen ontbijt zouden doen rond half negen, dus ja leuk zie ik je daar 🙂 Dus zal ik dan toch maar even dilateren en kijken hoe het gaat? Dus daar lag ik dan, toch maar de drie staafjes geprakt en gaan liggen, eerst tien minuten nr0 daarna dertig minuten nr1 en dan de laatste tien minuten nr2. Uiteindelijk ging dit goed, ook al kwam nr2 nog niet tot de zeven inch ik was blij dat ik over de zes ben gekomen, dit alles luchtte wel op en was erg blij dat ik toch maar mijn routine heb gedaan en gevoeld of alles oké voelde in mijn lichaam. Geen pijn of rare gevoelens, en om kwart voor negen schoof ik beneden aan tafel aan voor ontbijt. Wel met een lekkende poes van glijmiddel, en ongeschoren zonder douch boeide het me eigenlijk weinig. De rest vertel ik zo dadelijk 🙂

Daar lig ik dan, in bed uit te rusten van mijn afgelopen dagen. Ik voel me weer een stuk energieker dan mijn afgelopen twee dagen. Voornamelijk maandag was ik effe even van de wereld, vermoeid en overweldigend van besef in mezelf. Dus ik ben blij met mijn dag als vandaag, want vannacht heb ik het beste geslapen sinds dat ik hier ben. En ik ben blij dat ik lekker rustig aan heb gedaan, het enige wat niet rustig aan zijn gegaan zijn mijn contacten die ik heb gehad. Heel gezellig en leuk welke binding er is tussen andere moeders en vaders die met hun dochters hier zijn om ook bij Dr Chettawut een operatie laten ondergaan. En de diversiteit is dan ook weer erg leuk waar iedereen vandaan komt uit de wereld. Zo zijn de afgelopen dagen natuurlijk in het Engels verlopen, maar mijn frans is ook weer beter geworden.

En zo was mijn zondag avond dus vrijwel geheel Franstalig, er was iemand jarig en dat werd gevierd. En ook ik was uitgenodigd, en dan zit je opeens met elf personen op een kamer. Vijf moeders met hun vijf dochters en ik, nou als ik een ding nooit had verwacht was het deze avond. Met Franse Rose wijn begonnen, en na vier uur op de kamer gehangen te hebben afgesloten beneden in de lounge met een Thaise martini. En ja dit is allemaal alcohol en dus merkte Féj dat ze de volgende dag niet echt met een kater opstond maar erg wakker was ze niet. Dus met al die gezelligheid van zondag nacht stond ik om zeven uur weer op om een uurtje te dilateren en na het ontbijt werd ik om tien uur opgehaald door de chauffeur van Dr Chettawut. Ik heb dus mijn eindcontrole vandaag, en ik kan mijn bestelde glijmiddel ook meteen meenemen. Dus met koffer vertrok ik richting de kliniek, brieven en wat lekkers heb ik ook meegenomen als bedankje voor iedereen. Eenmaal daar mocht ik alle pakketjes glijmiddel in mijn koffer doen en afrekenen. 132 stuks, en ik ben er achtergelopen dat ik deze hard nodig heb. Want ook al dacht ik met daar een jaartje mee door te komen, ik denk dat ik blij ben als dit een half jaar gaat worden…

Dus na wat geklets en wachten mocht ik weer meelopen naar boven en mocht ik me uitkleden, weer de badjas andersom aan doen en de operatie kamer inlopen. En dan loop je binnen en kreeg ik toch even een flashback naar wat er hier twintig dagen geleden met mij gebeurd is. Ook nu mocht ik weer plaatsnemen op de tafel, maar mijn benen lagen nu gespreid voor me en er werd blauwe plastic sticker met een kabeltje eraan op mijn bovenbeen geplakt. Hierna wat dekens over mijn lichaam en benen, en kreeg ik een instructie om te zien hoe ik mijn spoelmiddel moet mixen. En dan merk je hoe alles er uitziet en welk besef er binnen druppelt hoe ik hier dus lag de vorige keer.

Hierna werd beneden met grote wattenstaafjes alles schoongemaakt en kwam Dr Chettwut binnen voor de controle. Wat en gerust stellende man is het toch en ik vond het erg fijn hoe warm hij de patiënten ontvangt. Met een eendenbek in zijn hand en een fel lampje op zijn hoofd, werd er grondig gekeken daar binnen en werd er binnenin nog iets weggebrand. Blijkbaar niks ernstigs maar er werd wel verteld dat ik meer glijmiddel moet gebruiken bij het dilateren 🙂 en toen de foto gemaakt werd van mijn Vulva werd ik meteen nieuwsgierig en zij dat ik die foto graag wou zien. Nou dat kan dus, en was ik blij zeg. Ik genoot van het wonder wat Dr chettawut kan maken van de huid die er is, en zelfs meer dan dat. Want ook al heb ik mij erg goed ingelezen en de operatie techniek en mogelijkheden, maar toen ik vroeg wat de rode plek was tussen mijn vagina en urethra stond ik versteld dat hem dat zo goed gelukt was.

Hij lachte en zij dat dit mijn skene glands is, mijn prostaat. En ook de mogelijkheid te hebben om vochtig te kunnen worden, mijn Cowperse klier die dus voorheen mijn voorvocht gaven is nu dus de klier van Bartholin geworden. Dus ik ben benieuwd hoe dat allemaal gaat werken bij mij. Maar ik was zo blij en in de wolken met dit alles dat ik in de middag steeds meer een besef kreeg wat er allemaal gebeurd is en wat ik nu allemaal heb. Wat een beleving dit <3

En zo dobberde ik ook mijn dinsdag door, moe en besef van alles. En nu word ik ook weer erg moe, dus ik stop gewoon met typen en plaats een half afgemaakt bericht hier.

Nou hierbij een stukje wat ik schreef in het Engels voor de lieve mensen van Dr Chettawut, die als gehele familie en in een team bezig zijn om voor jou de zorg te geven. En ik voel me geweldig met mijn lichaam en mogelijkheden, het is nu negentien dagen geleden dat ik uit mijn narcose kwam en wakker werd. Een ongelofelijk verhaal waar ik iedereen wil bij bedanken. Maar eigenlijk bedank ik mijzelf nog het meest, door te kijken in wie ik echt ben en waar ik mijn geweldig in voel. Een eigen lichaam te hebben wat bij mij hoort zoals mijn geest is. Ook al is niet alles mogelijk de stap die ik gemaakt heb en wat drie weken geleden gebeurd is, is een lichaam gekregen hebben die meer bij me past dan het lichaam hiervoor. En daarvoor ben ik het hele team en zeker Dr Chettawut erg dankbaar voor.  

คนที่รักของคลินิกดร. เชตวุฒิวุฒิ

ฉันอยากจะขอบคุณทุกท่านสำหรับการเข้าพักที่คลินิกอย่างที่ฉันรู้สึกว่ามาในครั้งแรกสำหรับการตรวจร่างกาย ความรู้สึกในตัวฉันกับผู้ป่วยรายอื่นในวันนั้นฉันได้พบกับการรอให้คนขับรถมาถึงและวันที่ฉันผ่าตัด ฉันเข้ามาในวันที่ 14 มกราคม @ เวลา 14.00 น. ของเราทำสิ่งที่คุณถามและฉันสามารถไปนอนบนเตียงในโรงพยาบาลฉันเขียนฉันนิด ๆ หน่อย ๆ ในบล็อกของฉันและในที่สุดฉันก็ผล็อยหลับไป พยาบาลคนหนึ่งทำให้ฉันตื่นขึ้นมาและบอกว่ามันถึงเวลาที่จะต้องไปที่โต๊ะผ่าตัดแล้วฉันจะเล่าเรื่องให้ตัวเองรู้สึกดี ฉันหัวเราะเมื่อของเหลวสีขาวมาให้ฉันนอนหลับและหน้ากากที่เกิดขึ้นในปากของฉันให้ความรู้สึกที่ดีฉันคิดในตัวเองว่าฉันจะมีความฝันที่น่ารักเมื่อใดฉันจะตื่นขึ้นเมื่อ 🙂 มันจะเป็น ไม่มีความฝันอีกต่อไป

ฉันรู้สึกถึงสามวันในการเข้าพักวงดนตรีของครอบครัวที่อยู่กับคุณทุกคนและแอนเมื่อคืนและวันที่ผ่านมาช่างน่ารักแค่ไหนที่รอยยิ้มของคุณทำให้ฉันอบอุ่น และเมื่อฉันมาถึงที่โรงแรมศรีและ Tair ทำให้ฉันหัวเราะได้ดีและโล่งใจเมื่อผ้าพันแผลและสายสวนหายไป บอกว่าฉันเป็นสาวโชคดีที่แผลหายดีแค่ไหน และวิธีที่ศรียังคงอยู่ใกล้ฉันหลังจากการผ่าตัดสิ้นสุดลงนอนบนที่นอน

และหลังจากนั้นดร. เชตตาวุฒิตอนนี้ยี่สิบวันหลังจากการผ่าตัดของฉันและคุณจะมีสัปดาห์ที่แสนจะกตัญญูเหมือนเคยและคุณทุกคนทำงานหนักมากรักครั้งใหญ่อย่างนั้น แต่เมื่อฉันดูถูกตอนนี้หรือเมื่อฉันเห็นตัวเองในกระจกฉันตกหลุมรักร่างกายของฉันเอง ความรู้สึกภายในตัวฉันจบสิ่งที่ฉันเห็นข้างนอกช่างสวยงามเหลือเกินที่จะรู้สึกถึงความรู้สึกที่นี่คือร่างกายของฉัน นั่นเป็นความฝันที่ฉันไม่สามารถจินตนาการได้ แต่คุณให้ความฝันนั้นเป็นความจริง ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่ฉันมอบให้ในความรัก และความรักทั้งหมดที่ฉันมอบให้กับทีมทั้งหมดที่อยู่รอบตัวคุณทำให้สิ่งนี้เป็นไปได้ทั้งหมด

ขอบคุณทุกคนด้วยความรู้สึกรักทั้งหมดของฉัน <3 Féj

Dear people of Dr Chettawut clinic,

I want to thank u all for the pleasant stay in the clinic, the way I felt coming in the first time for some checkup. Feelings in me with other patient that day I met waiting for the driver to arrive, and the day I had my operation. I came in on the 14th January @ 1400 ours, do the things u asked and I could go lay down on the hospital bed, I wrote I little bit on my blog, and eventually I fell asleep. One of the nurses waked me up and said it is time to come to the operation table, there I am going into a story only for myself, feeling good. I am laughing when the white fluid came to give me a sleep and the mask going on my mouth giving me a great feeling, I was thinking in myself what a lovely dream I will have, wen I will wake up after 🙂 it will be no dream anymore.

Three days to stay I felt The family band that is with all of you, and Ann the last night and day were lovely how your smile give me warmth. And when I arrived at the hotel Sri and Tair gave me a good laugh and relief wen the bandage and catheter were gone. Said that I am a lucky girl how all the wounds healed. And the way Sri staid near my after the surgery ended lying down on a mattress.

And then u DR Chettawut, its now twenty days after my surgery and u will have a buzzy week ahead like always, and like always you all working very hard, one big love for that. But when I look down now, or when I see myself in the mirror I fell in love with my own body. The feeling inside me, end what I see outside is so beautiful to watch end feel that this is my body. That’s a dream I never could imagine, but u give me that dream into a reality. Thank u for that, in all the love I can give you. And all the love I can give to the whole team that is around you, making this all possible.

So thank u all with all my feelings in love <3 Féj

แอนฉันสังเกตเห็นคุณเล็กน้อยเป็นพิเศษเพราะคุณอยู่ที่คลินิก ไม่เพียง แต่สำหรับฉัน แต่ยังรวมถึงผู้ป่วยรายอื่นทั้งหมดที่อยู่ที่นั่นด้วย แต่ความรู้สึกที่ฉันมีกับฉันที่ฉันชอบฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันต้องพูดว่าฉันรู้สึกได้รับความยินยอมมากที่สุดเมื่ออยู่ที่นั่น บางทีมันอาจเป็นวิธีการเปิดขวดน้ำที่จัดการได้ง่ายกว่า หรือมันเป็นอย่างที่คุณเป็นและมีความปรารถนาสำหรับคุณที่คุณสามารถใช้ชีวิตของคุณได้ อาจมีความรู้สึกว่าการรับลูกเป็นครั้งแรกในความสัมพันธ์ของคุณ หรือรู้สึกดีในแบบที่คุณทำทุกสิ่งในชีวิตด้วยความรักที่คุณมีในตัวคุณ ขอบคุณ Ann ที่คุณอยู่ที่นั่นในคลินิกของ DR Chettawut และฉันขอให้คุณโชคดีในชีวิตของคุณ <3 และฉันรักในแบบที่คุณเป็น 🙂

จูบจากFéj 🙂

Ann I little extra notice for you, because the way u were there at the clinic. Not only for me, but also for all the other patients that are there. But the feeling I had with u I liked, I don’t know why I just need to say that I felt most conferrable when u were there. Maybe it is the way opening the bottles of water, that it is easier to handle. Or it is the way you are, and there for a wish for you that u can live your life u feel in doing. Maybe have that feeling of getting a child for the first time in your relationship. Or feeling great in the way u do everything in life with all the love you have in you. Thank you Ann that u were there in de clinic of DR Chettawut, and I wish u every peace of luck in your life <3

Kisses form Féj 🙂

Wow wat een paar afgelopen dagen, ik voel me geweldig en ben erg blij dat ik me buiten het hotel kan bewegen. Dus vandaag is het vrijdag en dat betekend dat de Rod Fai Market weer druk is en alle stalletjes open zijn. Deze markt is gesloten op maandag tot en met woensdag, donderdag open maar een stuk rustiger. Door mijn open contact de afgelopen week hoef ik mij niet te vervelen hier in mijn eentje, de hoeveelheid mensen en voornamelijk de moeders en een vader die ik heb getroffen. Allemaal hier vanwege de operatie van DR Chettawut, dus al hun dochters liggen hier te revalideren. En ik, ik loop rond en iedereen vind het geweldig dat ik het zo goed doe.

En ik doe het ook goed en opmerkelijk zo goed ten opzichte van de andere patiënten blijkbaar, geen pijn geen moeite me te bewegen en bij check-up van mijn lichaam ziet alles er goed uit. Mijn wonden zien er goed uit en helen ook naar behoren. Terwijl ik van anderen hoor dat ze nog steeds pijnstillers slikken, ligt het aan mij dat ik meer pijn kan verdragen of heb ik gelukt met een lichaam en geest wat hier open voor staat en accepteren wat er allemaal gebeurd. Oké ik ben niet de enige die snel revalideert en goed te been is, maar ik had dit zelf nooit verwacht dat ik me zo goed voel en dat ik me zo vrij kan bewegen. En ik merk dat ik gewoon voorzichtig ben en rustig aan doe, maar ik zit nu hier in de buitenlucht op twee krukjes. Eentje voor mijn rechter bil en een voor mijn linker, en een opening er tussen in ? want echt zitten gaat wel maar is toch niet zo heel comfortabel. En dan zit ik en dan drink ik een bier, toch iets van alcohol… En niet dat ik had gezegd dat ik geen alcohol zou gaan drinken maar het verbaasd mezelf wel een beetje. Oké ik voel me goed en denk dat ik me hierdoor ook vrijer voel iets te drinken, een Singha bier voor 110 baht (drie euro ongeveer). Owja kleine flesjes hebben ze niet echt en ik drink nu dus een flesje van 0,620 liter, en ze drinken hier in Thailand veel. Ergens verwacht maar niet op de makkelijke manier zoals iedereen het drinkt. En zo drink ik het dus ook, makkelijk lekker en gewoon. En sinds gisteren ook weer heerlijk gegeten van alle kraampjes die voedsel verkopen, echt Streetfood en ik vind het heerlijk. En geniet echt van de diversiteit van de cultuur, vriendelijkheid en openheid in contact maken. En omdat ik eigenlijk wel alles eet en lekker vind, loop ik echt rond om keuzes te maken want ik kan moeilijk alles in een keer proberen. Dus ook de komende dagen zal ik mijn eetlust wel op kunnen hier.

Verder gaat dus alles beter dan ik zelf verwacht had en daar ben ik erg blij mee. Dus mijn dagen verlopen erg goed en ik ben aan het genieten. Een programma van verloop is meestal dilateren om 7u, douchen en ontbijt en dan ben ik rond negen uur weer terug op de kamer. Daarna nog even dutje in bed doen en word ik meestal wel gestoord door Sri or Tair, of de housekeeping die dan vroeg is. Na weer wat bladzijdes gelezen te hebben in een nieuw boek, Peter A Levine, De stem van je lichaam. En weer even wat geslapen te hebben dut ik mijn ochtend door tot de middag er is.

Soms is het wel lastig als de housekeeping komt net wanneer ik aan het dilateren ben in de middag, ikzelf heb er geen problemen als ze binnen komen terwijl ik bezig ben. Maar ergens kan ik me voorstellen dat zij het wel een probleem vinden. Op dit moment komt dat echt niet over en is het ook niet zichtbaar, ik lig gewoon onder de dekens en er is niks te zien. Ik heb zelfs al een housekeeping vrouw gehad die me op een of andere manier leuk vind en blijk baar totaal geen problemen heeft om ergens ov er te praten of te doen. En dan gewoon de complimenten voor de housekeeping want ze doen echt goed hun werk en best om alles zo goed en snel mogelijk te doen, met de mooiste glimlacht op hun gezicht. Of in ieder geval bij mij zijn ze dat. En ze weten ook best goed wat er gebeurd is, en dat ik dus een operatie heb gehad. Ik ben dus erg blij met ze ?

En daar lag ik dinsdag dus in de ochtend met leuke spanning in me te dilateren, een maatje groter. Het ging heel goed en deed geen pijn, maar om effe in te haken om het element. Het element dat je dus iets in je lichaam kunt stoppen wat voorheen niet kon, ik zelf geniet er van ook al is het maar en plastic stokje. Maar dit intieme wat je bij jezelf accepteert dat het nu wel kan, iets wat ik mijn hele leven nooit heb kunnen hebben en meemaken is er nu wel. Het gevoel dat dit nu wel kan vind ik zo mooi, en ook al doet het geen pijn op dit moment. Het hele element dat iemand iets in je kan stoppen is zo een grote acceptatie tot jou lichaam. Tot jou intieme lichaamsgevoel, en dat element daar kan ik niet op wachten. Ik geniet van mijn lichaam dat het nu mogelijk is, ook al zat ik hier met mijn zestiende zo gigantisch mee te stoeien waarom ik geen vagina had en niet ongesteld kon worden. Op dit moment is een wens daarvan in vervulling en daar geniet ik op dit moment heel intiem van. Ook al is dat intieme heel persoonlijk nu, ooit is het moment daar dat ik dat kan delen ? En dan komt het moment ook als nr1 naar binnen is gegaan zal komende donderdag nr2 naar binnen mogen, weer dat stapje breder op weg naar een vol formaat van nr4 32mm. En ooit ook wel nr5 maar die bestaat bij DR Chettawut niet, die mag je na een half jaar zelf kopen. Maar nu kijk ik een beetje uit naar donderdag dat nr2 erin mag en ik kijk uit naar mijn belevingen komende week.

Vier februari heb ik mijn controle bij DR chettwut en ook hier ben ik benieuwd naar. Al met al geniet ik dus erg veel van mijn lichaam en de goede staat waar ik me in tref. En met een whisky (blend 285) net besteld stuit ik af, en geef heel veel mensen een hele dikke kus. Ik geniet van al jullie mooie berichten die ik krijg en leuke gesprekken die ik heb met jullie. Een groet van een geweldige féj die zich helemaal goed voelt, kus kus lieverds.

Een maandag, de eerste dag in een nieuwe week en ik voel me goed. Ik heb vandaag een dagje gehad wat begon zoals de komende twee jaar ieder dagje mee gaat beginnen, Dilateren en dan maar een fijne douch gepakt en ontbijt beneden gehaald. Verder nog even wat geslapen en rond het middaguur weer een controle gehad en werd even alles schoongemaakt, er was nog een plekje in de buurt van mijn clitoris wat nog niet helemaal geheeld is. Verder ziet alles er goed uit en heb ik al een plekje waar de eerste hechtingen een beetje losser en eruit komen. Het dilateren gaat ook volgens schema en kan niet wachten hoe het gaat zijn morgenvroeg een grotere maat te mogen gebruiken. Verder is er niks spannend aan maar ik voel genoeg intensiteit met dit alles, en hoe mooi het nieuwe gedeelte van mijn lichaam aanvoelt wat geweldig is. Dus morgen ga ik kijken hoe het is om 23mm in breedte binnen te krijgen, een stapje verder richting groter en de mogelijkheid naar echter 🙂

Een realiteit intro van de komende twee jaar voor mij, maar ook een wens wat ik graag doe om met mijn lichaam vooruit te komen. Want ik merk aan mezelf dat ik me zo natuurlijk voel met dat wat er nu is, ook al zie ik nog veel veranderen daar beneden. Maar alleen het gevoel van plassen is fijn, ook al weet ik dat dat ook wel eens flink kan gaan tegenvallen wanneer ik op stap ben of festival of geen plek van wc hebben. Maar ik ben aan het genieten, en zo ook weer vandaag. Een vakantie gevoel geeft het zeker, dus zon, warmte, zwembad (wel mijn voetjes erin maar mijn hele lichaam nog niet), heerlijk liggend met een boek lezend in mijn hand. Rust geven aan mijn lichaam en mijn geest vrij laten zijn. Want ik heb dit nog nooit meegemaakt, zeker met de operatie erbij. Maar ook gewoon jezelf zo fijn voelen, op vakantie zijn in je eentje en merken dat je tijd met jezelf kan hebben. En natuurlijk als pluspunt je nieuwe lichaam wat zo heerlijk aanvoelt, enorm prikkelt en soms een zenuw die mijn bekkenspier enorm doet aanspannen.

Ja er gebeurd veel daar beneden met heel veel prikkels en gevoelens, en ze houden me soms ook echt wel een uit slaap. Verder gaat slapen veel beter en heb de nacht van gisteren toen ik veel gelopen had, nog geen betere nacht gehad als die dus. En ook al slaap ik veel in stukjes van een uur die nacht heb ik een keer vier uur achter elkaar geslapen en dat voelt natuurlijk erg fijn. Maar genoeg mensen die ook slecht slapen dus who am i. nog even terugkomend over het glijmiddel wat ik dus driemaal dagelijks gebruik. Hier merk ik dat het fijn glijmiddel is, en betaal net geen drie euro per tube hiervoor terwijl ik in Nederland daar meestal rond de zes krijt voor ben, dus mijn tweede koffer gaat ruimte bieden aan 108 tubes en hiermee bespaar ik weer een beetje. Verder heb ik dus nu de kans om in Nederland een goedkopere oplossing te vinden om glijmiddel te kopen en uit te testen, maar ik denk dat ik bijna een jaar moet redden met deze hoeveelheid. Maar daar kan ik het misschien ook wel erg mis mee hebben 😛

Met het dilateren merk ik ook veel, en ik merk dat ik ook veel in mijn lichaam voel wat er gebeurd. Tijdens het dilateren dat dat stokje dus achttien centimeters mijn lichaam ingaat, merk ik dat het tegen mijn darmen aan duwt, dit merk ik in rust niet maar als mijn darmen bezig zijn dan kunnen deze het stokje laten bewegen en dat voelt niet pijn vol aan maar natuurlijk erg apart dat er iets in je lichaam gebeurd die dit veroorzaakt. Zo merk ik ook dat als ik een scheet laat dat ik dat kan volgen als dat stokje dus binnen in mij zit. En dan merk je wel hoe rustig je aan moet doen met dilateren, en omdat het dus zo diep kan gaan daar naar binnen. En mijn lichaam dit accepteert, en dat dit ik dus ook kan voelen. En ik vind het enorm mooi dat mijn lichaam dit toestaat, en dat ik hiermee geen pijn mee heb. Wat een mooi lichaam heb ik toch, en wat blij ben ik met deze operatie. Iets wat ik zeker verwachte maar waar je pas van uit kunt gaan als het eenmaal zo ver is. En dan merk ik met alle zorg die ik hier krijg dat ik dit dus niet kan voorstellen dit te doen in Nederland. En ik weet best goed dat het twee verschillende technieken zijn en dat de techniek die ik gekozen heb veel meer revalidatie nodig heeft. Maar met de hele nazorg en gevoel met wat ik merk en zie ben ik erg tevreden. Maar zoals meerderen al zeggen, bijna iedereen is tevreden over de operatie onafhankelijk van de techniek soort. Dus ik wil niet zeggen dat Nederland slecht is, het is een keuze die jij maakt en ik kom erachter dat ik de juiste keuze voor mij heb gemaakt. Ook al is dit een vroeg stadium om het hardop te kunnen melden. Maar nu voel ik me er geweldig mee.

Verder ben ik veel bezig met mezelf en de toekomst die voor me ligt, want waar wil ik naartoe. Wat gaat mijn leven worden buiten een transitie, gaat het me lukken deze transitie over een jaar te kunnen verlaten. Hoe ga ik me voelen geheel als vrouw in een nieuwe omgeving. Want ik merk dat ik ergens deze stap wil maken, de stap om stealth te gaan als trans persoon. Dus een nieuwe omgeving en jou oude omgeving verlaten, dus ook alles. En niet dat je nooit contact meer gaat hebben met je vrienden en familie, maar dat er een daadwerkelijke scheiding gaat komen tussen dit. Jou leven als vrouw ergens anders zonder dat mensen, werk, dokter, of wie dan ook weet dat je ooit trans was. Gewoon gaan leven en een nieuw leven gaan opbouwen als vrouw zonder het woordje of stempel trans op je. Een grote stap, een stap wat ik overweeg echt te gaan realiseren. En nu ik hier dus in mijn eentje zit ook echt de tijd voor heb dit te beseffen dat het een mogelijkheid is. Dus ik laat het op me af komen hoe ik mijn beslissing wil gaan maken mijn eigen leven als vrouw te gaan beginnen in een nieuwe omgeving. Maar eerst revalideren, dus dat ga ik ook doen wanneer ik weer thuis ben. En dan zie ik mezelf wel naar voren komen met wat ik kan loslaten en opnieuw kan gaan ondernemen. Mijn eigen leven 🙂

Pff ik sta ergens aan een bar na een rondje lopen, en eigenlijk merk ik dat ik van vermoeidheid net wat teveel gelopen heb. Maar ik voel me wel goed en heb geen pijn, op een gevoelige heuvel na die ze de naam venus hebben genoemd. Deze tintelt wat meer en dat kan wel door dat rondje lopen zijn, maar nu sta ik dus aan een tafel om wat te typen en nog iets te gaan eten 🙂 En ben ik benieuwd of de tintelingen wat minder worden, gelukkig verderop op vijftig meter een wc en dat is wel zo fijn. Ik heb maar voor de zekerheid een cola besteld en laat de alcohol maar achterwegen, ook al twijfel ik om een biertje te nemen. Maar de biertjes hier zijn meteen 0,6 liter en dat is dan net teveel om één biertje te overwegen 🙂

Maar ik merkte na wat langer wachten om iets te eten te bestellen dat het misschien toch beter is om weer verder te lopen, een gevoel dat mijn lichaam niet geeft. Mijn lichaam voelt zoals ik vanmiddag voelde in de zon bij het zwembad, dus dan maar mijn gevoel volgen. Dus deze laatste drie zinnen schrijf ik vanuit het hotel en ik heb maar vijftien minuten daar in het café gestaan. Maar heb wel dik een uur gelopen vanavond, mijn telefoon meld me dat ik nu zevenduizend stappen heb gezet, zelfs iets meer dan twaalfduizend deze hele dag, dus voor een revaliderend persoon lijkt me dit meer dan voldoende. Maar nu ik dus weer in het hotel zit en wat eten via roomservies besteld te hebben, en heerlijk gegeten heb 🙂 En dit type, voelt alles heel goed. Zelfs beter dan eerst alsof er veel meer doorbloedding plaatsvind na deze wandeling en na al het stil liggen van de afgelopen twee weken. We gaan het dus meemaken vannacht hoe het gaat maar ik heb geen bloeding, en mijn maandverband toonde ook niks merkwaardigs. Dus ik voel veel maar voornamelijk doorbloedingen van het geheel daar beneden. Verder lig ik ook rustig in bed een klein blokje chocolade in mijn mond, om een beetje energie te hebben om mijn rest van de dag te kunnen vertellen.

De ochtend had ik als opdracht om voor acht uur te dilateren, omdat Sri ergens in de ochtend langs zou komen om mij vrijheid te gaan geven, vrijheid in het verwijderen van peter. Peter de katheter zoals Jill deze ooit op het forum introduceerde, en ik nog altijd in mijn hoofd heb dat ik peter ook ga verlaten en die dag is vandaag. Het dilateren ging goed en gemakkelijk, het stokje gaat eigenlijk heel makkelijk naar binnen en bij de zes inch moet ik effe languit gaan liggen ontspannen en dan kom ik ook weer makkelijk op die zeven inch uit. Heel fijn dat het zo makkelijk gaat, en ik merk bij mezelf hoe mooi en fijn ik het vind dat ik een plekje in mijn lichaam heb. Een plekje waarbij de eerste vier inch enorm fijn aanvoelen, iets wat ik kan bestempelen als genot. Dus ook en plek wat veel meer gevoel heeft en waar ik ooit wel eens benieuwd ben waar ze mijn G-spot gemaakt hebben. En hoe mijn prostaat gaat zijn in het gevoel, ook al is deze een stuk kleiner geworden deze ligt nu tussen mijn vagina en urinebuis. Mooi hoe ze alles wel weer een plek hebben gegeven 🙂 maar ik merk dus dat ik bij het eerste gedeelte dus veel meer genot voel dan bij de laatste drie inch. Hoe het ooit gaat zijn laat ik wel weten.

Maar ik ga effe verder met de dag want ik dwaalde af… rond tien uur stond Sri voor de deur en kon ik op bed gaan liggen en na wat schoonmaken en vraagjes beantwoord te hebben ging het moment daar zijn. Sri zij dat ik me mocht ontspannen en mijn ogen dicht doen. Waarom die ogen dicht weet ik niet maar meestal ben ik zo nieuwsgierig dat ik met mijn spiegeltje alles volg wat Sri bij mij doet. Maar nu dus niet, ogen dicht en voelen. Ik voel iets, bestempel het als pijn. Pijn wat steeds meer word, opeens branderig en een heel intens gevoel. De pijn verdwijnt en het intense is aanwezig, opeens opluchting en verlossing. Het intense gevoel verdwijnt langzaam, het branderige is nog een beetje aanwezig. Ik denk wow wat een intens gevoel, kan ik dit nog een keer meemaken denk ik. Een heel apart gevoel dus, en Sri vraagt of het pijn deed. Ik zij mwa, ja het begon met pijn maar was ook een soort intensiteit wat ik niet als pijn kan bestempelen. Het is maar hoe je het zelf ervaart, en ik sta er dus open voor dat als ik dit een tweede keer mag voelen 🙂 Maar dat was het moment dat ik vrij was van peter en voor het eerst kan gaan meemaken, hoe het gaat zijn om zittend op de wc pot ook weer een ander gevoel te hebben. En ja dit is ook zeker anders en ook wel bekend, maar nieuw en ook wel weer even leren hoe je het beste er mee om kunt gaan. Ik kreeg te horen veel te moeten drinken en dat ik morgen gewoon mijn ontbijt mag gaan halen? Ik wou het haar nog vertellen dat ik dat al deed, maar dat het misschien beter is om dat niet te doen. Want het word verboden om met katheter beneden of buiten je hotelkamer te komen, niet iedereen doet dit dus en Féj dacht dan kan ik ook wel eens doen.

Hierna ben ik nog even op bed gaan liggen en heb ik in de middag Seacon Square hiernaast maar weer eens opgezocht. Na wat groter maandverband gekocht te hebben, fruit en andere benodigdheden gevonden te hebben. En zeker ook chocolade (lindt 85% erg lekker…) niet te vergeten te zijn, nog wat verder gedwaald richting de uitgang. Ik liep even een soort Etos in. Ik wou wat nagellak kopen en toen trof ik Sri daar in de winkel. Wat grappig vind ik, en ze kijkt me aan groet me en vind het leuk dat ik daar sta. Sri geeft me een goed gevoel, ze weet dat ik ondeugend genoeg ben maar dat ik me ook redelijk aan alles hou en dat ook gewoon vertel dat ik vrijdag zelf toch al gedilateerd heb, ook al stond dat niet op het schema. Dus ik (foetel) hou me niet overal aan, en dat weet ze. Ze keurt het niet goed maar ze merkt dat het bij mij blijkbaar makkelijk gaat en dat het helen ook gewoon goed gaat. Ik ben erg blij dat Sri dus mijn verzorgster is en ik kan ook altijd fijn met haar overweg en lachen genoeg. Tair vind ik ook erg fijn maar ze is wat rustiger, ook al liet ze me veel zelf doen bij de eerste dag dat ik ging dilateren. Maar effehn ik kwam Sri dus tegen en hebben even gelachen bij het maandverband en groette elkaar weer gedag. Hierna ben ik dus weer terug naar het hotel gegaan en heb ik naa een uurtje op bed gelegen te hebben, besloten om naar het zwembad te gaan.

Eenmaal bij het zwembad aangekomen me ingesmeerd en een half zonnig plekje opgezocht en genoten van de warmte van de zon. Even wat gelezen, even wat geluisterd en even wat geslapen. Daar lag ik dan in mijn bikini te genieten van het vrije moment. Totdat ik merkte dat ik nodig mijn behoefte moest doen, eerste keer? Neej, maar wel eerste keer op een openbare wc en daar ging ik dan, fijn en alles eruit, of toch niet ik merk dat ik even moet voelen hoe ik die spier weer anders moet gebruiken. Dezelfde spier is dan toch net wat anders, we leren weer genoeg hier deze periode. Ook kwam er wat bloed mee, niet dat ik hier versteld van sta want ik zie iedere dag bloed in mijn maandverband maar nu was het in de wc pot. Dus effe denken en dacht dit komt ergens anders vandaan dan van mijn blaas. Dus ik voelde me gewoon rustig en ik merkte dat mijn venusheuvel een stuk rustiger aanvoelde. Gewoon rustig, en dat voelde gewoon zo fijn dat het energie gaf. Dus nadat ik weer lekker in de zon heb gelegen en weer in slaap was gevallen, werd ik wakker en zag een wat oudere man naast me staan. Hij had samen met een jongere dame? Thaise of zo.. de stoel naast mij gepakt en zij effe hallo. Nadat hij hoorde dat ik een Nederlands accent had in mijn Engels, een leuk gesprek gehad en ook wel gelachen dat hij wat Nederlandse woorden kende. Na een chitchat vroeg hij of ik ook het zwembad in kwam, maar hierop was het antwoord nee, natuurlijk het mag niet maar ook ergens anders voor 😉

Na weer een wc bezoek gepraat met de dames waar ik al een keer me ontbeten heb en waar beide dochters ook de operatie hebben gehad, en dat ik een keertje langs moet komen om wat te praten. Dit heb ik dus ook gedaan vanavond en voordat ik dus mijn rondje ben gaan lopen even aangeklopt bij kamer nummer 247, volgens mij heb ik hier toch een uur gestaan en erg leuk gepraat te hebben. Wie weet ontbijten we wel een keer samen, maar wanneer wij met z’n alle kunnen zitten is nog even afzien. Want als ik een ding merk met mijn mobiliteit en gemak hoe alles voor mij gaat ten opzichte van wat ik vaak gelezen heb en meemaak bij de andere dames die dus in het hotel liggen. Dat ik het blijkbaar makkelijk heb en ze verwonderen zich dat ik geen pijn heb, of dat ik pijn dus anders meemaak. En ook hier merk je dus dat iedereen alles anders meemaakt en dat pijn voor iedereen anders is.

Maar zoals jullie wel lezen vermaak ik me en doe ik het allemaal wel goed en relax. Alles op een rustige slakken gang en gemoedelijk rust nemen in de zon en het warme weer. Ik vond het geweldig om voor het eerst echt te plassen als vrouw en merk dat hoe alles eruit ziet ik me heel gelukkig voel met dit deel van mijn lichaam. En de eerste dag zo zonder peter was een genot waarbij ik dus voldoende gelopen heb er waar ik me nu ook goed bij voel. Hoe de nacht gaat zijn weet ik niet, maar ergens voel ik dat ik me een stuk vermoeider voel. Morgen staan we weer op en dan beginnen we weer met een dilateer sessie en douche, daarna weer heerlijk ontbijt eten en dan denk ik dat ik mijn zondag maar eens onder de parasol gaan doorbrengen met een heerlijk drankje erbij. Verder rusten en kijken hoeveel glijmiddel ik in mijn nieuwe koffer kwijt kan. Meer info morgen daarover, nu is het hier middernacht en merk ik dat ik moe ben en dat slapen daar een goede oplossing voor is.

Dus welterusten schatjes, féj merkt dat ze het heel fijn vind om hier te zijn en dat het zelfs heel fijn kan zijn hoe je in je eentje tot jezelf kunt komen. Zo zijn de afgelopen weken zelfs de vragen naar voren gekomen hoe ik het zou vinden om stealth te gaan. Iets wat ik graag wil maar waarbij ik nooit had gedacht dat deze werkelijkheid een stuk sneller naar voren komt. Maar ook dit word een verhaaltje voor een andere keer. 🙂

Zo ik stap lekker de douche uit en ben van plan jullie even uit te leggen wat dilateren is en dat ik dus sinds vandaag er een part time job bij heb. Zo een beetje uitgeteld 915 uur in het hele jaar, en dus twee en een half uur per dag wat ik moet verdelen over drie gedeeltes van vijftig minuten. De tijd voor alles er bij komt om op te ruimen heb ik er maar even niet bij gezet, dus alleen het schema wat ik van Dr Chettawut heb gekregen, en waar hij wilt dat ik me daar twee jaar mijn part time job van maak. Na deze twee jaar mag ik het twee keer in de week tweeënhalf uur uitvoeren 🙂

Nou een intro met wat feitjes, en zo dadelijk nog meer met alles wat er voor mij de komende dagen en weken afspeelt. Maar ik begin nu even met mijn ochtend, het was namelijk de dag dat mijn broer ging vertrekken. Terug naar Nederland, en ter ere van die laatste ochtend samen zijn we ook samen gaan ontbijten. Ik met mijn blauwe chettawut kussen onder mijn arm, Luc met de koffers in zijn hand de ontbijt ruimte ingelopen. Eerst even een tafel uitgezocht daar alles neergelegd en maar eens gaan kijken wat ze vandaag allemaal voor een lekkers hebben. Een groot gedeelte is er altijd maar het warme gedeelte met voornamelijk Thais eten wisselt bijna per dag. En zo zijn sommige dingetjes er ook, en zo waren er vandaag geen gekookte groentjes en daar had ik wel zin in. En ja als ontbijt warm eten en groenten, voor de een geen probleem en voor de ander zijn er genoeg croissant te vinden 🙂 Ik vind het heerlijk om ook met een bord noodles de dag te beginnen.

Na het ontbijt was het al snel tijd om Luc uit te zwaaien want zijn vlucht vloog om twaalf uur en het is toch nog even rijden richting het vliegveld. Voornamelijk in het drukke verkeer hier in Bangkok. Ik ben naar boven gegaan heb mijn kleren maar weer uitgetrokken en wat makkelijks aangetrokken, en mijn maandverband vernieuwd. Want sinds dat ik dus de pakking eraf heb verlies ik mondjes maat wat bloed, dus de komende weken ben ik ongesteld en dat is ook voor de eerste dat maandverband echt nut heeft om te dragen voor mij. Maar het grootste gedeelte is vocht en glijmiddel wat tijdens het dilateren nog in mijn vagina is achtergebleven, en dat sijpelt er de rest van de dag dan lekker uit. Dit komt omdat ik nog niet mag spoelen van mijn vagina maar ergens volgende week komt ook dat aan bod. Nu lig ik dus op bed ik heb een extra baby doek/dekentje wat vocht tegenhoud onder me liggen, dit om het bed te beschermen voor wat doorlekken. En ja dit gebeurd dus, ik ben blij als ik weer een schoon doekje kan gebruiken na mijn dilateer sessie morgenvroeg. Dilateren tja dat gaat mijn dagtaak worden, een persoonlijke dagtaak die ik moet gaan combineren met mijn andere werk en vrijetijd. Dus hoe mooi is het om voor de eerste keer te dilateren en wetende dat het een flinke klus word dit vol te houden.

Maar ik ben blij dat ik op een saaie manier iets in mijn lichaam kan stoppen wat er vroeger niet bestond, ik vind het magisch en ook wel lekker met een gedachte erbij 🙂 dus vanmiddag kwam Tair langs en gaf wat instructies over hoe en wat en eenmaal het stokje weer binnen was gebracht mocht ik het zelf doen. En dat betekend dus constant een druk geven om het einde van je vagina op te rekken en ook je breedte, want we beginnen met 20mm en nr1 is 23mm, nr2 26mm en zo door tot nr4 32mm, hierna houd het op. Maar er ligt in mijn kast ook een maatje 38mm dus ik ben benieuwd wanneer ook die er in gaat passen… deze is iets anders gevormd en er zitten wat standjes op… ? oeps ik liet me weer even gaan, met mijn gedachtes dan of ja dat denk ik dan. Of um aaah ik heb weer teveel gezegd de denk ik, of weet uhm ik dwaal af.

Maar ze liet me even alleen en vertelde dat ze over dertig minuten terug zou zijn om er bij te zijn om nr0 er uit te halen. Er liggen meerdere patiënten hier n het hotel en is dus even ergens ander de katheter gaan verwijderen. Na veertig minuten was ze  weer terug en vroeg ze off ik ergens pijn voelde. Dit was niet het geval, en over het algemeen ervaar ik bij dit alles geen echte pijn, op wat momenten dat er wat werd gedaan aan mijn lichaam na dan. Maar ook zo wanneer ik hier lig te typen op mijn schoot met wel dat rond donutkussen onder me geen pijn. We voel ik steekjes en prikkels van de wonden, dit is tijdens het slapen vervelend en merk dat ik er wel minder door slaap meer hiervoor slik ik dus geen pijnstillers en of paracetamol. Het enige wat ik dan voel en waar ik ook niet tegen moet stoten is mijn venusheuvel want die is gewoon heel gevoelig, ook omdat de buis van de katheter er overheen loopt. Omdat alles daar opgezwollen is en omdat er tijdens de operatie veel onder is gebeurd, want mijn clitoris ligt daar ook. En die is me een portie gevoelig, zoals sommige wel weten… en ik nu dus ook.

Verder heeft Tair weer alles schoongemaakt en ontsmet en een antibiotica zalfje op de hechtingen gesmeerd. En het viel mij op dat ik tijdens het dilateren geen bloed op mijn stokje zag toen ik het eruit haalde en het ging er ook weer makkelijk in zonder pijn. Maar er word wel een beetje glijmiddel gebruikt met wat verdoving, maar dat is alleen aan de buitenkant. Dus ergens in mijn gedacht zit, dat ik wil vragen of ik al met nr1 mag beginnen. Gewoon vragen morgen en dan horen we het wel. Verder lig ik dus in mijn hotelkamer en kom ik op het ontbijt na deze kamer niet uit, ik lig veel op bed en doe alles rustig aan. Ik lees mijn boeken en luitster wat muziek. Heb vanavond dan wel een film gekeken en weer effe gebeld om wat te vertellen over mij en wat we gaan doen wanneer ik weer terug ben in Nederland. En zo verveel ik me de dag door, soms met een idee in mijn hoofd om op te schrijven en te denken aan een verhaal, en dan slaap ik weer effe. En zo gaan de komende dagen ook wel zijn. Dus ik laat mijn blogje even met rust tot het moment dat de katheter er uit mag en wanneer ik weer merk behoefte eraan heb te vertellen wat er is gebeurd. Maar de dag van morgen zal niet veel anders gaan verlopen dan de dag van vandaag.

De eerste nacht alleen, en ik merk dat ik een beetje beter kan slapen. Dus met een welterustenkus een goede nacht vanuit Bangkok.

Moe, niet geslapen vannacht. Pijn nee, gevoel veel en veelte veel. Ik lig en voel zoveel dat ik maar niet in slaap kom, ik denk geef het op met dat proberen om te kunnen slapen. Toch nog even proberen, ik krijg het warm voel me fijn maar ik ben alleen maar bezig met mijn lichaam. Ik voel zoveel en zoveel niet, de pakking irriteert me en merk dat geen een houding lekker ligt. Uiteindelijk zweet ik me te pletter en merk dat het bed zelfs nat geworden is, dan maar aan de andere kant gaan liggen. Maar rond een uur of drie gooi ik de handdoek maar in de ring, pakte mijn laptop en begon maar wat afleiding te zoeken. Mijn lichaam gaat maar door en merk dat dit niet pijnlijk aanvoelt maar meer als kriebelig, tintelend, fijn, aangenaam en toch weer niet. Het houd me teveel bezig en ben teveel bezig met wat er over een aantal uren gaat gebeuren. Onrustig kruip ik de nacht door en rond acht uur in de ochtend voel ik me doodop en geïrriteerd aan alles, rond negen uur komt Luc dacht ik nog. Met ontbijt, maar daar was ik niet mee bezig. Ik heb het gered en het ontbijt wat om tien uur kwam smaakte me goed maar ik voelde me ellendig. Mijn gevoelige lichaam ging nog steeds door en tot ongeveer een uur in de middag heb ik me ellendig op bed laten irriteren door die pakking. En alle andere gevoelens erbij.

(pas op! In dit gedeelte vertel ik ook hele intieme lichaamsdelen en hoe het tot stand komt!)

Niet voor de gevoelige lezer dus 😛

Maar toen ging de bel van de kamer waar ik zit, nummertje tweehonderd en zes. Het waren Sri en Tair mijn twee verzorgers en artsen om alles rondom de nazorg te regelen, wat was ik blij en opgelucht. En wat ga ik dan nu meemaken, 🙂 een stukje wat ik bij heel veel mensen altijd met veel bewondering heb gelezen en wat ik nu zelf ook ga meemaken. Een eerste blik natuurlijk maar eigenlijk zoveel meer dan dat, je weet wat er ooit zat en hoe het voor mij zeker de laatste jaren als een extra ballast er aan hing. En dan weet je al zoveel en dan gaat het gebeuren, recht voor je neus de beste plek die je maar kunt bedenken om het mee te maken. Eerst de tape van de pakking die om iedere bil zit er afhalen, en nadat dat los zat mocht ik gaan liggen en begon ze de tape op mijn buik los te trekken. En Sri is daar makkelijk in, toch voorzichtig maar het moet eraf dus trekken maar. Ik voelde veel en je gevoel gaat alle kanten op, de katheter moet nog blijven zitten dus dat slangetje word voorzichtig tussen het verband uitgepeuterd en mocht ik vasthouden. Daarna de pakking verder eraf en je ziet mijn venusheuvel, een beetje blauw en heel gevoelig en blijkbaar voelde ik dit dus afgelopen nachten het meest irriteren en kriebelen. En omdat hier mijn bloeddrains door heen zaten is het blijkbaar zo gevoelig en opgezwollen. We gaan verder en de pakking gaat er helemaal van af, er komen grote wattenstaafjes op me af en die maken het gebied schoon. En doen nog iets meer, ik schiet heen en weer met alle gevoelens. WTF is dat gevoelig zeg, en ik lach geniet en spring zowat de lucht in omdat ik het voel op een intensiteit wat ik nog noooooit zo gevoeld heb aan mijn lichaam. En dit kan ik dus niet als pijn bestempelen maar gewoon gevoelig op een zeer intense manier wat ik dus nog nooit gevoeld heb. En ik merk met dit alles dat ik glunder, en een heel mooi gevoel meemaak in mijzelf van geluk.

Op naar het volgende gedeelte wat een stapje eronder gelegen is en wat dicht is gehecht. Dus eerst met een schaartje knipt Sri de draadjes door. Met wat kijken, trekken en zien komt het los. Ze zegt tegen me ‘’Fej keep breathing full in full out, we are going to remove the bandage from insite’’ dus zij begint aan een stukje verband te trekken en ik kijk mee, beetje wit beetje bloed. Ik voel wat, en weer even niet. Volgende stukje, meer bloed en meer gevoel. Ze zegt ‘’ keep breathing !’’ ik adem meer in en uit en ik voel me toch wel wat gebeuren, pijn ja steken ja en laat het maar komen. Iedere keer weer twintig centimeter eruit, en met dat in en uit ademen gaat het. Ik schat mijn pijn op een zes als ik tussen de een en de tien bekijk. Maar het zijn echt van die stoten, dus ieder keer twintig centimeter eruit en even stop dus hierdoor zeker te doen en merk een intens gevoel. Het laatste stukje was het gevoeligste en merk aan het verband dat er genoeg nog wit was maar ook genoeg bloed te zien aan het verband. Dit stukje huid wat dus in mijn lichaam zit is gemaakt van mijn scrotumhuid en is ontdaan van de buitenkant, gefileerd zeg maar en hierdoor zijn ook alle haarzakjes weg en kan er geen haar in je vagina groeien. Tijdens mijn operatie is er geen extra huid gebruikt dus alles is gemaakt van het gene er al was aan huid, ook worden zenuwbanen geleid naar nieuwe plekken en is eigenlijk alles gereconstrueerd van het materiaal wat je ooit had. Het enige wat ze niet goed kunnen gebruiken is de bloedbanen die dus ervoor zorgde dat het groter en harder kon worden. Meer dit is ook een stukje wat ik niet heel goed weet wat er mee gedaan word, de chirurg weet het. Misschien dat ik het vraag wat hij niet kon gebruiken. Verder zijn mijn schaamlippen gemaakt van mijn penishuid en de binnenste schaamlippen zijn anders en hebben meer gevoel. Clitoris is gemaakt van de zenuwen van mijn eikel. En ik merkte nu even met het schrijven dat ik wel erg gedetailleerd schrijf en misschien dat dat even teveel is voor sommige.

Dus dan.

Dan merk je dat je er een gaatje er bij hebt 🙂 en dat gaatje gaat dus ook opgemeten worden hoe diep dat het geworden is. Wat een heerlijk gevoel dat je weet dat ik hiervoor ook wel mijn operatie doe. Dus uit mijn setje van dilateer stokjes worden er bij gepakt, en maat nr0 word gepakt 200mm lang en 20mm breed. En met wat gel met verdovend middel erin gaat Sri langzaam naar binnen. Het voelt aangenaam en het gaat er makkelijk in en het botst nergens tegenaan, en geen pijn… Ik zie het stokje uit mijn zicht verdwijnen en Sri vraag waar het spiegeltje is wat ik gekregen heb toen ik uit de kliniek kwam. Ze vraagt of ik de benen plat wil leggen en twintig centimeter naast elkaar leg, ontspannen moet ik me. Ze probeert nog wat verder te gaan en vraagt tegen mij wat ik denk dat ik haal. Ik zeg vijf inch, ze kijkt om pakt de spiegel en mijn hand en laat zien dat het rode getalletje van de zeven inch net verdwijnt in mijn vagina. Ik glunder en ik voel me heel goed, dit had ik bij mezelf nooit verwacht want dat is toch zo een beetje net geen achttien centimeter wat mijn lichaam in gaat en dat is dus best wel ver. En ik ben er zelf erg blij mee dat mijn lichaam dit toelaat. Wat een moment weer.

Na dit alles grapjes er over gemaakt dat ik pas over drie maanden seks mag hebben en dat dat ook geld om met mezelf te spelen… fej toch, ik toch niet. Na wat uitleg en het zelf er uithalen van mijn dilateerstokje de twee dames hartelijk bedankt. Morgen zijn ze er weer en mag ik dus gaan beginnen met mijn dilateer schema te starten. Morgen meer daar over 🙂  

Nadat de dames weg zijn gegaan ben ik gaan douchen en heb ik me op bed gelegd. Ik was kapot en merkte dat mijn lichaam helemaal slap aanvoelde. Afspraak gemaakt met Luc om samen op de hotelkamer te eten en even door te nemen wat ik nog nodig heb voor de komende week. Want Luc vertrekt morgenvroeg weer terug naar Nederland. Na het eten en weer voldoende gedronken te hebben voel ik me ook weer een stuk fitter en ben ik dus begonnen met het verhaal wat je net gelezen hebt 🙂 ik sluit hier ook mee af en lig te genieten van iets wat ik heel mooi vind en wat ik voel. Ik glunder en iedere keer als ik me in de spiegel zie dan lach ik en zie mezelf opbloeien hoe mooi ik ben 🙂

Lezen en liggen, naar de wc lopen en weer terug. Een dagje dat niet meer deed dan dat eigenlijk, bijna dan. Mijn nacht was niet echt veel slaap hebben, meer een beetje van te warm een uur later te koud. Soms effe wat slaap en dan toch maar gewoon weer wat water drinken. Ook al wou ik wat minder drinken om wat langer achterelkaar te slapen maar dat ging niet. Dus rond drie uur maar wat begonnen met een chat op whatsapp en rond vier uur maar weer eens een poging gedaan in slaap te komen. Uiteindelijk word ik rond zeven uur zwetend wakker in bed en voel ik me moe en verlamd van niet lekker in je vel zitten. Uiteindelijk maar gewoon twee paracetamol gepakt om rust te krijgen in mijn lichaam. Dit ging goed en ik voelde me wel fit genoeg om na een halve douche met mijn lichaam, deel te nemen aan het ontbijt beneden in het restaurant.

Mijn katheter goed verstopt en net voor negen stond Luc voor de deur en zijn we gaan eten, wat een heerlijke keuze en heb best wel veel opgeschept beneden. Ook alles opgegeten en ik voelde me goed, maar niet helemaal op mijn gemak. Ik had het wat warm en eigenlijk is het niet de bedoeling om met een katheter beneden in de zaal te gaan eten. En of het goed is voor mijn hechtingen is ook op een grens, maar ik merk dat ik niet veel anders voelde dan wat ik vandaag en gisteren gevoeld heb. Ik heb geen pijn geen stootjes van pijn en het enige wat ik voel is dus prikkels van de nieuwe gedeeltes op mijn lichaam, gewoon goed voelen daar beneden.

Toen ik weer op de hotelkamer kwam ben ik gaan liggen en heb uiteindelijk tot ongeveer twee uur in de middag geslapen en dat deed goed. Erg goed want ik voel me goed en heb ook heerlijk gelezen in een nieuw boek. Beate rössler, Autonomie. De dag verbleef dus verder op mijn hotelkamer weer en heb een goed gevoel. Paracetamol is volgens mij ook weer uitgewerkt en zoals ik me nu voel zo fris heb ik me sinds vorige week maandag niet meer gevoeld. Dus ik denk dat alles wel goed gaat 🙂

Samen met Luc op de kamer nog een pittige scampi wok met rijst gegeten en weer een heerlijk telefoon gesprek gehad van toch wel weer een dik uur. En nu dan effe dit opschrijven, ook al is het niet veel haha. En dan ga ik nu weer wat verder lezen en de tijd afwachten tot morgen.

Want daar heb ik wel veel zin in, natuurlijk omdat ik dan wat kan zien, en waar ik naar uit kijk 🙂 Maar ook omdat ik merk dat als je bijna zes dagen een verband om je hebt waar veel onder is gebeurd dat dit ook minder fris ruikt. En irritatie begint er natuurlijk ook een beetje te komen, en dan kan ik ook weer heerlijk onder de douche staan.

En dan kan ik gaan kijken hoe bont en blauw ik daar ben, en ga beseffen dat als je het eenmaal ziet dat ik veel mag gaan verwerken met wat ik daar zie. Ik ben benieuwd hoe ik het ga meemaken en op kan nemen dat dit een nieuw lichaamsdeel is 🙂

Een goede morgen voor mezelf in dit verhaaltje 🙂 en niet omdat ik dit nu schrijf om zeven uur in de ochtend Thaise tijd maar in de avond om negen uur. Maar mijn dag begon vanochtend met een mooi gesprek met iemand uit Nederland, en over muziek en songteksten. Hoe situaties en muziek soms bij elkaar kunnen komen en hoeveel emoties dit bij je los kunnen maken. Daar hadden wij het samen de vorige keer over en omdat ik me gisteren me zo voelde deelde ik het met haar en toen volgde daar het gesprek op. Voor haar was het een uur in de nacht en voor mij begon de dag, en die dag begon dus fijn en goed. En ik heb weer het liedje ook weer terug geluisterd waarmee ik gisteren toch even goed bij kon huilen met wat rust in mijn geheel, the war on drugs, pain. Maar eigenlijk merk ik dat bij de meest beluisterde liedjes van the war on de drugs, allemaal mooi zijn en ieder stukje is gemaakt om met aandacht en in rust te kunnen beluisteren. Luc was een beetje laat voor het ontbijt dus ik heb iets anders gekregen dan waar ik om vroeg. Hij is nu voetbal kijken en ik voel me wakker genoeg om dit verhaal te gaan typen.

Nu ben ik dus wakker maar ik merk dat ik tussen slaap en wakker veel afwissel, ik lig eigenlijk maar en doe niet echt veel inspanningen met mijn lichaam. Als ik lach hoest en nies gebruik ik veel spieren rondom mijn operatie gebied en dan merk ik dat ik dat best goed voel, niet direct pijnlijk maar ik merk het zeker en meestal moet ik hierdoor weer meer lachen. Dus sommige filmpjes en gesprekken kan ik maar beter niet altijd bekijken en bespreken. Op een paracetamol na gebruik ik nu geen pijnstillers, en de paracetamol gebruik ik eigenlijk alleen voor mijn hoofd wat rust te geven want ik heb een zwaar hoofd met alle gedachtes die mogelijk zijn en hoe ik met mijn katheter niet zes uur lang kan slapen, want meestal na drie uur is deze al weer vol. Ook omdat ik wel voldoende drink wat niet altijd nodig is, maar omdat ik niks doe is het beter om wat te drinken van water dan dat ik een stuk chocolade in mijn keel stop. Ook om die een beetje te verzachten. Ik merk dus in mijn keel nog wel wat vermoeidheid door het verwijderen van mijn adamsappel, hierdoor merk dat slikken anders is. In de middag zijn ook mijn hechtingen in mijn keel weggehaald en ziet het er wat rustiger uit, ik merk wel dat ik verschil merk. Want vroeger voelde ik dat daar die adamsappel zat en nu voel ik niks meer tijdens het slikken, op en beetje irritatie na maar dat zou komende weken ook verdwijnen. Vandaag heb ik bijna mijn boek uitgelezen over vrouwen en seks en na deze blog zal dat dus ook gaan gebeuren dat ik het boek uitlees. Een boek wat me toch best wat heeft bijgebracht maar waar ik mijzelf ook heel erg in terug zie. En hellemaal met het geslacht wat ik nu heb 🙂

Verder verliep alles rustig en heb ik weinig te vertellen als je dan toch zo weinig aan het doen bent. Er spelen natuurlijk wel veel gedachtes door mijn hoofd en ik kijk uit naar maandag, ik heb zelfs het dilateer stokje in de hand wat ik dus volgende week mag gaan gebruiken bij mijn nieuw geslacht. Een machtig moment waar ik al heel lang naar uitkijk. En helemaal met alles wat ik heb meegemaakt de afgelopen maanden dat ik me geweldig voel hoe ik dus kijk naar de operatie die ik nu vijf dagen geleden ben ondergaan. Verder ben ik goed te  been en is lopen geen probleem en ik kan zelfs gewoon naar de wc op wat onhandigheden na. Morgen misschien wel gewoon naar beneden gaan om te ontbijten. Maar dat vertel ik morgen wel 🙂

Mijn gedachtes over mijzelf zijn geweldig en laat dus de dagen maar gewoon op me afkomen ook al loop ik me al snel te bedenken wat er allemaal gaat gebeuren met mij. Maar ik moet me nog even vasthouden aan de hotelkamer tot en met die zesentwintigste, of was het nou vijfentwintigste dat de katheter weg gaat. Ik denk dat ik me in mijn eerdere blog een dagje te vroeg heb verteld dat deze weggaat. Maar als het zover is dan kan ik mijn hotelkamer ook wat makkelijker verlaten en op een rustige manier de omgeving weer intrekken denk ik. Ik voel me goed en eigenlijk meer dan dat, maar dat kan ik pas echt later deze maand vertellen 🙂

Pijn heb ik, pijn aan mijn hoofd en niet een dat moois wat daar beneden gemaakt is. Ik huil, ook nu ik dit schrijf komen de tranen naar boven drijven van verdriet en alles wat ik meemaak. Hoe ik zelf steeds meer mijzelf zie worden hoe ik in de wereld kan staan, en ik merk dat het steeds makkelijker gaat. En hoeveel verdriet ik van vroeger heb. Ik slik nu alleen nog maar antibiotica en voor de rest niks, ik voel daar beneden steeds meer en voel me steeds vrijer worden in wie ik ben. Wat gaat er toch allemaal door mijn hoofd en wat ben ik veel bezig met mezelf te ontdekken in wie ik ben en waar ik mij fijn voel. De wereld staat voor me in een ontdekking die alleen ik kan maken. De laatste maanden kom ik zoveel mooie mensen tegen, dit zijn mensen die ik niet ken en net voor die mensen die mij nu pas leren kennen zien mij als persoon in wie ik ben en dat had ik vroeger niet. Vroeger was alles gewoon zoveel moeilijker om contact te maken met mensen en dit te behouden. Ik merk dat ik steeds meer mijn eigen leven maak dan dat het even voor mij gemaakt wordt. Ik wil mezelf ontdekken hoe ik in de wereld sta en hoe ik mezelf zie in wie ik ben.

Maar mijn dag begon vroeg vandaag, ik werd net na zes uur gewekt en ik mocht mijn tanden poetsen werd nog even gewassen en mocht mijn jurk aandoen en verder aangekleed. Daarna mijn ontbijt, champignon soep met warme chocomel. Hierna kwam de arts mijn bloed drains eruit halen en ton kon ik meteen voorbereiden om te vertrekken naar het hotel. Om zeven uur zaten we in de auto en om kwart over kwam ik in het hotel aan. de rolstoel stond klaar en werd meteen naar mijn kamer gebracht, aar was mijn broer net wakker geworden en deed de deur open. Na een snelle uitleg lag ik na dertig minuten languit op bed en ben meteen effe in slaap gevallen. Rond half tien werd ik waker en heeft mijn broer nog ontbijt gehaald. Eindelijk een beetje vast voedsel, witte bonen in tomatensaus, gebakken ei en wat rijst met groenten. Daarna ben ik weer wat ingedut en half wat met mijn broer verteld en rond twee uur kregen we bericht dat ik naar een nieuwe kamer kon gaan waar een inloop douche was, omdat een bad gewoon niet mogelijk is en totaal niet handig. Na wat onhandigheden ben ik maar schuifelend naar de ander kamer gesjokt. Hier plaatsgenomen gaan liggen en gezegd dat ik moe was en weer ben gaan slapen. Dit heb ik tot en uur of vijf volgehouden en keek naar wat sms’jes en raakte door een sms’je een beetje verdrietig van hoe mooi iemand bezig kan zijn met een eigen leven en hoe graag ik ook wil dat ik een eigen leven kan leiden. Iets waarvoor ik hier in Thailand ben zorgt daar wel voor. Dus ik lag even op mijn zij en begon een beetje te huilen van hoe mooi alles verloopt en wat ik nu al allemaal meemaak waar ik zelf voor gekozen heb. Mijn eigen keuzes zijn dat en dat vond ik zo mooi dat ik even in de waan zat van verdriet van vroeger en het moois van nu.

Rond zeven uur ging de bel van de kamer, ik stond met een beetje moeite en volle katheter op uit bed en dacht dat is Luc. Dus ik deed voorzichtig de deur open en ik hoorde happy birthday gezongen worden ik zag en taart met kaarsjes die drie personeelsleden presenteerde, en ik stond echt even wat doe ik nu. Een volle katheter in mijn handen en dacht a fuck it laat ze maar binnen dus katheter op bed gelegd kaarsjes mogen uitblazen iedereen bedankt en zelfs even een knuffel gegeven.

Maar toen begon ik toch echt te huilen, en dat terwijl ik boven de wc mijn katheter leeg maak komen de emoties los van net dit moment waar ik al in zat. Een moment dat ik vijf minuten later afsloot met een hele grote knuffel en veel gehuil in de armen van mijn broer.

Mijn laatste acht uur zijn aangebroken, het is achttien januari hier nu in Thailand en dat betekend dat ik jarig ben, of ja het was mijn geboorte dag drieëndertig jaar geleden. En nu ben ik er dan met een nieuw lichaam zoals mijn geest drieëndertig jaar geleden al geboren was geworden. En mijn lichaam deze week opnieuw geboren is. Wat een gevoel dat dit ook zo uitkomt. Ik ga vandaag dus over acht uur terug nar het hotel, ik stap weer de wereld in met een ander geslacht. Een droom waar ik nu al merk hoe fijn het allemaal is. En hoe fijn ik merkte dat mijn afgelopen dagen hier in de kliniek waren van Dr Chettawut. Ik geniet van de liefdevolle zusters en het gevoel dat ik krijg alsof ik bij een familie ben en geholpen word met mijn nieuwe lichaam. Ik voel me daarbij erg goed, ik zit nog wel aan de Tramadol (pijnstiller) en hierdoor voel ik elf geen pijn. Wel voel ik steeds meer iets beneden zitten wat er eigenlijk altijd had moeten zitten. En dan is het allemaal een nieuw gevoel. Ik  merk dat er iets in me zit waar nooit iets heeft gezeten, ik merk dat het vlak is en dat mijn blaas anders aanvoelt. En ook al heb ik mijn drains en katheter nog in, toch voel ik steeds meer zonder pijn. En dan gaan we wachten op eenentwintig januari want dan gaat alles eraf van pakking, en mag ik mijn bont en blauwe vulva bekijken. De eerste keer dus. En dan vijfentwintig januari mag de katheter weg en kan ik meemaken hoe het gaat zijn om voor het eerst op de wc te zitten en te merken wat veel vrouwen merken dat je niet altijd droge billen er aan over houdt.

Maar dat ligt voor me. Ik skip weer even terug naar de vijftiende dat alles net drie uur geleden was dat ik van de operatie tafel afkwam en dat ik mijn benen gek vond aanvoelen en dat ik zelf had voorgenomen nergens aan te komen. want ik ken mezelf als er iets is aan mijn lichaam dat masseer ik mezelf en probeer te voelen wat er is. En zo voel ik nu heel veel, maar ik moet me rustig houden, ik moet proberen stil te leggen en alle draadjes en slangetjes die aan me liggen te laten liggen want die controleren hoe het met me gaat. En ook al voel ik me moe, ik merk dat ik niet echt kan slapen want ondanks alle ongemakken voel ik me heerlijk. Ik ben aan het genieten van dit geheel waar ik al zolang naar uitkijk en ik merkte dat mijn positie tijd waarmee ik deze dag en mijn transitie mee begon me erg goed verzorgd dat ik dit aankan. Rond acht uur ging de wekker bij de zuster die naast me lag om alles in de gaten te houden, verder gebeurde er bij mij weinig en toen de wekker ging, ging het licht aan, werden mij meet kabeltjes weggehaald en de druk dingen om mijn benen ook. Ondanks dat mijn rechterbeen nog steeds heel stijf en slaperig aanvoelde was mijn linkerbeen best relaxt.

Ik werd gewassen en kreeg een kopje miso soep, wat bessen sap en mijn medicatie. Dit was een warm welkom om effe iets binnen te krijgen en de zuster kwam langs of ik braak neigingen heb gehad tijdens het eten, maar dit was niet het geval. Wel merkte ik dat het best zwaar op mijn maag viel wat voor mij best uitzonderlijk is. Toen mocht ik mijn tanden poetsen kreeg nog wat tips om goed in te ademen en dat ik mijn voeten moest bewegen. Verder zat het infuus nog aan mijn linker hand en op mijn rechterborst een plakkertje met een buisje wat naar mijn rug toe liep. Het middeltje wat er voor zorgde dat ik geen pijn voelde. Dr Chettawut kwam even kijken en vragen hoe het met mij ging en hoe ik mij voelde, hij keek naar de operatie plek en zag niks opmerkelijks en zij dat de operatie goed verlopen was en dat hij de tijd heeft genomen om alles mooi te maken en dat alles functioneert. Hij was hier duidelijk in maar niet dat hij veel specifieke informatie vertelde. Maar hij zij dat bij de laatste check-up vier februari hij mij kan uitleggen hoe alles is en hoe ik er mee om kan gaan. Tegen de middag was het de planning dat ik van de eerste verdieping waar ik geopereerd was te voet even moest lopen naar de trap, en met veel hulp werd ik en trap naar beneden geholpen en zag dat daar een rolstoel klaar stond.

Maar bij de laatste drie treden merkte ik dat ik moest braken dus nadat ik de zuster verteld had pakte ze even een emmertje en was ruim op tijd terug. En daar kwam dus mijn ontbijt er weer volledig uit. Ikzelf had hier geen problemen mee ikzelf heb nooit problemen om te braken en dat gebeurd en is klaar, ik heb het veel erger al meegemaakt dus. Sorry voor de details haha.

Uiteindelijk beneden gekomen en mijn kamer in mocht, op bed gaan liggen en begonnen met drinken en slapen. En zo volgde eigenlijk alles wel, een routine die ik zoals ik nu terug kijk makkelijk heb doorbracht maar waar ik zeker momenten heb gehad dat ik dacht oké we zijn op de helft. Nog twee dagen te gaan. Maar ook kwamen er momenten naar voren hoe mooi alles is en hoeveel ik genoten heb van de operatie en hoe de zusters met me omgaan. De steun en liefde, dat ze je aanspreken bij naam en dat je even een leuk gesprekje kan hebben hoe het gaat. En dan op dinsdag dat mijn broer langskomt en dan merk ik dat het enorm mooi is dat hij hier is, waarin ik nuchter genoeg ben dat mijn broer een man is en dat ik niet zoveel intieme verhalen van mijn lichaam kan vertellen. De katheter vond tie leuk om te zien maar op het moment dat deze geleegd werd was hij toch even weg. En zo ken ik mijn broer en zo geniet ik van zijn aanwezigheid dat hij er is. Dus ook dadelijk in het hotel is het erg fijn dat hij er is ook al kan ik niet heel veel doen om samen de stad in te gaan. Maar de steun en aanwezigheid doet me erg goed.

Zo verloopt dus alles dat ik om zeven uur ontbijt met medicatie heb en om twaalf uur middag eten met medicatie, zes uur avond eten ook met medicatie en om elf uur in de avond mijn laatste medicatie. alles in pilletjes en via mijn infuus krijg ik een vocht supplement, maar dit is er sinds vanmiddag ook eruit gehaald en hetzelfde geld voor mijn ruggen prik.

Op dit moment is er boven mij een operatie aan de gang en wanneer deze klaar is zullen ze bij mij de drains komen verwijderen en ben ik weer een stapje verder om naar het hotel te gaan. Ik heb een wijdere jurk klaarliggen en dan mag ik nog een mijn soepje eten met een warme chocolademelk. Ik weet niet echt een combinatie maar de laatste dagen heb ik allen maar sapjes gehad en bouillonsoep met een lepeltje groente, dus ik merk dat ik zin in chocolade heb (wanneer niet… En vanochtend smaakte dit erg goed. Ook wel fijn een beetje suikerdrinken, want ik drink nu voornamelijk water. De katheter word ook zeker vijf a zes keer geleegd. Dus veel water drinken zorgde er ook wel voor dat ik me nu best wakker voel en merkte dat ik ook goed heb kunnen slapen. Lezen heb ik wel geprobeerd maar de eerste dagen merkte ik dat ik nog veel draaide met mijn ogen. Als ik dan naar het plafond keek dan bewoog alles steeds verder, wazig en grappig maar niet om te lezen. Dus het boek waar ik in begonnen was voor de operatie ga ik wel als eerste uitlezen wanneer ik me rustig voel.

Verder kijk ik er naar uit wanneer ik weer vast voedsel kan eten want ik heb alleen maar vocht ingenomen en supplementen van zout en dergelijke maar gen vast voedsel sinds vorige week donderdag. Dus maandag als de pakking eraf gaat en ik merk dat ik op de wc mijn behoefte kan doen dan ga ik ook weer beginnen met eten. En ergens heb ik in om een zak zoute chips te eten haha.

Nu ga ik slapen en word ik wel wakker gemaakt als ze de drains komen weghalen. En dan kan ik niet wachten om een stap buiten te zetten. En om weer in het hotel te zijn. En eigenlijk wat zonlicht te kunnen zien want dat is het enige wat ik hier een beetje miste. Want ik heb geen raam hier, maar ik heb ook eigenlijk alleen maar geslapen dus heel veel maakt het niet uit.

Dus kom maar op drieëndertig jaar jonge vrouw die weer net geboren is en waar ik de volle vertrouwen in heb dat ik me geweldig voel. En dat ik geniet van deze reis hier in Thailand 🙂

Nou daar lig ik dan, en ik begin weer te typen zo de laatste avond dat ik hier op de kliniek van Dr Chettawut nog lig. De afgelopen dagen was ik voornamelijk bezig met slapen en een heel klein beetje afleiding, maar merkte dat ik niet de juiste energie had om een verhaal te typen over hoe ik me voel. Velen hebben via een berichtje al gehoord hoe het met me gaat maar vandaag probeer ik het ook via  mijn blog te doen. zoals ik mij nu voel merk ik dat ik me minder duizelig voel en frisser, ik merk dat ik dieper kan slapen en dat ik veel dromen heb als ik slaap. Ook al heb ik er nu ook al eentje tussen gehad die ik niet leuk vond, bijna bestempelt als een nachtmerrie maar kan het nog niet zo goed vormgeven. En ook al type ik nu deze paar zinnen ik merk dat dat toch energie kost. Ook wel logies natuurlijk.

Nadat ik dus mijn laatste berichtje via mijn telefoon op mijn blog heb gezet, en merkte dat ik me rustig voelde ben ik nog effe in slaap gevallen. Ik lag dus in een kamertje naast de operatie kamer en daar werd alles voorbereid. Ik had me van tevoren in een andere kamer kunnen uitkleden en een soort badjas fout om aan gedaan. De zuster heeft deze vastgemaakt en ik ben op een ziekenhuis bed gaan liggen, hier werd mij uitgelegd hoe en wat en dat ze bezig zijn met het voorbereiden van de operatiekamer en dat ik hier rustig kon gaan liggen. Na wat metingen en na mijn klein beetje slaap werd ik dus voor vijf uur wakkergemaakt en mocht ik de operatiekamer oplopen. Daar nam ik plaats om op de operatie tafel te gaan liggen en mijn benen kon ik recht houden en mijn armen gespreid opzij. Aan de rechterarm werd mijn bloeddruk en hartslag en zo gemeten en kreeg ik een wasknijper om mijn vinger. Dat ding wat meet natuurlijk en geen echte wasknijper is, maar ik weet effe de naam niet en vind dit wel grappig het zo even op te schrijven haha. Aan mijn linkerarm werd net boven mijn vingers een spuit gezet voor het infuus en toen dat eenmaal zat en ik zag dat ze een wit middeltje erin spoten werd verteld dat ik mijn ogen dicht kon doen en gaan slapen. Ik kreeg voor de helft een zuurstofmasker op me gelegd ik ademde een paar keer diep in, ik merkte dat ik dat leuk vond dat alles wazig werd en voor dat ik nog wat wou zeggen sliep ik.

En wow wat heb ik geslapen en gedroomd. Ik heb echt heel mooi gedroomd maar helaas kan ik het niet onthouden wat ik dan gedroomd heb. Maar de narcose voelde gewoon heel mooi aan. En dan opeens word je wakker weer, ik hoor wat piepjes krijg te horen welcome back féj en ik kijk om me heen. Ik lig op de operatie tafel en aan mijn rechterarm zijn ze nog bezig wat te doen maar ik was zo wazig dat ik niet echt kon zien wat. En aan mijn linkerarm was iemand aan het masseren. Want mijn linkerarm voelde alsof het verlamd was geweest en eindelijk weer contact maakte met mijn lichaam. niet echt pijnlijk, misschien zoals spierpijn. Maar echt vermoeid voelde het. Uiteindelijk merkte ik dat ik opgetild werd als of ik in een zak lag en op mijn ziekenhuis bed werd gelegd, ik werd het kamertje ingereden waar ik dus eerst lag en daar werd ik nog even geholpen met mijn arm en wat masseren over mijn arm en voeten. Maar juist mijn voeten kon ik niet voelen en dat was echt wel wazig, maar ik werd afgeleid door een gevoel dat ik moest brakken en nadat ik merkte dat praten moeilijk ging doordat ik ook mijn adamsappel heb laten verwijderen kwam de zuster net te laat. Ook al was het maar 1 seconden ik lag daar half onder narcose iets uit mijn lichaam te gooien, maar ach ik voelde me er niet slecht bij. Het enige wat ik echt dacht was oké féj nu blijf je liggen en je gaat nergens met je handen aan komen. gewoon wachten tot morgen. In de tussentijd werd mijn bed verschoond. Dus daar lag ik dan half afwezig of nog wel wat meer, en ik was maar bezig met mijn voeten want die voelde ik dus niet en ik dacht dat ik met mijn knieën gebogen in bed lag, maar nadat ik aan mijn zuster had gevraagd hoe het met mijn benen was en ze me liet zien dat deze gestrekt lagen. Toen voelde me ik best effe wazig, en niet bang of eng maar echt van wtf is dit. Hoe kan ik nu niet voelen dat mijn benen gestrekt zijn, terwijl mijn hoofd echt denkt dat ze gebogen zijn. Pff dat was effe wennen. Dus ik ging liggen en keek half wazig op de klok, drie uur stond er op. Hé drie uur wow heb ik tien uur daar op die tafel gelegen en natuurlijk ook bijna zolang met mijn benen gebogen, nu verklaarde me wel waarom ik nog steeds dacht dat mijn benen nog steeds zo lagen. Ook merkte ik een aantal uur nadat ik daar lag dat mijn rechterbeen sneller bijkwam dan het linker en dat ik merkte dat een pomp druk zette op mijn benen. Dus mijn rechterbeen voelde alweer normaler maar mijn linker dus nog niet.

Morgen of dadelijk meer want ik voel me weer wat moe worden xx <3

ik voel me geweldig

Daar lig ik dan op mijn telefoon wat te typen. En wat gaat er wel niet door mij heen nu ik hier lig. Ik hoor dat ze bezig zijn. En ik ben net geschoren daar beneden. En dan weet je dat het gaat gebeuren. Ergens voel ik me nu rustig, ik lig hier en schrijf nu dit. Weet wat er gaat gebeuren en dan gaat er vanalles door je hoofd heen. Fije momenten en mindere. Hoe goed weet je wat je doet met deze grote ingreep. En nu ik dit weer zeg kijk ik om me heen en merk dat ik dit wil. Ook al lopen de spanningen steeds verder omhoog. Ik kreeg van DR Chettawut net nog een fijne knuffel en keek me ook even goed in de ogen aan. Dat doet wel veel. Maar niet zoveel als de knuffel van mijn broer in het hotel. Wat een fijne liefdevolle knuffel dat was 🙂

Geen idee hoelang ik hier nog zo lig. Ik wil naar binnen 🙂 wel gijn zo dat ik nu een verhaaltje ben aan het typen ik krijg hierdoor steeds meer zin om gerust te zijn. Of iets wat me op het gemak brengt. Ik kijk of ik dit verhaal dadelijk nog afmaak. voornu ?

Een dagje begonnen met de gedachte ik zit dadelijk de hele dag op de wc, maar dat was niet het geval. Een half uur later dan gepland heb ik dus het middeltje genomen (swiff) om ervoor te zorgen dat ik alles wat nog in mijn darmen zat eruit zou halen. Dit is ook wel gebeurd maar ik heb na het innemen van het spul echt gedacht nu gaat het gebeuren. maar nee, ik heb gewoon vier uur lang op bed kunnen liggen. Geslapen, gelezen en onderuit gehangen hoe ik me voelde. En ik voelde me goed. En ben erg blij met mijn boek van Maartje Laterveer, Vrouwen en seks.

Na de vier uur toch maar even naar de wc gegaan en merkte toch dat er genoeg uitkwam. Ik merkte hierbij ook geen naar gevoel maar wetende wat het is dat dit ook het gene is wat gebeurd. Mijn broer had honger en is de stad ingegaan en even wat verkend, en blijkbaar had hij lekker gegeten want hij zij dat hij deze week nog een derde keer daar wou gaan eten. Dus ik heb verder de rust gegeven aan mijn broer en verteld dat ik vanavond wel zin had om naar buiten te gaan. Dus hij was lekker eten en ik heb mijn tweede portie swiff genomen. En ook hier merkte ik niet bijzonder veel van maar uiteindelijk merkte ik wel dat alles er gewoon blanco uitkomt en dat geeft een goed gevoel dat alles leeg en schoon is.

Net na mijn tweede ronde sms’te ik L, haar ben ik tegengekomen in de kliniek bij DR Chettawut en we raakte aan de praat. Zij had haar operatie al gehad en was goed te been, ik vertelde dat ik maandag mijn operatie heb. We hebben nummers uitgewisseld en ik heb dus uiteindelijk vandaag met haar gebeld. Een dik anderhalf uur die voorbij vlogen over alles wat er gaande is en hoe mooi wij ons voelen. Gewoon een heerlijk en open gesprek en dat doet gewoon heel goed. Dus na het mooie gesprek was mijn broer rond half acht weer terug in het hotel en zijn we nog even wat gaan kopen in de shopping mal naast ons en omdat dat om negen uur sluit. Effe alles terug gebracht naar het hotel en even gekeken wat achter Seacon Square ligt, het was gewoon weer heerlijk om te zien hoe hier alles open is en iedereen op straat tentjes heeft met eten en drinken, kleren en noem het maar op. Echt het straat gevoel dat het allemaal mag. En dit geeft voor mij ook een heerlijk gevoel, neem ergens plaats bestel wat eten en drinken en geniet van de gezelligheid. Dus luc en ik deden dat ook en begonnen met een biertje. Ze schenken hier makkelijk een fles van 620ml dus dat hebben we maar gedeeld.

Wel grappig hoe ze hier in Thailand zoveel drinken aan bier en hoe makkelijk ze het hebben om dus tot laat eten te kunnen bestellen. Natuurlijk een grote stad maar omdat hier iedereen er gebruik van maakt is het ook gebruikelijk geworden en daar hou ik wel van. Na een wc gevonden te hebben om voor nood te weten dat je veilig bent, een leuke kroeg in de buurt gevonden en hier verschillende drankjes gedronken. En nog in contact gekomen met een andere jongen 🙂 Hij kon blijkbaar zijn flesje cola niet openmaken dus ik liet hem zien dat het met de aansteker ook kon en die interactie zorgde dat uiteindelijk voor meer gespreksvorm. Uiteindelijk geprobeerd of het hem ook lukte, en dat het zelfs kon met twee flesjes tegen elkaar, gaf hij de moed op. Hij bedankte ons uiteindelijk met een groet en een hand. Wel weer leuk, iet wat ik steeds leuker vind. De interactie met jongens 🙂

Maar na deze avond zit ik dus op bed dit te vertellen wetende dat ik morgen om een uur in de middag word opgehaald en dat ik rond vier uur naar de OK gebracht word en dat rond vijf uur alles gaat beginnen. We leven in Thailand, zes uur voor in Nederland dus reken maar uit 🙂 Ook mag ik vanaf zeven uur niks meer drinken, dus ik drink nu neg even genoeg en kijk of ik wakker word voor zeven uur anders slaap ik lekker uit.

Daarna zal ik ergens de volgende dag wakker worden en dan denk ik dat de operatie zes uur heeft geduurd, maar dit kan altijd langer zijn. Ik lig tot en met vrijdag ochtend in de kliniek en word dus rond negen uur weer terug gebracht naar het hotel. En dan ga ik weer lekker verder vertellen hoe ik me voel en wat ik meemaak. Dus ik garandeer even niks van verhalen, en wanneer ik mij goed voel laat ik iets weten via mijn blog 🙂

Nu lekker slapen 🙂

Dan toch nog maar even ergens gaan zitten. Ik heb mijn broer in het hotel gelaten want die is alvast lekker gaan slapen. Twaalf uur is het en ben een straat ingelopen waar ik gisteren al zag dat er veel te doen is, en dat er al veel jongeren zaten en waar ik nu veel muziek vandaan hoor komen . Dus na een ommetje effe gaan kijken, het is hier druk en veel jongeren en een heerlijke rustige uitgaanssfeer met genoeg alcohol op de tafels. Toch wel grappig om dan hier effe doorheen te lopen haha. En uiteindelijk in een iets rustiger café gestrand en buiten op het terrasje naast de weg gaan zitten. En de band die nu binnen naast me aan het spelen is 🙂 de band klinkt ook best aardig om naar te luisteren.

Nou hoe voel ik me nu, best oké met een gek gevoel dat ik weet dat ik geen scheet moet laten want dan ja dan… dan voel ik me niet meer oké. Ik merk dat het laxeer middel van vanmiddag en de enema hun werk aan het doen zijn. Dat merkte ik zeker na het inbrengen van de enema vier uur na de pilletjes en nu ik net dus naar de wc ben geweest. vijf uur verschil tussen beide. En dan kan ik me excuseren dat ik dit onderwerp aanhaal maar het is nu wel het moment geweest dat ik dan toch nog even naar buiten ben gegaan omdat ik daar zelf wel erg veel zin in had. Ook om mijn blog te schrijven op een andere plek en te ontdekken zolang ik nog zo mobiel ben, en eigenlijk is dit ook gewoon erg leuk om te doen 🙂 met een cola naast me om me heen kijkend van de drukte geniet ik wel weer.

Maar vanmiddag heb ik luc even laten zien hoe veel waanzin je in Seacon Square hebt, en heeft hij ergens wat gegeten. Nog een klein ommetje samen gemaakt en uiteindelijk beland in het zwembad. Toch wel lekker wetende dat dat ook de volgende drie maanden niet meer zal mogen. Na mijn gedoe met de enema zijn we dan toch even het centrum in gegaan en wat gegeten, ik een soep die volgens mij op het randje van bouillon zat en veel olie bevatte en luc een kom met noedels en groenten. Ik ben benieuwd hoe dat dus gaat met die soep, niet dat ik me slecht voelde maar ik voelde dat ik iets anders binnen kreeg dan de laatste 48 uur, want dat was allen vocht en suiker. Daarna verder gereden om een toren te bezoeken en waar we samen dachten wtf doen we hier in dit half verlaten pand met slechte muziek en um ja hele verouderde stijl bar. Maar lekker drankjes en cocktails dus, gewoon effe anders weer haha. Een gevoel van verouderde westerse stijl wat je zag, hier in het oosten. Beetje gek dat je dat hier tegenkomt. Maar na die uurtjes was mijn broer dus wel moe geworden wat ik na een vlucht van elf uur en zo wakker blijven ook helemaal verwacht. Ik voel me ook een beetje moe, maar vind het zelf erg fijn hier nu even te zitten 🙂

Morgen om negen uur in de ochtend begin ik aan de swiff, een soort rotzooi spul wat zeer zwaar laxerend is dat ik van vele hoor dat je dik drie uur achter elkaar op de pot zit. Dus kom maar op met dat boek wat ik wou lezen:) en dan mag ik om vijf uur in de avond weer, twee keer een dikke drie uur zitten, yea wie wilt dat nou niet. Ik zal de ervaring rustig in uitgebreide vorm vertellen maar dat zal dan toch ergens saai gaan worden. Dus dat sla ik maar over. En dan kan ik niet wachten op maandag. Maar morgen meer daar over want anders heb ik zo weinig te vertellen. Ik ben blij als ik dadelijk weer een wc kan vinden.

Maar toen… daar gebeurde dus het.

Uiteindelijk typend op de hotelkamer dit… de rest laat ik achterwege.

Slapen, rust, het duurde toch wel tot na drie uur voordat ik rust had en echt in slaap viel. Maar ik begon goed werd om twee uur wakker en dacht oke hoe laat is het en hoe voel ik me, en dan er achter komen dat je pas twee uur geslapen hebt. En dan kijk ik even op mijn telefoon zie wie wat gestuurd heeft en probeer niet na te denken. Ik zoek gemak om gewoon te kunnen slapen maar had nog het gevoel dat ik teveel in mijn hoofd had zitten. Maar gelukkig ik werd wakker met een droom, een fijne en leuke droom en de wekker die me echt wakker maakte. Dus opgestaan en ik had er meteen zin in om naar de kliniek te gaan en al het papierwerk en vlees werk te laten beoordelen…

Na veel handtekeningen en meten en nog meer handtekeningen de beste man DR Chettawut geien en zoals velen al verteld hebben doe je beneden je schoenen uit krijg je leuke sandalen of crocs die ze nu hebben, en mag je aanschuiven bij hem aan kantoor. Wel eerst een foto van jou en van dat ding dar beneden, daarna bestudeerd hij het en zegt dat ik geen scincraft benodigd heb maar dat als de operatie er is en hij heeft te weinig huid hij het dan gewoon ergens van mijn lichaam zal pakken. Meestal het bovenbeen dacht ik. En hij heeft keurig uitgelegd dat de diepte die ik zal krijgen niet aan de hoeveelheid huid zal liggen met wat ik heb maar aan de binnenkant van mijn lichaam. dus het gedeelte naast mijn darmwand en de ruimte die daar is. En dan merk je hoe mooi het lichaam is van een geboren vrouw en hoe mooi het gedeelte is van vulva baarmoeder eierstokken en hoe dat allemaal daar zit. Soms merk ik wel dat ik het daar toch wel ergens moeite mee heb als ik er zoveel mee bezig ben. Maar ik voel me wel erg fijn met de operatie die nu gaat plaatsvinden. En dan zit je weer beneden en dan kom je tijdens het wachten een ander persoon tegen die uit hetzelfde land komt en meteen een fijn klik hebt met wat er gaat gebeuren. bij haar was de operatie al geweest zo tijdens kerst en bij mij dus overmorgen. Ik kan dus gewoon niet wachten en kijk er naar uit. Heb meteen mijn setje gekregen oor alle toestanden en pilletjes en swifft rotzooi voor de darmen helemaal leeg te krijgen en rust te geven voor de operatie, en dus kijken hoeveel diepte er bij mij mogelijk gaat zijn. Pff wat een momenten allemaal.

Maar nu wacht ik beneden in de lobby op mijn broer en kan dus niet wachten hem een knuffel te geven. En dan kijken hoeveel energie hij heeft en wat we gaan doen. ik heb er zin in dus effe snel dit berichtje 🙂

En hoe leuk willen we het dan weer maken 🙂 ik loop weer wat verder en na tien minuten lopen kom ik op een heerlijk terrasje terecht, licht langs een drukke straat. Houten tafels, barbecue geur, blikken met vuur erin en een ijzeren plankje erop en bakken maar. Ow echt wat heerlijk dit, ik ben er maar gaan zitten en daar keken ze van op, ze spreken een klein beetje Engels maar ik zit met een cola hier wat te typen. Beetje gek die laptop op tafel terwijl iedereen hier gezellig aan het doen is. Heerlijk dit stukje weer 🙂 Morgen moet mijn broer dit even zien kijken of hij wat wilt eten hier.

Wat merk ik toch aan mezelf hoe goed ik in mijn vel zit en dit vaker moet ondernemen, gewoon de wereld in trekken en kijken waar we stranden. Een taal spreken waar je bent geeft toch altijd meer binding en contacten dus volgende keer neem ik meer mee dan een paar worden waar ik het nu mee doe. Wie weet wat voor me ligt 🙂 ik denk wel effe aan mijn broer nu, want die stapt over een uur het vliegtuig in en vind het gewoon zo fijn dat hij bij me is in deze tijd.

Wat een dag van veel verschillen, en wat baal ik van het niet kunnen eten langs al deze heerlijke Street food tentjes. Eerst vertel ik maar eens waar ik zit, ik denk ergens bij een karaoke zaak in de plaats weet ik niet waar. Drink de meest lekkere ice thee maar toch wel zoet, en dan merk ik dat ik me wel erg goed voel nu. Gewoon ik ben maar eens wat gaan lopen zo door de straten waar ik lampjes zag branden, soms een wat donkere straat maar meestal met uitkijk naar een tentje waar je eten kunt bestellen. En nu zit ik dus in een overdekte schuur waar ze gesloten kubussen hebben gemaakt om daar binnen met gezinnen en groepen te kunnen eten, drinken en zingen. Wat heerlijk zo en wat fijn om wat lokale cultuur zo te proeven. Het geeft een beetje het gevoel wat iedere grote stad heeft als je de grote wegen naast je laat liggen en het centrum niet ingaat, een gevoel wat ik ook in Cairo heb gehad. En dan ben ik toch wel ergens blij dat ik alleen ben en mijn mobiliteit nog heb. Of het me gaat lukken in de laatste dagen na de operatie blijft een grote twijfel maar Seacon Square ligt pal naast mijn hotel en dit is dus goed te doen, maar wat een waanzin is Seacon Square en daarnaast nog een. Er liggen hier dus twee giga complexen naast elkaar met samen 700 winkels, wtf moet je daar nu mee. En druk haha, ik heb vaak een grote glimlach gehad van heerlijkheid hoe het hier gaat. En hoe fijn ik dit vind. En de drukte op de weg doet me aan mezelf denken dat ik hier goed mee kan met mijn rijstijl.

Maar zo vermoeiend begon het dagje dus na de vlieglanding en meteen zit je dan in de ochtend van de volgende dag, effe snel zes uur vooruit in de tijd en dan begin je maar met niet eten….. haha ik moet zeggen zolang ik een beetje suikerhoudende drank drink gaat het heel goed. Maar dat had ik rond drie uur vanmiddag dus niet gedaan. Ik had gewoon te weinig gedronken en veel te weinig geslapen. Ik was gewon moe, en dit komt misschien ook een beetje omdat ik twee blaren op mijn beide voeten heb gelopen. Helaas maar gelukkig heb ik daar nu geen last meer van na dik een uur gelopen te hebben hier naar dit plekje. En omdat ik dus heb moeten wachten op mijn hotelkamer omdat ik te vroeg daar was, dit hadden ze wel al medegedeeld dus dit wist ik al van te voren. Dus om drie uur vanmiddag kreeg ik de sleutel en ben meteen op bed gaan liggen, ook al wou ik zo graag zwemmen de blaren en moeheid brachten me het bed in.

Maar helaas, ik heb gewoon niet kunnen slapen. Ik weet het niet ik heb anderhalf uur in het donker geprobeerd en ik werd er alleen vermoeider en minder comfortabeler door. Het koste me gewoon veel moeite om weer op te staan. (in de tussentijd loopt er een kat tussen mijn benen en springt achter me op de stoel. Ik zit dus nu met een kat tussen mij en mijn rugleuning, en volgens mij voelt zij zich op haar gemak want zij ligt nu lekker…. (in het vliegtuig hier een verhaaltje over gelezen, een onbekende kat…)) nou weer afleiding genoeg en ik al haar maar niet aaien of aankomen. Waar was ik…    owja ik kwam mijn bed niet uit en door de hoofdpijn van niet drinken, blaren en zin in maandag 🙂 uiteindelijk net voor vijf uur maar besloten er wat aan te doen, twee paracetamol geslikt (mag dat als ik niet mag eten?) en meteen naar de supermark gegaan, hier had ik in de middag voor twee uur al rondgelopen een en ander bekeken en ook nog een onbeperkt data limiet abbo heb afgesloten voor om en nabij twintig euro voor de hele maand. Met dank aan V die een maand eerder hier was voor haar reis en me veel verteld heeft. Dus met die informatie ben ik drie keer achterelkaar flessen water gaan inslaan samen met wat baby-wipe doekjes genoeg maandverband… En doekjes voor nog het een en ander op te ruimen. Zelfs nog met een lokale jongen wat gelachen 🙂 hihi altijd wel grappig en zeker hier merk ik dat wanneer jij open bent en groet iedereen heel open terug is. En ze vinden het volgens mij leuk dat ik, wij daar open rondlopen en genieten van hun cultuur.

Morgen is de dag dat mijn broer arriveert en dat ik op dezelfde tijd mijn intake heb bij DR Chettawut, dus om negen uur staat de chauffeur klaar om mij op te halen en gaan we richting de maandag.

En nu na genoeg water en wat ice-thee gedronken te hebben, plaats ik dit berichtje en kijk ik even hoe ik weer terug naar het hotel kom. 🙂 verder voel ik me nu weer erg goed en heb zin in morgen. Kijken hoe mijn eerste nachtje gaat zijn xx iedereen

Day -4 donderdag word vrijdag, meteen op dag -3

Nou om het dan maar even te doen, nog nooit eerder in een vliegtuig geschreven en ooit zal dan vandaag de eerste keer zijn 🙂 een vlucht van net geen elf uur en de eerste keer dat ik zo lang heb gevlogen, nu achteraf op een uurtje na dan. Kijk ik er wel oké op terug maar rond de passage van vijf uur te gaan lag ik even te denken, en wanneer je gaat denken dan duurt het toch allemaal langer. Maar zo tussen de twee en drie uur nog te gaan genoten van een zonsopgang, wel leuk en nog nooit eerder op deze manier gezien en meegemaakt dus. Verder was mijn dag goed begonnen en met te weinig slaap begonnen aan mijn reis naar Thailand Bangkok.

Ik ben rond een uur of half acht opgestaan en maar lekker een ontbijt gemaakt en een broodje gesmeerd voor de middag in de trein. Maar ik merkte na mijn yoghurt met zaden en een banaan dat ik niet veel honger had de rest van de dag. Verder nog even gedoucht en vertrokken naar Maastricht, de auto bij mijn broer gezet en even gedacht aan hem en zijn vrouw. Die zitten nu even ergens anders en een groet te geven aan haar. Ik nam de taxi die mij keurig afzette voor Cafe Wijck, daar plaatsgenomen en werd ik verrast door M. Ze kwam binnen gaf me en knuffel en een parel, een parel ketting wat ze bij mij omdeed en gaf voor geluk. Wat een mooie verassing en dat terwijl ze in haar pauze dus de gok heeft genomen dat ik net daar zou zijn, zo mooi dit en zo een fijn gevoel van binnen. Nou wat kan er dan nog mis gaan 🙂 nou eigenlijk niks de hele dag verliep gewoontjes en fijn trein op tijd en ook al had ik het verdomde koud op het perron en bij aankomst op Schiphol.

Daar op Schiphol had ik afgesproken met mijn nichtje M en uiteindelijk een warm plekje opgezocht en koffie gedronken. Hier mijn broodje opgegeten en samen naar KLM gelopen om mijn koffers te droppen. Wat een verschil met de laatste keer zeg, ik mag alles zelf doen. nee ik moet alles zelf doen, de winst moet ergens vandaan komen haha. maar alles verliep goed en het werd duidelijk aangegeven, het was gewoon even wennen en nieuw maar het ging allemaal goed en best gemakkelijk.

Zo ook bij de paspoort controle liep het allemaal automatisch en vanzelf en ook wel erg snel. Al met al gewoon relaxed. Ik had met M wat lang doorgekletst want ik dropte mijn koffer pas tegen vier uur aan terwijl ik om vijf vloog. Ben benieuwd welk koffer als eerste door het poortje komt bij het ophalen 😛 verder heb ik dus nog wat rondgelopen en een boek gekocht, alsof ik er nog niet genoeg bij me had… Francesc Mirales, Wabi Sabi. Een schrijver van het wat bekendere boek ikigai wat ik ook gelezen had, en omdat ik niet veel makkelijk te lezen boeken bij me had toch dit boek ook gekocht omdat ik het eerder al overweegt had. Verder dus aan boord gegaan en terwijl we even wachtte voor de landingsbaan, weer dat mooie gevoel gekregen van opstijgen van het vliegtuig, ofja ik vind het een fijn gevoel. Zelfs turbulentie kan ik als aangenaam en fijn bestempelen. Maar eenmaal zittend en wat gelezen te hebben kwam daar het avond eten, tja eigenlijk had ik geen honger en ik zat op het randje van mijn begin met het schema voor de Bowel Cleansing Schedule. Een foto van het schema waar ik me aan moet houden, en eigenlijk kijk ik er niet van op. Maar ben zelf erg benieuwd hoe ik het ga meemaken en ondervinden op de wc pot. En dus ook met het ontbijt nu net een jus en een koffie genomen en niks te eten zoals ook bij het avond eten. En nu begonnen met het opschrijven van mijn dag -4. Maar we gaan over 40 minuten landen en ik kijk er naar uit om dadelijk mijn open hakken aan te kunnen doen panty uit te doen en het warme weer in me op te nemen. En dan wil ik gewoon effe graag in het zwembad springen. Iets wat na de operatie even niet meer zo snel kan. En zoveel dingen wat dan even niet meer kunnen. We gaan het zien en ik heb er zin in 🙂

De dagen die komen….

Nou daar staan we dan, een koffer wat bijna is ingepakt. Een gedachte van geluk gaat door me heen, en met dat wetende voel ik me opmerkelijk rustig. Ik ga dit verhaaltje nu typen op mijn kamertje thuis, een laatste moment dat ik nu nog thuis zit want morgen vertrek ik, vertrek ik voor dertig dagen naar Thailand. Ik verblijf voornamelijk in een hotel in de stad Bangkok, en 5 dagen in een kliniek. Maar zoals alles toch wel fijn was voorbereid en ook al waren er mogelijkheden dat het niet helemaal zo zou verlopen zoals de planning zijn er dus een paar kleine wijzigingen met betrekking op de reis en operatie.

Mijn broer komt een dag later, dus we vertrekken morgen niet samen. Ergens vind ik dit natuurlijk erg jammer maar zoals ik het nu bekijk vertrek ik in mijn eentje naar Bangkok voor een reis dat ik onderneem en waar mijn liefste broer bij me komt zijn. Een teken van zo veel liefde en zo trots dat ik ben op mijn broer 🙂 welk moment zal er komen tussen ons twee, momenten wat ik op me af laat komen waarvan ik er een kan bedenken waar ik naar uit kijk. Het moment dat hij dadelijk voor de eerste keer naast me staat daar in de kliniek en dat we elkaar in de ogen kunnen kijken. Dat moment kijk ik naar uit 🙂 laat het maar op me af komen.

En vanochtend keek ik in mijn mail en had ik een bericht van Dr Chettawut, de operatie word verplaatst naar veertien Januari. Een dag eerder dan mijn planning maar waar ik heel graag naar uitkijk. Dus de dag dat ik land heeft hier direct betrekking op omdat ik nu van de eerste dag al niks meer mag eten en me meteen aan de planning ga houden om mijn darmen helemaal leeg te krijgen en dat er plek en rust genoeg is in mijn lichaam om een gaatje te vinden daar beneden…. Wat een lichaam, wat een verschil in wat kan. En wat voel ik een geluk in mezelf dat dit kan, ook al had ik heel graag meer gehad daar beneden. Zo iets als een baarmoeder met eierstokken en de mogelijkheid wat dat met zich meebrengt. Maar dit is dromen naar onwerkelijkheid, ook al is het zo mooi 🙂

Maar alles wat hier nu gebeurd is een droom waar ik middenin zit en waar ik heel erg veel van aan het genieten ben, en zo heb ik de afgelopen maand ook heel veel genoten in wie ik ben. De afspraken die afgelopen week nog voorbij zijn gekomen doen me erg goed en geven me enorm veel kracht in wie ik ben, en wat er over vijf dagen gaat gebeuren. Dus morgen ga ik vertrekken en al het papierwerk is geregeld en staat klaar, de planning is dat ik mijn reis begin in Café Wijck om daar nog even een dubbele espresso te drinken en iemand beloofd heb nog even goede dag te zeggen 🙂 rara wie. Daarna vertrek ik dus vanuit Maastricht met de trein naar Schiphol en vandaaruit vlieg ik rechtstreeks naar Bangkok en is mijn reis begonnen.

En dan merk ik de kracht die dit allemaal met me doet en vooruitbrengt in mijzelf, een steen die ik nu vasthoud en meeneem naar Thailand want het voelt zo goed <3 <3

En wat een mooie mensen leven toch om mij heen, en wat een mooie berichten krijg ik van ze. Ik geniet hier enorm veel van en merk dat dit me enorm goed doet. Dank jullie wel allemaal 🙂

De dag die begonnen is hoe alles rondom mijn operatie verloopt en hoe de dagen zijn die ik nu beleef voor mijn operatie en de tijd die ik daar ben.

Nou hoe kijk ik naar die dag, die dag die komen gaat en die dag die iets zo gaat veranderen dat er veel meer veranderd dan dat ik denk mogelijk is. De manier en momenten die ik mee ga maken daar in Thailand, en dan leer ik een beetje meer van het leven en merk ik dat alles wat ik geregeld moet hebben geregeld is en dat ik afspraken heb gemaakt en gepland heb dat ik er op kan vertrouwen dat alles een beetje gaat verlopen zoals een boekje het verteld. Dus al het officiële staat en kan ik op vertrouwen, nu ik nog.

Hoe goed gaat het met mij 🙂 en hoe laat ik het op mij afkomen. Vandaag heb ik nieuwe boeken gekocht voor daar, en ik heb hier samen met C een heel mooi gesprek over gehad hoe ik er voor sta en hoe emotioneel ik er nu al van kan worden. En hoe ik steun heb, en hoe ik het eigenlijk gewoon op mij af moet laten komen en rust ga geven aan mijzelf. Hoe gaat het me lukken rust te nemen en hoe goed gaat het echt met me. Ik voel me in ieder geval stabiel en gerust in mijzelf, en dat is wel erg fijn. Gewoon fijn van geluk 🙂

Mijn dagen dadelijk in Thailand gaan snel en ik schets een kleine indruk met wat ik denk dat ik ga verwachten van schema. Zo vertrek ik samen met mijn broer vanaf Amsterdam naar Bangkok en zal daar wanneer ik land  opgewacht worden door een chauffeur van Dr Chettawut en dan word ik naar het hotel gebracht waar ik dertig dagen zal verblijven min de vijf dagen die ik in de kliniek zal doorbrengen. De dag dat ik land zal ik ook meteen een intake hebben om te kijken of ik genoeg huid heb en kan ik mijn vragen stellen en voorgelicht met alles :). Vragen waarover ik nog denk of ik ze wil delen want ze zijn toch best persoonlijk. Maar ik ga het zien. De dag dat ik land zal ik ook beginnen met een dieet om mijn darmen leeg te krijgen en de dagen erna krijg ik dus ook middeltjes om dit te kunnen volbrengen. Maar voornamelijk dus geen vast voedsel eten wat dus betekent alleen water. En dan zal er dus de dag komen dat het gaat gebeuren en dat ik onder narcose ga en dat mijn broer me alleen laat in de kliniek en me de dag daarna op bezoekuur kan komen omhelzen. Een moment waar ik naar uitkijk, en benieuwd naar ben. Ik zal dan vijf dagen hier liggen en zal dan terug gebracht worden naar het Hotel waar ik mijn nazorg krijg en steun krijg. Een steun die heet mijn broer, en van mijn broer ga ik de dag daarna ook afscheid nemen. Snel maar ergens weet ik dat er een moment gaat komen dat ik dus alleen zal liggen. En eigenlijk weet ik dit niet wat er gaat gebeuren maar ik ben benieuwd hoe het gaat zijn, en ik kijk er ook naar uit om daar de laatste twintig dagen alleen te liggen. Iets wat ik probeer in mijn nieuwe leven, alleen te zijn zonder afleiding, gewoon mezelf hebben. Een trotsering wat ik wil ondergaan. Een stapje erbij misschien. Een stapje richting angst. Angst om te overwinnen waarvan ik een diep verlangen heb. En dat kan gek klinken maar ik heb angst gehad om alleen te zijn en voornamelijk in mijn schooltijd heb ik dit meegemaakt, alleen zijn en het gevoel te hebben alleen te zijn en niet gezien te worden. Een soort angst heb ik er voor gekregen en dat probeer ik te overwinnen 🙂 keihard meer realiteit. En ik merk dat ik er eigenlijk over wil huilen nu want ik merk dat ik dit zwaar vind. Maar ik zit niet thuis, ik zit aan een tafel in de Lumiere in Maastricht, aan een tafel waar meerdere mensen aan zitten. Maar ik voel me op en randje van tranen in mijn ogen. Maar ik weet zelf hoe fijn ik het vind om rust te hebben en alleen te zijn. Maar ik voel me er heel goed bij dat ik het onderneem en daar ben ik zelf trots op.

Uiteindelijk zal ik de voorlaatste dag mijn check up krijgen door Dr Chettawut en dan vlieg ik de dag erna in Februari weer terug. En dan kan ik even genieten van een luxe business stoel in het vliegtuig. Triiiiiiing (mijn telefoon gaat) en mijn broer belt me terwijl ik dit schrijf.

Een gesprek wat realiteit is en terwijl ik dit net schreef huil ik tijdens het gesprek dat ik met hem aan de telefoon heb, en laat ik meerdere tranen nu ik dit dus opschrijf. Pff emotie met mogelijkheden en moeilijkheden. Een basis van vertrouwen aan beide kanten. Daar zit mijn broer in. Mijn broer gaat mee en is bij mij daar in Thailand maar of dat nu tien worden of minder. Dat is wat een mensenleven kan zijn of hij alle tijd bij mij is en daar huil ik nu over. Het gaat goedkomen en het loopt zoals het loopt. Natuur en zijn mogelijkheden laat me nu met een traan afsluiten het onbekende in. Wie zien het wel. 🙂

Een wereld die op z’n kop staat, in die wereld daar bevind ik mij nu en het is fijn hier. Fijn maar chaotisch en niet altijd makkelijk, maar wel mooi en veel indrukken die ik krijg hier. Wanneer die wereld ooit weer recht staat hoop ik dat ik veel hier kan laten wat hier hoort te zijn, en dat ik veel nieuwe mogelijkheden die ik meemaak terug kan nemen. Het is zoals ik al eerder zij over die sneltrein die steeds sneller gaat maar ik moet nog op veel haltes zijn. Zo staat alles dus op zijn kop en probeer ik van alle positieve invloeden rust te nemen en dat is niet de makkelijkste mogelijkheid, maar ik voel me goed en merk dat het me lukt 🙂

Nou dat is een beetje een intro van wat ik nu mee maak en waar ik dus al begin december de aanloop van meemaakte en dan is het de laatste tijd er dus echt niet minder op geworden en denk ik dat ik kan vertellen dat ik geniet 🙂 en dat het zelfs meer is als dat. Meer omdat ik merk dat ik goed in mijn vel zit maar ook tegen een maximaal aanloop van mezelf met alle indrukken die ik meemaak en hoe ik dus merk dat ik op het werk weer heel snel tegen een limiet in mijzelf heb aangetikt. Een stres level van teveel, en hierdoor stopte het op het werk met me. Ik zal dus deze komende dagen ook niet meer werken en dus heb ik vrij, vrij om rust te pakken en ook wel te genieten van vrij hebben. En het is best een unicum dat ik vrij had zo tussen kerst en nieuw en de dagen daarna. En ik heb gemerkt wat het met me doet. Ook al pak ik de dagen rust ik wil ontdekken en dat heb ik dus ook geprobeerd. En zo heb ik nieuwe mensen leren kennen via een date 🙂 of hoe kun je het noemen als je afspreekt door op Happn (soort tinder) elkaar treft en een chat begint en dat dat zo fijn gaat de volgende dag afspreekt om naar Amsterdam te gaan en merkt hoe spannend dat wel niet is. En mooi. En meer dan ik dacht ooit te kunnen. Te kunnen omdat zoals ik kijk waar ik sta met mijn lichaam en in wie ik ben na een jaartje hormonen, dan had ik dit nooit kunnen bedenken dat ik me zo goed voel en me zo laat gaan in iets wat ik pas ontdekt heb.

Intimiteit, mijn lichaam, liefde, seksualiteit. En dan merk ik pas hoe graag ik wil dat ik die operatie onderga, hoe graag ik wens dat mijn lichaam hoort te zijn zoals mijn geest er altijd al mee omgaat. En dit is zo moeilijk om daadwerkelijk echt te kunnen zeggen want hoe zeker weet ik het. Ik weet het pas zeker nadat het ook echt zo is, maar mijn gevoel in alles verteld me hoe graag ik seks wil hebben op een manier zoals het in mijn hoofd zit. En dan merk ik hoeveel moeite ik had met mijn geest de eerste keer dat ik penetreerde dat het fout was en niet klopte bij mij. Het verdriet van die dag zit nog zo goed in mijn hoofd dat het gewoon niet klopte met wat ik deed, en hoeveel ik daar wel niet om gehuild heb die dag. Dus hoe gaat het gevoel zijn nadat ik gepenetreerd word, het verlangen hierna is zo groot. En eigenlijk weet ik al hoe fijn. Maar fijn op een andere manier en hoe fijn kan het dan zijn wanneer het voor mij op de juiste manier gaat gebeuren.

Maar hier ga ik een andere keer op verder, meer omdat ik gewoon merk dat dit een droom is en die droom gaat deze maand werkelijkheid worden. Wat een genot dat dit kan, en hoe kan ik het dan gaan beschrijven. Het is gewoon onbeschrijfelijk en niet goed te verwoorden wat deze maand met me gaat doen. Ik kan het alleen maar meemaken en daarna pas vertellen hoe ik het meemaakte, en dan merk ik nu al aan alle verhalen die ik hierover lees dat iedereen dit anders meemaakt. Bijna dan want in ieder verhaal merk ik dat iedereen huilt, huilt van emotie met alles wat dit voor een impact heeft op je. Alle emotie en verdriet opgepropt in dat moment, in die periode. Je hele leven bij elkaar, je hele leven is daardoor ontstaan in hoe mensen naar je kijken wat je daar hebt en niet door te kijken wie je echt bent. En dit is gewoon bij iedereen zo, maar voor de een heeft het je hele leven bepaalt en dan nu veranderd dat blijkbaar. Pff ik ga eigenlijk snel afsluiten hiermee want ik merk dat ik mezelf zenuwachtig maak voor de tijd dat ik nog hier zit. De tijd die ik nog aan het wachten ben op die dag. 🙂 wat een genot eigenlijk maar dan te moeilijk 🙂

Wat een momenten en gedachtes gaan door mijn hoofd. Ik lach want het zijn mooie gedachtes en momenten die ik beleef. Maar zoals nu, nu is een moment dat ik niks aan het doen ben dan sta ik stil. Ik sta stil en denk na over wat er met me gebeurd en hoe dat allemaal gebeurd met me. En hoezeer ik mezelf zo fijn voel in wie ik ben, en hoeveel ik dat merk aan mijn omgeving. Hoe ik ben veranderd aan de buitenkant, gewoon mijn gezicht en borsten, en dat is gewoon een klein verschil. Ik zit pas een jaar aan de estradiol en dat jaar wat nu sinds vandaag exact een jaar geleden is. Is een wonder met wat er gebeurd is met me. Met alles vanaf het uiterlijk en het innerlijke, niet dat ik wil zeggen dat ik veranderd ben maar de manier hoe ik leef en daarin dingen meemaak is zo anders. Een puurheid van jezelf meemaken zoals je nooit eerder hebt meegemaakt. Is dit dan nu zoals het hoort te zijn? Wie ben ik ?

Mijn geheel in wie ik ben, ben ik nu pas aan het ontdekken, eindelijk merk ik dat ik loslaat. Loslaat van het verleden, loslaten van iets waar ik in augustus 2016 mee ben begonnen. Loslaten van de controle die iemand over me had, een controle wat heel fijn aanvoelde maar me niet in de waarde hield in wie ik echt was. En dan merk ik nu wat er allemaal gebeurd met me. Ook al ben ik er niet mee bezig alles om mij heen veranderd, hoe mensen reageren en hoe ik me daar bij voel. En ik voel me geweldig. Maar het is zo nieuw en zo fijn. Het gebeurd zo snel. En dat kost me tijd om alles te verwerken, maar eigenlijk wil ik ontdekken. Ik wil staan in de persoon in wie ik ben en wat ik zelf kan bepalen in wat ik doe. En hierin ben ik bezig dit te plaatsen voor mezelf met wat er gebeurd, en er gebeurd gewoon veel. Heel veel met heel veel emoties en mogelijkheden. En ik praat hier van mijn gevoel wat ik kan plaatsen als verlangen in wat ik wil. En dat is meer dan met een jongen of zoals andere het zeggen man, om met een man om te gaan. de manier hoe ik mijn seksualiteit opzoek en met alles wat er voor mij gaat gebeuren tijdens de operatie. Alles wat daar om heen gaat en draait speelt een rol in hoe fijn ik mij voel. En hoe gaat het dan zijn zo na die operatie, die operatie die ikzelf zo graag wil omdat ik merk dat ik dat ding verkeerd gebruik en dat dat ding niet van mij is. Hoe moet ik hier me omgaan. Het staat zo opeens voor de deur, opeens met een planning dat ik wist dat het ging gebeuren. En ook al is de planning die ik heb geregeld goed gegaan is maar ik merk dus dat de laatste twee maanden me in een sneltrein gooien wat ik lichamelijk en geestelijk meemaak. Ze doen zo fijn en zo goed maar ik merk dat ik met dat nieuwe gevoel nog heel moeilijk kan omgaan. Omgaan omdat ik merk dat dit zo veel puurder en fijner voelt dan dat ik ooit gedacht had dit te voelen.

Vrij zijn in alles is hier eigenlijk een goede bewoording voor, echt in alles. Je geest lichaam vrijheid zelf dingen te bepalen, momenten meemaken die je wel al eens eerder hebt meegemaakt maar nu zo anders voelen, zo voelen alsof het nu wel bij jou hoort en past op de manier het gebeurd. En dan merk ik ook wanneer het gebeurd dat ik verdriet heb aan mijn verleden. En moeite heb met hoe ik mij ben gaan gedragen om mee te kunnen komen met de rest van de wereld. Hoe ik me ben gaan aanpassen en zorgen dat mensen mij leuk vonden, en hoeveel ik wou dat ik mijn ware ik kon tonen in wie ik was. En het is echt niet zo dat ik mij constant aanpaste want eigenlijk leefde ik gewoon in de mogelijkheid dat kon en daarin probeerde ik ook vrij te leven.

Maar in de manier waarop nu alles gebeurd is dat te verwaarlozen met vroeger. Ik voel de puurheid in me dat ik niet bezig ben op de manier ik het wou meemaken maar dat ik het meemaak. Ik merk mijn dysforie verdwijnen, iets wat ik al zo lang meesleep verdwijnt. Niet meer bezig zijn met ik wil dit meemaken maar het juist meemaken zoals het hoort. En dan merk ik dus dat dit mijn geest is en niet mijn lichaam. Maar het is juist het lichaam en de buitenkant van mij hoe andere mensen met mij omgaan en waardoor ik dus ook in het plaatje bevalt zoals ik ben. Het is dus beter gezegd zo dat ik mij aanpas van de buitenkant om mijzelf beter te voelen omdat dan de mensen om mij heen mij anders gaan behandelen. En dit kan cru zijn maar dit is wel zo. Ik wil mijzelf voelen zoals mijn geest is. En omdat ik mijn geest niet kan veranderen voor de mensen die mij zien maar mijn lichaam wel, zorgt er dus voor dat mensen me anders gaan zien en me anders gaan behandelen. Me behandelen op de manier ik het fijn vind en op de manier het in mijn geest klopt. En zo merk ik ook het verschil in mensen die ik nu pas leer kennen en de mensen die mij van vroeger al kende. Het contrast word steeds groter. En steeds weer merk ik tussen de mensen die me al langer kennen, en ik mijn hele leven ook ken hoe ik me minder fijn voel omdat niet iedereen me ziet zoals ik ben maar nog steeds als mijn oude ik. En de mensen die ik de afgelopen jaar en nu leer kennen, mijn echte ik leren kennen en dat fijn vinden zoals ik ben. En dit is zo nieuw en groot verschil dat ik het er moeilijk mee heb. Ik merk gewoon dat het voor mij ook een moment zal zijn dat ik maar beter ergens anders nieuwe mensen kan leren kennen en ontmoeten dan in mijn oude omgeving te blijven. Alsof ik dus sneller ga dan de rest en alsof een gedeelte van de rest ook nooit mee zou kunnen. Mijn eigen leven gaan leven in een nieuw bestaan 🙂

En zo als vorige week liep zo is het de afgelopen week weer een stapje meer geworden en dichterbij. Meer met alles wat ik beleefd heb 🙂 en dichterbij met alles wat ik heb geregeld voor de operatie, en die operatie komt dus echt dichterbij. Wat een idee dat het bestaat en gaat gebeuren, zo mooi en zo spannend. En ook merk ik dat de zenuwen oplopen, en die probeer ik ook een beetje te temmen en rustig mee om te gaan. Maar dat vind ik makkelijker gezegd dan gedaan, ik voel me soms gewoon onrustig. En dan zijn de belevingen daar ook niet misselijk in met wat ik meemaak en waar ik merk waar ik mijn eigen ik ook tegenkom. En wie is dat dan die eigen ik, IK die in een wereld staat deze te ontdekken wat ik fijn vind en waar mijn verlangens liggen.

En dan merk ik nu al dat ik niet veel kan typen over mijn echte belevingen, gewoon omdat ze erg persoonlijk zijn en intiem. Maar zo denderde het deze week van rust naar een geweldige nacht weer veel gedanst en weer een geweldige nacht tot en met de dag dat ik weer niks deed maar ook weer gek van mijzelf werd. En dat ik dan teveel bezig ben met mezelf en wat er gebeurd met mijn lichaam en geest. En hoeveel moeite ik heb om rustig te doen en gewoon dingen mee te maken. Hoeveel emoties naar voren komen van verdriet nooit zo geleefd te hebben zoals het nu allemaal gaat. En dan komt zelfs de operatie naar voren, een operatie die ik zo graag wil ondergaan maar zoals ik nu leef in mijn gevoel merk ik dat die operatie maar twee dingen gaan veranderen en dat is niet die ik, die eigen ik. Het is die eigen ik die nu leeft en echt geen operatie nodig heeft, voelen en meemaken. Staan in het leven zoals ik ben met alle moeilijkheden die ik trotseer. En dan merk ik wel hoe groot die rugzak is die aan mij hangt en dan is mijn gender transitie nog maar het begin, een begin dat alles losmaakt wat vast in mij zit. Stoeien met vroeger, en emoties die ik eindelijk los laat. Leven met mijn eigen keuzes, moeilijkheden in wie je echt bent. En dan merk ik dat ik echt een vrouw ben, een vrouw. Iets wat eindelijk aanwezig is en merken hoe goed dat voelt om zo behandelt te worden. En dan zie ik de operatie wel weer naar voren komen in waarom ik het zo graag wil. Behandeld als vrouw met de mogelijkheden van een vagina. Dus gewoon makkelijk je kleren aan doen zonder eerst iets weg te moeten leggen en daarna ook mijn vagina te kunnen gebruiken. En daar in behandeld worden. Zoveel wat voor mij naar voren komt is dus ook naakt behandelt te worden als vrouw en niet als trans. Maar ook zo mooi met wat ik nu beleef dat je ook zonder operatie, van heel veel lichaam kan genieten en dat die operatie alleen die twee dingen betekenen en voor de rest zit alles in jou hoofd zoals jij het beleefd. Die operatie gaat dat niet veranderen. En dat heb ik gemerkt de afgelopen week, en dat doet heel erg veel bij me. Het geeft een goed gevoel naar mezelf toe. En zoveel meer eigenlijk 🙂

En toen de zaterdag daar was merkte ik weer hoe fijn het is dingen te beleven die ik eigenlijk op mijn veertiende wou beleven. Een dagje samen met M, samen make-up uitzoeken en leren hoe en wat mooi is. Er mee spelen en weten hoe het is. En ook al heb ik dat al vaker geprobeerd ik merk nu pas hoe makkelijk het gaat en je fijn erbij voelen dat ik het zelf leuk en mooi vind. En dan leren hoe het werkt en waar ik mezelf vertrouwd bij voel. Zo is mijn zaterdag geëindigd met meer weet over make-up wat ikzelf mooi vind en samen met M een dagje beleefd heb zoals ik dat eigenlijk had moeten beleven in mijn puberjaren. Een mooi gevoel daar ook weer even in terug te duiken en elkaars ervaringen kunnen vertellen. Gewoon heel leuk. Een dagje wat mij zelfvertrouwen gaf voor wat ik leuk vind.

En toen die zondag, ik had iets opstaan waar ik mijzelf heel erg veel in zie maar wat wel heel erg nieuw is. En ik denk zelfs dat dit ook voor heel veel andere mensen nieuw is. Alleen ergens naartoe, ook al wou ik heel graag dat ik samen was gegaan. Ik merkte dat het eigenlijk heel goed was dat dat niet is gebeurd. Want wanneer je alleen ergens naartoe gaat sta je ook in je eigen vrijheid zonder dat je ergens met iemand rekening hoeft te houden. En zo liet ik mij die dag ook gaan, en ik voelde me geweldig en dit zorgde ook dat ik weer leuke mensen heb leren kennen. Mensen waar ik zeker nog wel eens zou willen zien. Maar de indruk die het op me naliet merkte ik, in de terugreis naar huis. In de dag erna op het werk en zelfs vandaag. Ook nu als ik het verhaal vertel en schrijf merk ik hoe goed mij die zondag voor me was. Het brengt me verder in wie ik ben en wat ik wil ontdekken.

Maar genoeg mysterie ik ga afsluiten met nieuws dat ik alles heb ingeleverd voor mijn operatie en dat alles ook betaald is. Het geregeld is dat ik in januari kan vertrekken en dertigdagen later terug kan komen met een gebeurtenis bij mezelf waar ik over kan dromen en vertellen. Maar ik merk dat ik ook hier niet te lang mee wil bezig zijn. Ik denk dat het me gaat lukken een verslag te maken van de dagen die ik daar meemaak en hoe het op me afkomt. Maar ik merk ook dat als alles goed verloopt en achter de rug is, ik het rust wil geven en er ook niet meer aan wil komen. Momenten die dan naar voren komen is denken dat het geweest is zoals het had moeten zijn maar dat ik er ook niet meer over wil praten met wat er gebeurd is. Het zal een rust gaan geven ook de blog die ik type over te laten gaan in een andere blog van mij. Gewoon mijn verhaal zoals het had moeten zijn vanaf mijn geboorte. Een blog waar ik graag over vertel hoe ik als vrouw naar het leven kijk en hoe ik kan vertellen over de intensiteit van het leven. Een leven wat ik graag opnieuw wil laten plaatsvinden en daar zal die maand Thailand een start van zijn. Gewoon ook weg zijn, en terugkomen na een maand. Terugkomen alsof er niks gebeurd is en een leven gaan opbouwen zoals ik in het leven sta 🙂 Ik, ik in de persoonlijkheid van mijzelf. Mijzelf gevonden hebben in wie ik echt ben en het leven aangrijpen zoals ik denk dat ik er van kan genieten.

Nou de dinsdag was dus de dag dat ik alles bij de Huisarts heb laten testen en waardes heb opgemeten, en daarna door ben gegaan voor de röntgenfoto. En dat verliep goed, genoeg bloed afgetapt en twee spuiten laten zetten voor inentingen. En daarna door naar C in aken, even een kopje koffie gedronken om halftwaalf in Café Hase. En daar een goed gesprek begonnen over ons en wat we willen en waar we staan, een gesprek wat zich doorzette richting de namiddag en eindigde bij haar thuis om een uur of vier. Hierna ben ik vertrokken neet ’s-Hertogenbosch en na een parkeerplaats gevonden te hebben wat gratis was nog even door de stad gelopen en om zeven uur aangeschoven bij de rest van het gezelschap. Met z’n vijven waren we en terwijl we elkaar alleen kennen via een forum was de connectie erg goed en was een gezellige avond, samen met de tapas die we hebben gegeten in La Cubanita. Nadat ik ben opgehouden met het flirten richting de bediening… Mathijs was zijn naam 🙂 ben ik vertrokken richting mijn nichtje in Utrecht. Rond middernacht was ik daar en hebben we nog even bij gekletst en nadat zij haar eerste oproep voor werk kreeg ben ik het bed ingedoken. De dag erna heb ik niet veel gedaan, ik heb een middag doorgebracht samen met Okke 🙂 de Teckel van mijn nichtje. Het was druk bij haar op werk en de middag lunch ging niet meer lukken. Ik ben dus best vroeg naar Amsterdam gereden om wat files voor te zijn, en in Amsterdam zou ik samen met mijn twee jongste nichtjes gaan eten. Bij de Kiebert zijn we uitgekomen en hebben na een mislukte bestelling drie keer risotto met kaas gegeten in plaats van risotto met vis. Een foutje wat de gesprekken onder elkaar niet in de weg stonden en we hebben heerlijk doorgebabbeld, met het besef dat het op een dag na exact twee jaar geleden is dat wij met z’n drieën ook in Amsterdam zaten 🙂 dus het was een heerlijke avond en na elkaar gedag gezegd te hebben en nog even grapjes hebben gemaakt over Vic die gaat verdwijnen ben ik weer terug naar Utrecht gereden. Eenmaal weer daar nog even snel een wrap besteld en rond een uur lagen we in bed. Zij had die dag erna ochtend dienst dus de ochtend werd ik weer samen wakker met Okke 🙂 na een dagje luieren en wat gelezen te hebben was het rond vier uur dat mijn nichtje klaar was en zijn we nog even snel Hilversum ingedoken en terechtgekomen bij Chilly, een lingerie zaak. Een plek waar we al tegen elkaar zijden als ik echte borsten heb kopen we hier een mooi setje 🙂 en omdat ik nu een jaar aan de hormonen zit en mijn borsten een Cup B hebben bereikt vind ik het een genot op te gaan passen.

Tien minuten na sluitingstijd (18uur) liep ik naar buiten met een nieuwe BH, Slipje, en Suspender voor mij jarretels van Lisa Charmel (nuit élégance) nou ik heb het dus geweten 😛 maar om eerlijk te zijn geeft de bh mij terwijl ik deze nu aan heb een heerlijk gevoel en zit ook een tuk fijner dan wat ik gewend was. Maar op dit ieder maand te doen gaat een beetje ver. Maar misschien kan ik dit komende zondag wel aan, wie weet hihi. Hierna nog was gekocht wat ik niet aan ieders neus ga vertellen, daarna hebben we pasta gegeten in een gezellige pasta zaak verderop in de staart. Met een afsluiter bij haar thuis en een mooi gesprek hebben gehad in slaap gevallen. De dag erna was ik dus nog steeds bij mijn nichtje en heb ik weer niks gedaan tot een uur of drie en daarna heb ik risotto gemaakt. 🙂 en een heerlijke wijn gedronken. Een avond die rond acht uur begon en ook weer vroeg eindigden. Een paar dagen van niks doen en alles rustig aanpakken, wat gelezen en niks gedaan. De zaterdag ochtend zette zo door en na ontbijt op bed te hebben gehad rond drie uur naar huis gegaan.

Eenmaal thuis rust proberen te vinden, maar op een of andere manier werd ik knetter gek van al dat moois waar ik in zit en alles wat komen gaat en ik merkte dat ik me onrustig voelde. Een gevoel wat niet fijn is maar wat er soms gewoon is. En na de avond beneden doorgebracht te hebben met wat wijn en een Talisker whisky in huilen uitgevallen nadat ik twee films heb gekeken. Gewoon huilen van verdriet, onwennig voelen van wat eraan gaat komen. de spanningen die spelen van al het moois dat komen gaat en het verschil wat ik meemaak tussen nu en vroeger. Mezelf voelen in wie ik ben en dat dat helaas een lente jong heeft mogen duren. Verdriet van al het moois dat ik nu meemaak en waar ik nu sta als persoon in wie ik ben. En daar merk ik dat ik soms genoeg kan huilen, en genoeg verdriet in vind met wat er allemaal gebeurd en hoe mooi ik alles vind. En dat met een dag die komen gaat.

De dag die zondag heet en dat ik richting de Ardennen ben vertrokken voor een ontmoeting met A, en we hadden het middaguur afgesproken en na wat zoeken arriveerde ik een kwartiertje later bij haar thuis. Ze woont in het frans talig België in de Ardennen, een gebied wat ik erg mooi vind en naa een geweldige wandeling langs het water de berg omhoog geklauterd te hebben en in de volle regen terug liepen mooie gesprekken gehad samen en dat vorderde bij haar thuis in wat lekkere kaas en wijn. En alweer veel gezelligheid met gesprekken die genoeg vragen onbeantwoord laten maar waar we zelf vaak mee bezig zijn. Maar wanneer het dan toch zo gezellig is en we een tweede fles openmaken word het ook snel laat. En zo, zoals zo vaak bij mij kan gebeuren is het middernacht en lijkt het me een goed idee toch maar naar huis te gaan 🙂 na een uur gereden te hebben moe thuis aangekomen meteen in bed gevallen.

Na dat heerlijk slapen wakker geworden en gedacht hebbende laat ik maar weer eens Netflix aanmelden en de hele dag niks gedaan. Weer niks doen en de hele dag in bed films en series gekeken. En begonnen met de film battle (dansfilm) daarna Below her mouth…

we gaan ergens naar toe…

En hierna bijna alle twee de seizoenen bekeken van You me her. En wat was dat een heerlijk lachwekkende en ideevolle serie die ik tot net na een heb bekeken en in slaap ben gedonderd van weer niks doen.

maar vandaag werd ik wakker met een paar doelen. De eerste was de afspraak om elf uur met mijn psychologe. Na een best wel goed gesprek over wat er de laatste maand is gebeurd tevreden afgesloten. Hierna was de planning om dus naar Assen te gaan daar in het noorden van Nederland voor die tweede Referal letter voor mijn operatie.  Dus na wat onhandigheden in de afspraak een goed gesprek gehad en een mooi papiertje gekregen voor de goedkeuring van mijn operatie. Dus zo ben ik dus beland daar in Assen in het café waar ik nu zit. En hier ga ik ook afsluiten met een gevoel van klaar te zijn met alle papieren en voldoeningen om te regelen voor mijn operatie en hoef ik ze alleen nog maar op te sturen. Voldaan zit ik hier na dit lange stuk belevingen. Ik voel me moe en ga dus zo weer terugrijden naar huis, maar ik maak nog even een stop bij mijn nichtje en bekijk of ik dan blijf slapen of door rij naar het zuiden.

De dagen die ik nu vrij heb van het werk doen goed en omdat ik het zo druk heb met mijzelf en meemaken met dit alles en de afspraken die de rest van de week nog opstaan. Is de rust die ik mezelf nu geef enorm goed, want er gebeurd gewoon veel in mijn hoofd. Zo is de elfde die het vandaag is een grote dag die de toekomst best een grote wending kunnen geven. Iets wat ik morgen pas zeker zal weten is na mijn wetende goed en ik kijk uit naar de dagen die voor me liggen. Zondag gaat spannend worden en hoop ik dat ik financieel ook alles kan voldoen voor mijn operatie. Maar dat kan ik nu nog met zekerheid niet zeggen. Maar met alles wat er gebeurd merk ik ook dat er veel emotie los komt. Mooie en moeilijke emoties door elkaar en niet altijd makkelijk. Op weg naar dit alles 🙂

Nou daar zit ik dan even verdwaald op een maandag avond in The Commons in Maastricht, zo vaak als ik al langs ben gelopen en nooit een keertje gedacht ik ga er wat drinken. Maar nu op die verdwaalde avond met een uur in de spits rondom Maastricht vastgezeten te hebben, zit ik dan eindelijk ergens om wat te typen. En dan is het een maandag die normaalgesproken niet de avond is die ik vrij heb en dat ik tijd kan nemen om relax te gaan zitten. Maar vandaag is anders en zo zal het de komende dagen even verdergaan. Vrij hebben van werk maar dan anders dan anders.

Mijn afgelopen maanden gingen als een sneltrein voorbij en daarbij heb ik me best wel veel gedaan en bereikt. Maar zoals de drukte om mij heen mij genoeg momenten moe maakte, zo merk ik dat ik de laatste weken steeds meer bezig ging houden met alles wat er gaat gebeuren met mij. En zo merkt ik ook dat ik me steeds vrijer ging bewegen in mijn vrije tijd, en dat de bezigheden me steeds meer bij mijn echte ik brachten.

Maar op het werk merkte ik dat er steeds een groter contrast was tussen mij op het werk en in mijn eigen vrije tijd. En dit hielp niet mee op de manier ik me opstelde. En dan loop je toch ook een beetje tegen wat punten op in mijn transitie, en zo merkte ik dat er een paar collega’s waren die dat niet altijd fijn vonden de manier en openheid ik kon praten over mijn gebeurtenissen rondom mijn vrouw zijn. En hierin kan ik het goed begrijpen dat het soms ook voor mij teveel kon worden op het werk. Ook al merk ik dat vrijdag niet mijn dag was en dat zette zich door tot de zaterdag. Ik was even op van al dat commentaar dat ik altijd maar over mij heen kreeg alsof ik alles fout deed en hoeveel ik merkte dat ik ook aan een max zat van het accepteren van andere collega’s om mij heen. Dus zaterdag knapte ik van de stomme commentaren alsof ik niet goed genoeg ben en dus dat andere mensen het beter weten. En dat was het waarbij ik dacht dan doe het maar lekker zelf. Mij lukt het niet meer om hier nu voor mij te kunnen werken. Dus na een gesprek in de auto met mijn baas en bazin over de moeilijkheid, en de gebeurtenissen die allemaal op me af kwamen en waar ik ook merkte dat ik tegen mijn max was aangelopen. Een max wat ik niet altijd eerlijk vind op de manier hoe een collega er mee omgaat en de rest me weer steunt 🙂 verschil zul je altijd hebben en zo zit ik de komende weken lekker thuis en heb ik rust voor mijzelf en alles wat eraan gaat komen.

En zo kijk ik vooruit op morgen, want morgen gaat er weer een stap gemaakt worden voor mijn operatie in januari. Zo krijg ik mijn eerste prik voor het inenten en afname van mijn bloed voor wat waardes die van belang zijn voor de operatie en controle waar ik sta met mijn lichaam. Daaropvolgend een röntgenfoto van mijn borstkast en dan op weg naar een uitje met nieuwe mensen in ’s-Hertogenbosch. Ben benieuwd naar nieuwe contacten die ik alleen via een forum ken, en waar we ons nu samen met een zestal mensen zullen ontmoeten. En dan zoals ik het weer druk genoeg heb gepland ga ik slapen bij M in Utrecht en dan de volgende dag een middagje stad pakken, en die stad dat staat nog open maar ik denk dat het Deventer zal worden. En ga ik de avond afsluiten in Amsterdam met mijn twee jongste nichtjes 🙂 en of ik dan daarna meteen naar huis ga of nog wat ga rondhangen staat nog open. Maar eigenlijk is de planning weer vol en dan pak ik nog wel even dat middagje rust, maar als ik donderdag weer thuis zal zijn dan blijf ik lekker plakken op de bank. Of plak ik er nog een wandeling aan vast. Of ik doe weer iets wat niet handig is, of op de planning staat.

Maar dat ga ik wel zien, nu zit ik dus in The Common in Maastricht naast een glaasje Kombucha, en een spinaziesoep dit verhaal te typen. En heb ik dadelijk nog Yoga, even weer tot mezelf komen en rust hebben. Want de yoga die ik sinds juni volg doet meer erg goed met de staat van lichaam en geest en helpt me erg goed bij het in controle houden van mijn eigen ik. En dan ben ik benieuwd naar de dag van morgen 🙂 en natuurlijk de komende weken die mijn spanning toch wel redelijk zullen raken, op weg naar de dag dat ik samen met mijn broer op het vliegtuig zal stappen naar iets onbeschrijfelijks. Maar eigenlijk merk ik dat ondanks dat er dingen gebeuren die niet gepland stonden dat ik wel heel erg goed in mijn vel zit en op de manier ik leef. En hoe ik dingen meemaak. En dan vind ik het heerlijk om te winkelen en naar leuke winterjurkjes te kijken, en aan te doen. En dan zitten de brede gespierde schouders zeker in de weg maar dat is een proces wat ik hoop dat de komende jaren zal plaatsvinden. Want ik leef heerlijk maar soms wou ik gewoon dat sommige mannelijke dingen die kunnen verdwijnen ook gaan verdwijnen. En een daarvan zijn mijn spieren. En zelf schrok ik van de laatste body index dat ik meer spieren had dan voordat ik met hormonen begon. Weer boven de 60kg aan spieren waar ik soms wel eens droom dat ik er maar 40kg had. En dit is misschien ook niet de bedoeling maar op een of ander manier merk ik het bij veel dingen zoals het passen van de jurkjes dat die hoeveelheid spieren daar niet horen te zijn. Zo ben ik nieuwsgierig wat de tijd in Thailand met mijn gewicht en spieren gaan doen en hoe goed ik kan revalideren van mijn operatie. Ik kijk er heel erg veel naar uit, maar ik merk dat het niet de mood waar ik in zit zal doen veranderen naar nog een vrouwelijker gevoel.

Het zal gewoon makkelijker worden om zelf niet geconfronteerd te worden met Vic en dat ik mijn nieuwe geslachtdeel ook kan gaan voelen zoals ik altijd al merkte dat dit natuurlijk zou moeten zijn. Gewoon voelen en ontdekken in wat het betekend voor mijn hersenen in het doen en laten van mijn lichaam. Wel zo fijn, dit gevoel dat ik weet dat Vic weg zal zijn en dat er iets zit wat er eigenlijk al vanaf mijn geboorte daar zou moeten zijn. <3

Vrijheid hebben, vrijheid voelen. Een groot woord waar niet iedereen van kan mee plukken. Maar vrijheid dat ik diep in mij voel komt naar boven, gevoel hebben in de manier zoals jij kan leven. Vrijheid in jezelf zien te vinden dat je bestaat, en iets wat je iedereen zou willen meegeven.

Nu ben ik weer eens zoals zo vaak voorkomt naar de film geweest in het filmtheater van Maastricht genaamd de Lumiere. En blijkbaar is het moeilijk voor mij om de laatste weken van de wijntjes en bier af te blijven. En zit dus nu aan een rode wijn terwijl ik weer wat ga typen en denk over mijn twee dagen die een stuk rustiger zijn verlopen dan de week hiervoor. Daardoor valt het mijzelf op dat ik makkelijker in mij n vel zit en de persoon in wie ik ben. Onwaarschijnlijk merk ik dat ik de laatste tijd genoeg gedronken heb dat het voor me opvalt hoe snel ik een glaasje erbij pak. Nu viel het deze week nog wel mee en heb ik het de afgelopen dagen bij twee glaasjes wijn gehouden en maandag niks. Maar toch valt het me op dat het me snel gebeurd dat ik dus een drankje pak met wat alcohol erin. En ook denk ik dat het komt omdat ik bijna altijd wel tussen de mensen ben en gemakkelijk een gesprek vorm met mensen om mij heen. Of dat zo fijn is weet ik niet maar echte scheve blikken krijg ik er niet door. Al met al zit ik dus weer hier in de Lumiere en heb ik weer een fijne film bekeken. Ook al vind ik de film die ik gisteren gezien heb eentje om op te noemen, (Mary Chelley) was de film waar ik genoten van heb. Elementen en het verhaal hebben ervoor gezorgd dat ik soms lekker weg kon zakken in de stoel en genoten heb van wat ik gezien heb. Luisteren naar verhalen die het soms zo soepel maken alles te kunnen benoemen met wat je kunt meemaken. Heerlijk hoe jezelf zo diep in een moment en flow kunt komen.

En ook al zit ik hier bij de lumiere, ik merk dat ik weer heerlijk kan terug komen in de flow wat ik had tijdens het dansen, dansen waar ik me toch wel erg fijn in voel om mee te maken en tussen de dames te staan waar ik er een van ben. Momenten die ik teveel had weg gedrongen in mezelf en die dus steeds meer naar voren komen waar ik dus ook echt van kan genieten. En juist dit zijn de momenten dat ik het heerlijk vind om mijn eigen vrijheid te kunnen hebben zoals ik ben en kan leven. Wat een leven om zo vooruit te kunnen denken van mogelijkheden die jijzelf kunt tegenkomen, en waar jij de kans hebt om ze aan te grijpen om er van te kunnen genieten. Creativiteit om er voor te zorgen dat het om jou heen niet te saai word 🙂

En zo merk je dat er veel verhalen naar voren komen zoals wij ze meemaken, en daarbij zijn de zwaarste en moeilijkste gebeurtenissen de moeite waard om ze ook te benoemen en op te schrijven.  En zo merk ik dat ik ook steeds meer het gevoel te hebben dat al het schrijven wat ik hier nu doe mezelf verder brengt in het leven waar ik nu sta. Ik merk dat het schrijven van de woorden die in mijn hoofd naar voren komen ik ze ook fijner kan neerzetten in tekst, en dus in een verhaal kan gebruiken en gewoon uit je hoofd even doordraven met die woorden. Verdwalen in de tekst die zo naar voren komen hoe je je voelt en dat je je daar fijn bij voelt ze op te schrijven. En dan merk ik iets wat me op een of andere manier niet lukte vroeger en dan is het dus het opschrijven van mijn gedachtes die altijd al naar voren kwamen en dwaalden, ze dwaalden rond in een vraag opgeschreven te worden om rust en eenheid te vinden in het stukje papier wat daar ligt. En zo kijk ik ook naar het leven dat ik nu leef, het komt naar voren zoals het komt en ik kan het plaatsen. Plaatsen zoals ik ben en zoals het goed voelt dat het kan en mag. En eigenlijk mag er veel meer maar we houden ons eraan niet teveel op te vallen dat we anders zijn, maar net dat anders zijn heeft net de waarde in wie jij bent. Doe zoals jij denkt dat goed voor je is zonder andere te schaden. Leven vanuit je gevoel is iets wat bij mij nu naar voren komt en wat ik in mijzelf voel dat ik er ben zoals ik ben 🙂

Liefde zit in iedereen maar het is de openheid die het teweegbrengt.

Wakker worden in mijn eigen huis, en ontwaken na een diepe slaap. Ik heb heerlijk geslapen en gedroomd, gedroomd over de dingen van vroeger. Verwerkingsdromen van het verleden, diepe momenten die loskomen in mijn slaap. Maar niet alleen dit, de laatste dagen droomde ik ook over mogelijkheden om mee te maken. Vrije dromen die nog voor mij zweven, opzoek naar een plekje. Of dat een plekje in de realiteit gaat worden is niet altijd te zeggen en zeker niet in de tijd waar we nu zitten. Maar ik ben alweer verder aan het dromen naar iets wat gaat gebeuren en ook weer niet teveel. Zo langzamerhand komen de dagen in de buurt dat ik voor een maand Nederland gedag zeg om voor mijn lichaam anders terug te komen en dan te bedenken wat dat voor mij zal betekenen. Een beetje onrustig ben ik wel, maar dat komt niet alleen door deze reis maar ook door de manier waarop ik nu kan leven en wat het voor mij doet om puur te zijn voor mijzelf.

Maar ik ben vandaag thuis wakker geworden, en zit nu na wat bezigheden in het huis boven in mijn kamertje met een kopje koffie en een stukje marsepein uit te rusten. Uit te rusten van werkdagen die ik onrustig heb meegemaakt door gedachtes die door mijn hoofd speelden en een onrustigheid in mijn lichaam. Maar wel met een heel fijn gevoel van binnen dat ik meemaak er te zijn en daar van geniet. De dagen die ik doorbracht op het werk zijn ook overnachtingen geworden, meestal omdat ik toch iets gedronken had maar ook omdat ik eigenlijk niet naar huis wou rijden. Me moeilijk voelen en fijn tegelijkertijd en dan denk ik weer aan alles wat er gebeurd en wat er dadelijk onder mijn neus gaat gebeuren. Ik dwaal en word gek van een droom wat werkelijkheid word en waar ik volop mee bezig ben er in te leven en mee te maken. Ik wil me niet terugtrekken en voor te berieden ik wil leven. Leven op de manier dat het vrij voelt jezelf te zijn. Wat een woorden en levensmomenten die gewoon voorbij komen vliegen en waar ik dus aan mee doe om mee te kunnen vliegen in een heerlijkheid van flow dat zo gebeurd zoals het kan en mag 🙂

Nou dat was effe een snel stukje tekst wat ik er in een keer uitflapte en waar ik nu even weer rustig probeer te schrijven en niet door wil draven in mijn gedachtes. Het gaat ook allemaal wel snel, zo snel had ik het van tevoren niet verwacht. Maar ja daar sta ik nu niet meer, ik sta hier in het NU en het gebeurd zo zoals ik ooit gedroomd had dat het zou kunnen zijn. En dan praat ik over een eerlijkheid naar jezelf in je eigen lichaam en geest.

Maar ik merk dat ik eigenlijk rust moet pakken en meer niks moet doen want ik ben iedere dag wel in de weer met doen, en met afspraken maken. Dus vandaag moet ik me eraan houden niet eerder dan vijf uur uit huis te gaan om te gaan dansen. Gewoon thuis blijven en rust nemen over mijzelf en tot besef te komen welke onwijs gave momenten ik de afgelopen weken wel niet heb meegemaakt, en hoe deze film nog wel even zal doorgaan. En soms doe ik teveel mijn best om afleiding te zoeken, gewoon merken hoe fijn het is te leven 🙂

Afleiding in rust, rust wat voor je neus en nu voor de mijne tevoorschijn komt, waar ik nu zit en wat ik zie hier door het raam. Op de twee bomen voor mijn huis zie ik nog bruine blaadjes en de bomen verder van mijn huis is het allemaal weg. Ik zie door de takken heen een gebouw op tweehonderd meter afstand opdoemen waar ik net over heen kan kijken en zie daar verder mist. In het donker zie ik daar de lampjes van de snelweg wat vijf kilometer verderop ligt. Maar er is ook nog dat flatgebouw wat in Januari gesloopt gaat worden en wat nog iets meer uitzicht zal gaan geven. Nu blokkeert het een gedeelte, een klein beetje nog maar. De kaarsjes die ik net heb aangestoken en het kamertje waar ik nu zit geven warmte, terwijl het huis verder niet verwarmt word zit ik hier heerlijk. Klein en met wat uitzicht. Ik luister wat muziek vanuit een Play list in Spotify en geniet van nieuwe teksten die ik nooit eerder hoorde en besef wat heerlijk ik hier zit. Toch wel heel rustig en makkelijk voor mijzelf. Het kopje thee wat op een kaarsje verwarmd staat drinkt lekker en zo af en toe tijdens het schrijven van dit stukje kijk ik weer even verder in mezelf en zie hoeveel ik gegroeid ben in mezelf te zijn en wat ik allemaal doe om me daar ook zo fijn in te voelen. Luisteren naar je lichaam en je gevoelens. Ook al wil ik soms teveel genieten en te weinig rust nemen voor mezelf. Rust geven aan mijn lichaam en geest is goed maar zoals ik nu merk hoe ik kan leven is het alsof ik die achttienjarige ben die aan het ontdekken is in wie ik ben en daarbij genoeg energie denkt te hebben.

Met alles wat er te gebeuren staat ga ik proberen me rustig te houden en rust te pakken. Ook al weet ik wat er komende weken nog gaat gebeuren kijk ik uit naar volgende week waar ik dinsdag ochtend begin met mijn bloedtesten en röntgenfoto voor de reis naar Thailand en kijk ik met smacht uit naar de uitslagen en belevingen wat er gaan gebeuren op het einde van de dag, weer volgepland van negen uur in de ochtend tot middernacht en dan zal de woensdag ergens in Utrecht beginnen en via Deventer eindigen in Amsterdam met een nachtelijk ritje terug naar huis in het zuiden. Dus ook alweer vol geboekt met afspraken en gebeurtenissen die staan te gebeuren. Zo wil ik graag meer omgaan met mensen die ik nog niet ken en graag beter wil leren kennen. En zo kijk ik uit naar afspraken die nog staan te gebeuren voor de dag dat ik vertrek. En dan zal December een drukte van jewelste worden met veel gebeurtenissen die door zullen gaan en die veel mogelijkheden gaan bieden. Een waanzin met wat er gebeurd en hoe goed ga ik er mee om. Ik merk dat ik er van geniet, en dat vind ik fijn 🙂 heerlijk.

En zo merk dat mijn leven in de afgelopen twee jaar een puurheid heeft gekregen waarin ik aan het leven ben zoals ik ben. En dat had ik nooit kunnen vorspellen dat dat zo snel is kunnen gaan. Deze voorspelling had ik twee jaar niet kunnen voorstellen, en dan merk ik die puurheid van binnenuit naar boven komen met het idee dat er nog iets gaat gebeuren wat alleen ik mee zal maken en wat van buiten niemand zal merken, hoe ik er mee om zal gaan vertel ik over een half jaar of misschien wat eerder. Maar met dit alles geniet ik, gewoon genieten 🙂

We geven elkaar een knuffel en kus en zeggen elkaar gedag, effe later valt de voordeur dicht en merk ik dat weer alleen ben. Alleen liggend in mijn bed om tien uur in de ochtend, ik val weer in slaap. Na wat slaap en draaien ontwaak ik een beetje zo rond de klok van een in de middag. Ik pak me trui en terwijl ik deze aan doe loop ik naar de badkamer en kijk ik nog even naar buiten en denk na over het moment wat ik nu ga doen. Ik loop naar beneden en terwijl ik de trap afloop zie ik de modder op de trede liggen en de wintersportkleding op de grond. In de woonkamer aankomend zie ik lege glazen een lege fles wijn en een heerlijke halve gevulde fles whisky (nikka from te barrel voor de nieuwsgierige) een kaasplank wat half opgegeten is en nog wat spruitjes. Waar deze combinatie vandaan komt is omdat we vooraf wat mosselen hebben gegeten en deze dus overgebleven ergens op de tafel liggen. Ik ga zitten en pak een stuk brood en wat kaas. Er staat nog een glaasje wat overgebleven is en ook dat smaakt erg goed op deze mooie woensdag middag.

Het was een heerlijke avond die voor mij al erg vroeg begonnen was in Maastricht. Ik had voor de middag een afspraak opstaan die even van locatie wisselde doordat op de ene locatie teveel lawaai aanwezig was. Maar eenmaal op de klok van twee gearriveerd kon ik plaatsnemen voor de microfoon en stoel die klaarstond voor mij. We gaan vandaag weer mijn belevenis opnemen voor een documentaire die twee mensen van mij willen maken. En omdat de eerste keer goed was verlopen zit ik hier nu weer, maar nu om alles goed op te kunnen nemen. Ik zit en zie twee mannen voor me en een groot raam waar ik veel zie van de omgeving. Ze hebben een lijst met vragen en ze willen proberen of ik zoals de eerste keer weer open vertel in de beleving waar ik me in bevind. De tijd vliegt en ik vertel veel. Ik heb er een goed gevoel over en merk dat ik lekker in mijn vel zit en geniet, genieten van een verhaal wat ik al vaker verteld heb maar nu het idee en gevoel er bij te hebben dat ik het duidelijker kan uitleggen hoe ik me voel en hoe ik dit meemaak. Zo net voor de klok vijf uur slaat zit het erop en heb ik dik drie uur verteld en vroeg ik tegen ze nou hoe gaat het met jullie, ik heb jullie nog niet veel horen zeggen. Hahaha ja dat klopt, zullen we een drankje gaan doen dan vertellen jullie eens iets. En zeven minuten later zitten wij met drie personen in een restaurant/café ergens in de wijk waar we waren. En bestellen we een heerlijk onbekend biertje van het vat, iets wat ik niet meer kan herinneren omdat de naam niet te onthouden was. Maar het doet er niet toe, ze smaken heerlijk en ik bedenk me net terwijl ik begin met drinken ik nog niks gegeten heb, en dat het laatste wat ik dronk de twee bieren waren op het werk de avond ervoor. En de koffie bij de twee heren. Maar ik merk dat het goed gaat en dat het gezellig is met een goed gesprek. Ook wel over mij maar ook over openheid van leven en wat er gaat gebeuren in de documentaire. Na het tweede biertje gaat R weg en blijf ik over met E en bestellen we nog een biertje en gaat het gesprek met ons tweeën verder. Ik mis door alle gezelligheid de dansles en merk dat na het vierde biertje dat het tijd word om te gaan. Want ik heb om acht uur een iemand voor me aan het huis staan waar ik mee heb afgesproken. We gaan mosselen eten met friet en spruitjes. Maar het is zeven uur en ik ben in Maastricht, ik zeg E goede dag en ga effe snel nog alles halen om dan om acht uur thuis te kunnen zijn. Exact om acht ben ik thuis en leg en gooi alles op zijn plek en dan gaat de bel.

Ik merkte dat ik door alle alcohol en snelheid ik een beetje onrustig ben geworden en dat het maar goed is dat we maar snel wat gaan eten en even rustig gaan zitten. De mosselen smaken erg goed en de avond begint gezellig en we hebben leuke gesprekken. Ikzelf heb mijn rust weer kunnen vinden en geniet van alle gesprekken en gekke vragen. Binnen in mij merk ik dat ik geniet en doordat ik weer rustig ben ook merk dat ik het kan uitstralen dat ik geniet. En zo komt opeens de vraag of ik zin heb in een sigaret, met de vraag van mij maar waar 🙂 onder de trap? Of op de grond in de keuken komt als grap naar boven. Een grap is het voor ons twee wel want had laatst een sms gestuurd dat een leuke locatie altijd meer beleving geeft. Dus in mijn gekke hoofd haal ik de skikleding uit de kast en dikke sokken met wandelschoenen. En even later zitten wij samen buiten in de hangmat een sigaret te roken met een whisky erbij. Liggend kijken omhoog met z’n tweetjes te genieten van geen elke ster omdat het bewolkt is, maar aan het genieten van het gesprek wat we hebben. En het moment dat we hier samen zijn bevalt erg goed, zo buiten liggend in een hangmat op een bewolkte nacht in November.

Tja wat ga ik dan nog vertellen wat daarna allemaal is gebeurd. Het moment dat ik dit al vertel doet me goed en ik heb deze avond veel gelachen en geglimlacht.

Het moment dat wij weer naar binnenkwamen na best lang schommelde in de hangmat gelegen te hebben. Was een zoette verwelkoming van de warme geur die binnen hing van de kaarsen en sfeer en dat bracht ons bij het maken van een toetje. Warme chocolade saus op het vuur en vanille ijs erbij. Maar die chocolade saus, die saus bracht mij op een andere gedachte en om het dan over het ijs te gooien… Zo over mijn borsten leek mij een veel leuker idee. En toen ik dat vroeg was de blik die ik terug kreeg mooi, heel erg mooi.

Of het dan nu gebeurd is laat ik in het midden en hoe het ijs smaakte ook. De rest van de avond kan ik jullie nu niet meer vertellen zo hier op mijn blog maar de manier zoals dingen verlopen vind ik heerlijk. En dat brengt me tot een einde van dit zoette verhaal.

Een zoet verhaal wat ik vaker wil schrijven, over de manieren hoe ik de huidige momenten meemaak zijn puur en eerlijk voor mijzelf. Ik merk dat ik mijn lichaam steeds verder toelaat er te zijn, en zo merk ik hoe fijn mijn geest dat vind dat ik een puurheid meemaak zoals ik het nooit eerder voelde. Het voelt zo vrij, vrij voor mijzelf er te zijn in de vorm die ik ben met lichaam en geest. Vrijheid dat ik leef is heerlijk.

En dan is het vrijdag, vandaag begin ik pas om zeven uur vanavond met werken. En ben nog aan het genieten van een lekker drankje… eigenlijk weet ik het nog niet wat maar ik ga zo dadelijk aan Maarten vragen wat ik moet gaan drinken en dat het niet zoet moet zijn. Hij zal het bepalen.

Maar dat is zo, nu kijk ik even terug naar mijn afgelopen dagen en hoe de dinsdag en woensdag mij overspoelde aan emoties en ervaringen die ik nooit eerder zo open heb meegemaakt. En dat deed me heel erg goed, zo goed dat ik mooier naar mijzelf kijk waar ik sta en wat er nu al allemaal kan. En dus komt Maarten ook weer naar voren. Sorry dat ik je hier op mijn blog zo openlijk gebruik maar ik vind je leuk zoals je werkt en doet daar op het werk. En hierdoor wil ik je beter leren kennen want ik denk wel eens aan je. En dan ben ik vandaag wel weer erg blij dat je je nummer hebt gegeven en ben ik benieuwd waar je op zal reageren.

Maar ondanks dat je vandaag weer voor me neus staat voel ik me een stuk rustiger dan vorige week en zeker ten opzichte van woensdag. Ok al was je die dag niet aan het werken ik zat toch even daar. Maar ik dwaal af teveel naar jou, op naar wat er toch nog wel gaande kan zijn zo met alles. Alles is veel en onmogelijk maar ik voel me erg vrij en merk dat ik door de gebeurtenis uiteindelijk beter naar mezelf kijk. Mezelf leuk vinden in de manier zoals ikzelf ben. En dat merkte ik dat andere mannen mij ook leuk vinden. En dat was nogal een moeilijke stap dat ik niet verwacht had dat ik nu al kon bedenken dat mannen me nu al leuk kunnen vinden. En dan?

Dan slaat me hart op hol en nog veel meer…

Pff en dan gebeurt er dit voor mijn neus waar ik weer van geniet haha. Ik lach. En ik heb het dus net aan Maarten gevraagd wat ik moet drinken, en daar ga ik nu even geduldig op wachten…

Ik ben benieuwd. 

Hij vraagt warm of koud.  

En ik zit voor de eerste keer hier helemaal voor in Van Wijck dus ik zie niet wat er bij de bar gebeurd. Lekkere plek btw, heerlijk om te typen en naar buiten te kijken 🙂

In afwachting op…

Staat hier nu voor mij…

Een Latte machiato op Haver basis.

Hmmm iets wat ik wel eens vaker bestel en waar ikzelf tussen twijfelde te bestellen of dat glaasje rode wijn.

Maar nu hou ik echt even op…. Over Maarten dan.

Dus mijn gevoel ging afgelopen week dus lekker tekeer en merk dat ik zoveel verder ben dan dat ik ooit verwacht zou hebben voordat ik begonnen was met deze reis. Een reis wat mijn lichaam en geest zoveel bij elkaar bracht dat ik veel meer het echte gevoel te hebben dat ik leef en het echt mee kan maken zoals ik het fijn vind. Gewon daar zijn en dat het mag. Voor mij en mijn omgeving waar ik in sta. Puur jezelf zijn, en niet denken of iets mannelijk of vrouwelijk is voor de maatschappij. Maar doen met wat jij van binnen voelt. En zo voelde het ook dinsdag nacht daar in het venster met de voeten in de dakgoot. Vrij voelen en weten dat het mag, en een beetje stout en stom zijn hoort daar bij. Gewoon doen. Niet levensbedreigend maar mooi. Puur van binnen dit meemaken en voelen zoals je het nooit voelde van tevoren. En dus merk ik dat ik weer heel veel aan het Puberen ben en voornamelijk met mijn lichaam. Mijn lichaam vertoont heerlijke gevoelens en nieuwe gevoelens die ik nooit eerder zo beleefde. En dat voel ik diep van binnen en ik voel me geweldig maar merk dat het gewoon niet makkelijk is met wat ik soms zie in de spiegel en wat er met me gebeurd. Kijk ik nou zo echt naar mijn lichaam, mijn gezicht, mijn stem. Of kan ik dat uitschakelen en leven zonder mijn lichaam er bij te betrekken. En dan sta ik weer te kijken naar dat alles wat er dan weer gaat gebeuren zo binnen de twee maanden.  

Wat staat er dan toch allemaal te wachten als het zo ver is, en wat speelt er dan door mijn hoofd. Ik hoop dat ik nog meer rust kan vinden in mijn lichaam, en dat de tijd die ergens in april zal zijn zal mij een wereld laten zien die zo nieuw is dat ik er niet kan vertellen hier op mijn blog. Nu nog niet in ieder geval.

Dan sluit ik maar af waar im mee begonnen ben. Met Maarten die me net een heerlijke rode wijn wou serveren, maar helaas op was. Dus ik geniet hier van mijn laatste woorden die ik type van een Rose wijn. En van een heerlijk gevoel wat daarbij hoort.

Dankje Maarten 🙂

Mijn lichaam maakt gekke en grote sprongen. Zoals ik vanmiddag geschreven had gaat het in mijn lichaam alle kanten op en merk ik dat ik steeds meer en meer opzoek ben naar nieuwe contacten en belevingen. De hormonen in mijn lichaam voelen geweldig en doen gekke dingen met me die ik nooit eerder zo beleefde. En zo merk ik dat ik het gevoel heb verliefd te zijn, maar dan naar de mogelijkheden die in de toekomst liggen. Ik maak de laatste tijd veel intieme momenten mee met andere mensen en merk dat ik echt in me dat ik dat heel erg fijn vind. Soms wel een beetje te fijn en dan merk ik dat ik aan het dromen ben. Gewoon overdag verdwaald raken in de mogelijkheden die kunnen gebeuren. Zo ben ik steeds meer bezig hoe alles op me afkomt en hoe ik merk dat ik een geweldige geest heb die steeds meer het lichaam verder toelaat in een totaal te zijn dat het kan en mag. Geen beperkingen meer gewoon je laten gaan. En zo merk ik dat ik steeds meer lichamelijk contact wil. Iets wat soms erg moeilijk is in mijn situatie en als het er dan is vind ik het geweldig. Maar eigenlijk wil ik deze intimiteit beleven met een man. En dan kan ik nog zo leuk zijn, deze situaties moeten gewoon gebeuren. Gewoon voor je neus tevoorschijn komen en ze aangrijpen dat het kan.

Pff ik voel me geweldig en zo moeilijk. Ik ben zo verdwaald in gedachtes dat ik het moeilijk vind dingen te schrijven. En dan is het leuk als ik weer dit stukje schrijf in de Lumiere, en dat ik geweldig gedanst heb op Kumulus. Me fijn voelen zo, gewoon daar zijn in je eigen ik. Heerlijk.

Maar ik ben benieuwd hoe ik mijn nacht ga beleven. Want ik ben erg veel bezig met de operatie die echt aanwezig is in mijn hoofd. Het speelt enorm, dat alles wat er gaat gebeuren komt eraan.

En eigenlijk kom ik geen woord vooruit met dit stukje. Ik ben te dromerig en wil nog niet naar huis. Ik merk dat ik kan huilen, heel veel zelfs. Maar huilen van blijdschap en al het moois met wat er gebeurd. Er staat nog zoveel te gebeuren en ik kan gewoon niet wachten. Ik zou graag dat het nu allemaal al kon gebeuren. Al dat moois en zo intiem beleef ik dingen. Ik merk dat ik moe ben en wakker wil blijven. En zo stotter ik dit verhaaltje vol met veel warrigheid.

Al met al verdwaal ik nu met dit verhaaltje wat eigenlijk het posten niet waard is. Maar wat wel aangeeft hoe ik me een beetje voel. Ik denk veel aan Maarten, en sorry dat ik je hele naam hier gebruik maar ik denk veel aan je. En dat wil ik kenbaar maken.

Zal ik dan maar dag zeggen en kijken of het slim is gewoon naar huis te gaan. Of net niet.

Of schrijf ik nog even over het stukje lichaam wat groeit. Die twee borsten die er hangen zijn steeds meer aanwezig, een beetje gevoelig en dat merk ik, in bad de douche en eigenlijk overal wanneer ik me een beetje heen en weer beweeg. Zo…

Ik ga naar huis, mezelf welterusten wensen in een lekker bedje. Maar niet zo lekker als gisteren.

Zo diep van binnen voel je je zo vrouw en daarin ben jij zo gelukkig. En dan, dan merk je dat dit en gedachte was aan een zin dat ik gisteren schreef. Maar vandaag, vandaag is die gedachte ook aanwezig. Een gedachte hebben hoe fijn het is jezelf te zijn in alle facetten die je blij maken. Gisteren, vannacht en de ochtend waren geweldig. Gewoon zo fijn dat je niet alles kan beschrijven. Maar het moment dat ik tussen een kledingrek een superleuk paars glimmend-achtig jurkje vond, ik was op dit moment helemaal in mijn feeling good element. En dat moment is alleen maar groter geworden de avond en nacht in. Je van binnen zo fijn voelen dat je het misschien kan beschrijven zoals het verliefd zijn ook kan zijn.

Nu is het middag en ik zit bij vanwijck in Maastricht, ik heb net mijn bakje met warme havermout op en drink tijdens het schrijven mijn Doppio. En ik ga even bijkomen van mijn afgelopen achtentwintig uur 🙂 ik zit weer te genieten, en dat is heerlijk. Effe bijkomen van een gesprek wat ik vanochtend heb gehad. Via Yoga is het gekomen dat ik in de picture lag om mij te contacteren, met de vraag of ik mee wou werken aan een kleine Docu over het maken van Gender veranderingen. En hiervoor heb ik dus net het gesprek gehad, en dat was geweldig en open. Vrij in de mogelijkheden dat ik een anderhalf uur heb gesproken over mij en hoe ik mijn leven ervaar, en hoe het voor mij is me te identificeren als vrouw en hoe dat verloopt. Iets moois wat een gevoel geeft dat het voor mij goed is me open te kunnen stellen voor dit. En nu tijdens het typen dwaal ik af in gedachtes. Gedachtes die me blij, vrolijk en ergens verliefd maken.

Ik voel me zo goed met alles en uitingen, vooruitkijken met alles wat er gebeurd. Puurheid meemaken in je leven, gewoon echt kunnen voelen hoe iets is. Moeilijk, mooi, onwennig en echt weer in de momenten zitten die je dan voor het eerst beleefd. Ik voel dat ik, door deze woorden te schrijven dat mijn hart sneller klopt en dat ik de woorden niet kan vinden. Ik wil iets, iets wat ik nu nog niet vertel en waar ik een beetje geheimzinnig over zal blijven. Ook wel een beetje flauw maar dat maakt het spannend. Spannend voor mij is het zeker, wegdromen is wat ik nu wil. En dan komt het verhaal wat ik beleefd heb ook wel eens een keer weer bovendrijven, en dat ik er wel openlijk voor zal uiten. Effe kort zo en effe fijn. Gedachtes in overvloed die betoverend mooi zijn.  

Wat een momenten die er toch zoveel zijn waar ik zoveel van geniet, zo voel ik mij de laatste week heerlijk met alles wat er gebeurd. En zo voel ik me vrij en gelukkig met de manier waarop dit allemaal gebeurd. Eigenlijk wil ik gewoon een stukje schrijven over hoe goed ik mij eigenlijk voel met alles wat er gebeurd. En daarbij kom ik genoeg moeilijke en emotionele momenten tegen, dus ook vaak genoeg laat ik de tranen over me wangen lopen.

Eigenlijk gaat dit een klein stukje worden met de momenten die ik dan gewoon voel en niet zal opschrijven. Zo was vandaag weer een dag dat ik een afspraak had bij het huidcentrum in Maastricht voor het laten laseren van mijn baard. Een baard die nog steeds aanwezig is maar wanneer ik mij scheer totaal niet meer opvalt, en dat voelt goed. Gewoon een keertje niet scheren kan dus ook en dan valt het niemand op, wanneer hoef ik me niet meer te scheren en zal het gewoon weg blijven. We komen dichterbij en dat voelt goed. Zo begon de dag met een heerlijk ontwaken van mijn slaap en droom, een heerlijk warme douche volgde erna om op weg te gaan naar Yoga les. S had gevraagd of ik haar kwam ophalen omdat ze even geen auto had en reden we samen naar L voor een heerlijke yoga les. En moment tijdens yoga zorgde voor een emotionele traan, een traan wat over Vic gaat omdat er een pijnlijk moment was tijdens een oefening. Tijdens de eindsessie met wat muziek op de achtergrond kwam die pijn weer terug in een paar tranen die ik beleefde onder de deken. Moeilijk en mooi en fijn dat het zo kan. Gewoon, ook al zijn die emoties er, dat je je fijn voelt tussen de mensen die er zijn en de plek waar je bent dat het voor jou kan. Nadat ik S heb terug gebracht ben ik naar mijn lievelings café geweest. Bij Van wijck was het druk, ik liep naar binnen en was aangenaam verrast van de blik die ik zag daar achter het koffieapparaat. Maarten jeeeeej jij hier, aahhh wat een leuke jongen is het toch. Ik geniet iedere keer als hij er is en gewoon zijn openlijkheid uitstraalt naar iedereen die er is en dus ook naar mij. Gewoon een manier van zien dat hij er is geeft iedereen goede zin. Dus met een leuke glimlach heb ik een lekker hapje gegeten en genoten. Om op weg te gaan naar de laserbehandeling die gewoon weer goed verliep. Dadelijk werk maar eerst iets anders.

Nu dus, nu zit ik op een bijzonder plekje 🙂 ergens in Maastricht en net via Instagram een verzoekje gelinkt om iemand de volgende keer uit te nodigen om hier wat te gaan drinken. Of hij het ziet is afwachten en of dan de kans bestaat dat hij reageert nog meer, we gaan het meemaken. Maar het is voor mij nu de eerste keer dat ik hier zit en heb net een gerecht gegeten waar ik vaak voor val om te bestellen. Warme havermout is dat, gewoon eenvoudig maar iets wat me lekker opwarmt. Opwarmt voor een goed gevoel en belevingen en een afsluiting van dit verhaaltje. Een gevoel wat ik bij me draag met goedgevoel verhaaltje en alle emoties erbij.

Ik leef steeds meer zoals ik merk dat dingen gebeuren. Zo merk dat ik ook beter kan uitleggen wat voor mij het verschil maakt van vroeger en nu. En dat is iets wat iedere dag naar boven komt en wat ik kan uitleggen wat het is. zo het voorbeeld van een knuffel: De tijden dat ik een knuffel wou geven met een man kwam fout over omdat het blijkbaar gek was. De knuffel met een vrouw kwam gek over omdat er een gedachte achter zat waarom ik een knuffel wou. En nu, nu knuffel ik met een man en begrijpen ze dat, alsof het normaal is. En de knuffel met een vrouw is normaal omdat er niks geks meer achter zit. En voor mij, voor mij is alles hetzelfde behalve dat het nu kan en normaal is. Gewoon normaal. Iets wat zo simpel kan zijn was eerst gek en nu normaal. En voor mij nog steeds hetzelfde wat nu gewoon wel kan. En waar ik ook van geniet, gewoon een warme knuffel. Een knuffel omdat het kan en ik me er goed bij voel. 🙂

Wat een mooie week met een geweldige ervaringen, en de moeilijke mogelijkheden die ik deze week heb kunnen meemaken. Ik heb genoten van een week waarbij ik eigenlijk teveel gewerkt heb, een geweldige nacht in aken heb beleeft en een dag vertoeft heb in de sauna. En dan schrijf ik dus nu op woensdag nacht in de Lumiere hier dit stukje met alles wat bij elkaar geweldig was, ik heb werkelijk echt een goed gevoel over dit alles met wat er bij mij gebeurde.

Daar zit ik met net de film Girl voor de tweede keer gekeken te hebben, en eindelijk toch meer besef heb kunnen ophalen over deze film. De eerste keer liep ik in gevoel en emotie over een pracht van een film die me raakte. En zoals de eerste keer raakte de belevenis van Lara mij de tweede keer weer. Maar met wat meer finesse kijk ik naar een film waar ik veel ver gelijkenissen zie waar ikzelf ook een beetje in zit. En dan benadruk ik het beetje met het leeftijdsverschil. Ik zie mezelf daar staan met het gevoel dat ik niet kan wachten op hormonen en dat ik gewoon vrouw wil zijn zonder anders te zijn en dus niet geconfronteerd te worden met zoals ik altijd zeg Vic en heel toevallig zoals Victor dat ding daar beneden is voor mij is exact dat ook de speler die in Girl de hoofdrol heeft als Lara. En eigenlijk wil ik hier niet teveel op ingaan maar hoe kijken wij nu naar deze film en wat is dan waarheid. Of mogen we dat niet benoemen? wat verwachten wij van een LHBT+ film dat een verhaal vertelt van een Transgender van Male To Female (MTF) en wat gespeelt word door een Jongen. Het gaat net om dat meisje wat ooit een jongen was want als we daadwerkelijk een persoon nemen wat op haar twaalfde aan pubertijdsremmers was begonnen zagen we niet het verschil bij een vijftien/zestienjarige. Dan zien we daadwerkelijk een meisje en dan is de verwarring compleet voor de kijker. Wat zien wij dan graag? Ik vind het fijn dat de weg die Lara bewandelt zwaar is want dat is ook zo is. En jij degene die in deze situatie staat kan het weten en vertellen hoe het is om anders te zijn, en dat jij niet gewoon jongen of meisje kunt zijn. Je wilt niet dat er daadwerkelijk een verschil is. En dan zeggen ze zo makkelijk dat de operatie je niet doet veranderen in wie je bent. En dat kan wel zo zijn maar doordat jij geen operatie hebt gehad is het meteen duidelijk dat je zo anders bent en daardoor reageren mensen anders naar jou. En juist dit blijft gewoon moeilijk te verfilmen en te vertellen als je niet hetzelfde meemaakt.

Maar wie zijn wij dan, wij die geen operatie hebben gehad. En wij alles voor lief nemen omdat die operatie toch ergens zo belangrijk is voor jou eigen psyché. Iets wat bij mij gaat gebeuren en voor me licht dat het werkelijkheid word. En daar ben ik met smacht op aan het wachten. En dan duurt het voor mij nog maar die paar maanden, maar voor iemand die vijftien is en al sinds haar tiende als meisje leeft iedere keer word geconfronteerd met dat ding wat er niet hoort. En dan moet je nog drie jaar wachten. Net dat maakt je zo vermoeiend dat het zo moeilijk is dat alleen de persoon die het meemaakt ook echt weet hoe het is. En dat is net het gene wat ik terug zie in de film en wat me zo raakt. Diezelfde situatie en wetende dat je terug moet houden omdat het nu nog niet kan. En zo als ik zelf dus ook merk hoe je geconfronteerd kunt worden met mijn Vic, zo merkte hoeveel er bij mij gebeurde voordat ik naar de film ging. Dus wat beleefde ik vandaag?

Ik ben vandaag in de avond wezen dansen bij Kumulus, en ik vond het geweldig. Ik heb me werkelijk genoten van een vrijheid wat ik al twintigjaar bij me hield om eindelijk weer te kunnen uiten en meemaken hoe het is om bezig te zijn met dans. Lichaam, muziek, beweging, plié, wat een heerlijkheid om samen te zijn onder de dames en samen te dansen. En eric als enige jongen is daar geweldig tussen 🙂 gelukkig heb ik dan een wijdere broek aan want met al deze bewegingen en rollen over de grond blijft Vic zonder tape niet op zijn plaats. Iets wat gebeurd en wat me niet in een directe manier belemmerde om naar de wc te gaan om het allemaal goed te leggen. En ik benadruk nu net ditgene wat door sport en uitingen net het probleem zijn die er voor zorgen om te zegen eerst de operatie en dan pas kan ik gaan dansen, en me openbaar vertonen dat ik niet anders ben dan de andere meiden. En dat openbaar is iets wat ook deze week gebeurde.

Ja ik ben Dinsdag naar de Sauna gegaan in de Veluwse bron. En wat een dag, een heerlijke dag waar ik van genoten heb. Maar waar ik ook zeker werd geconfronteerd met Vic. Maar gelukkig deed dat het plezier en rust in mij niet drukken. Ik heb daadwerkelijk een heerlijke dag gehad samen met M. Het was niet de eerste keer dat M en ik elkaar naakt hebben gezien dus onder ons vond ik het zelfs fijn om mijn lichaam te vertonen, en kon ik ook mijn borstjes tonen hoe mooi ze zijn gegroeid in het jaartje dat ik aan de hormonen zit. En dat het me ook goed lukte mezelf te zijn tijdens de zwemsessies die plaatsvonden. En om eerlijk te zijn, we zijn in een sauna, en daar kijken we niet meteen op als een lichaam anders is en zo merkte ook ik dat iedereen gewoon je accepteert zoals je lichaam er uit ziet. En dat is fijn en vrij, en de enige die wat merkt is jezelf. En het vertrouwen dat je uitstraalt om je je op je gemak te kunnen voelen en je daar in te kunnen uiten. Zo merk ik dat ik me ook wel goed voelde in het geheel, maar niet altijd. Zo is het moment naar voren gekomen dat ik me niet en totaal niet vrouwelijk voelde ook al heb ik borsten en me comfortabel genoeg voelde. Het was het moment dat we naakt zaten. We zaten bij het voetbad en er waren nog twee dames die naast ons zaten. En het moment dat we zo daar zaten voelde ik mijzelf heel duidelijk anders. Ik voelde me totaal niet vrouwelijk naast de drie dames die er zaten. En het enige wat confronteerde was Vic. Vic was daar en dat was niet leuk, tot vervelens toe merkte ik dat ik er niet bij hoorde ook al voelde ik me nog zo vrouwelijk had ik even grote borsten als zij en was mijn lichaam op dat ene ding na hetzelfde. Het stoorde en dat deed toch wel pijn. En vond ikzelf het minst fijne moment van de dag. Het confronteerde me net daar op dat wat ik niet heb. En dus zie ik de operatie met smacht tegemoet. Die dagen tel ik ondertussen af en dat merk ik 🙂

Ik stop even en drink de Rode wijn even met rust op. Denkend over wat ik nu net geschreven heb, en hoe ik zal eindigen van dit verhaal, een verhaal wat ik heerlijk heb kunnen schrijven en waar ik merkte dat ik lekker in mijn lichaam zit. Mijn geest krijgt steeds meer die rust dat ik, ik ben.

Eindigen met het gevoel deze week te hebben gehad en ook vanavond dat ik een vrouw ben en zo gezien word. Soms met dat vraagteken maar soms ook niet. Zo was vorige week woensdag een geweldige avond die ik in het Duits beleefde in aken. Nieuwe mensen nieuwe blikken en geaccepteerd worden in wie je bent zonder vragen. Gewoon uitgaan en plezier hebben in een muziekbunker waar je telefoon geen bereik heeft en waar iedereen zichzelf is zonder afleiding. Een geweldige nacht waar mijn slaap erg kort was en de werkdag erg lang. De negenenvijftig uur die ik heb gewerkt zijn voorbij en ik ben blij met de momenten die ik beleefd heb. Zo was het moment dat ik na het dansen op de wc meemaakte geweldig.

Het moment dat ik me in mijn sport-bh zag en uitdeed, leefde ik van een moment dat ik er ben en besta. Ik geniet van alles wat ik onderneem en op mij afkomt. Op naar een volgende week en weer een nieuwe belevenis. De maandag is al druk bezet en het huis is aardig vol met de mensen die blijven slapen. Maar dat word het verhaal van volgende week en ik sluit nu af met een heerlijk gevoel waarin ik leef en meemaak. <3 <3 <3 

En zo streeft alles door met alles wat er komen gaat. Met alles waar ik nu mee bezig ben en wat er allemaal op me afkomt merk ik steeds meer wat me steeds beter lukt. En dat is het gevoel hebben dat ik leef in de omgeving die voor me ligt, het gevoel hebben dat ik besta in de vorm die ik heb en dat ik me daar vrij in kan zijn mezelf te laten zien aan de wereld. En dat laten zien aan de wereld om mij heen lukt me steeds beter en gaat steeds verder naar de momenten die voor mij toonaangevend zijn dat ik een vrouw ben. En daar komen ook de moeilijke en minder leuke momenten naar voren, want zo merk ik dat ik toch ongepast word aangesproken door mannen. Iet wat vrouwen ondergaan en meemaken en zo maak ik het ook mee, en dan merk ik toch dat ik het heel onprettig vind dat het gebeurd als ik daar zo in mijn eentje loop en me een stuk onveiliger voel in die straat die leeg is dan een drukke winkelstraat met genoeg licht. Dus hieruit maak ik al mijn keuze om mijn auto niet meer in dan dunne steegje te parkeren waar het gratis is maar toch op die ene plek met licht en meestal dus betaald is. En dan ben ik nog een vrouw wat een meter tachtig groot is met voldoende spiermassa, en dan zelfs nu merk ik de gekkigheid die een man in zich kan hebben om ongepast je toch aan te spreken.

Maar dit allemaal geeft me wel de grote bevestiging dat ik een vrouw ben en hierbij merk ik ook dat ik me steeds meer aangetrokken voel tot het mannelijke geslacht. En steeds meer zit ik in gedachtes te spelen dat het moment er ook daadwerkelijk zal zijn, en dan. Zal het dan gebeuren zo nu vanavond, of gaat het dan toch nog even duren. En wat dan, al dat spannends dat er gebeurd en hoe ga ik er dan mee om. Hoe ga ik om met dat lichaam en hoe gaat hij om met mijn lichaam. Pff ik duik weer erg ver naar het gevoel dat in mij heerst om een man te kunnen knuffelen, zoenen, en verder wil gaan dan dat nu mogelijk is in de beperking van mijn lichaam. Wat een mogelijkheid voor mezelf wat ik steeds meer op voel komen, ik voel me gewoon aangetrokken tot sommige mannen. Aangetrokken voelen naar meer omdat het steeds meer en meer heerlijk voelt dat het kan en goed is.

Ik duik in het diepen met mijn gedachtes die steeds groter worden met alles wat mogelijk is. Ik tuimel verder met dromen die werkelijkheid worden en waar ik van geniet. En steeds maar weer merk ik dat alles wat voor me ligt zo hoort te zijn en dat ik het aanneem dat het dan nu eindelijk gebeurd. Eindelijk valt alles stuk voor stuk op zijn plek en daar geniet ik van. Het aannemen van de mogelijkheden die voor je liggen omdat het klopt. En zo kom ik verder in mijn leven zoals het bestemd is en dat voel ik. En daar geniet ik van, want ik voel mijn lichaam en geest samen zijn. Samen zijn met je lichaam is voor mij zo iets moois dat ik merk dat ik besta. Wat een gevoel en wat een mooi gevoel dat ik dit zo schrijf en meemaak dat het echt kan. Heerlijk en dromerig ga ik verder haha. Ja ik droom van werkelijkheid wat voor me ligt en dus kom ik verder met meer dan alleen dromen. Want werkelijk er gebeurd zoveel dat ik merk dat de komende maanden voorbij gaan als een sneltrein, en waar ik bij genoeg haltes effe snel stop en weer verder ga met alles wat er gebeurd.

 

Dus effe rust, effe rust met schrijven en het doordenken wat er is gebeurd.

 

Vandaag en gisteren uitgerust, voornamelijk niks gepland en alleen in de avond iets gedaan. Zoals de dinsdag avond gedanst en een film in de Lumiere gekeken, en mijn stukje geschreven op mijn badkamer vloer 🙂 en vandaag ook lekker wakker geworden, met een stukje van de correspondent gelezen en geluisterd te hebben, en een mail gestuurd om toch nog een avond er bij te gaan dansen. Kijken hoe modern dans bij Kumulus dan zal zijn voor mij en hoe ik de maanden in Januari en Februari door ga maken en daarna weer verder te kunnen gaan met dansen. Want dat dansen doet me goed en meer dan dat. Ik voel me lichaam de vrijheid opzoeken in zichzelf. In mij dat gevoel hebben me zo goed te voelen dat ik er blij en gelukkig van word, en zo wil ik meer van dat goede gevoel en dat ga ik op de woensdag avond proberen te dansen. Volgende week zal het dan zijn en vanavond ga ik naar C in Aken, lekker wat eten en drinken bij haar en dan de stad in. Uitgaan en je goed voelen, en wie weet nog meer 🙂 En dan nu zit ik weer eens na een lange tijd op mijn kamertje helemaal boven in mijn huis te schrijven en me rustig te voelen in mijzelf. Gewoon een goed gevoel hebben en te kunnen leven.

En dan nu terugdenkend aan die tijd vroeger, wat is er dan zo anders. Was ik vroeger dan zo verdrietig of minder bezig met leven? Zelf zie ik me nu leven zoals het bedoeld is en dat ik me nu eindelijk kan uiten in wie ik ben en mij los kan laten gaan in mijn echte ik. En zo merk ik dat ik niet meer hoef te werken om dingen te bereiken en bezig te zijn dat het zo moet. Ik leef zoals het aangereikt word en ik neem het aan dat het zo de bedoeling is omdat ik eindelijk merk dat ik er ben zoals ik ben en zo kan leven zoals ik me voel. Geen belemmeringen meer, gewoon voelen dat het zo hoort. En dit is moeilijk te lezen en begrijpen maar dan heb ik denk ik een voorbeeld.

Ik merk dat ik niet meer bezig ben dat het niet juist is voor mij. Ik ben bezig zoals het is. Ik kijk niet meer naar de vrouwen omdat ik zoals zij wil zijn, ik kijk hoe ze gekleed gaan en hoe ze zich gedragen alsof ik me ook zo wil gedragen maar ook mezelf wil zijn. Ik kijk niet naar mannen om, dat moet ik ook zo doen. Ik kan nu omgaan met ze zoals ik merk dat ik het leuk vind zonder gek aangekeken te worden dat ik dat als man niet kan doen en als vrouw wel.  Ik loop langs een winkel etalage van vrouwen en kan zeggen hoe mooi iets is terwijl ik vroeger had dat ik verlangde om dat aan te mogen doen. Het is een rust wat over me heen komt dat ik niet bezig ben te leven zoals ik denk zo moet ik me voordoen. Ik kan leven zoals ik me voel en dat merk ik aan de mensen om mij heen dat zij dat ook voelen, voelen dat ik straal en goed in mijn vel zit. En zo denk ik en merk ik steeds meer dat mannen dat ook vinden. Dus wanneer zal ik dan ooit hem tegenkomen die me ziet zoals ik ben. Vanavond?

Naakt, zo lig ik nu op mijn badkamervloer met mijn borsten op de grond. Ik heb me net gedoucht en dat doet erg goed zo in een stukje nieuw wat badkamer heet. Ik lig hier nadat ik me heb overal heb geschoren op mijn hoofd na, en ik kijk naar mijn lichaam. Ik geniet van wat borsten zijn en heb ze net ingesmeerd met wat olie omdat ze groeien, niet snel maar zo mondjesmaat ben ik heel erg blij met wat ik heb. Een cup B mag ik ze wel noemen en nu ik dit dus aan het typen ben zie ik de afdruk nog op de verwarmde vloer terug. Ja ik type hier in mijn badkamer helemaal naakt met mijn rug tegen het bad en mijn billen op die heerlijk verwarmde vloer. Muziek speelt rustig verder van Ludovico en ik kijk. Ik kijk naar beneden en besef me wat ik daar net heb weggestopt ook over een aantal weken daadwerkelijk weg zal zijn. Maar verder geniet ik van wat er met mij gebeurd en hoe ikzelf steeds meer een word met een lichaam wat een word met mijn geest en gedachtes in wie ik daadwerkelijk ben. Zo liggend en meemakend wat hormonen allemaal met mij doen dank ik mezelf dat ik eindelijk mezelf zie in wie ik ben. En dan vooruitkijkend naar dat alles wat komen gaat en me daadwerkelijk nog verder zal veranderen.

Vic is weggestopt en ik kijk daar naar beneden in probeer me voor te stellen hoe het dan over drie maanden zal uit zien. Hoe zal ik het gaan meemaken dat vic daadwerkelijk weg zal zijn en met het gene dat ik me nu al zo kan voorstellen ik blij ben. Blij ben dat daar beneden niks meer hangt wat er niet hoort en wat mijn hele leven een grote rol heeft gespeeld. Nu kan ik alles opnoemen hoe het dan allemaal zal zijn maar dat kan ik niet. Iets wat onvoorspelbaar is dat daar beneden zoveel veranderd in je hele laten en doen wat plaats vind in een badkamer en wc. Of zoals bij mij allemaal op een badkamer want daar is toch een plek waar je je blootgeeft aan al dat water wat over je lichaam kan gaan glijden. Je geeft je bloot zoals ik nu hier zit en geniet op dit alles wat komen gaat, en wat mijzelf wezenlijk zal laten veranderen hoe ik me kan laten zien op deze plekken. En zelfs plekken die openbaar zullen zijn zoals de sauna en waar ik me misschien vrijer dan ooit zal voelen om mijn lichaam te laten overgeven aan de buitenwereld. En dan komt er ook wel een tijd dat een mannelijk lichaam over mijn lichaam glijd en …

En al dat meer dat dan kan gebeuren is zo giga groot dat ik er over kan dromen en fantaseren, en hoe zal het dan toch kunnen zijn en hoe zal ik dit gaan ervaren. Hoe voelt mijn lichaam aan op momenten die zo nieuw zullen zijn maar waar je ooit anders dit alles ervaarde. Ik droom verder in het geheel wat voor me licht en wat me nu al een gevoel geeft van zijn. Zijn in een lichaam wat van mij is en wat je niet door moeder natuur hebt gekregen maar waar de natuur nu wel zoveel aan doet om het te herstellen want dat doen de hormonen nu. Ze zorgen voor mijn borsten en vrouwelijkheid en dan geniet ik van wat er nu toch allemaal mogelijk is en waar de natuur de rest in je lichaam verder alles verzorgd, ik slik hormonen en zoveel veranderd dat die ene chirurgische operatie nog maar voor me licht om niet geconfronteerd te worden met wat er niet hoort. Pff daar ben ik dan, wachtende op dit alles. Ik en we, we maken dit allemaal door in de manier zoals wij denken binnen ons bereik ligt van wat er nu mogelijk is op de wereld en misschien is het voor andere mensen in de toekomst nog wel veel meer mogelijk.

Maar ik droom en ik kan zo eigenlijk wel te ver door gaan met dit alles. Nu merk ik dat het voor mij steeds dichterbij komt en dat merk ik. Soms slaap ik slecht omdat ik blijf denken aan het alles wat gaat gebeuren en dat is een heerlijke gedachte waar ik niet op kan wachten maar soms houd het me wakker en daardoor voel ik me moe. Gewoon zo met alles wat gebeurd heb ik dan eindelijk deze dag een heerlijke rustige ochtend en middag en ga ik nu vertrekken voor een kopje espresso in carbon 6 bij Mario. Dus zo effe snel hou ik nu op want ik heb over 20 min afgesproken maar was alweer teveel verdwaald in het mooie schrijven en dromen van deze tekst. Dank jullie voor het lezen en de geweldige reacties die ik via mail heb mogen ontvangen de laatste twee weken. Ik geniet van dit alles 🙂 en voornamelijk met mezelf op de manier zoals ik nu kan leven.  <3

Pff wat een dag was dat die woensdag, en wat was ik moe. Gewoon met moeite naar huis gereden en daar in slaap gevallen op een zacht bedje haha. Veder verliep de rest va het weekend druk en zondag heb ik in die volle drukte op het werk ook echt heerlijk gewerkt, een heerlijke voldoening van leuke collega’s en gasten die om mij heen bewogen en genoten van die overheerlijke zon.

Vandaag zoals gewoonlijk op een dinsdag ben ik vrij van werk. Begonnen met het helpen in de badkamer en om elf uur had ik een afspraak bij mijn psycholoog voor een opmerkelijk behulpzaam gesprek om de voorbereidingen richting Thailand beter te laten verlopen. En om me ook een blik te geven op een tijd na de operatie. En dan nu zit ik typend in mijn geliefde cafe van Wijck. Net mijn kommetje met havermout op om me op te warmen en wat denkmateriaal te geven voor het gene wat ik nu wil gaan typen en even terug te kijken naar mijn elfde afspraak daar in het VUmc.

Daar zat ik dan na een test van mijn body index, wat! ik heb minder vetmassa en mijn spiermassa is toegenomen. Hoe kan dat nou? Of kan het wel, is dit gewoonlijk?

Maar ik zit lekker in mijn vel en daar gaat het eigenlijk om, grotendeels zeker maar soms komt een test ook gek naar voren als iets wat niet echt zou moeten toenemen dat toch doet of visa versa. Dus bij het gesprek kwam het naar voren dat ik ook last heb van Vic en dat daardoor mijn bloedwaarde naar mijn testosteron maar gecontroleerd gaat worden. Ik ben benieuwd en ik zal hier over twee weken een uitslag van mogen ontvangen. Hierna het gesprek met mijn psychologe en natuurlijk die brief die ik in ontvangst mag nemen voor mijn officiële bevestiging dat ik geopereerd mag worden in Thailand, en na het versturen van dit naar Dr Chettawutt ook meteen een bevestiging dat het allemaal goedgekeurd is en dat ik in januari onder het mes mag. Een stap die me doet realiseren dat het steeds dichter in de buurt komt en dat ik merk dat ik niet kan wachten op de dag dat het ook allemaal gaat plaatsvinden. En zo kom ik de dagen verder en is ook mijn paspoort een fijt dat ik alles om kan zetten en zo ook in het VUmc. Toch wel zo fijn dat op je receptje juiste geslacht en naam staat.

Tijdens het wachten op de tweede afspraak kwam ik in gesprek met I en hebben we even kennisgemaakt en na mijn afspraken was I nog aanwezig wachtende op haar laatste afspraak en raakte we dieper in gesprek over alles en nog wat en dat was erg gezellig zo in het wachtgedeelte van de afdeling in het VU. Na dat gesprek rond de middag weer teruggelopen naar de auto en tevreden teruggekeken naar de afgelopen dag en ochtend met wat ik meemaakte en in ontvangst mogen nemen van mijn psychologe. Dus een heerlijk gevoel maar moe, toch wel erg moe merkte ik en met die gedachte terug gereden naar huis. Even een tussenstopje voor wat energie en slaap uiteindelijk thuis gekomen en verder niet veel meer gedaan dan rust nemen en in slaap vallen. In slaap vallen met teveel stof in je huis door een badkamer is bijna af is.

En dan nog die beloofde foto van mijn nieuwe ketting 🙂

Daar zijn we dan, in Deventer. Een plek waar ik nog nooit geschreven heb voor mijn blog maar waar ik wel vaker ben. En zoals vandaag en de avond waar ik me nu in bevind zit ik op een terrasje op de markt bij ST. Tropez, een tentje waar ik niet snel zal zitten maar omdat de favoriete zaak niet geopend is op een dinsdag zitten wij hier. En met wij, Lenny en ik. Drinkend aan een heerlijke gin tonic en  een plankje met wat lekkers. Weer een fijn gesprek gehad en gekeken of we elkaar een keer kunnen zien zonder afspraken te hebben. Want Lenny is nu naar een afspraak en zit ik nu effe mijn gedachtes te typen. En zoals gewoonlijk lukt me dat goed op een plek tussen de drukte van wat mensen. Het terras waar we gingen zitten was druk en is nog steeds druk, en voor mij gaan net twee te jonge jongen zitten. Ik kijk even en let op de manier hoe ze me plaatsen, moeilijk om te zeggen maar ik denk vrouwelijk meteen mannelijke kant… Maar verderop ook wel weer een paar mannen van mijn leeftijd haha, en dat is iets wat me vandaag goed opviel. Ik liep op weg naar Lenny door de winkelstraat waar hij zijn zaak heeft, en wat me steeds meer opviel maar wat nu echt naar boven kwam. Was tijdens de weg die ik liep dat jongens anders reageren. Reageren in een weg alsof ik echt een vrouw ben en dat ze het aantrekkelijk vinden contact met me te zoeken. Of ik dat zo fijn vind is een tweede en het zal ook wel komen omdat ik op hakken loop, een rok aan heb en mijn nagels heb gelakt die op mijn tenen en handen zichtbaar zijn. Voel ik me aantrekkelijk? Of voel ik me zoals ik ben en me toch graag wil laten zien in wie ik ben. Maar ik werd zelfs aangesproken en dat is me op deze manier nog niet eerder gebeurd. Een ervaring waar ik wel van geniet maar waar ik ook merk dat dit overdag gebeurd in een redelijk drukke winkelstraat en dat je dit niet wilt wanneer je alleen door de straat loopt en donker is. Een gebied wat ik vaker mee zal maken en waar ik nog mijn weg in moet gaan vinden om mezelf daar juist in te kunnen gedragen.

Maar daarvoor was ik niet hier in Deventer 😛 ook al vind ik het uitdagend genoeg en heb ik geen last van geen libido hebben. Iets wat gek is voor mijn situatie want als ik ergens op gewaarschuwd werd is dat mijn libido naar beneden zou gaan en dat het helemaal niks kon zijn. Maar ik hop hier een beetje rond als een konijntje wat eigenlijk teveel opzoek is naar geknuffel en soms nog wel meer, en dan dwaal ik alweer af in iets dat op dit moment niet handig is om te hebben. (teveel libido)

Dus terugkomend op het moment waarom ik hier in Deventer ben 🙂 ik kom naar Lenny voor mijn ketting die ik bij hem heb laten maken. Het gaat dus om het symbool van mij, en daar heb ik dus nu een bijpassende parelketting voor laten maken. En zoals gewoonlijk ook het oppoetsen van mijn sieraden en het een nieuwe parel gekozen voor mijn ring die ik van mijn moeder heb gekregen. Een groen achtige zoute parel, welke de witte die ik ben kwijtgeraakt vervangt. Ik zal jullie vijf december een voorbeeld geven van de ring en de ketting kijk ik of me dat morgen lukt.

Verder een leuk gesprek gehad en weer genoeg onderwerpen het revue laten passeren. Zo ook de operatie die ik in januari zal ondergaan en waar ik erg naar toe leef. En zo ook de afspraak die ik morgen in het VUmc heb. Een controle voor mijn staat van doen en hoe ik mij voel tijdens de transitie. negentien oktober zal ik exact tien maanden bezig zijn en gaan we kijken hoe het met mij gaat en hoe mijn bloed waardes zullen zijn. En ik zal de brief krijgen die ik nodig heb voor mijn operatie in Thailand, want zonder deze brief mag de chirurg DR Chettawut mij niet opereren en dus vind ik de dag van morgen erg spannend. Ik kan gewoon niet wachten op alles wat ik ga meemaken en de dagen komen steeds dichter in de buurt.

Ik ga nu even stoppen met typen en post ik alvast mijn eerste deel van de twee dagen die ik meemaak in het midden van het land.

Mijn rit gaat dadelijk naar Utrecht, naar mijn nichtje en daar zal ik ook overnachten. Verder ga ik nu het terras op kijken terwijl ik me wakker hou met een dubbele espresso en een droom die verder in de toekomst ligt, en eigenlijk zit er nog veel meer in mijn droom. Dromen die werkelijkheid mogen worden, en een daarvan zal er een in januari plaatsvinden 🙂

Of die andere droom werkelijkheid worden is nog maar de vraag. Een droom die al leeft sinds dat ik op ballet zat en waar ik al vaker over gehad heb buiten mijn blog. Maar sinds dat ik mezelf zie dat ik echt een vrouw kan zijn en sinds de momenten dat ik weet dat ik echt een vrouw ben is het moment dat ik begonnen ben met dansen en het bekijken van de film Girl  mijn gedachte verrijkt dat er toch een mogelijkheid bestaat bij mij om meer te kunnen. Meer te kunnen door te oefenen en door te zetten om iets te kunnen wat ik al op mijn twaalfde wou. Iets wat ik nog ga vertellen wanneer ik merk dat het ook een reële droom is om te halen. Ik geniet van alles en meer.

Wat een verdriet, wat een mooi verdriet. Wat een moeilijk verdriet, wat een verdriet hier zo diep van binnen zit. Huilend begonnen met een dag luisterend naar K3 en afgesloten met een avond vol tranen, mooie tranen dat zeker. Verdrietige tranen van mezelf en de films die ik bekeek. Verdriet van mezelf met wat ik meemaak en hoe mooi het allemaal gaat, ook met de tranen die nog steeds langzaam uit mijn ogen komen. Tranen van verdriet met wat ik meemaak en wat ik gezien heb in de film Girl, een film wat gaat over een Ballerina maar wat met haar gender geconfronteerd wordt. En eigenlijk meer, meer in alles. Meer in het lichaam waar je aan vast zit, hetzelfde lichaam waar ik ook aan vast zit en waar ook ik mee deal. En het raakt me, het raakt me zo mooi dat ik niet kan stoppen met wat ik meemaak en waar ik doorheen ga. Ik huil van de momenten die ik kan delen en waar ik niet op kan wachten om verder te komen. Verder te komen in wie ik ben en niet meer geconfronteerd worden met mijn lichaam wat ik bij mijn geboorte kreeg. En nog veel meer dan dat, mezelf zijn…..

En toen stopte ik, ik stopte met schrijven omdat ik even ging praten. Zoals gewoonlijk schrijf ik mijn stukjes niet alleen thuis maar overal en omdat ik net naar de film was geweest is het duidelijk dat ik weer aan het schrijven ben in de Lumiere hier in Maastricht. Ik begon een gesprek met een nieuwe collega en dat liep verder met een ander gesprek en dat was erg gezellig voor toch wel een dikke 90 minuten. Dus hier zit ik tevreden met het gesprek wad ik had en waar ik merkte dat ik een gesprek nodig had. En zo merk ikzelf hoe fijn het is om ook gewoon in het openbaar je emoties te laten zien wanneer ik dus weer en verhaal aan het typen ben.

Met dit alles merk ik hoe fijn ik het vind om te leven, en dat is  nu juist wat ik steeds meer merk. Ik merk dat ik eindelijk aan het leven ben, leven alsof het zo makkelijk klinkt merk ik nu pas aan mezelf dat ik leef en dat ik dingen doe zoals ik ben en me wil uiten. En dat is zo gigantisch groot verschil met vroeger. En hier merk ik zoveel naar voren komen dat ik me zo geblokkeerd voelde vroeger en dat ikzelf dar helaas ook teveel verdriet over heb. Verdriet dat ik goed kan plaatsen en mee omgaan. Maar het is meer dan dat, het is ook de transitie waar ik in zit want ik merk dat ik geblokkeerd word in mijn echte ik en in het uiten van mijzelf in wie ik echt ben. En dat is een vrouw en dat ben ik. Zo als ik dit zeg zo leef ik nu, maar ik kom toch zo vaak tegen dat mensen dat niet zien. Ze zien niet dat ik een vrouw ben omdat ik dat ding nog heb, alsof dat mij opeens zal doen veranderen. Blijkbaar voor teveel mensen wel. Helaas.

En zo zie ik de film die ik bekeek ook echt in de persoon die ikzelf wil worden. Helaas ik ben de dertig al gepasseerd en daar baal ik van, maar ik leef nu en nu gaat het goed naar de dingen zoals ik denk dat het gaat. Want eigenlijk wil ik meer, zoveel meer dan nu maar ik moet wachten. Wachten op iets wat ik bij me moet dragen door regels. Regels die bestaan omdat het goed is maar waar je als vijftien jarige helemaal door van kan draaien dat het je zo veel beïnvloed in je zijn. Maar ook al ben je jong of oud, het beïnvloed mij ook in teveel dingen dat ik met smacht aan het wachten ben om de datum van januari. En dat komt eraan, gelukkig.

En nu heb ik geen zin meer, ook al is dit een kort verhaaltje ik ga afsluiten en naar huis. Morgen weer een dag die ook weer vroeg begint, en ik merk voor mezelf dat ik slaap goed kan gebruiken maar ik dender de laatste weken maar door. Volgende week zal hier ook geen uitzondering in zijn want ik ga naar Amsterdam, Deventer en Utrecht. En dan nog een avondje in luik op de kermis. Dus een volle planning in de twee dagen die ik vrij heb, en dat zal ook zo doorgaan de komende maanden. Dus ik probeer niet teveel gekke dingen te doen, ook al heb ik teveel zin om uit te gaan, jongens versieren, gek doen, te leven als een 17 jarige….. en dat doet soms ook erg veel pijn dat ik dan merk dat ik een wijze vrouw ben van in de dertig die op sommige vlakken al genoeg heeft meegemaakt en dat misschien op een wijze manier kan gebruiken maar dus niet altijd wilt. En dus zit ik hier als laatste nog met een drankje dat heerlijk kan zijn en niet verstandig is dit te drinken op een avond als dit maar ik heb genoten van een whisky, eentje uit de classic serie van de Malts uit Schotland. Een sterke afsluiting voor een zware avond vol met emoties, waar ik volop van genoten heb

 

Dagen en weken gaan voorbij en zo ook de maanden en jaren. Die maanden van de afgelopen tijd raasden ook voorbij en de komende maanden zullen daar geen uitzondering in zijn. Misschien merk ik wel dat de maanden die voor me liggen spannend genoeg gaan zijn want die maanden kan ik dadelijk in honderd dagen zien en dan word het toch wel spannend, nog maar honderd dagen pff wat een idee en welk moois ik daar in zie. De dagen die voor mij liggen raken me soms erg veel in wat er gaat gebeuren. Ik ben er bijna ieder avond tijdens het slapen gaan toch echt mee bezig. Met wat de reis daar in Thailand voor mij,  mijn broer en toch ook wel vriendinnen en vrienden om mij heen gaan betekenen. Voor mij zelf het besef wat niet te beseffen valt en voor anderen de manier van wat er veranderd is. Ben ik veranderd? Is mijn lichaam veranderd? Doe ik nu anders dan normaal? Uit ik me zoals ik me nu eindelijk fijn vind in de persoon in wie ik ben? En het moment dat voor mij alles doet veranderen en waar je als puber veel mee bezig zult zijn van die eerste keer.

Een punt of een ? bij die vraag.

Het vraagteken laat me nu nog in een twijfel want ikzelf denk dat dat moment zo natuurlijk zal zijn dat ik me eindelijk laat gaan in die gevoelens die daar van binnen zitten.

Rust,

Nog meer besef.

En  misschien nog meer rust in mijn eigen ik,

Rust of verlossing.

 

Waar zal ik staan,

Staan in de wereld en in mijn omgeving,

 

Gaan mensen anders doen?

Omdat het nu anders kan?

 

Vragen die voor me liggen die ik ga ontdekken en waar ik nu moeilijk iets over kan vertellen. Deze dingen dwalen door mijn hoofd en maken me soms heel vermoeiend in mijn zijn, alsof ik in een andere wereld zit en verder droom over werkelijkheid. Werkelijkheid wat nog maar die paar maanden van mij verwijderd zijn.

Deze zinnen hier net geschreven dwalen al langer door mijn hoofd maar schrijf ik nu eindelijk op. En dat terwijl ik vandaag met van alles bezig ben geweest. Ik ben bij kasteel Erenstein, zit nu aan een biertje op het terras te genieten van de zon, het moment dat ik dit nu type en met de gedachte dat ik hier met het groepje vrienden in december zal zitten. Ik was aan het kijken welke route we deze winter kunnen lopen met een leuke plek voor een goed bier en gezelligheid. Luisterend naar de muziek van Andrea Bocelli, mijn favoriete album uit 1995. En het idee dat na vijf jaar een badkamer word betegeld bij mij in huis. Eindelijk een gevoel van dat het moment er zal zijn dat ik kan douchen en vrij kan bewegen in een badkamer die af zal zijn. Een gevoel hebben dat het huis waar ik in woon ook en beetje af is en huiselijker word. Huiselijker in word om de tijd die ik meemaak ook fijner kan meemaken. Wetende dat als ik in februari thuiskom van een reis die me wezenlijk heeft veranderd, een douche kan nemen en een gevoel heb van hier woon ik en hier is mijn plekje. De gedachtes van een huis hebben en een eigen plekje hebben gaan al sinds mijn jeugd door mij heen en waar ik al jaren naar opzoek ben. Twijfel of het huis waar ik nu in woon ook een echt plekje is weet ik niet, maar zoals ik er nu zit voel ik me er thuis. En hoop ik in februari ook thuis te komen met een moment wat ik nu hoor ‘’ qualcosa più dell’oro’’ wat een moment om deze zin te schrijven en dit liedje te horen 🙂 en die momenten verschijnen steeds vaker. Momenten die er zijn en bewust mee te kunnen maken in dat NU. Of beseffen dat je leeft en dat het gene wat je nu meemaakt, een besef bij jou brengt dat geluk altijd aanwezig kan zijn maar je het alleen zal vinden als je er open voor staat en de rust er in vind dat het voor je neus plaatsvind.

Een snel einde zoals ik het nu nalees en denk ik schrijf nog maar even door met het het gene wat ik net schreef. Het moment zoals dit en zoals ik het schrijf komen steeds beter en met een mooier besef naar mij toe, en zo probeer ik ook te leven 🙂

 

 

PS: de muziek die ik luisterde nu tijdens het schrijven doet me goed en ik heb het net weer opnieuw opgezet dat album wat ik zo mooi vind. Ik zag net de zon ondergaan en het word kouder maar voel een enorme warmte diep in het binnenste van mij, alsof ik stil zit en de tijd daarbij ook. Dat moment.

Daar zit ik weer, na een zware vermoeide film (Dogman). Moe, voldaan en kijkend naar een drukke week van werk en momenten die er eindelijk zijn. Vragen waar ik mee bezig ben en waar ik veel over denk. Denkend omdat ik merk dat zoals het met me gaat, ik in de flow van het leven me erg goed voel in het moment dat er nu is. Dus nu zittend met iets wat ik beloofd had eigenlijk niet te doen kijk ik terug naar vandaag en de rest van de week. Dat glaasje wijn is vandaag niet de eerste en dat was het afgelopen week ook niet, helaas want ik had voor mijzelf voorgenomen niet meer te drinken tot Thailand. Maar de drankjes drink ik niet de hele tijd alleen, nu net uit de film gekomen nog een even gezeten met I en J en vanmiddag met C in Café Zondag. Maar vandaag was het een dagje waar dat niet gepland stond, het kwam zo uit en dat is erg leuk en fijn. Maar ik begon met de dag bij mijn psycholoog hier in het zuiden en daar kwamen de vragen die ik mezelf stelde naar voren, en hoe ik daar mee bezig ben. Zo kwam het verhaal hoe het met me gaat. En hoe heerlijk alles verloopt, een gevoel wat daar bij speelt. En wat een gevoel om heerlijk in je vel te zitten en dat te kunnen uiten hoe fijn het met mij gaat. En hoe leuk ik het zelf vindt dat ik me daar zo vrij over kan zijn voor mezelf. Zo verloopt ook deze week weer erg fijn en sta ik sterk in mijn eigen ik. Zo staan die vragen van vorige week ook op mijn gedachte hoe het nou gaat. En wat ikzelf echt naar voren vind komen bij deze vragen.

Zo zie ik de eerste twee vragen over mijn moment dat ik toen in het leven stond en nu en zo is dat moment ook wezenlijk anders. Het verschil wat ik merkte van toen ik zevenentwintig was dat ik voornamelijk leefde niet om het voor mijzelf goed te doen maar het voornamelijk goed wil doen voor mijn moeder, er voor willen zorgen dat ik me gedraag zoals mam dat wil. En dat is nu net even het verschil dat ik nu eindelijk mijn eigen keuzes maak, en daar geen commentaar op zal krijgen van mam. En dat ik nu ook merk hoe goed het voor mezelf is dat ik me vrij kan gedragen voor mijn eigen verantwoordelijkheid die in mij zit.  En als ik dan kijk naar eigenlijk voor mijn tiende en het liefste naar het moment dat de scheiding tussen mam en pap nog niet gaande was, is dat ik me steeds meer merk hoe het gevoel wat ik nu voel ook zo voelde als toen ik klein was. Onbezorgd kijkend naar de wereld zoals ik was. En zoals ik toen was open en niet beoordeeld, zo voel ik me nu ook. Ik voel me vrij in wie ik ben en dat ik me kan bewegen in de wereld zoals ik ben. En dan merk ik hoeveel invloed het was om als oudste mee te maken hoe de scheiding van mam en pap op mij neerkwam, alsof ik zelf zij tegen mezelf dat ik verantwoordelijk en zorgend moet zijn en voor mijn moeder. En haar niet te veel te belasten met mijn zorgen. Zoveel invloed merk ik dat dit leidde naar de weg wat ik bewandeld heb, en mijn eigen ik steeds meer buiten spel zette. Maar al met al zo kijkend is het ook een beetje moeilijk omschreven en merk ik nu ik dit zo vertelde tegen mijn psycholoog hoeveel moeite er in mijn verleden zit. Al zie ik in mij nog de makkelijke kant hebben, naar mensen toe die het veel moeilijker hebben en soms gewoon niet beter weten dat het gebeurd. En helaas de foute keuzes maken. Maar dat is weer een ander verhaal…

Ik sta dus op dit moment ook veel kijkend naar een moeilijke kant van mijn verleden en dit komt steeds meer op mij af en daar probeer ik ook zo positief mogelijk mee om te gaan. En dan merk je dat dat niet makkelijk is als puberend iemand die eigenlijk terug in de tijd wil kruipen van de zestien jarige belevenis. En soms gebeurd dat ook wel zo purperend stomme dingen doen die je ouders verboden omdat het niet handig is, en waar je nu zelf de wijsheid wil ontdekken. Dus ja ik puber en dat is heerlijk om mee te maken. Mee te maken omdat ik het besef er bij heb dat ik dit meemaak. Heerlijk stomme dingen doen waarbij je weet dat het niet slim is maar dat je het accepteert en dat ik er van geniet. Maar niet altijd als zestienjarige, gelukkig ook maar want dat zou soms ook niet goed zijn als je twee keer zo oud bent. Maar ik merk dat ik momenten heb dat ik nog veel mag beleven en daar zie ik nog momenten aankomen die niet te omvatten zijn. Eigenlijk niet met het idee dat er een moment zal zijn dat iets eindelijk waarheid gaat worden met de gedachte die altijd al bij mij aanwezig was, en dat zal veel te maken hebben met de resultaten van de operatie Mijn SRS in Thailand dus.

En dan dat verschil in man en vrouw wat zeker aanwezig is hoe mensen je behandelen en plaatsen in de maatschappij. Ik merk duidelijk dat ik geplaats word in dat vrouwelijke hokje en dat is nu nog wisselend maar gebeurd steeds vaker en dan merk ik duidelijk het wezenlijke verschil tussen man en vrouw, gewoon anders en als vrouw zeker niet makkelijker. En dat merk ik van beide, van man en vrouw merk ik dat als je als vrouw geplaats word je je meer moet laten bewijzen in wie je bent. Bewijzen is eigenlijk niet het juiste woord maar op dit moment vind ik eigenlijk niet de juiste benaming en dat zal ook wel komen omdat ik moe ben.

En een verschil tussen meisje en jongen is eigenlijk al het begin hoe volwassen je plaatsen en hoe ze met je omgaan. Je ouders bepalen veel en oefenen veel uit op jou als kind. En dat merkte ik vroeger ook dat ik soms wel het gevoel heb gehad dat andere mensen mij als meisje behandelde maar dat mam dit niet fijn vond en dat ik zelf merkte hier moeite mee te hebben hoe ik hiernaartoe moest reageren. Maar dat vind ik eigenlijk zelf voor mij moeilijk te beantwoorden. Misschien al het er ooit zijn of leg ik me neer bij al het moois wat ik nu kan beleven.

Pff wat een verhaal, wat een moeite voor mijzelf deze te beantwoorden en waarbij ik denk dat mijn kijk me verder brengt in mijn leven wat er nu speelt. En dan ben ik blij dat ik dit op een latere moment terug kan lezen en beseffen wat er door mij heen ging. Belevingen en vragen, moeilijkheden om te doorbreken en aan te gaan. Zo kijk ik uit naar de ochtend van vrijdag, eindelijk mag ik dan met de juiste papieren zonder fouten naar de gemeente. Het moment dat mijn namen eindelijk op papier gezet worden in mijn geboorteakte, en dat ik me eindelijk officieel fatsoenlijk kan identificeren. Geen moeilijkheden meer geconfronteerd te worden met een fout geslacht of naam. Een goed gevoel waar ik al zo lang naar uitkijk. Weer een week dat me goed gaat doen in wie ik ben en eindelijk steeds beter in kan uiten. Geluk zit in jezelf, maar het is niet altijd makkelijk dit te vinden. Geeft geluk dan ook gelukkig zijn voor jou?

En daar zit ik dan op het terras van Lumiere, ik heb net het stukje geschreven hoe makkelijk ik alles ondervind en hoe makkelijk ik het heb als vrouw. Natuurlijk mijn transitie betekend ook wel het een en ander maar zoals ik nu kijk merk ik dat ik het gewoon erg goed heb. Ik merk dat ik me kan uitdrukken zoals ik zelf wil en dat ik me uitdruk. En dat maakt het leven een stuk aangenamer, gewoon je kunnen uiten zoals jezelf bent en ook jezelf accepteren zoals je bent. Jezelf blijven en dat van binnen jezelf zijn en jezelf naar buiten kunnen uiten zoals jij bent. Ik leef en dat probeer ik in het NU. En ik vind dat me dit goed lukt.

Maar nu zit ik hier heerlijk in midden september buiten in zomerse kledij, een blauwe rok en mijn gestreepte schouder trui of hoe dat ook heet. Net weer een leuke workout in dans gehad en dat bevalt me erg goed. Het gevoel wat ik vanmiddag had in mijn onderbuik kriebelt nog altijd een beetje na en dat voelt goed dat dat er nog een beetje zit. Maar zo kijk ik ook rond zo om mij heen. En je weet het nooit wat er bij andere mensen allemaal afspeelt dus het valt ook moeilijk te beoordelen hoe andere mensen andere dingen meemaken en ondervinden. Zo stelde ik ook de vraag hoe maak je voor jezelf iets mee en dat is juist per persoon zo verschillend dat je ook nooit kan beoordelen hoe mensen hun leven meemaken. Wel denk ik dat wij hier in Nederland niet altijd beseffen hoe gigantisch goed wij het hebben en hoe mooi wij kunnen leven. Dus nu zo schrijvend en drinkend met een Crodino-jus naast me geniet ik toch wel erg veel van het dagje dat ik meemaakte en hoe ik mezelf vind genieten dat ik besta.

En dan passeren voor mij een paar vragen waaraan ik al een paar weken mijn best voor doe om ze schrijven te beantwoorden. En zo schreef ik ze op net nadat ik het weekend had van de Kermis op het werk en dat was het begin van september.

Vandaag de dag dat ik me heb voorgenomen thuis te blijven en wat te studeren aan de inleiding van de psychologie, liep mijn gedachte uit naar waar ik sta met de vraag.

Wat is voor mij NU het verschil:

• tussen vroeger 10^de en nu?
• Tussen mijn 27^ste en nu?
• Tussen man en vrouw?
• Tussen meisje en jongen?
• Puber ik… JA ik puber.
• Waar bevind ik mij tussen dat puberen? Ergens tussen de 16 jarige meisjes of gewoon als vrouw?

Genoeg vragen, eigenlijk met het bewustzijn van waar ik nu sta. En eigenlijk niet gek hoe het verloopt, voor mijn gevoel van waar ik nu sta. Want ik wil verder komen in mijzelf te ontdekken.

De vragen probeer ik de komende tijd wat te verwoorden hoe ik dit allemaal zie. Snel gezegd zie ik het grootste verschil in nu en vroeger dat ik nu besta en vroeger opzoek was naar wie ik was en hoe ik mijzelf kon accepteren. Ik merkte wel dat ik veel bezig was met doen en eigenlijk bezig wou zijn te kunnen ontdekken wie ik was. Een moeilijk stukje waar ik nu al in merk dat het gewoon niet makkelijk is en dat ik probeer verder te kijken en de moeite die ik ervaar.

Fijn om terug te lezen wat ik schreef die dag zo effe snel. Ook heel fijn hoe ik mezelf zie groeien en hoe ik dit kan teruglezen op mijn eigen blog. En zo ga ik nog even door met het schrijven omdat het me gewoon erg goed doet voor mezelf in wie ik ben. En de vragen die hierboven staan gaan nog beantwoord worden zo ergens dit jaar maar nu ga ik nog even verder genieten van de avond die aangenaam is en waar ik dadelijk met een film in afsluit. Een dinsdag die anders begon maar waar ik toch vertrouwd afsluit met een groter begrip voor mezelf in wie ik ben

Wat een dagen passeren en wat een goed gevoel raast door mij heen, wat heb ik toch een mooie toekomst voor me die gewoon makkelijk is en waar ik soms jaloers ben op de manier hoe ik dit mag meemaken. En dus baal ik van het stukje dat ik hiervoor geschreven heb, hoeveel haat ik Victor. Ik wil dat hij er niet is en hij zorgt ook voor ongemakkelijkheden. Voornamelijk met dansen en yoga kan dat gewoon verschrikkelijk irritant zijn, en ook tijdens werken terwijl je voor een tafeltje staat. Gewoon ander mensen zien het niet maar toch voel jij je ongemakkelijk met hetgeen wat er gebeurd in je lichaam. met wat ik vind dat er niet hoort te zijn. En hoe ga ik er mee om. Ja ik weet net hier komt mijn punt, Victor is gewoon oncomfortabel en dat stoort. Meer eigenlijk ook niet en helemaal niet dat ik weet dat er over vier maanden ook nog iets aan gedaan is en dat Vic er niet meer is. Dat is nu eenmaal zo, en dat gaat ook wel over. Maar wat ik niet heb is een baarmoeder en eierstokken en dus echte vrouwelijkheid. En dat stoort me toch wel en ik accepteer het ook wel dat ik nooit deze periodes zal meemaken, meemaken van je oncomfortabel voelen en pijn hebben van dit geheel. Gewoon ongemakkelijk en moeilijk en dat zal nu eenmaal zo zijn. Wat heb ik het dan toch makkelijk als vrouw gewoon leven met vrouwelijke hormonen geen last hebben van testosteron en de lichamelijke ongemakken van ongesteldheid. Wie ben ik dan om te zeuren als ik het zo makkelijk kan hebben, nu eindelijk als mijzelf te kunnen leven zonder lichamelijke klachten op dat ding na, nu dan nog even.

Dus om toch iets meer in te duiken op het idee wat ik nooit zal hebben en waar ik steeds vaker over heb tussen mijn collega’s en vriendinnen is dus ongesteldheid en hoe kan ik dan een bedenking maken hoe het is. Ik zit nu ongeveer tien maanden aan de hormonen en merk dat dit invloed heeft op hoe ik mij laat gedragen door invloeden van? Soms lukt het mij vrij makkelijk geen zoette dingen te eten en de andere dagen loop ik als een smachtend onbenul te zoeken naar chocolade of ijs of iets anders wat maar naar zoet doet smaken. Iets wat echt veranderd is, is dat ik nu het gevoel heb het echt nodig te hebben en dat is soms gewoon anders dan voordat ik met de hormonen ben begonnen. Gelukkig kom ik ook nu vaker in de situatie dat ik merk of wanneer er verteld word dat iemand ongesteld is, dat ik het fijn vindt als ik er dan bij betrokken word ook al weet ik niet wat het is. Zo schreef ik vorige week iets en dat laat ik nu zien.

Vandaag gewerkt  het was een zondag en de dag voor de verjaardag van mijn broer. Op het werk had mijn ene college last van haar eierstokken en de andere van haar menstruatie en ik op een kuchje van mijn keel niks. En dat irriteert me mateloos, het niet kunnen hebben over hoe het voelt. Hoe voelt dat nu menstrueren en last hebben van je echte vrouwelijkheid, iets wat ik nooit kan hebben op een natuurlijke manier. Dus nu na het werk ben ik maar eens opzoek gegaan naar mogelijkheden die menstruatie kunnen nabootsen op een manier die misschien in de buurt komen en waar ik heel graag achter wil komen hoe het is. En eigenlijk droom ik er van om dit gewoon als cyclus echt te kunnen meemaken voor de komende jaren tot aan mijn overgang. Waarom omdat ik een vrouw ben en omdat vrouwen dit nu eenmaal hebben. En ja dat is toch soms echt een gemis dat ik niet gewoon geboren ben als vrouw want dat had het voor mij gewoon gemaakt zoals ik ben. Dus ik wil het en daar zit nu ook een hele discussie. Ik maak het niet natuurlijk mee dus ik kan altijd zeggen nee, nee zeggen omdat ik nu niet wil of er genoeg van heb? Nee dat wil ik niet. Maar dat is makkelijk praten als ik niet eens een idee heb hoe het is of kan voelen. Dus opzoek naar een mogelijkheid en die heb ik gevonden, namelijk bij https://men-struatie.nl en ook door een ouder stukje van een review van het testen naar de pijn die Humberto Tan ooit voelde, https://www.vice.com/nl/article/vvdabb/ik-onderging-gesimuleerde-menstruatiepijn-om-te-testen-of-ik-echt-zo-zielig-ben ik ben benieuwd hoe het gaat verlopen en hoe ik het zou kunnen meemaken. Net een mail gestuurd dus afwachten op een reactie.

Dit stukje heeft er toe geleid dat ik vandaag langs ben geweest om te bekijken welk gevoel het nu een beetje is en hoe ik er zelf mee omga, natuurlijk baal ik dat ik het niet gewoon heb en dit is dan ook maar twintig minuten dat dit plaatsvind en dat is een peulenschil ten opzichte van twee, drie en soms wel meerdere dagen dit aanwezig te kunnen hebben. En waar sta ik dan en hoe verliep het. Nou ik had mijn afspraak om twee uur in de middag en was mooi op tijd, belde aan en werd hartelijk en warm verwelkomt in een huiselijk sfeer. Eenmaal zittend met een glas water begon het gesprek naar hoe wie wat waar menstruatie is daar. Een gesprek vol weetjes en meningen hoe wij als vrouw leven in een mannen cultuur en wij als vrouw ons niet moeten aanstellen. Of ja moeten, is het ook niet zo dat het ons als vrouw zijnde geleerd word om ons niet aan te stellen en dat we maar gewoon doorgaan, dit zag ik voornamelijk in mijn moeder die ook alleen maar doorging en doorging. Waar staan wij als vrouw die zich niet laten kennen en maar zeggen dat alles goed is, word het ons echt aangeleerd en hoe zien mannen dit? Mannen zijn soms en in meerdere gevallen te makkelijk en hebben weinig besef van hoe en wat er allemaal plaatsvind bij de vrouw. En bij jongeren is dit ook zo, maar bij jongeren is het misschien wel de juiste doelgroep om aan jongens en meisjes het er over te hebben. Ongesteldheid wat is dat en hoe ondervinden wij als vrouwen dit. En dit is ook iets waar Men-struatie.nl zich inzet om het bespreekbaar te maken wat het is en dat je gewoon in een moeilijke periode als vrouw zit en dat mannen dit leren te begrijpen. En zo onderging ik ook de test hoe het ongeveer aanvoelt. Dus eenmaal de plakkertje op mijn buik geplakt te hebben ben ik gaan voelen wat het is, en dit is gewoon klote.

Maar daar sta ik dan, iedere tien seconde een stoot van een spierkramp dat zich ongeveer 5 seconden opbouwt en daarna weer en dat dan 20 minuten lang. Ikzelf doorstond het gemiddelde, en probeerde te kijken of ik ook gewoon kon praten tijdens het gebeuren en volgens mij ging dat ook wel. Ik denk dat peter hier het antwoord op weet hoe ik me daadwerkelijk goed probeerde te houden. Ik merkte wel op dat dit dus specifiek je spieren aanspant en ik weet van krampen van mijn galblaas dat je het wel ziet als pijn maar dat iets wat uit je baarmoeder komt toch wel anders voelt. Niet zozeer anders in pijn want de pijn zal hetzelfde zijn maar toch anders. Maar ikzelf vond dat ik het doorstaan heb en ervaren heb dat het grofweg wel te doen is omdat ik het liever gewoon had om me echt te voelen in wie ik ben. Maar wat is dat doorstaan van deze pijn en hoe kijken mannen naar dit gebeuren want ikzelf denk dat ik graag mijn beentje extra inzet bij mijn collega’s als iemand hier mee rondloopt en ik het nooit zal hebben. Dus ook voor de mannen het besef hebben gewoon niet aan te stellen ten opzichte van je vrouwelijke collega’s en niet moeten zeuren. Nou eenmaal dit gezegd te hebben sta ik hier gelukkig in de persoon in wie ik ben met een besef hoe goed ik het heb. En daar zit ik op de stoel nadat de plakkertje eraf zijn gegaan en op een of andere manier zat ik dus met het idee dat ik het apparaatje miste, alsof ik door had willen gaan. Maar ook met een gedachte dat als je ongesteld bent je het fijn vind dat het er niet is en dan net op het foute moment komt het opzetten en dan. Dan deal je er mee denk ik want dat zal ik nooit ondervinden hoe ik er dan mee omga dus na dit verhaal met besef en momenten hoe ik in het leven sta als vrouw dat ik toch heel veel moet missen wat er nooit zal zijn en dat brengt me bij mijn eigen wereld. Ik leef op de mooiste manier en probeer het leven te zien als dat moois om andere mensen ook dat moois te mogen zien. Ik leef en dat doet goed, eindelijk daar zijn in wie je bent al is het toch niet helemaal.

 

Deze week was vermoeiend, een week met vervelende moment die soms veel psychische pijn veroorzaken bij mij. Ik praat hier voornamelijk over victor die zijn eigen wil teveel naar voren laat komen en waar ik niet de oorzaak van kan vertellen, ofja tot nog toe weet ik het niet. Zou het komen dat victor zo goed in zijn vel zit in het lichaam waar het nog aan vast zit. Ikzelf vind het voornamelijk onprettig dat victor zijn eigen ding doet en eigenlijk mag hij zich gedeisd houden.

Maar gelukkig weet ik waar ik naartoe ga en dat sommige dingen gewoon nog pijn kunnen doen. Meer omdat ze vervelend zijn en omdat het iets is wat niet bij mij hoort wat mij zo stoort. Tijd zal het vertellen hoe het voor mij zal verlopen en hoe ik er mee om kan gaan en dan mag het weekend vervelend begonnen zijn, de dag die ik vandaag beleefde was dat niet. Ik heb vandaag eindelijk na twee jaar mijn voornemen dat ik weer wou gaan dansen eindelijk gemaakt, vandaag de stap ook daadwerkelijk gedaan te hebben. En met dansen bedoel ik voornamelijk een soort working-out met veel mensen tegelijkertijd door elkaar dansend met het ene moment rust en het andere moment het contact van snelheid en opzoek naar een moment om te zien dat we allemaal bij elkaar zijn, en hetzelfde eenzelfde dans maken. Heerlijk op een manier van je jezelf te kunnen laten tonen om samen een te kunnen zijn. Ronduit en begin van mijn dinsdagavond die ik nu afsluit in de Lumiere, natuurlijk na een film gekeken te hebben waar ik ook van genoten heb. Meer van het idee hoe drama met een verlangen naar een man wat onbetrouwbaar kan zijn dat je door beter weten in toch aanleiding vind hem op een moment te vertrouwen, en uiteindelijk ook zijn vertrouwen probeert te winnen. Hem beter te leren kennen en waar jij jezelf ver in wilt laten gaan mee te maken hoe het is. Ik heb het over de film ‘’Beast’’ en dan merk ik dat ik er toch echt van genoten heb om de film te zien, maar ik denk dat ik een van de enige zal zijn die dat zal vinden.

En zo brengt de film me weer op een punt wat ik zelf eerder zij in een chat bij T-nederland en ook al op mijn eigen blog. De belevingen die ik nu meemaak zijn zo anders dan een jaar geleden, belevingen die het gevoel hebben echt te zijn. Echt te zijn dat ikzelf eindelijk merk dat ik dit meemaak op de manier zoals ik dat wil. En dan heb ik nog veel te leren en te ontdekken hoe het allemaal gaat, en hoe ik mezelf kan begeven tussen de mensen. Begeef ik me dan zoals ik echt ben of heb ik soms teveel verlangens naar het mannelijke geslacht. Een moeilijk moment waarbij ik merk dat ik nog genoeg verwarring veroorzaak bij ze, verwarring tussen man en vrouw of transgender en vrouw. Momenten waarbij ik merk dat het mijzelf soms verbaasd hoe makkelijk ik me kan uiten als vrouw en hoe natuurlijk het allemaal loopt bij mij. Ik voel me daarbij echt mezelf en ik uit me gewoon zonder na te denken uit mezelf. En de mensen om mij heen lijken me ook gewoon te zien als mezelf en open, open als een vrouw en dat doet goed. En natuurlijk zie ik genoeg mensen twijfelen maar doordat ik gewoon doe zoals ik wil breng ik ze in verwarring. Maar dat is mijn beleving zoals ik dat merk, en dat doet me enorm goed dat ik zelf nu al twijfel of ik het onderwerp al helemaal wel naar boven moet brengen waar ik mee bezig ben.

En dit is natuurlijk niet makkelijk want ikzelf zit volop in transitie en ben bezig om een operatie te plannen wat nu steeds dichterbij aan het komen is. Al met al leef ik steeds meer en meer zoals alles op mij afkomt en merk ik dat een transitie waar ik middenin zit steeds makkelijker verloopt op sociaal vlak voor de buitenwereld. Maar op psychisch vlak voor mij merk ik genoeg moeilijkheden die ik zo goed mogelijk wil laten verlopen en helaas verlopen sommige dingen gewoon langzaam en moeizaam. Maar met alles een beetje op een rijtje lukt het me erg goed alles te doorbrengen en probeer ik hier ook mijn uiterste best voor te doen. Zoals nu verloopt het goed, maar er is genoeg wat kan gebeuren.

En dan komt er ook naar voren dat ik soms ook echt verlangen heb naar het onbekende, het onbekende bij een man. Het onbekende van een risico, of gewoon het onbekende van eindelijk te kunnen leven. Onbekend zijn in de rol die je speelt maar waar je je zo vertrouwd in volet ook verder te ontdekken hoe het is echt te kunnen leven als vrouw in een maatschappij. En of die maatschappij nu gelijk is tussen man en vouw of waar vrouwen helaas minder zijn dan mannen maakt me wel degelijk uit. Maar de beleving die ik heb is dat ik me vrouw voel in de maatschappij en dat ik als vrouw me daar in wil laten zien. Laten zien in wie ik ben en mezelf daar in kunnen zijn. Helaas heb ik lichamelijk soms nog echt genoeg spierkracht en ik hoop gewoon dat dit echt minder gaat worden want ik wil niet sterker zijn, en ook niet slap. Maar gewoon ik wil niet dat gespierd overkomen en dat is het nu wel, ook hier zal tijd de key zijn en ik ben benieuwd hoe mijn test in november zal uitwijzen wat ik verloren heb aan spieren.

Maar dat is mijn transitie en het lukt me. En ik voel me geweldig. Eindelijk merk ik wie ik ben, en dat doet wonderen.

Waar sta ik in mijn belevingen met wat ik meemaak, en hoe ik zelf vind dat ik twee jaar geleden de keuze maakte die me nu iedere dag laat zijn in wie ik ben. Eindelijk sta ik daar in de persoon die ik ben. En hoe ik nu aan het leven ben doet voor mezelf het gevoel leven dat ik leef en eindelijk de persoonlijkheid in mijzelf naar boven laat komen.

Dit is gewoon gezegd de korte versie waarin ik nu leef en dat is geweldig, maar niet alleen maar zonneschijn. Ik zit in een transitie die natuurlijk verloopt voor mij, maar het pad wat ik bewandel is dat niet. Het stottert en hapert en dat maakt het niet makkelijk. De zeven maanden die ik nu aan de hormonen zit laten me steeds meer het vrouwelijke zien en voelen in mijn eigen lichaam. En dat ziet de buitenwereld ook, ze zien dat mijn uiterlijk beetje bij beetje verandert en dat is geweldig. Maar dat beetje bij beetje dat speelt ook in mijn lichaam, ik wil steeds meer ontdekken en weten hoe ik kan leven. Ik ben bezig om te ontdekken hoe en waar ik sta als vrouw in de wereld, een spoedcursus vrouw zijn dus. Ofja de dertig jaar die ik gemist heb probeer ik nu zo snel mogelijk in te halen, en dan kunnen we sommige stukjes gewoon lekker skippen. En dat is maar goed ook, al had ik ze graag meegemaakt. Gewoon geboren worden in het geslacht dat je bent zou al moeilijk genoeg zijn. Maar daar sta ik niet, ik sta nu hier tussen het mannelijke geslacht. Iets wat eindelijk steeds meer op de juiste plek valt voor mij. Eindelijk begrijp ik wat ik met dat mannelijke geslacht kan, en wat ik ermee wil. En dat is nu juist iets wat nu nog niet kan, het gevoel wat in mijn lichaam speelt is voor het mannelijke geslacht om mij heen nog niet helemaal juist. Juist dat is iets waar ik veel moeite mee heb, waar sta ik als het gaat om het geslacht tussen ons beide. Soms de knuffel of kus die ik zou willen krijgen van een man of jongen. Eindelijk voel ik me thuis tussen beide geslachten, het vertrouwen van het vrouwelijke en de nieuwsgierigheid van het mannelijke. Steeds meer speelt dit bij mij, eindelijk thuis voelen in je eigen lichaam, en steeds beter begrijpen wat goed bij mij voelt hoe ik me kan begeven tussen de beide geslachten. Een erg moeilijk gebeuren, een gigantisch ommezwaai in mijn leven en voor de mensen die om mij heen leven. Voor iedereen die me kent is het niet altijd makkelijk het verschil te merken hoe ze me leerde kennen, en in wat ik aan het worden ben.

Dit is wat ik merkte tijdens het afgelopen weekend wat ik meemaakte op het werk en de kermesse (kermis) in het dorp waar ik werk. Een zwaar weekend voor mij geestelijk en lichamelijk, een uitputting door veel werkuren veel drank en veelte weinig slaap. En dan merk ik waar ik mee bezig ben, ik zit aan de hormonen die meer doen dan me veranderen. Ze maken me ook moe, en dat merkte ik dit weekend hoeveel verschil ik al merkte tussen de kermis van dit jaar en die van vorig jaar. Alcohol en een hormonenkeur gaan eigenlijk niet goed samen, want ze maken je beide vermoeid en doordat ik pilletjes slik worden beide ook nog door mijn lever afgebroken. Een beetje dubbelop maar dat is de periode die ik nu meemaak al eigenlijk ook. Ik stoei met moeilijkheden en dat kost energie, en ik merk steeds meer hoeveel moeite alles kost. Ik merk hoeveel moeite het kost om te leven als vrouw ten opzichte als man, hoe het mannelijke geslacht omgaat met het vrouwelijke. En dit merk ik voornamelijk tussen de twintig jarige en zelfs jonger hoe groot verschil er bestaat tussen beide geslachten. Een verschil wat ik juist geweldig vind om eindelijk een beetje mee te kunnen maken. Ook al is dit gewoon de waarheid en ook al zou het gewoon moeten zijn dat man en vrouw gelijk zijn. Helaas is dit voor het mannelijke geslacht niet altijd logies.

En hier komt iets om de hoek kijken van mijn gevoel in wie ik ben. De tijd die ik vroeger leefde was dat ik zo graag vrouw wou zijn, niet voor dat leuke jurkje, maar de moeilijkheden die erbij komen kijken voor dat leuke jurkje. Ik wil zo graag de moeilijkheden van vrouwen meemaken want dat geeft mij het gevoel dat ik dingen meemaak als vrouw. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik het makkelijker heb dan echte vrouwen ik zou met alle liefde alles van ze overnemen. En dat wil ik op dit moment ook het liefst zoveel mogelijk willen benaderen dit mee te maken. En dit alles geeft mij steeds een beter gewoel in wie ik ben en waar ik mij zo thuis in voel. Vrouw zijn met alle moeilijkheden die ermee te maken hebben.

Zo probeer ik ook te kijken naar mijn transitie, ik sta pas in het begin en er liggen nog genoeg moeilijkheden op mijn pad, moeilijkheden die ik graag aan ga. Maar het liefste ga ik de moeilijkheden aan die echte vrouwen ook mee maken omdat dat me juist een gevoel geeft meer bij het vrouwelijke geslacht te behoren. Zo kijk ik ook naar de operatie toe die ik ga meemaken. Een operatie die meer betekend dan een vrouwelijk geslacht. Het betekend voor mij ook een gevoel van pijn kunnen voelen daar onder beneden. Een pijn die ik wil meemaken juist daar beneden, pijn die ik misschien kan vergelijken die andere vrouwen ook meemaken daar beneden. Iets wat zo moeilijk te vergelijken is, maar wat ik zie dat het mij meer brengt naar het vrouwelijke.

Al deze moeilijkheden al deze veranderingen brengen me naar de persoon in wie ik ben en ik geniet ervan ook al is het allemaal niet makkelijk. Ik merk dat ik eindelijk aan het leven ben, leven in een persoon wat ik wil zijn. En dat maakt me gelukkig. En dat geeft me kracht om door te kunnen gaan. Zo in gedachte merk ik dat deze gebeurtenissen op mijn pad zijn gekomen doordat ik twee jaar geleden voor mijzelf koos, ik liet mijn leven leiden daar te kiezen hoe het naar mij toe kwam. Ik koos voor mijzelf mij te laten zien in wie ik ben en hierdoor ben ik mijzelf gaan accepteren in wie ik ben. Doordat ik mezelf heb leren accepteren zie ik de wereld eindelijk hoe het op mijn pad licht en dat het op mij afkomt zoals het de bedoeling is. Niet meer proberen te leven zoals ik dacht zo moet ik leven en in de wereld staan, moedwillig dingen willen veranderen omdat ik wil dat ze zo zouden moeten verlopen.

Nee ik leef omdat ik eindelijk in mijzelf sta en alles op mij af laat komen, je gebeurtenissen komen zoals ze komen en dit is iets wat nu eindelijk bij mij gebeurd en waar ik ook merk dat dat de persoonlijkheid in mijzelf naar boven haalt.

Waar sta ik met mijn baard en hoeveel lasersessies zijn er nodig. Tja daar stond ik vorige maand bij mijn zevende sessie voor het weg laseren van mijn baard en perineum, maar door de hoeveelheid zon en het niet goed kunnen beschermen tijdens het werk was ik soms toch wel verbrand en dat gooide roet in het (eten) behandelen van mijn baard. Dus helaas heb ik mijn baard die keer niet kunnen laseren en daar baalde ik toch wel erg veel van, want het was voor mijzelf erg duidelijk dat het niet gebeurd was. Dus ik kijk uit naar morgen dat mijn baard wel gewoon gelaserd kan worden en kan niet wachten op weer dat mindere gevoel van geen haar.

En nu merk ik dat ik veel donkere haartjes heb wat betekend dat ik nog niet aan de IPL behandelingen hoef te beginnen, of dat fijn is? tja ik heb weinig blonde haren op mijn baard en de hormonen zullen dit ook niet doen veranderen. Wel op de rest van mijn huid, daar is het een klein beetje zichtbaar dat de haartjes minder dik zijn en blonder aan het worden zijn. Dit blonder worden komt natuurlijk ook door de hoeveelheid zon wat aanwezig is geweest. Maar al met al heb ik zin in morgen, ook heb ik zin in morgen om mijn verhaal te kunnen typen van wat er voor mij gebeurd is tijdens de zes dagen werk. En de kermis die daar bij behoorde. De zes dagen die me weer verder brachten in waar ik sta en hoe ik toch wel veel gemerkt heb van vermoeidheid en een moeilijker probleem met het mannelijke geslacht. Maar dat vertel ik morgen, nu tussen de films door vertel ik dit verhaal. Veel rust kan ik wel gebruiken en dat is dus proberen bij te slapen, gezond eten en lekker film kijken 🙂 even niks, maar met een gevoel van ik wel eigenlijk feesten. Gewoon uitgaan en meemaken hoe alles nu verloopt, een gevoel hebben tien jaar jonger te zijn in mijn beleving.

Wat een weekje dat voorbijraasde, een weekje wat verliep op een manier van gewoon lekker in je lichaam zitten zoals je bent en dan ook nog op het werk twee avonden vrij hebben. Iets wat zonder vragen niet voor zal komen, waar ik mijn vrije vrijdagavond enorm van heb genoten. De mannen waren op mannenweekend en wij hebben dus een avond gepakt met de dames onder elkaar. Gewon lekker even tussen je vriendinnen zijn en gewoon samen zijn. En dat gewoon samen zijn is bij mij niet altijd mogelijk, en met niet bedoel ik dus, ik moet hiervoor vrij vragen en dat lukt gewoon niet altijd, en omdat ik in de horeca werk met de nodige uurtjes. Is mijn sociale leven ruk. En dat is iets wat me soms wel erg parten speelt. Maar het lukt me al sinds mijn vijftiende met moeite om toch wat gaatjes vrij te vragen. Moeite hebben dat ik niet aanwezig zal zijn als er een feestje is in het weekend, en Féj pas na de nachtklok aan komt met teveel energie… en een nuchter gevoel.

Maar dit weekend is anders. Dit weekend is het Kermis in het dorp waar ik werk. En ja kermis in een dorp van 250 inwoners zal ook niet veel voorstellen. En dat klopt ook wel. Een beetje dan. Voor ons op het werk is de kermis het weekend dat er veel gebeurd, want het gebeurd recht voor de ingang van het café. Recht voor het café staat het terras en dat moet dus weg voor de botsauto’s. dus zoals je je niet kunt voorstellen staat op een hoogte  van 1.5 meter de botsauto’s drie meter voor de voordeur, ik zal jullie een leuke foto laten zien wanneer alles opstaat. Eigenlijk een lachwekkend iets wat alleen in België kan, of in een stadstraat in Tilburg….

Maar de kermis in Sippenaeken betekend meer dan alleen gezelligheid voor de dorpsbewoners en mensen die langskomen voor de friet of iets anders geks. Want vijfentwintig augustus bij de kermis van 2016 was het voor Féj een bijna ongeplande coming-out, het was de dag dat ik tegen M zij wat ik eigenlijk wou zijn en wat er bij mij speelde met de dysforie. De weken voor de kermis had ik al met meerde collega’s gesproken en ook mijn baas en bazin wisten wat ik wou en ik zou het overleggen met ze wanneer ik het zou uitleggen voor iedereen en dus voornamelijk ook voor de vaste gasten en dorpsbewoners. En net door een groepje VVGA gasten wat al jaren naar ons huisje komen om wat te tennissen en lol te beleven. Was M ook iemand van die gasten die al sinds de vroegere jaren bij de Barbeau langskomt, en waar ik ook al elf jaar dat ene weekend mee optrek. Gezelligheid ten top en M vond het geweldig, geweldig in het uitkomen van mezelf in de persoon wie ik ben. Een moment wat ik geweldig vond om dat te horen.

Maar dan, dan was het eigenlijk niks. Gewoon een avond wat ik doorbracht. De dag erna had ik dagdienst en heb tot een uurtje of vijf in de middag gewerkt. Tijd om de buren te bezoeken, de buren zijn dus om even duidelijk te zijn… de gasten die in de vakantie woning zitten, wat naast het café gelegen is. De groep gasten komen al in het begin van het bestaan van de Barbeau, en komen soms wel meerdere keren per jaar even kijken bij de Barbeau. Hier zit nog een langer verhaal achter maar dat is een verhaal hoe de Barbeau is ontstaan en waar mijn baas en bazin allemaal gestudeerd hebben, en zoiets. En nog wat meer.

Maar het gaat er dus om dat ik nadat ik klaar was met werken een kijkje ging nemen bij de buren, en jawel de buren waren na een dagje tennis lekker in het zwembad gesprongen en lagen met z’n alle in het water een biertje te drinken. De vraag kwam dus naar voren of ik ook erin zou springen met een biertje. Nou dat biertje vind ik het probleem niet en mijn zwemkleding had ik zeer toevallig ook bij me. Maar wat ik ook had was gelakte teennagels, tja wat nu. Alleen M weet er nog van en om nu aan iedereen te vertellen hoe en wat, tja wat nu. Met mijn idee ging ik naar mark om te vragen of zijn vriendin nagellakremover had. En het antwoord was ik ‘’denk niet’’ maar wat zou het ons uitmaken als Amsterdammers of jij nu nagellak op hebt of niet, jij bent jij en wat zal het ons een worst uitmaken. Ja dat klopt ik ben ik en wat zou het uitmaken wat ik wil wat kan. En dit kan dus met mijn roze zwembroek en donkerroze nagellak op mijn teennagels stapte ik dus gezellig in het zwembad. Dus na dit gebeuren gebeurde er veel meer, gewoon voor mij gebeurde er zoveel dat ik er niet meer echt mee zat wat mensen zouden denken en de avond vorderde met genoegen en genoeg bier, daar achterom in het zwembad van de buren. Nadat de avond dus steeds verder vorderde kwam iemand op het idee kom we gaan de botsauto’s in. Wel effe omkleden. En toen viel de vraag of ik een jurkje aan wou. Nou hoe toevallig dat ik ja zij en dan he het ook kan kwam dat jurkje wat in de auto lag bij mij naar voren om aan te doen, gewoon ik vond zelf dat het kon en de aanzetting van de buren gaf mij de kracht mezelf te kunnen uiten. En daar stond ik, bij de botsauto’s tussen de dorpsbewoners. Bam daar stond ik en bam wat een hoop reactie, en voornamelijk reacties ow leuk jij in een jurkje of huh wat doe jij nu? En veel verwondering en gekke reacties van huh waarom en van al deze reacties waren er geen vervelende tussen op een na dan. Maar de reacties waren eigenlijk een beetje verwarrend, mensen keken verwarrend en begrepen er niks van. En toen kwam mijn baas, of ik effe naar de keuken kon komen. Nou wat nu… een gesprek van wat ik nu deed en waarom nu, en even een vraag van. Hadden we niet iets anders afgesproken, ja ik zou het melden wanneer. En met wat tranen in mijn ogen knuffelde mijn baas me en feliciteerde me met mijn daad, een beetje stom maar ach het zou er ooit van komen zij die. Pff ja daar huilde ik en dat doe ik nu ook. Nu ik dit schrijf vallen de tranen weer over de wangen van de avond dat dit gebeurde. Een weekend tijdens de kermis deed ik het gewoonlijke en dat werd natuurlijk het gesprek van de komende weken. En net dat gesprek leidde tot een coming-out dat ook iedereen meteen wist wat er ging gebeuren met mij. En dat tijdens de kermis waar het hele dorp aanwezig is en waar deze coming-outs nu niet echt bedacht worden dat ze zullen plaatvinden.

Maar de weken volgde en na een maand was het toch voor iedereen echt duidelijk wat ik zou gaan doen. Iets waar ik het dorp nu voor wil bedanken wat jong en oud heeft zien gebeuren en waar ik nu enorm blij mee ben dat ik van mensen hoor dat ik een leuk kleedje aan heb en dat ik als vrouw en Féj word aangesproken zo nu twee jaar verder is het gewoonlijk in wie ik ben, en al komt zo zelden de oude naam naar voren of in gesprekvorm hem nog wel eens voor, het merendeel spreekt me aan in de persoon wie ik ben en dat bewonder ik van een, Waals dorpje wat iedere zondag nog naar de kerk gaat en komt fruschoppen bij ons in het café. Een weekend wat mij veranderde en hoe mensen mij zien veranderen.

Ik heb zin in een weekend Kermis op het werk, waar het personeel gezellig meedoet met de gezelligheid van het dorp en waar we weer genoeg gaan beleven. Of beter gezegd zal ik dit lange weekend nog naar huis gaan, of gewoon op het werk blijven overnachten of zoals een collega al vroeg of we misschien met een tentje in de tuin konden overnachten. We gaan het meemaken en ik heb nu al zin in de dag van morgen, maar vrijdag begint het pas en woensdag ochtend zal ik wakker worden op het werk en moe zijn, gelukkig is woensdag een dag dat ik vrij heb en dan ben ik alweer een weekje verder. Een weekje verder naar dat alles waar ik echt niet op kan wachten.

Gedachtes, tja wie heeft die niet. Ze draaien door mijn hooft over van alles. En dan heb ik het nu even over het idee wat er gaat gebeuren daar in Januari en hoe dat speelt door mijn hoofd, voornamelijk vannacht tijdens het slapen gaan. Gedachtes hoe die tijd zal zijn daar samen met mijn broer. Die dagen, de beleving en natuurlijk de ingreep die zal plaatsvinden. Een niets omvattende ingreep die mijn leven voorgoed zal gaan veranderen. Veranderen in een manier die voor mij levensbepalend zal zijn, voornamelijk hoe mijn leven daarna zal uitzien. Uitzien voor voornamelijk mijzelf, want ja. Wie ziet dit en wie merkt het. Ik ben diegene die het voelt ziet en meemaakt, hoe het dan zal zijn. En die ene man dan, of vrouw, of gewoon de mogelijkheid dat het zal gebeuren. Dat zullen de menen zijn die het meemaken. Maar voornamelijk ik. En hoe gaat die ik er mee om en hoe gaat het dan zijn voor mijzelf. Een grote vraag en een gigantisch moment voor mij, voor mijzelf en eigenlijk niemand anders.

Vandaag werd ik dus wakker met die gedachte hoe ik in slaap viel. Maar ook met een moment wat ik niet wil meemaken, helaas gebeurd het voor mij inziens te vaak. Te vaak om er iedere ochtend gek van te kunnen worden dat dat ding nog bestaat en kan leven. Leven in plaats van zich gedeisd te houden en rustig te kunnen blijven, maar dat is niet het geval. Maar ik weet waar ik naar toe ga en ik weet dat ik er van af wil. Maar waar wil ik echt van af, niet de gevoelens wat dat ding heeft want die kunnen fijn zijn. Ik wil van dat ding af wat uitsteekt en wat in de weg zit dat ding hoort er niet en dat ding gaat ook verdwijnen. Ja Victor ik heb het over jou. Maar die gevoelens wat het kan creëren zullen veranderen, maar ik zou nooit willen dat ze verdwijnen. Grote risico’s die dit met zich meebrengen en waar ik van bewust ben spelen dus mee. Tijd zal het vertellen. Maar op het moment gaat het, op het moment kan ik niet wachten, en op dit moment schrijf ik over gevoelens die me parten spelen voornamelijk in de ochtend.

Maar dat is het niet, niet nu. Niet nu ik dit verhaal aan het typen ben. Met een dag die ik kan weergeven als anders en fijn. Ik zit nu met een kaarsje aan de linkerkant van mijn laptopje en aan de rechterkant staat een trappistenbier. Een trippel van Westmalle, en deze smaakt me erg goed want ik heb vandaag genoten van mezelf in wie ik ben en waar ik mee bezig ben.

Bezig met mezelf in het ontplooien van persoonlijkheid en van een kans om te kijken of het me gaat lukken meer te kunnen weten over de psychologie. Ik was hier gisteren (en eigenlijk al mijn hele leven) mee begonnen, maar vanochtend met een kop koffie naast me heb ik meer gelezen en geoefend over wat psychologie nu inhoud. Een inleiding die mij laat zien waar ik nu sta en waar ikzelf merk dat ik nu enorm in geïnteresseerd ben. Natuurlijk merk ik dat psychologie een gigantische rol speelt in ons samenzijn, maar ik merk ook steeds meer hoe ik mezelf ontdek door de boeken te lezen. Iets wat ikzelf opmerkelijk en fijn vindt hoeveel rust ik heb gekregen sinds dat ik begonnen ben met mijn HRT, (hormonenkeur) dat merk ik voornamelijk wanneer ik lees en wanneer ik ergens ben voor dat kopje koffie, of op het werk waar ik mijn nodige uurtjes spendeer. Maar ook tijdens het typen van dit, dit stukje wat ik nu type. Wat leidt er nu naartoe dat ik, nadat mijn dagje studie rond drie uur het moment gaf. Dat ik besloot om naar Maastricht te gaan, wat te lezen in het boek ‘’wat drijft de mens’’ een kort gesprekje heb gehad met Maarten… en nu na het kijken van twee films in de Lumiere. De eerste film ‘’Den skyldige’’ en de tweede film L’atelier me brengt op het terrasje voor het water, te typen over gedachtes en mijn operatie.

Ook al zit ik hier dus alleen en heb ik mijn dagen die ik vrij had alleen doorgebracht. Ik merk voor mezelf dat ik leef om wie ik ben en waar ik sta. De drukte van het werk geeft me soms voldoening om net geen afspraken te maken op de dagen die ik vrij heb maar ik merk hoe graag ik onder de mensen ben. En net de dagen die ik vrij heb bieden me de mogelijkheid om aan mijzelf te werken in wie ik ben. Een gevoel om eindelijk te kunnen leven, en een gevoel wat ik alleen maar groter zie worden in de tijd van mijn transitie die ik nu beleef. De mensen kijken bijna niet meer en mensen spreken me vol vertrouwen aan als haar en vrouw. Een moment wat steeds dichterbij komt om daadwerkelijk mee te maken. Zover als mogelijk geheel vrouw te zijn, vrouw zijn voor de buitenwereld en vrouw zijn in de persoon wie ik ben. Genieten van de vrijheid die om mij heen ontstaat, en waar ik ten volle van aan het genieten ben dat het gebeurd.

Momenten die om mij heen gebeuren in de persoon wie ik ben geeft ook de openheid om in de wereld te staan. In de wereld staan waar ik wil, en de persoonlijkheid in mij is op een ontdekking. En bevind zich in een pubertijd. Ik ben bezig mezelf te zijn in mijn eigenpersoonlijkheid. En dan kijk ik naar de vragen die ik me stel en de gedachtes die door mij heen gaan. Vroeger en natuurlijk in het nu. Wie ben ik en waar sta ik. Ik leef en merk dat mijn zoektocht me leid tot waar ik behoor, en waar ik mijzelf kan ontplooien. Thailand zal een wijsheid geven die me laat zien waar ik sta.

Wat een leercurves die ontstaan zo in het leven wat ik nu meemaak, en wat een acceptatie die er is dat dingen moeten gebeuren zoals ze gaan of zouden moeten gebeuren. Al is dit niet te zien in de drukte van het werk, maar de dagen die ik dan vrij heb, en de uurtjes die ik dan kan benutten waren de afgelopen week niet veel. Ook dat viel op bij mij, dat ik niet de energie kon hebben dit allemaal op te schrijven en te bloggen. Maar vandaag had ik me zowel voorgenomen om even weer alles door te nemen en overzichten te maken voor het komende halfjaar wat op mij afkomt. En dat is sinds vorige dinsdag weer een hele berg, een berg met accepteren en beseffen wat er gebeurd en vooral al dat moois wat er gebeurd. En dan kijk ik naar mijn broer. Een geweldige broer die met mij meegaat, meegaat naar Thailand. En dat terwijl hij zijn geliefde achterlaat hier voor elf dagen.

Het was zoals afgesproken tijd om het ticket te boeken, dinsdag zou de dag worden dat we samen de vlucht boeken naar Thailand, Bangkok. Een vlucht die ik via KLM heb aangevraagd omdat ik een behoefte had om tijdens mijn vlucht, liggend terug te kunnen liggen om complicaties en rust te goeden te laten komen voor  mij. Dus heb ik via een Chat van KLM een boeking kunnen regelen dat ik voor het eerst businessclass terugvlieg, ja een stoel boeken in een vliegtuig wat helemaal horizontaal kan en wat mij de rust moet geven, en eigenlijk ook moet laten genieten wat de maand in Thailand, de maand die levens omvattend veel voor mij betekend heeft.

Vorige week dinsdag heb ik samen met mijn broer gekoekt. En dat betekend dat wij, broer en zus samen naar Thailand gaan. Samen. Wanneer is dat voorgekomen dat ik samen met mijn broer ergens naar toe gaan, zo samen met ons tweetjes naar een moment dat levens omvattend gaat worden. Een gevoel dat ik onbeschrijfelijk en niet kan verwoorden hoeveel dit voor mij betekent. Een tijd samen in een moment dat voor mij, mijn leven gaat veranderen. Een moment die dag dat me een gevoel gaf wie mijn broer voor mij is.

Dat gevoel bracht me vermoeidheid want ik was die dag na wat lezen en een wijntje moe. Doodmoe. Natuurlijk door het vele werk en de warme dagen, maar de emoties zo rond dit alles bracht me ook woensdag in een dag van slapen en niks doen. En ook nog dat huilen, huilen over vroeger en hoe, wie, wat, waar, waarom. Iets waar ik als ik daar  nu naar terugkijk me ook juist het sterke in me naar bovenhaalt dat ik dit ben. Ik heb daar een rugzak die ik wil legen op een manier zoals ik ben. Dus niet omkiepen en het zogenaamd vergeten. Maar bekijken in wie ik ben en het een plaats geven dat ikzelf ben wie ik ben en dat ik er zelf voor gekozen heb te staan in de wereld zoals nu. En de manier hoe ik nu in het leven staat geeft me het gevoel dat ik dit ben. Ook al is de weg zwaar geweest ikzelf zie steeds meer hoe ik leef en hoe mooi ik dit vind. Het brengt me verder in wie ik ben en hoe ik verder ga in het nu.

Een gebeurtenis wat niet altijd verteld kan worden levert soms deze kleine verhalen op.

Een dagje waar ik naar uitkeek en waar ik ook van genoten heb maar niet omdat alles goed ging zoals ikzelf dacht het zou moeten gaan. Maar ik ben tevreden met wat mijn eerste afspraak van vandaag allemaal teweeg heeft gebracht. Gelukkig het gaat goed komen maar ik mag nog even twee maandjes wachten voor mijn paspoort met een juist geslacht en de juiste namen voor mijn neus liggen.

Het verliep als volgt, toen ik mijn brief van de koning binnenkreeg, die mijn oude achternaam zou veranderen was dit niet zoals mijn naam geschreven staat in mijn geboorteacte. Justis het bedrijf wat dit regelt heeft dus een fout gemaakt,  niet de enige fout namelijk en dan zal ik maar over de privacy die ze niet netjes behandelen maar zwijgen. Er staat dus een fout in mijn toewijzing van mijn nieuwe achternaam, de achternaam van mijn moeder. En dit hadden ze bij de gemeente ook al opgemerkt dus het kwam mooi uit dat ik een afspraak had terwijl de brief van mijn acte in de buurt lag, dat dit meteen werd opgemerkt, en dit meteen mee werd genomen in het gesprek wat ik had. Al met al zou ik natuurlijk nu een paspoort kunnen aanvragen voor mijn juiste geslacht en nieuwe voornaam maar dat zou betekenen dat ik eind september weer een nieuw paspoort zou moeten aanvragen, en hiermee loopt mijn plannetje om alles nieuw te maken in mijn leven van registraties uit met dik twee maanden. En dit vind ik jammer maar ik begrijp wel dat het eraan gaat komen en dat het dan ook meteen goed is. En dit staat nu geregeld bij mijn geboorte gemeente, en daar ben ik blij om. Nu wachten tot de vakanties voorbij zijn bij de koning en dan kunnen we het weer proberen.

Maar omdat dit nu twee maanden langer duurt, en ik met mijn nieuwe namen graag wil reizen met een vliegtuig. Wel zo handig voor mijn reis naar Thailand. Dus vandaag ook veel geregeld dat ik bij KLM kan boeken met mijn nieuwe naam en dat ik heb geregeld. En ik heb geregeld dat ik mijn vlucht terug liggend kan doorbrengen. Ook wel zo fijn na een operatie rondom je zitvlak. Een dag dat dat wel weer geregeld is en dan kijken we nu verder, verder met die laserbehandeling die ook gepland stond. En daar kan ik kort over zijn, ik was alleen daar om mijn perineum te laten laseren want ik ben door het warme weer en die lekkere zon van de afgelopen weken heb ik toch teveel uv straling op mijn huid binnengekregen. Dus een laserbehandeling op mijn gezicht werd ook niet uitgevoerd om pigmentvlekken te voorkomen, jammer eigenlijk en ja daar ben ikzelf schuldig door dat ik teveel in de zon ben geweest maar ja hoe kijk ik hier dan tegen aan. ik heb me wel ingesmeerd maar met mijn werk en de zon gaat het gewoon niet goed om echt uit de zon te blijven.

Maar dat was allemaal voor twee uur in de middag dus ik had me vandaag lekker gesetteld bij Café Brandweer in de Cappucijnenstraat en daar gelezen. Lekker gelezen en genoten in de schaduw van het vakantie weer hier in Nederland. Ook weer nieuwe boeken besteld over een inleiding in de psychologie en wat drijft de mens. En verder genoten van de tekst die ik lees het wijntje wat ik drink en het moment dat ik hier ben. Ik lig hier nu om acht uur in de avond onder een boom, ik heb yogales en heb mijn boek opzijgelegd voor een ontspannende buitensessie. Yogales hier buiten in de natuur en een heerlijk besef van de rust die ik beleef, en de tijd die ik bezig ben met mijn lichaam. Ik merk dat door de afgelopen tijd dat ik ieder week yoga beoefen dat mijn lenigheid ook weer is toegenomen en dat vind ik fijn. Ook vind ik het fijn dat ik hier mezelf ben, gewoon ik en op het moment aanwezig ben in het NU. Heerlijk dat het kan en hoe het gebeurd, en dat merk ik ook de afgelopen weken dat de tijd dat sommige gebeurtenissen gewoon zwaar verlopen en niet allemaal zo gaan als het de eerste keer zou moeten gaan. dan ben ik tevreden met de manier hoe het verloopt en hoe ik het aanpak. Met altijd wel een stressje aanwezig merk ik dat de dingetjes die niet helemaal goed gaan vandaag geen impact hebben op mijn gemoedstand en dat doet me goed. Gewoon die acceptatie dat het blijkbaar zo moet gaan. Of ja het zal zo wel….

En dan, dan type ik weer en dan merk ik dat er op een of andere manier veel gebeurd, ik zit hier bij de Lumiere aan het water, zo tegen de klok van een uur in de nacht dit te typen. En heb ik mijn psychoanalyse weer gehad bij de film die ik hier bekeken heb. Een film die gewoon niet de fijnste is om te bekijken maar wel weer genoeg feiten op tafel gooit om een analyse op los te laten en dat je weer merkt hoeveel trauma’s die we allemaal wel meemaken, ons het er niet makkelijker op maken in het leven waar we zijn geboren. Waar de een dit goed doorloopt en zijn tegenstanden aan durft te gaan heeft de ander het er verdomd moeilijk mee, ook zo in de film laat de waarheid maar weer eens zien hoe moeilijk iedereen het kan hebben.

En dan kijk ik weer terug naar mijzelf hoe goed ik het hier kan hebben en hoe mooi dit alles voor mij verloopt op niet de makkelijkste manier, maar wel eentje die ik aankan, en waar ik het beste van wil maken. Want op de manier zoals ik nu lees, en mijn wereld om mij heen zie, en steeds beter leer begrijpen waar ik sta als mijzelf dan kan ik alleen maar glimlachen in de persoon die ik ben. En dat verteld weer genoeg, jij en ik wij zijn hier NU en we genieten van de dagelijkse dingen die passeren en waar die glimlach gewoon tevoorschijn komt.

Heerlijk warm, ja ik geniet van deze hitte die we nu vandaag en al de afgelopen weken in Nederland hebben 🙂 ook al was ik dinsdag de hele dag flink bezig met het helpen van wat vrienden in hun huis, en was het met drie liter water net genoeg om mij de ochtend te hydrateren tijdens het werken buiten in de volle zon. Tja die volle zon ook al had ik mij dus ingesmeerd met factor vijftig na een half uurtje is dat met zweten al weer ver verdwenen. maar al met al gewoon een drukke week en de week die eraan komt is ook al niet te rustig dus ik kan niet wachten als het alweer dinsdag is en dat de rust wat wederkeert, en ja rust het is gewoon een planning die doorgaat en waar ik wel genoeg momenten heb die even wat rust geven maar in je hoofd ben je gewoon druk bezig en dan kom ik toch in de buurt van zeventig uur in de week en dan merk je dat je veel bezig bent en dat dat boek even niet gelezen word. Maar die dinsdag volgende week is wel een dag waar ik zin in heb. Het is de dag dat ik naar mijn geboorte gemeente ga voor het laten wijzigen van mijn namen, en hierbij heb ik al een halfjaar een bewijs van wijzigen van mijn geslacht en voornamen maar daar is mijn achternaam bijgekomen. En nee ik laat de naam Hyacinthe mooi in ere. Hyacinthe is dus mijn enige naam die blijft bestaan en de rest zal dus die dag aangepast worden en daar wacht ik met smart op. Eindelijk alles kunnen veranderen en eindelijk een juist paspoort en alle andere pasjes waar je naam op staat. Een psychologisch goed voor mijzelf want ik stoor me er behoorlijk veel aan. Onbewust zit het in je hoofd dat dat oude nog steeds aan je zit en dit is weer een momentje dat dat verdwijnt en dat ook officieel mijn naam op alle documenten kan staan en je niet meer geconfronteerd word met je oude ik.

En helaas was ik vandaag nadat ik van mijn yoga terug was, het gemeente huis van Kerkrade binnengelopen om een afspraak te maken met, het wijzigen van mijn geboorte acte. En dit lukte dus niet, ook wel logies dus want dit moet bij je geboorte gemeente maar op een of andere manier werd er mij verteld in de brief van het wijzigen van mijn achternaam dat ik alvast mijn paspoort kan aanvragen maar geduld is een schone zaak dus ook voor féj geld het dat geduldkost, dus ik heb weer te snel gelezen. Ach ja ik had er gewoon teveel zin in dat het eindelijk kon, eindelijk.

Maar dat maakt eigenlijk niet uit want ik zit hier nu op de markt in Kerkrade bij de Kantien van Tous dit stukje te schrijven en dat vindt ik eigenlijk wel heerlijk. het warme weer is verrukkelijk en de espresso smaakt goed en heb net weer de afspraken geregeld voor de komende week en gebeld met het VUmc of alles in orde was met de brief die ik heb voor mijn voornamen te wijzigen want die heb ik dus al sinds december 2017 in mijn pocket. En nu vooruitkijkend naar een heerlijke zomer die voor de deur ligt want als dit weer aanhoud is het gewoon Zuid-Frankrijk hier in Limburg, waar ik afgelopen zondag genoten heb bij een avond met wat wijn, spijs en een genot van waar wij leven met de mensen om mij heen en dat uitzicht was gewoon aanwezig op de manier dat elk stukje in de hele wereld soms kan zijn. Gewoon beseffen op welke plek je nu bent ergens in de wereld en dat dat zo mooi kan zijn dat je pas beseft dat het ook bij jou in de buurt kan zijn.

En dan merkte ik de afgelopen week weer wat hormonen met je doen in een openheid waarin ik leef, de Hormonen maken me emotioneel en dat vind ik heerlijk en geniet ik van maar pff wat kan het soms moeilijk zijn. Gewoon moeilijk, moeilijk in ongemakkelijk of gewoon die tranen die bij elk moois even tevoorschijn komen om te laten zien wat er gaande is in mijn lichaam. Emoties die het je er niet makkelijk op maken maar die ik voel dat ik aanwezig ben met al het moois om mij heen. En dan die droom die ik vannacht had, een droom die mij bracht waar ik nu sta. Een droom die me voorstelde hoe moeilijk het is te leven met iets aan je wat er niet hoort te zijn. En zo als mijn naam me al doet storen en me niet laat zijn in wie ik ben geeft Victor mij gewoon de kriebels dat dat ding ooit in mijn leven aanwezig was en daar droomde ik over, met iemand anders hoe het is om mee te maken hoe moeilijk dat ding kan zijn, en hoe moeilijk het is geconfronteerd te moeten worden dat het aanwezig is. Gelukkig komt daar ooit een verlossing in en die ligt bij mij niet ver meer in de toekomst, en daar ben ik blij mee. Gelukkig ben ik niet de enige die hier mee loopt en is het zo fijn dat we een zorgstelsel hebben die je hier in steunt.

Al met al gaat het goed met me en vordert alles zoals ik het ongeveer zou willen en ben ik blij hoe het allemaal gaat. Ik merk dat kleine tegenstribbelingen soms meer impact hebben dan dat ze vroeger hadden maar merk ook dat ik ze beter kan oplossen of dat ik eerder aan de bel trek door er iets van te zeggen. En zo kijk ik vooruit op wat komen gaat en hoe ik het komende jaar zo positief kan bewandelen met een voldoening naar mijzelf. Ik leef en dat merk ik overal ook hier op het terras waar ik nu zit en hoe ik dit meemaak. Op weg naar een geheel voor mijzelf en mijn leven wat achter me ligt rust te geven in hoe het was en dat het zo was en dat ik nu bezig ben met mezelf te zijn in de wereld waar ik sta.

Vandaag, gisteren en eigenlijk de afgelopen dagen weer erg goed genoten van mijn dagen, waarvan de meesten vrij waren. Vandaag in de mooie ochtendzon yoga gehad en me weer heerlijk laten verwennen bij mijn favoriete ontbijtzaak in Maastricht, en voel me hier eigenlijk heerlijk in mijn vel. Vandaar dat ik dit stukje ook schrijf vanuit Cafe Wijck 🙂

Maar waar wil ik eigenlijk over schrijven? Veel te veel en soms lopen de gedachten door mij heen van veel verschillende onderwerpen die me passeren. Zo ook dinsdag samen met C een mooie dag beleefd en heerlijk genoten van de vrijheid van de natuur om ons heen en de culturen die wij hier in Zuid-Limburg hebben, van Duitsland en België die vlak naast ons liggen en waar wij ook zo makkelijk de grens over kunnen om van het gebied te kunnen genieten. De spraakverschillen vindt ik geweldig en nu is mijn frans, pour Belgique a petit peu. Maar het frietje wat we hebben gegeten zo ergens aan een grote weg in the middle of nowhere is goed verstaan en overgekomen wat wij wilden bestellen. Het meer waar wij in Bütgenbach in gezwommen hebben met een heerlijke zonsondergang deed me levens goed, genoten en geleefd van de mooie plekken die zo dicht in de buurt liggen waar ik me nu bevind. Culturen die verschillen en waar we genoeg besef van kunnen hebben. Dat we hier in een heerlijk mooi gebied leven.

Een vraag over wat is leven in de vrijheid die wij hebben jezelf te zijn en de vrijheid mogen gebruiken zoals wij hier kunnen beleven. Geweldig mooi.

Het mooie aan de afgelopen dagen en voornamelijk dinsdag zijn de gesprekken die ik heb gehad. Gewoon gesprekken die over gebeurtenissen gaan in het leven, soms kwam ik er in voor over mijn transitie maar over het algemeen kwamen de gesprekken over leven, en de moeilijkheden die daar naar voren in komen echt aan bod. Fijne gesprekken die ik erg fijn vind om over te kunnen praten en zo kwam mijn vader ook aan bod en hoe ik kijk naar mijn moeder. Met pap gaat het eigenlijk wel oké, en dit klinkt een beetje somber en dat is het ook wel want de gesprekken die ik met pap nu heb gehad verliepen moeizaam maar mooi. Moeizaam omdat ik merk dat pap eigenlijk geen zin meer heeft, gewoon geen zin om iets te doen en soms wel eens geen zin om te leven. En dan merk ik aan hem dat hij gewoon alles opkropt en niet zegt dat hij daar geen zin in heeft. Ik merk het bij mezelf dat ik ook teveel opkrop en probeer hier zelf ook meer naar buiten mee te komen als me iets niet zint. Maar bij pap merk ik dat hij knettergek word van de situatie waar hijzelf zich in bevind. En dan merk ik dat als ik daar ben ik het niet makkelijk vind hoe alles rondom pap verloopt, en heb er moeite mee. Het kost me veel energie om bij pap te zijn wanneer er ook andere mensen bij hem thuis zijn die zorg verlenen in zijn leven en probeer de volgende keer als ik weer bij hem ben, dat we samen met z’n tweetjes zijn en dat we rust onder elkaar kunnen hebben in een open gesprek, en waar we samen de open gesprekken kunnen hebben zoals de eerste keer eigenlijk was. Die afspraak gaat nog komen en dan maken we een fijne wandeling door het bos waar hij naast woont, het gaat goed pap maar je mag zelf ook wel eens iets zeggen wat je niet zint.

En dan mam, ja mam ik kan helaas niks meer met je vertellen en vragen hoe jij vroeger naar me keek en dat vind ik moeilijk. Ik heb zoveel vragen voor je die ik vroeger niet durfde te vragen en waar ik nu vaak de antwoorden van zou willen weten hoe jij naar mij keek. En zo de afgelopen weken ben ik hier mee bezig, en dan huil ik over vroeger over de tijd die passeerde en waar ik zelf niet leefde, ik strompelde maar door zonder een idee wie ik was. De gesprekken van pap die ik heb gehad maken deze gedachtes losser om over te kunnen denken wat er vroeger allemaal gebeurde. Ik kijk naar wat er voor mij veranderde en hoe ik mijzelf heb aangepast om mee te kunnen. En dat mee kunnen is iets waar ik merkte dat ik steeds minder mijzelf werd in wie ik was. Ik paste me continu aan om er maar bij te horen, en dit was het grootste richting mam toe. Ik paste me aan naar mam toe, en dat vind ik nu erg moeilijk, hoe kan het toch dat dit bij mij gebeurde. Hoeveel impact heeft die scheiding op mij gehad zo tussen mijn zesde en achtste. En hoe kan het dat ik mijzelf zoveel ben gaan aanpassen naar jou toe en naar de mensen om mij heen. En dan is het aanpassen richting, pleasen en goeddoen voor andere mensen en jou. Een gesprek waar ik het dinsdag over heb gehad samen met C. hoeveel paste ik mij aan naar andere mensen, en dan komt die horeca ook echt naar voren. Je aanpassen om het je gast zo goed mogelijk te kunnen maken, aanpassen aan andere mensen, aanpassen aan je mam. Aanpassen aan je klasgenoten om minder gepest te worden en er bij kunnen horen, of denken dan hoor ik erbij. En dan het probleem dat ik liever een meisje was zo tussen de klasgenoten. Een wie vertel je zoiets als je je al zoveel aan het aanpassen bent in je omgeving en naar je moeder.

Hoeveel heb ik mijzelf aangedaan en hoe kan het dat dit bij mij gebeurde. En dan komt nu mijn broer, een geweldige broer die me sinds dat ik vertelde wie ik was me begrijpt en waar ik me nu een besef van heb hoeveel hij mij altijd al gesteund heeft, en dit nu nog het meeste doet, hij steunt me volop in de transitie waar ik me nu in begeef, wat ben ik blij met een broer die me zo steunt, vroeger op school al en nu. Nu met het meegaan naar Thailand en de belevingen die ik bij hem kan hebben. De manier van zijn knuffels en kus, de manier van zijn openheid dat ik zijn zus ben. In een volle traan vertel ik dit want de emoties om hier over te vertellen doen me pijn met alles wat er bij mij al gebeurd is en dan een broer die me begrijpt en steunt in alle openheid, samen naar Thailand staat eraan te komen en iets waar ik naar toe kijk en waar ik zo blij mee ben dat het gaat gebeuren. Grappig hoe ik dit kan schrijven zo in het openbaar, hoe die traan of twee over mijn gezicht kan glijden in mijn favorieten café.

Een afsluiter van een toekomst die voor me ligt en waar ik merk hoe natuurlijk die toekomst voor me is.

Hmm grappig, filosoferen is iets waar ik al volop mee bezig ben en waar ik nog vele jaren mee zal doorgaan, soms iets te veel in de aandacht van hoe ik leef en soms ook wel een beetje teveel in het teveel zijn. Maar de manier waarop ik filosofeer is de laatste tijd ook wel een beetje verschoven en anders geworden van de manier waarop ik kijk naar het leven door het leven wat ik nu leef. Zo gaat er de laatste dagen ook door mijn hoofd heen waar we het op het T-forum over hebben en daar is de vraag: Wat is vrouw zijn? En die vraag blijft ook bij mij hangen in het leven dat ik nu leef als vrouw. Wat is dat vrouw zijn. Zelf ben ik er over uit dat ik een vrouw ben zoals ik ben en altijd al ben geweest. Maar hoe de maatschappij je ziet is wat anders. Dus leg je de vraag voor jezelf neer, wat is vrouw zijn voor mijzelf of voor de maatschappij waar ik nu in leef.

Lekker moeilijk weer, en waarom wil je je hier mee bezig houden. En om dit te proberen te beantwoorden zit ik hier met mijn dubbele espresso op het werk weer achter in de tuin, even rustig zonder de hectiek waar ik me net in heb begeeft, en waar ik merk dat ik met de krekels en waterval op de achtergrond helemaal tot rust kan komen. Ik heb dus net gewerkt en eigenlijk in de afgelopen dagen deze vraag proberen te beantwoorden voor mijzelf wat dat nu is vrouw zijn, en hoe zou dit dan zijn. Ik denk dus dat het gewoon een vraag is die voor iedereen anders te beantwoorden is maar iets wat voor mij steeds sterker naar voren komt is. Wie ben ik. Ik ben wie ik ben en ik voel me steeds meer op en top vrouw. Mede omdat ikzelf vind dat wanneer ik onder de andere vrouwen ben ikzelf me erg vrouwelijk voel en erg op mijn gemak voel in wie ik ben. Ook omdat ik de afgelopen week, en eigenlijk steeds vaker merk dat mijn dysforie verdwijnt, en niet meer het idee wil hebben naar, ik wil haar zijn. Dus ik merk dat ik haar ben en dat ik een vrouw ben die hetzelfde kan meemaken als vrouw.

Voornamelijk woensdag merkte ik dit. En dat gaf me een super gevoel in wie ik ben. Ook merk ik dat de vraag niet gesteld hoeft te worden wanneer je jezelf bent en je je fijn voelt in de manier dat jij je kan voorstellen en gedraagt. Dit merk ik ook dat we wel steeds opener worden in de wereld dat iedereen anders is en dat iedereen zich ander mag gedragen. Helaas is dat niet overal zo maar ikzelf merk doordat ik meer als mijzelf naar voren kom in wie ik ben en me daar voor openstel dat ik dit ben ik ook meer geaccepteerd word door de mensen om mij heen. En ik voel me hierin steeds meer en meer echt als vrouw. Ook al zal ik dit nooit echt kunnen zijn maar ik merk dat ik erg in de buurt kom van hoe het is om een vrouw te zijn en merk ook echt aan mijzelf hoe fijn ik het vind om vrouw te zijn. Ik geniet echt van de wereld om mij heen zoals ik me kan laten uiten in wie ik ben. (of dat nou man, vrouw, homo, lesbienne androgeen of iets waar jij je fijn bij voelt zal zijn). Het laten tonen in wie jij bent en je daar open voor laten uiten jezelf te zijn al een wereld van verschil kan maken hoe jij je voelt.

Hoe is het dan voor de maatschappij om mij te zien als vrouw? Ik denk zelf dat ik merk dat genoeg mensen die mij niet kennen en waar ik in mijn werk er veel van tegenkom, zowat elk tafeltje wat iets komt nuttigen zich afvraagt ben ik een vrouw of een man, of mensen die het in een keer begrijpen en me zien als vrouw. Begrijpen dat ik in een transitie zit ga ik dan vanuit. En mensen die me echt zien as vrouw en misschien wanneer iemand anders twijfelt zelf ook gaan twijfelen. Zoveel verschillende mensen zoveel verschillende gedachtes, en zou dit dan wat uitmaken? Ik denk het niet, of in ieder geval ik merk dat ik me vrouw voel voor de maatschappij en of mensen dan twijfelen of het niet begrijpen kan gebeuren. Ikzelf merk er weinig van en vindt het zelfs leuk als ze zich afvragen in welk hokje ze mij mogen plaatsen. Ikzelf voel me vrouw en daar voel ik me geweldig in of bij of iets. Gelukkig zie ik dat de mensen die ik bedien tevreden zijn over mijn bediening en dat doet me erg goed. Heerlijk om met mensen om te gaan en heerlijk om gasten die vaker komen iedere keer weer nieuwsgierig zijn hoe het met mij gaat, een fijn dit gevoel is, iedere keer weer. Ook al heb ik op het werk gewoon te weinig tijd om er een verhaal van te maken. Maar ook hiervoor merk ik dat mijn blog soms de nodige informatie kan verschaffen.

En eigenlijk ook hier weer maak ik niet echt duidelijk wat is dat nou is, vrouw zijn. Eigenlijk doet het me er niet toe wat. Ikzelf merk dat ik me als vrouw voel en dit ook steeds meer kan uiten in een vrouw en kan doen als een vrouw. Ik vind het voor mezelf wel, dat ik hoop over een aantal jaar. Dat mijn lichaam zich ook echt als vrouw kan laten tonen zonder dat er twijfel zal bestaan. Een leven zoals het altijd al zou moeten zijn geweest, ook al zal het moeilijk zijn. Het besef ligt bij jezelf, en ikzelf merk steeds meer in wie ik echt ben. En merk dat als mijn dysforie ooit helemaal verdwijnt ik niet meer terug hoef te denken aan vroeger maar in het NU kan leven. Er zijn trauma’s genoeg in ieder zijn leven, maar ik merk dat ik nu pas begin te leven in wie ik ben en dat dit er voor zorgt dat het vroegere ik, ook steeds meer naar de achtergrond gaat. En dat ik hier sta als vrouw in wie ik nu ben. Leven in wie je bent maakt een verdovend gevoel over de tijd die je al leefde zonder jezelf. Vrouw zijn is in wie jezelf bent.

Maar hoe gaat het dan met mij, zoals gewoonlijk weer lekker van de hak op de tak verder over mij. Of laat ik het even rusten en schrijf ik later deze week weer hoe de dag van morgen verlopen zal zijn. Een dag opzoek naar een plek waar ik graag deze winter die foto wil laten maken van mijzelf. Weer een dag bezig met mijzelf wie ik ben en waar ik sta in de wereld.

Offline en wat schrijven, het kan nog. Zoals nu ben ik ergens in Duitsland lekker offline in de natuur, geen bereik van een gsm netwerk en of mensen om ons heen. En nu zit ik dit stukje te typen in een jagershut in een bos rondom de roer. Het regent en we hebben net de wandeling gemaakt rondom het meer waar we zijn. Op het strandje wat aan het meer ligt hebben we heerlijk gezwommen ook al was de bewolking dreigend, het regende pas nadat we uit het water waren. Ook nog het lekkers wat we gekocht hebben opgegeten als heerlijke picknick in het zand.

Ik ben hier niet alleen voor de regen, rust, water, bomen en bos of voor die lekkere wijn die we net op hebben opgedronken. Ik ben hier in het gebied van de Barmener Baggersee, en samen met Suus zijn we aan het ontdekken of we een locatie kunnen vinden om een foto te kunnen nemen met mij erin.

Heerlijk op bloten voeten wanend opzoek naar die ene plek. De plek die ik wil gaan gebruiken om een foto te maken. Een foto maken van mijzelf over mijzelf en met een gevoel wat ik al jaren heb over een andere foto die ik ooit tegen ben gekomen. Het betreft de foto die nu staat afgebeeld op mijn website. En met nu bedoel ik dus 2018 want ik probeer dus een locatie te vinden om voor mijn operatie deze foto te laten nemen. De foto die ik al sinds 2006 heb en een foto waarvan ik al sinds dat ik hem zag, zij tegen mijzelf. Ik wil haar zijn, ik wil hetzelfde meemaken als zij. Met alles wat daar gebeurd om die foto te kunnen maken. Zij die over de gladde koude boomstronk loopt. De boomstronk wat eigenlijk te smal is om fatsoenlijk over te kunnen lopen, een weg die stilletje omhoog loopt en waar ze halverwege is, een weg die niet makkelijk te bewandelen is een waar je niet van af wilt glijden. Koud en kil is de omgeving met die witte jurk als contrast en de net gevallen sneeuw. Een weg die ik ook bewandel op dit moment en waar ik graag mezelf in wil zien. Zo jaren geleden al die gedachte over haar en nu ben ik mezelf als haar en wil mijzelf ook zien op die boomstronk waggelend omhoog, gaande de weg bewandelen met de gevaren om mij heen. Een moment waar ik al die jaren a aan dacht en waar ik nu naar opzoek ben om die voor mij te vinden. Om het ook mee te maken, zoals ik de foto altijd heb gezien. Maar terwijl ik dit dus type in de jagershut worden we zo rond het uur van acht gestoord. Er komt iemand aanlopen…. Ja hoor het is de jager die graag gebruik wil maken van zijn hut, wat een toeval en dus is dit het laatste wat ik type….

Nou wat een dag was dit, wat een heerlijk moment. Het heeft even geduurd maar ik maak het stukje af op weer een andere locatie. Ik heb net gewerkt want toen wij gisteren daar zaten en de jager langskwam heb ik geen moment meer gehad om dit verder te typen. Maar ik heb wel een hele dag nagedacht over wat er allemaal gebeurd is gisteren en hoe ik nu terugkijk op het verhaal wat ik typte daar in die hut. Ik was gisteren toen we thuiskwamen moe, erg moe dat ik met moeite de spullen uit de auto pakte en met vermoeide voeten het huis binnengegaan ben en na een warm bad direct in slaap ben gevallen. Moe en zeer voldaan sliep ik als een roos en heb ik bijzonder lekker geslapen en gedroomd. Na een lange slaap wakker geworden om tien uur, en moe van alles wat nog ronddraaide van mijn droom een uur later pas opgestaan voor iets te eten. Beetje gek maar het waren rode linzen met risotto en een eitje…. Hmm wat een begin van de dag. En nu merk ik, dat ik meer schrijf zoals in mijn eigen dagboek. Dus ik ga maar door denk ik, beetje schrijven waar ik nu aan denk lachend over de situatie waar ik nu zit. Nou ik zit dus op het werk achter in de tuin tussen de krekels en met de waterval op de achtergrond mijn verhaal verder af te maken waar ik gisteren aan begonnen ben en waar ik veel over nagedacht heb.

Wat een dag was het gisteren en wat zat ik met mijzelf in een element. Opzoek naar iets voor mijzelf. Met een besef van blote voeten, met blote voeten de natuur in en in contact komen met de aarde. Een dag die ik meemaakte zonder dysforie. Iets wat opmerkelijk is dat ik dit mee maakte, want wat ik al sinds mijn jeugd doe is dus altijd wanneer ik ergens ben denken waarom kan ik niet meemaken wat zij meemaakt en dit speelt iedere dag, iedere dag kom ik situaties tegen dat mijn dysforie van mijn gender een rol speelt. Maar gisteren niet, de hele dag eigenlijk niet en helemaal daar bij het meer niet. Iets unieks merkte ik dat ik daar geheel als Fej was en dat ik daar was. Ik maakte dit zelf mee. Ik voelde dat ik daar was als vrouw helemaal natuurlijk zonder dysforie. Wat een wereld, wat een gevoel om ergens te zijn in je element van jezelf. En dan opzoek naar die locatie waar ik mijzelf wil laten fotograferen. Een locatie waar we waren, die aardig goed in de buurt komt van wat ikzelf voor ogen heb en waar ik graag mezelf wil zien staan in de elementen van de natuur. Een dag dat ik opzoek ben gegaan naar de locatie voor de foto waar mijn website mee begint. Een foto die werkelijkheid gaat worden maar nog genoeg zoekwerk gaat opleveren om te vinden. Ik heb nog een aantal locaties die ik zoals deze dag graag wil ontdekken en waar ik graag meer over schrijf. Maar de dag die ik gisteren beleefde was alweer een besef waar ik met mezelf aan begonnen ben. Mezelf zijn en met mezelf in de wereld en hier op aarde te staan.

Bedankt Suus voor deze mooie dag, ik vond het geweldig.

Waar ben ik en waar sta ik, wat beleef ik en hoe fijn zit ik in mijn lichaam?

Wat een verhaal voor mijzelf met alles wat er gebeurd, en de manier waarop dit allemaal gebeurd. Ik vraag me wat af, ja ik weet dat doe ik al mijn hele leven. Maar de tijd die ik nu beleef is een belevenis zoals het eigenlijk vroeger al de bedoeling was. Helaas heeft het de eerste dertig jaar niet zo mogen zijn, en dat vind ik jammer om het een beetje zacht en rustig te zeggen. Maar diep van binnen heb ik op sommige dagen de grootste moeite van het verdriet dat er allemaal in mijn jeugd heeft afgespeeld. Soms is het dan makkelijk zeggen, het is gebeurd en geef het een plek. Maar die plek die is moeilijk te vinden om mijn verdriet in te kunnen verstoppen, over de tijd die ik toen beleefde.

Ook al heb ik hier vaker over geschreven ik merk dat de manier hoe ik mijn verdriet verwerk, het me verder brengt in het moment waar ik nu sta en hoe ik deze momenten beleef. Want wat ik beleef is puur en open, het is vrijheid voelen wat je nooit had verwacht ooit te kunnen meemaken. Het echte gevoel van wat er gebeurd en hoe fijn jij jezelf daar ik kan laten verdwalen van de droom die werkelijkheid word. We zijn bezig met al dat moois wat ik in mijn jeugd niet kon beleven en waar ik mezelf niet toe liet te ontdekken omdat het niet mocht, ja als kind doe je gekke dingen en die blokkeringen van vroeger neem je mee de rest van je leven als je er zelf niks aan doet.

Wat een moeite en pijn om daar door heen te steken en voor jezelf te kiezen in wie je bent en hoe jij je leven zelf wilt bepalen. En door je eigen keuze in te zien in wie je bent en hoe jezelf merkt waar je nu leeft.

Je leeft en dat merk je, jij bepaalt zelf wie je bent en als ik nu merk waar ik nu sta in de openheid van de wereld. En deze te kunnen ontdekken waar ik sta, dan merk ik dat ik leef en dat dat geluk me niet meer ontnomen kan worden. Ook al gaat het niet op een dag en merk ik dat ik ergens halverwege zit. Halverwege een transitie tussen man en vrouw, mijn geest licht al voorop in de vrijheid die ik beleef. Mijn lichaam volgt ternauwernood en weet dat het moment daar zal zijn dat het volstaat en tevreden is in wat de natuur mogelijk maakt. De eerste zes maanden zijn verbroken en de komende jaren staan eraan te komen dat mijn lichaam zich zal samenvoegen met mijn geest tot dat geheel wat altijd al de bedoeling is geweest. Ik leef en merk dat het komt door wie ik ben en hoe ik mijzelf zie.

Ik sta in het leven als persoon dat de ontdekking is aangegaan door een stap te maken waar eigenlijk iedereen een kans voor moet krijgen. Jezelf zijn in de vrijheid om je heen. Wat mooi dat ik dit nu meemaak en hoe ik het allemaal meekrijg. Ik leef.

Dat gevoel en sensatie je vrij te voelen met je geest en lichaam. Een met jezelf wie je bent en openstaan wat er om je heen gebeurd. Met mij gebeurd veel en dit allemaal verteld vanuit een goed gevoel wat er gebeurd. Ik voel me goed en zo beleef ik de wereld om mij heen ook. Hoe tevreden ben ik als ik naar mijzelf kijk, dus hiermee laat ik de wereld om mij heen even met rust. Want wij als Nederlanders en zoals het met mij gaat zou ik dus niks te klagen mogen hebben dus hoe kijk ik naar mijzelf hoe ik mij voel en hoe mijn psyché met mijzelf omgaat.

Nadat ik begonnen ben met hormonen merkte ik zo na twee maanden de verandering die door mij heen gaan en de veranderingen houden voorlopig nog niet op, geestelijk voel ik me al zoveel meer een met mijn lichaam en dat komt door meerdere dingen, soms kleine dingen die anderen niet zien(mijn tante die aan mijn BH bandje trekt gaf mij een heerlijk gevoel) en de dingen die mensen zien zoals ik nu met mijn langere haar het in een knotje of opgestoken kan dragen, geeft mij een gevoel wat ik al zo graag wou doen en ik vind me zelf dan ook leuk om naar te kijken in de spiegel.

Maar dan kijk ik in die spiegel met kleren aan, maar als ik dan naakt kijk dan bots ik, ik bots met Vic wat daar nog hangt. Ja het hangt, doet niks, kan vanalles, maar het stoort me dat het er is. Ook na al die jaren van operationeel kunnen zijn, stoort het me mateloos. Dus op lichamelijk gebied zal ik hier nog wat aan laten doen. De datum staat gepland in Januari en op dit moment ben ik eromheen alles aan het regelen. Mijn keuze is uiteindelijk gevallen op DR Chettawut in Thailand – Bangkok.

Waarom mijn keus voor Dr Chettawut:

• Vertrouwen, het vertrouwen van andere mensen die daar zijn geweest en de verhalen die zij vertellen over de SRS operatie zie zij meemaakten in de kliniek van DR Chettawut.
• De Techniek die Dr Chettawut hanteert en waar hij er al zoveel van heeft laten plaatsvinden die hij nog steeds allemaal zelf uitvoert.
• Het vertrouwen van mijn Psycholoog in het VUMC die achter mijn beslissing staat, en het vertrouwen geeft dat zorg hier in Nederland geboden wordt na je SRS in Thailand. (natuurlijk wanneer ik een aanpassing wil of verbetering wil van mijn operatie zal een andere chirurg hier niks aan veranderen en zal ik naar Dr Chettawut terug moeten. Maar dit geld eigenlijk voor elke chirurgische ingreep. In een spoedgeval is het allemaal anders en word er direct hulp geboden.)
• De nazorg. Nazorg in het hotel, ik ben vier dagen voor de operatie in Thailand, heb de operatie op dinsdag en verblijf in de kliniek tot zaterdag. Wanneer alles goed is zal ik weer terug naar het hotel gaan. Dan de rest van de dagen in het hotel waar ik iedere dag verzorgd wordt en een check krijg hoe het gaat en hulp geboden word met het dilateren en de dag voordat ik vertrek heb ik een eindcontrole bij de chirurg. In Nederland meestal na zes dagen thuis tot je afspraak drie weken later weer is, dus geen verder toezicht in die tussendagen en dat is bij Dr Cheattawut wel.
• De verschillende verhalen over de chirurgen hier in Nederland en de techniek die gehanteerd worden vind ik minder, en ik bedoel niet slecht maar ik merk dat als ik kijk naar het verschil wat de twee technieken gaat mijn vertrouwen en voorkeur uit naar Thailand. Ik merk dat het voor de zorg niks uitmaakt om tussen Nederland of Thailand te kiezen, het gaat hier op het vertrouwen die de chirurg mij kan geven en merk dat het vertrouwen bij mij meer bij Dr Chettawut ligt. En ik heb zelf ook veel vertrouwen bij DR Özer die als chirurg hier in Nederland SRS operaties uitvoert. Maar alles eromheen is de techniek voor mij een verschil waar ik graag voor kies dus de: non penile inversion SRS technique.

Maar dan nu, wat komt er dan allemaal bij kijken, je stuurt een mail naar de Kliniek van DR Chettawut en hupsakee je hebt een datum, je maakt 20% over van de SRS kosten en je hebt je officiële datum staan. Dat ging snel wow, en alles erbij geregeld voor brieven naar mijn zorgverzekering, dus ik kan aan de slag. En hier merk je wat jezelf allemaal mag regelen. En ik regel het graag maar ik kan mij voorstellen dat er genoeg mensen zijn die de dingen die je zelf moet regelen het liever achterwegen laten en gewoon zeggen, VUmc regel het voor mij, je krijgt een datum en alles word om je heen geregeld en dan mag je wachten.

Maar zo zie ik het niet, ik wil naar Thailand voor mijn SRS en ik wil het ook allemaal regelen. Ook al merk je dat het niet allemaal soepel loopt we komen er wel dus aan de slag.

To Do list: SRS operations (bijgewerkt op 5-09-2018)

• Communicatie goedkeuring zorgverzekering ✔ (100% van de operatie)
• Overleg met huisarts over wat je gaat doen en of ik nog inentingen zal nemen. inentingen staan geregeld. DTP 1x en Twinrix 3x geen malaria omdat ik niet buiten Bangkok zal komen. ✔
• Visum regelen voor langer dan 30 dagen.
• Laserbehandeling perineum vier maanden voor operatie niet meer laten doen. 25 september laatste behandeling.

Zes weken voor de operatie:

• Mijn Psychiater de eerste verklaring laten tekenen. ✔
• Een andere Psychiater regelen voor de tweede verklaring.  mee bezig..
• Bloedtest – CBC, HIV, FBS, Cr, PT, PTT. gepland
• Xray van mijn borstkast. En EKG graph. gepland

twee weken voor de operatie:

• Stoppen met Testosteron blokkers en estradiol (of afbouwen)

De reis: wat neem ik mee naar Thailand,

• Mijn broer en schoonzus gaan mee, wat een liefde bij mijn broer en schoonzus voor dit alles ?
• Mijn nicht komt later deze maand ook, super lieve schat.
• Mijn Laptop voor het bloggen.
• Muziek, aantal uit films: koe no katashi, Kimi no na wa, Ghibli and joe hisaishi, Ludovico Einaudi, Call me by your name, La meme, Miike snow, rest van Spotify….
• Boeken: Het slimme onbewuste, Ons feilbare denken en nog een paar van dit soort.
• Goede zin met het besef wat er allemaal gebeurd. Een droom van werkelijkheid

Koffer pakken met: (dankje aan Tess ?)

• Lichte en makkelijke kleding. Je komt het hotel bijna niet uit. Neem in ieder geval mee:
• – twee setjes lichte kleding die schouders en knieën bedekken (voor het geval je in de eerste dagel tempels wil bezoeken), of op zijn minst een sarong die je daarvoor om kunt slaan;
• – een bikini als je de eerste dagen wilt zwemmen in het hotel;
• – een makkelijke, wijdvallende jurk voor de operatiedag en terugkeer naar het hotel (scheelt met aankleden en dan valt je verband minder op);
• – lichte en makkelijk vallende kleding voor in het hotel (ik heb allemaal fijn zittende shortjes, hemdjes, T-shirts en wat jurkjes voor als de katheter er straks uit is);
• – fijn ondergoed wat je wil dragen als het plat is (maar ook wat tegen doorlekken kan) en comfy bh’s;
• – misschien een of twee (lichte) vestjes (o.a. voor in het vliegtuig);
• – kleding voor als je teruggaat naar NL
• – slippers en schoenen.
• Rest zien we nog wel…..

Mijn grote dank voor de mensen die me nu al zoveel steunen maar helaas niet meekunnen door vliegangsten en de mensen waar ik nog gesprekken mee ga hebben die dezelfde weg bewandeld hebben of een maand voor mij dezelfde operatie hebben. Wat een tijd en beleving hoe onvoorstelbaar die allemaal verloopt en hoe mooi dit voor mij is.

Vandaag een afspraak met mijn Psycholoog in Het VUMC. Een afspraak die eigenlijk staat omdat ik het wilde, want eigenlijk was het niet benodigd dat ik voor haar langs zou komen. Denk dat dit ook komt omdat ze het op het VUmc het een beetje te druk hebben met nieuwe aanmeldingen en dat zie je ook aan de wachttijden die steeds verder oplopen. Ik zou zo graag andere mensen willen helpen die nu een aanvraag plaatsen via de huisarts om op de wachtlijst van het VUmc te komen. En dan neem je de stap en dan wacht je zoals het er nu naar uit ziet twee jaar voordat je in contact komt, twee jaar is gewoon te lang.

Maar ook omdat mijn psycholoog tevreden met me is hoe het met me gaat en hoe ze me ziet stralen, ze ziet in mij dat ik er klaar voor ben om de stap te maken richting de operatie. En ze weet ook dat ik iedere maand of zo vaak ik het nodig acht en soms is het dus vaker dat ik met mijn psycholoog hier in het zuiden bezoek voor een goed gesprek over mij en over de situatie waar ik in zit. Ze helpt me met en structuur en voorbereiding op mijn toekomst. Soms denk ik heb ik haar wel nodig? En dan iedere keer na het gesprek merk ik weer hoe goed het me doet om zo een keer per maand mijn structuur te bekijken en zo zie ikzelf waar ik sta en wat ik nog tegemoet ga. Een hulp die ik iedereen aanbeveel ook al zit je niet in een transitie zoals mij, ik denk dat iedereen echt vaker een psycholoog zou moeten bezoeken voor een gesprek over jezelf om te weten waar jij staat in jou leven.

Maar nu vandaag zit ik hier in Amsterdam bij het VUmc bij mijn psycholoog om verder te praten over mijn SRS operatie in Thailand bij Dr Chettawut. En is het de bedoeling dat mijn psycholoog een voorbereiding treft voor het ondertekenen van de brieven die ik benodigd heb om goedkeuring te krijgen voor mijn operatie, en wat er allemaal gaat gebeuren. Hoe ik mij daarbij voel met dit alles, en wat een reis ik tegemoet ga.

Dan vertel ik dadelijk, wanneer ik klaar ben met schrijven. Waarom ik voor Dr Chettawut heb gekozen en welke stappen ik neem als voorbereiding op mijn maand in Thailand en welke hulp ik heb gekregen van voornamelijk de lieve mensen om mij heen en op het forum van T-Nederland.

De afspraken die ik heb gehad en nog in de planning staan met de mensen die de route al eens eerder hebben belopen of een maand eerder de operatie hebben. En de steun die om mij heen geboden word waar ik veel aan heb en merk hoe dierbaar dit alles voor mij is.

I am in the beginning of myself in discovering my mind and body, I change into a whole for myself.

Gisteren typte ik eens van een nieuwe plek, ik zit namelijk bij piece of cake een tentje waar ik achter in de tuin kan zitten. En ik zit hier heerlijk, ondanks de avond uit wat ik gisteren heb meegemaakt en genoten heb van de vrijheid die mijn broer kan geven aan mij en hiermee ook een soort luxe. Om zomaar bij alle feestjes in Complex Maastricht naar binnen te kunnen en te zeggen dat ik op de gastenlijst sta. Maar eigenlijk wil ik hier niet over schrijven dus laat ik maar eens vertellen waar ik nu op dit moment sta. En wat er door mijn gedachte gaat zo twee weken na het gesprek wat ik had met pap. Een gesprek wat veel acceptatie in mijn zijn veroorzaakt heeft, een heerlijk gevoel om te mogen bestaan en een gevoel om vaker naar pap te gaan. Zo heb ik morgen weer een afspraak gemaakt en ga ik samen wat ontbijten met hem.

Maar wat ik afgelopen twee weken heb gemerkt was eigenlijk een acceptatie op het bestaan van wie ik ben. Ik voel me geaccepteerd voor wie ik ben, en dat doet me voelen dat ik besta in de wereld. Ik leef! Ik voel me bestaan in deze wereld.

Ik zie mezelf bestaan in wie ik ben en waar ik nu volop mee bezig ben. Me eigen te maken, de natuur zorgt hier voor tot een zekere zin en zoals jullie al weten is de maand januari een groot moment voor mij, maar ik kijk zoals ik mijzelf zie en begrijp. Ik ben mijzelf en heb ontdekt wie ik ben, niet meer opzoek naar waarom of wie ben ik. Ik heb mezelf gevonden en kan me uiten zoals ik wil en wie ik ben. En zo komt de wereld op mij af ik sta in de wereld en leef. Ik leef eindelijk zoals ik wil en dat doet zo goed. Ik voel me geweldig hoe jongens naar me kijken en met me omgaan (ook al is dit nog erg moeilijk omdat ik nog vaak bestempeld word als trans, maar wanneer ze mij zien als vrouw ) dan merk ik hoe fijn ik mij voel in wie ik ben. Een vrouw wat in de wereld staat en ontdekt hoe mooi het is om jezelf te kunnen zijn. Ik ben ik en ik leef. Ik leef en zit in mijn ontwikkeling om een vrouw te zijn op voornamelijk lichamelijk vlak want op geestelijk vlak voel ik een rust over mij heen een gevoel van wie ik ben en hoe ik leef. En nu kom ik op een moeilijk ver woordelijk vlak wat ik nog steeds moeilijk vind in omvang van dit alles in mijn transitie. Maar waar ik merk hoe natuurlijk dit alles is. Eindelijk klopt alles hoe ik in de wereld sta. Ik sta in de wereld als mijzelf en dat voel ik. En dat gevoel is bijna hetzelfde als verliefd zijn. Zo mooi om rust te hebben en niet meer te zoeken. Ik sta hier en leef, beleef en zie mijzelf. Ook al merk ik dat ik geestelijk gewoon een vrouw ben en daar naar handel in mijn omgeving merk ik dat mijn lichaam nog niet zo ver is, en valt dit soms nog erg zwaar.

Wat een herhaling van woorden en gevoel wat ik wil uiten. Maar zo merk ikzelf de acceptatie van wie ik ben en hoe een verlossing het mij geeft om te kunnen leven, eindelijk leven zonder vragen. Of ja dan komt de andere vraag naar boven. WAT IS LEVEN?

Dat is en volgende vraag die ik graag wil beantwoorden en waar ik mee bezig ben te ondervinden, de weg is ingezet en merk dat het geluk in mij dit alles mogelijk maakt om te leven vanuit mijn hart, mijn hart in wie ik ben.

Mijn laserbehandelingen lopen vertrouwd door en vrijwel iedere maand zit ik hier, om mijn donkere haren op mijn gezicht te laten verwijderen door een laser. Maar sinds ik heb gekozen voor de techniek van mijn operatie, bij Dr Chettawut hoeft de behandeling beneden bij vic alleen nog maar worden uitgevoerd bij mijn perineum. Bij mijn perineum komt de ingang van mijn vagina en omdat dit een operatie gebied is mag ik hier vier maanden voor de operatie geen laserbehandeling meer laten uitvoeren. Dus in september is mijn laatste laserbehandeling bij mijn perineum en dan is ook de datum dat ik er tien behandelingen op heb zitten, en gaan we verder kijken hoe het met mijn bijna verdwenen baard gesteld is.

Nu merk ik bij mijn zesde behandeling dat er rond mijn kin en lip nog echt de nodige haren zitten die soms echt zichtbaar zijn, ook al heb ik me net geschoren. En dat irriteert me op de momenten dat ik ze voel, meestal zo wanneer ik ga slapen en mijn gezicht was dan voel ik ze zitten. Gelukkig ziet niemand ze dan maar voor mijzelf zal ooit de opluchting komen dat die dikke zwarte haren verdwijnen. Het is dus het gevoel van die dikke zwarte haren die me dus irriteren en echt voelbaar zijn.

Gelukkig nu na de behandeling zijn ze weer even voor een dikke week verdwenen en zal de dag er aan komen dat ik dit gevoel niet meer zal hebben en in de spiegel kan kijken zonder een baard te zien. Wat een geluk dat dit kan en dat ik meemaak hoe het voelt. Ook al is de behandeling niet de fijnste ik merk wel hoe blij ik ben als ik weer mijn behandeling heb gehad en met mijn witte huid van de crème weer naar buiten loop. Oké zoals vandaag is dat niet zo fijn want ik ben met het openbaar vervoer en dat is toch anders dan met mijn auto waar niemand je echt kan zien.

Maar ach het is maar een witte crème het ziet er gek uit maar gelukkig weet ik waarom ik het doe, effe een andere gedachte op en verder naar mijn besef hoe blij ik ben dat ik mijn leven leef, ook al is dit niet het makkelijkste moment.

Daar stond ik dan voor de deur van het huis waar mijn vader woont. Hij doet open en wilt me een

hand geven maar vond een knuffel met kus wat gewenster, hey pap zeg ik. Hey pap hoe gaat het, hij zegt hoe gaat het met jou. Met mij gaat het goed pap erg goed zoals je kunt zien, ja ik zie het zeg hij.

Een gesprek volgt met alles over mijn gebeurtenissen van afgelopen twee jaar de twee jaar die ik pap niet meer had gezien is de twee jaar dat er zoveel gebeurd is. Twee jaar geleden toen het met pap minder ging zat ik samen met pap bij psyQ voor hulp, hulp voor mijn vader want het ging niet goed, hij voelde zich alleen, verlaten door zijn vrouw en zat er helemaal door heen. Maar nu twee jaar verder is er genoeg gebeurd tussen ons en nu vandaag zien we elkaar weer, maar eindelijk met dat gesprek waar ik al sinds mijn veertiende naar verlangde een vader dochter gesprek gewoon een gesprek over pap en mij, zonder iemand anders erbij. Ik vragen over hoe het vroeger voor pap was en hoe het nu is om aan pap te vragen wat hij van zijn dochter vind, we huilen bij het gesprek voorzichtig en subtiel met wat glazige ogen kijken we elkaar aan en weten dat we het mooi vinden wat er gebeurd.

Ik ben blij dat het met pap beter tot goed gaat en dat hij leeft ook al is het voor pap mondjesmaat eentonig. Maar vandaag net vandaag zit ik tegenover hem om te vertellen wat er met mij de afgelopen twee jaar is gebeurd. En hoe ik terug kijk naar mijn vroegere ik en moeilijkheden die ik ken en meemaakte, want sinds de scheiding op mijn zevende net voordat ik acht werd heb ik samen met mijn broer weinig contact gehad met pap. En zijn er veel momenten verloren gegaan tussen ons. Maar nu ik mijn verhaal vertel vertelt pap ook iets waar ik, mede door de reactie van mam ook al iets wist maar nooit echt had gehoord van hem. Pap verteld dat als hij nu zo oud zou zijnals mij hij ook graag liever vrouw zou zijn geweest, bam daar was het.

Ik begreep het ik begreep waar hij ook mee zat, ik had al veel indicaties gekregen en wist het ook wel en hiermee kwam ook hoe ik naar alles keek. Ik legde uit hoe het bij mij is ontstaan en dat het in het begin dat je er mee ronddwaalt dat je graag ook een panty, jurkje, badpak, vrouwelijke uitingen hebt, wat je fijn vind en je merkt die vrouwelijke kant van je. Maar ik merkte in de weg die ik bewandelde dat het niet draait om je kleding of uitingen of hoe je doet, ik merkte dat het behandelen en gezien worden als vrouw jezelf zoveel meer jezelf maakt met wie je bent, een gevoel dat nu ik aan de hormonen zit dubbel versterkt word hoeveel ik hiervoor niet mezelf was hoeveel ik met mijn lichaam en geest botste. Ik voel me vrij en dat is gekomen door mezelf te accepteren wat ik fijn vind en me niet gek gaan vinden dat ik liever in het vrouwelijke hokje van de maatschappij pas dan dat mannelijke, en hoeveel ik mijzelf ben accepteren wie ik ben. Nou wat een gesprek met pap wat een goed gevoel van mijzelf gaat door mij heen wat een moment dat ik besef hoe vrouwelijk ik me wel niet voel zo hier met pap in een gesprek waar ik al jaren op wachtte. En wat nu eindelijk plaatsvind met de vreugde en verdriet in ons beide.

Een fantastisch gevoel wat ik nu deel, samen met pap. Ik geniet en voel dat er een last van mij afvalt en voel me open, ik voel meer en voel de spirituele ik sterker worden. Wat een moment wat er dan toch zo opeens verscheen. Ik kom vaker pap en dan praten we meer.

En dan net de dag dat ik schrijf zit ik exact zes maanden aan mijn hormonen, wat een tijd wat een gevoel dat dit gebeurd. Waar gaan we naartoe en wat ligt er voor me. A life to be yourself en explore the road u take.

Gedachte draaien door mijn hoofd, beleving die ik meemaak worden bevestigd dat ze er zijn. Hier sta ik en word benaderd zoals ik al jaren wens, makkelijk is het niet maar de deze weg zorgt ervoor dat ik wijzer word in wie ik ben en waar ik sta.

De afgelopen weken draait er zoveel door mijn hoofd en belevingen die ik meemaak dat ik merk dat ik verander, veranderingen waar ik open voor sta maar wat ik soms erg moeilijk vind te verwoorden. Zo schreef ik vorige week ook iets op en weet niet of ik het klaar vond, eigenlijk een soort van eerste klad wat ik opschreef en nog niks aan veranderd heb op wat schrijffouten na.

 

Wat gaat er soms wel eens door mij heen en hoe beleef ik mijn wereld om mij heen, is het anders dan twee jaar geleden voordat ik mijzelf toonde als vrouw of is het de wereld die mij anders ziet en daar anders op reageert. En hoe ga ik daar mee om. Ja mensen reageren anders en behandelen mij anders, en dan niet zozeer de mensen die mij kennen maar nieuwe mensen die mij niet kennen. En net in die beleving van nieuwe mensen voel ik mijzelf zoveel meer thuis maar moet er soms nog effe aan wennen, eigenlijk wennen aan hetgeen dat er gebeurd hoe ik het beleef. Ik kan niet uitgaan van een vertrouwen of gevoel, het is nieuw en dat maak ik mee en dat voel ik. Een nieuwe beleving die ik nooit eerder beleefde, zoals je aan het puberen bent en voor het eerst verliefd word of als kind dat je in een nieuwe situatie terecht komt, zo beleef ik het ook, het is nieuw en ik word merkbaar anders behandeld en benaderd. Ik denk dat dit de komende jaren verder verbeterd word dat mensen me zien als natuurlijke vrouw en niet als transgender en daar dan mee omgaan. Maar dat nieuwe ie beleving jezelf te zien als vrouw en je natuurlijk thuis te voelen in je omgeving. Pff eigenlijk merk ik dat dit een onderwerp is wat moeilijk uit te leggen is.

Ik vertel ik dat ik aan het puberen ben en dat merk ik, mijn lichaam word anders en mijn beleving in de buitenwereld ook. Ik zie dat ik aangesproken word als vrouw en gezien word als vrouw, en die beleving maakt alles anders, mensen benaderen je ook anders en zetten je ook anders neer, niet altijd positief maar ik denk dat jij daar de enige in bent daar zelf iets aan te kunnen doen om je daar goed in te voelen.

Ik merk nu de afgelopen week een sterk gemis in wat ik niet mocht of kon meemaken in mijn tijd als kind, soms heb ik het hier heel moeilijk mee zoals misschien te merken was aan mijn vorige twee posts. En dat doet me ook bewegen naar het nu om het nu wel te doen om nu wel bezig te zijn met wat ik gemist heb. Je lekker puberend en onverantwoorde dingen doen? Nou ik zou soms wel willen maar of dat zo slim is…

Nee ik denk dat ik nu besef hoe mijn wereld waar ikzelf echt in sta meer moet gaan meemaken wat ik wil en beslis. En moet meemaken door te doen en bezig te zijn met de dingen die ik kan doen. Zo is het zwemmen en de yoga al een goed begin en ben ik op zoek naar meer, meer momenten om mee te maken dat ik een vrouw ben waar ik me zo goed in voel. In ieder geval al gigantisch veel beter als man want dat merk ik hoeveel ikzelf merk wie ik ben.

 

En ook nu schrijf ik weer met een gevoel dat ik niet altijd makkelijk vind wat ik beleef en wat er dus door mijn hoofd gaat. Ook vandaag en gisteren staat de operatie wat gepland is in Januari weer volop in de gedachte, ik maak me er niet direct zenuwachtig voor maar het besef dat het moment eraan gaat komen daar is. Zo besef ik des te meer waar ik nog ontevreden over ben dat dat ding Vic nog steeds aanwezig is en toch iedere dag meerdere malen zich moet laten tonen met zijn emoties voor het lichaam waar het aan vast zit. En dat tonen brengt mij psychisch soms echt van de wap met wat er allemaal gebeurd. Het komt eraan en dat weet mijn lichaam ook, de voorbereidingen verlopen en iedere week zie ik mezelf daar staan voor de kliniek in Thailand bij DR Chettawut dat ik naar binnenloopt en dat het allemaal gaat gebeuren. Wat een gebeurtenis en wat een life change in alles wat daarna gaat gebeuren. Moeilijk, maar zo veel liefde voor mijzelf. En eindelijk rust hoop te vinden. Rust vinden in wat! Féj ? dat alles dan plotseling goed is? Dat alles opgelost is met alleen een operatie?

Gelukkig niet maar ikzelf denk dat de liefde van mijn hart mijn lichaam en geest dat stapje rust kunnen geven dat het lichamelijk goed in zijn vel zit. En dat de gemoedstoestand erna ikzelf alleen maar beter kan laten verlopen door te weten waar ik sta als vrouw in deze wereld en wat mijn doel is wie ik ben en wat ik ga beleven als mens in deze wereld. Ik vlieg door mijn tweede pubertijd en dat is soms toch echt wel even wennen wat hormonen met me doen, die oestrogenen veranderen me met alles merk ik. Ik sta op losse voeten en word gigantisch naar een meisje getrokken met alle nieuwe belevingen, en dan heb ik het voornamelijk moeilijk met jongens of moet ik mannen zeggen. Hoe sta ik tegenover een man als 32 jarige vrouw. Ik ben geen meisje van 16 meer maar zo voel ik me dus vaak voornamelijk tussen de mannen. En merk dat ik me soms nog zo moeilijk kan begeven ertussen. Iets waar ik vroeger moeite mee had, mee te doen met dat mannelijke geslacht merk ik nu dat ik het dol vind om er tussen te staan. Maar zo moeilijk om mijn juiste plaats te vinden als vrouw. Ik merkte het al een beetje op het weekend van Schiermonnikoog maar de gevoelens worden steeds groter en moeilijker. Ik leef en puber me los en geniet ervan en lach me los omdat ik me soms niet weet hoe ik me er in kan begeven tussen jullie mannen.

Ik kijk verder naar hoe het allemaal zal verlopen en waar ik merk waar ik me thuis voel. En dan.

En dan opeens bel ik pap, het eerste contact weer na twee jaar, ik huil en maak een afspraak. Deze week ga ik in mijn eentje even langs. Hij is positief en benieuwd naar mij. Hij is blij voor me zij die. Wat maak ik mee met een dikke traan over mijn wang. Zo effe snel opeens dat belletje naar pap, zo gemakkelijk nu en zoveel moeite koste me het in het afgelopen jaar om dan toch niet gebeld te hebben. Blijkbaar loopt het zoals het moet lopen en daar sta ik open voor.

Open staan voor het leven en laten zien wie je bent.

Weer een beleving

weer een gedachte.

Weer een besef

weer een moment.

Om dit alles mee te maken als vrouw.

Ik haat het ik haat het om terug te denken aan vroeger. Ik voel me er zo rot door dat ik mijn leven niet heb mogen meemaken als een meisje.

Waarom….

soms zou ik graag nu wat meer schrijven maar misschien door het kort te houden ook wel krachtig genoeg om mijn tranen te laten lopen. Wat kan ik hier veel verdriet over hebben wat ik nooit meer kan meemaken. Gewoon een meisje zijn. Gewoon. Normaal. Een meisje zijn.

Dagen gaan voorbij en we maken weer wat mee, natuurlijk maken we wat mee en we leren oude bekenden weer met mijn nieuwe ik in aanmerking komen, zo ook afgelopen week weer oude bekenden die me opnieuw leren kennen, voornamelijk op het werk kom ik zo nu en dan weer mensen tegen of ook tijdens het zwemmen op dinsdag avond, dinsdag avond een avond die ik vrijwel altijd vrij heb omdat dinsdag de dag is dat le Barbeau gesloten is en dat ik dus kan plannen wat ik wil, maar ook beseffen dat de dag die ik vrij heb zo gepland word met iets wat ik het liefste zou willen doen want vrije avonden zijn zeldzaam in mijn leven. En ga ik zo een avond vullen met zwemmen of ga ik liever dansen ?tja keuzes, iedereen maakt ze en zo maak ik ze ook. In september zullen die nieuwe danssessies weer beginnen en ik had me anderhalf jaar geleden al tegen mezelf gezegd dat ik weer op ballet wou. Ballet, klassiek is heerlijk om op te bewegen en om naar te luisteren, misschien een stapje te ver voor het in een keer uit te voeren dus kijk ik ook naar modern dans. Maar de komende dinsdagen zal ik nog blijven zwemmen, en misschien nog een dagje extra in een van mijn ochtenden want die heb ik wel zeven dagen per week. Zeven dagen heb ik in de ochtend alle tijd en daar geniet ik ook van, met als eerste met mijn heerlijk ontbijt, mijn ontbijt waar er zo iedere avond al op kan verheugen, eten en gezond eten licht in het vaandel en iedere ochtend eet ik gezond en ook in de ochtend ga ik tegenwoordig op de vrijdag naar joga, ofja ik heb afgelopen vrijdag mijn eerste joga sessie gehad samen met W. Zij was degene die in de groepsapp vroeg wie er mee naar joga wou en waar ik eigenlijk direct op reageerde dat ik graag ook joga wou proberen, en wat een heerlijk moment was dat die vrijdag ochtend, en wat een moment waarop ik merkte dat ik nog meer met mezelf moet bezig zijn dan met de zorgen om mij heen. Rust tijd besef en nog veel meer moet in mij zetten zonder constant met alles rekening te houden, ik draaf door en merk dat ik meer naar de rust moet kijken die in mij zit. en ook nu aan mijn verhaal is het weer te zien, oke nog effe een zijtak voordat ik mijn doel wil bereiken aan deze wirwar wat ik schrijf. Jongens ja die, die jongens haha ik lach en geniet hoeveel ik nu al kan genieten wat voor een openheid M mij geeft als ik weer door hem bedient word daar op het terrasje bij mijn favoriete restaurant van wijck te zitten, ja jij M ik geniet van je maar zo geniet ik ook van al die andere jongens waar ik soms zo graag mee wil flirten, heerlijk. Maar dan, dan sta ik weer op het werk en dan denk ik aan alles wat er om mij heen gebeurd en wat ik wil en dan sta ik hier in de keuken in mijn eentje. En ik ben bezig maar ik maak me helemaal knetter gek, ik ben bezig maar met alles wat er gebeurd eet ik en ik snoep en steek weer wat in mijn mond, ik word gek, gek van mijn gewoonte om alles maar te eten, een gewoonte van vroeger. Vroeger at ik maar om me goed te voellen en helaas soms een beetje echt te veel. En nu komt die gedachte terug. Ik sta in de keuken en voel me niet goed op mijn plek ik wil onder de mensen zijn ik wil voor staan te bedienen en met mensen om te kunnen gaan met wat ik voor ze kan betekenen, of betergezegd hoe ik ze kan verassen met wat ze graag denken te willen drinken. En nu sta ik hier alleen in de keuken me vol te eten met alles en nog wat, ik word gek waarom, waarom eet ik en waarom ga ik zo van de hak op de tak en kan ik niet gewoon rustig doen om mezelf niet zo knetter gek te maken. Tja hormonen en puberen, ik ga werkelijk alle kanten op en soms zijn die dagen echt vervelend alsof ik mezelf opvreet, en alles eromheen ook.

Ook weer nieuw maar ook weer moeilijk. Vandaag ging alles weer goed maar afgelopen dagen werd ik weer eens knetter gek van mijzelf, en of dat nu aan de hormonen liggen of de leuke jongens om mij heen. Of gewoon omdat ik mezelf ben en mezelf voel, ik voel me goed zo goed zelfs dat ik ook ergens last van heb. Die last zit beneden en die last die ik nog bij mij draag is verlieft op het lichaam waar het aan vast zit, en dit is natuurlijk fiesiek zo maar in gedachte merk ik dat het twee aparte werelden zijn vic behoort niet tot mijn lichaam en vic is verliefd op het meisje waar het dan fiesiek nog aan vast zit. Nog negen maanden, nog even en dan word mijn lichaam meer een…. of wat gaat er echt gebeuren als het allemaal gebeurd is hoe gaat mijn lichaam en geest hier mee om.

Hoe natuurlijk gaat het allemaal worden en hoe goed ga ik er mee om. Een grote vraag in het verre weg, maar een vraag waar ik op dit moment meer mee bezig ben dan de operatie. Hoe ga ik er mee om en hoe ga ik dit allemaal verwerken en hoe goed kan ik me voorbereiden op dit alles. En dan nog niet eens het besef van het dilateren, waar haal ik de tijd vandaan om rust te vinden in mijn lichaam en alles wat er daaromheen speelt om door te kunnen. Ga ik dan toch zo gevoellig er mee om dat Thailand vast staat en dat ik een echte datum heb waarop alles gaat gebeuren, deze week samen met mijn broer en C gezeten om naar vluchten te kijken, een wereld een andere wereld wat in januari gaat gebeuren.

Op weg om een besef te realiseren met wat er komen gaat. Nu gaat het goed en beleef ik veel, op naar de dag dat ik als nieuw lichaam verschijn en alles wat eromheen gaat plaatsvinden. Een zware weg, een weg die we meemaken en zullen overleven.

Kijk zo gaat het, zo natuurlijk als het is. Zo natuurlijk lijkt mijn gevoel in mijn leven wat ik nu leef, eindelijk te beseffen wie ik ben en waar mijn geest een gevoel gevonden te hebben met mijn lichaam. Dat ik eindelijk steeds verder kom als vrouw in mijn huidige leven wat ik in het nu beleef. Ik leef en het verloop natuurlijk, het verloopt zoals het moet verlopen. En wat is die moet zullen jullie zeggen, nou dat ga ik nu vertellen.

Ik doe zoals het verloopt, en net datgene wat ik vroeger steeds wou meemaken en beseffen dat ik moeite deed om ervan in de buurt te komen dat gebeurd nu op een natuurlijke manier gewoon zoals het bestemd was te gaan gebeuren en ik geniet ervan haha heerlijk dat besef dat het me nu gewoon voor mijn voeten licht en het gewoon gebeurd en dat ik gelukkig erna nog besef dat het gebeurd is.

Soms is dit moeilijk te vertellen maar ik probeer een voorbeeld te geven: Ik zit op een terrasje gezellig met wat vriendinnen te kletsen en lunch te nuttigen in de heerlijke zon die scheen. Er loopt een bekende langs ik roep een keer haar naam ze ziet me loopt even naar me toe zegt even gedag en loopt weer verder. In de tussentijd gaat er nog een bekend persoon twee tafels naast me zitten. Maar door mijn grote veranderingen mij niet op ziet vallen en uiteindelijk ook niet ziet, niet dat ik nu in mijn gedachte had van ik loop even naar hem toe had ik het gevoel komt wel goed, nou na geluncht te hebben afgerekend en even naar de bank te zijn gelopen voor nog wat te regelen en mijn vriendinnen uitgezwaaid te hebben alleen terug richting mijn geliefde restaurant om nog een cappuccino te drinken. De straat in die het korstte zou zijn maar net op de splitsing denk ik misschien de ander straat is leuker (meer winkeltjes: P) en een beetje om, loop ik maar hier door en net door deze beslissing kom ik hem net in deze straat tegen en hebben we nog een mooie knuffel en nog een leuke informatie wissel. En net dit gebeurde vroeger eigenlijk nooit want dan zou ik op het terrasje even gedag gezegd te hebben en dat ik dit bij haar wel deed omdat ze langs liep en bij hem niet omdat eigenlijk mijn gevoel had van, het komt wel.

Een ander voorbeeld had ik in september tijdens mijn Schiermonnikoog weekend, ik wil graag dat als ik iets beleef of meemaak dat het mis gaat of dat we vies worden of gewoon een niet leuke situatie meemaken waar eigenlijk andere mensen wel om kunnen lachen. En dit klinkt apart maar hier ligt mijn dysforie soms heel hoog dat ik jaloers was dat er iets mis ging bij vrouwen wat soms vies plakkerig nat enz is en eigenlijk gewoon ongelukkig is dat het gebeurd maar eigenlijk ook wel lachwekkend is dat het gebeurd dat ik dit dus graag zelf als vrouw wil meemaken. (helaas een slechte eigenschap wat in me zit al sinds mijn jeugd) en op een manier gebeurde dit tijdens het fietsen dat we verdwaalde met het fietsen en dit was dan niet vies ofzo maar gewoon het gevoel hebben dat het niet ging zoals het zou moeten gaan en dat het gewoon verliep zoals het was net daar genoot ik van, toen ik achter de jongens aan fietste dat we half verdwaald waren. En dit wou ik vroeger altijd bereiken door expres een foute weg in te slaan of zorgen dat een groepsfoto mislukte doordat we met de hele groep omvielen maar dat dat niet bij ons gebeurde maar wel met de andere groep…. dit dus en ik merk dat dus de leuke en minderleuke dingen dus zo gebeuren zoals ze zouden moeten gebeuren en daar geniet ik van en het gebeurd nu. Net nu gebeurd het gewoon ik leef zonder dat ikzelf probeer iets te creëren, het gebeurd nu vanzelf. Ik leef in het nu en het gebeurd zonder dat ik er wat aan probeer te veranderen. Ik leef zoals ik altijd al wou leven. En dat merkt mijn geest en lichaam dat ik eindelijk nu meer en meer mezelf ben.

Ja dat lichaam en geest dat merk ik pas echt. Ik laat even het hoekje gender achterwegen en kijk even alleen naar wat er in mijn lichaam gebeurd en hoe mijn geest eindelijk de rust heeft een te worden met mijn lichaam, ja het klopt ik krijg een vrouwenlichaam en dat heeft toch te maken met je gender wie je bent, dat klopt maar ik praat even over hoe de rust en de chemie in mijn lichaam meer doet dan het plekje gender voor de buitenwereld. Dus ik word gezien als vrouw en men lichaam word vrouwelijker. Maar nu bekijk ik even hoeveel mijn lichaam gemist heeft voordat ik deze pilletjes kreeg en wat het dus met me doet buiten de lichaamsveranderingen dus vergelijk ik dat het besef wat ik meemaak zoveel meer is dan alleen mijn gender. Ik word door de pilletjes een geheel ik merk hoe gigantisch veel rust ik heb gekregen dat mijn leven natuurlijk verloopt gewoon zoals het moet lopen. Dat ik merk waar mijn interesse ligt en waar ik steeds meer van wil weten, het verloopt zoals het moet verlopen. Ik merk dat ik erachter kom hoeveel ikzelf veranderd ben om te overleven in de ogen voor mijn moeder en in de maatschappij en hoe ik nu eindelijk voor mijzelf open sta wat ik echt wil zonder blokkades en zonder dat iemand bepaalt wat wel kan of mag. En dat merkt mijn lichaam en geest ik merk wat ik steeds meer wil om echt te zien dit ben ik. Soms zie ik mezelf een trauma doorvechten, een trauma wat ik beleefde in mijn eerste jaren en de verandering die ikzelf daarna maakte door me goed voor te doen en niet te zeuren over wat niet mag. Zie je leven maar met deze beperking en probeer hier zo goed mogelijk om heen te leven, en dat deed ik. Ik leefde om het gender blokje heen ik deed me voor dat alles goed was en dat het mijn keuzes waren op middelbare leeftijd maar eigenlijk stopte ik me weg in het spelen van spelletjes om maar zo min mogelijk met de buitenwereld te maken te hebben waarin ik niet mijzelf kon zijn. En zover dit alles verliep het wel goed, maar ja als je zelf al merkt dat je op je achtste geen jurkje aan mag tijdens carnaval wat heeft carnaval dan nog voor een nut, wat ga ik dan doen.  Weg stoppen tot je achtentwintigste… blijkbaar.

Ik wil mezelf snappen hoe dit zich afspeelde in mijn jeugd, ik ben mijn eigen psycholoog aan het worden voor mijn eigen echte ik te ontdekken. Ik lees nu een boek wat me doet beseffen hoe trauma’s tot stand komen hoe we ze kunnen begrijpen en hoe we ze met ons mee kunnen dragen. Iedere keer als ik weer in dat boek lees droom ik over mijn jeugd en merk dat ik steeds meer losprikkel waar ik me goed bij voel. Ondanks dat de dromen niet prettig zijn wil ik mezelf leren begrijpen wat er gebeurd is en hoe ik hier het beste in om kan gaan. En hoe mijn beslissingen die vroeger gemaakt zijn die me gebracht hebben waar ik nu sta. En net door die pilletjes, net doordat mijn geest rust heeft en mijn lichaam een word met wie ik ben merk ik hoeveel psychologie in mijn leven verbonden is en hoe graag ik hier meer over wil weten. Natuurlijk om mezelf te begrijpen maar ik besef ook dat ik al jaren niks anders doe met de gasten die ik help. Ik ben niet bezig iets te verkopen ik ben bezig de gast wat iets wil drinken te bergrijpen waarvoor ze komen wat ze nog niet weten en waarvoor ze dachten niet te komen toch te kunnen vinden ik ze dit wil laten zien. En natuurlijk heb je ook gasten wat hier niet mee bezig zijn en gewoon een pils willen in plaats van een bier…. maar de gasten die wel openstaan voor meer, zijn de gasten waar ik merk dat de psycholoog in mij losgaat. En waar ikzelf voldoening aan heb, en afgelopen weken heb ik gemerkt hoeveel ik voor mijzelf hier uithaal. Dit komt omdat ik veel in de keuken heb gestaan een stuk minder contact met de gasten en dat merk ik. De zin die ik heb gaat achteruit en merk dat ik nodig behoefte heb aan mensen, en dan de mensen waar ik wel mijn psychologie op kan loslaten. Een en al een besef wat ik eigenlijk echt graag doe en waar ik ook door de boeken die ik nu lees achter kom waar mijn zelfgroei zit.

Iets wat even buiten mijn gender valt maar er zoveel mee te maken heeft dat ik zoveel aan het verwerken ben in mijn leven dat ik een word met mijn lichaam en eindelijk tot mijzelf kom wie ik ben en waar ik sta in de wereld, soms is het zo dat er een weg voor je ligt wat zo gewandeld moet worden en die weg die ik nu bewandel daar geniet ik van en ik ben blij met wie ik ben. Ik geniet en het gaat goed met me, bedankt iedereen die om mij heen staat.

Al sinds september 2016 ging ik bijna om de twee weken naar logopedie om van mijn mannelijke stem naar een vrouwelijke te gaan, puur omdat ik mijzelf me niet comfortabel voelde bij mijn stem en dit  eigenlijk ook nooit gehad heb, wat interesseerde me ten wel eigenlijk…. maar nu vandaag ga ik weer naar S toe mijn logopediste die me dus nu dik een jaar geholpen heeft met mijn stem, vandaag is eigenlijk een soort laatste keer dat ik langs ga gewoon om te kijken hoe het na anderhalf jaar veranderd is en of er nog moeilijkheden of aanpassingen zijn. Maar eigenlijk voel ik me sinds deze winter dat mijn stem erg goed bij mijzelf is gaan passen en ervaar ik geen gekke sortering meer.
Natuurlijk zal een echte hoest moeilijk te veranderen zijn maar vandaag word dus mijn laatste check up of zou ik dan toch nog gewoon een afspraak inplannen gewoon omdat ik gemerkt heb dat jij mij heel veel geholpen hebt dat ik hier niet direct niet meer kan komen.

S bedankt voor je tijd en energie. Voor de keer dat het de eerste keer was dat ik aankwam in mijn blauwe jurk en waar mijn borstprothese door de warmte bijna weggleed, de keren dat je een stagiaire bij je was, en waar we hele gekke geluiden maakten dat zelf de buurvrouw even kwam checken of alles nog wel goed ging ? de keer dat ik toch mijn afspraak vergat en ik nog zo beloofd
had er te zijn zo tussen de kerstdagen door. De goede moed die je me gaf om te weten wie ik ben en de steun die je me gaf ook al kwam ik daar maar even voor een half uurtje thee drinken of een heerlijk stukje cake of chocolade kreeg. Ikzelf heb gemerkt dat de tijd die ik gewacht heb op het VU om te mogen beginnen ik bij jou allang begonnen was en waar mijn stem ook zijn vrouwelijke vorm gevonden heeft ondanks alle verschillen in hoogtes en stem merk ik dat alles een beetje op zijn plek viel zo na de zomer, mijn stem werd meer mijn stem. Vrouwelijk met een herkenning erin van vroeger, noten nooit verdwenen maar aangepast aan de persoon die ik ben. Dus nu dadelijk ben ik
weer bij jou en ben ik benieuwd hoe alles is, benieuwd hoe je me ziet na die vijf maanden dat ik niet meer bij je ben geweest, dus je zal me herkennen voor mijn hormonen en nu alweer bijna vijf maanden met hormonen.

Ik ben benieuwd tot zo ?

Vermoeid en voldaan zit ik aan mijn kopje thee nadat ik 2,5km heb gezwommen in het zwembad van vaals. Mijn eerste keer in Nederland met badpak gaan zwemmen. Iets waar ik vroeger zo vaak naar keek en zo graag wou, een badpak ik wil ook in een badpak zwemmen. En dan nu op een dinsdag
ben ik met mijn Collega N gaan zwemmen, heerlijk dat water en vrijheid voor een duik. Maar pff ik zal morgen wel spierpijn hebben en in plaats van vrij werk ik deze week zes dagen dus ik ben benieuwd hoe het gaat. Tja zo zwemmen in een badpak en dan bedenken hoe graag ik dit vroeger wou als kind en hoe graag ik wou dat het zou gebeuren dat ik zo heel toevallig mijn zwembroek was vergeten en een badpak aan mocht. Wat heb ik daar vaak aan gedacht dat zo iets zou gebeuren, maar helaas het gebeurde pas vandaag hier in vaals. En dan ben je 32 en heb je eindelijk dit punt bereikt dat het eindelijk mogelijk is. Ik ben blij dat ik het gedaan heb en we gaan dit proberen iedere week vol te houden.

En hiermee duik ik ook even in op alles wat komen gaat en hoe ik mij voel. Afgelopen weken heb ik contact gehad met de kliniek in Thailand van dr Chettawut, en na wat mailtjes is er een datum komen uitrollen die ik nog wel moet aanbetalen maar zoals het er naar uit ziet zal het ergens in Januari worden dat ik naar Chet ga voor mijn geslachtsoperatie. Pff wat een mailtje was dat dat dit zo snel geregeld kon worden een operatie waar ik al zolang over droom, een droom die na zestien jaar in het verschiet ligt en dat dan al zo snel, negen maanden wachten, nog maar negen maanden en dat terwijl ik voor een intake bij het VU zes maanden moest wachten en tegenwoordig zelf nog
langer. Heb ik mijn operatie gewoon over negen maanden in de planning staat. Maar dan nu merk je wel hoeveel tijd en moeite gepaard gaat dit allemaal goed te kunnen en wilt laten verlopen. Eerste contact met de zorgverzekering is ook gelegd en ziet er gunstig uit, maar moet dus bevestiging hebben van mijn arts en psycholoog uit Nederland van de Chet en een kostenoverzicht. Dus dat gaan we nu regelen. Morgen toevallig contact met mijn arts dus kan haar dit meteen ook vragen, 18 april had ik bij mijn bezoek aan het VU ook weer mijn bloed laten afnemen en dit resulteerde erin dat ik in mijn digitale dossier gisten mijn waardes binnenkreeg en hiervoor heb ik dus een telefonische
afspraak met mijn arts. Ik ben in ieder geval al tevreden over mijn waardes en natuurlijk die van mijn testosteron en oestrogenen. Mijn testosteron is gedaald van 13 naar 0,8 en dat is mooi. En mijn oestrogenen zijn gedreven van 32 naar 440 en dat is zelfs nog mooier vind ik maar ben benieuwd of mijn arts het niet te hoog vind. Ik voel me in ieder aval lichamelijk top en zou eigenlijk geen
aanpassing willen aan mijn medicatie, of in ieder aval ik wil niet naar beneden.
Daar sta ik dan nu voor mijn droom wat over negen maanden werkelijkheid gaat worden en waar mijn gedachte steeds meer bij neerkomen wat dit met mij gaat doen. Want hoe ik het beleefde als man naar vrouw was spannend maar ook zo natuurlijk en gewoon het voelde goed en de vrijheid
wat ik kreeg ging steeds verder en word steeds groter. En toen ik aan mijn hormonen begon nu pas 4 maanden geleden merk ikzelf al hoeveel mijn geest eindelijk de rust krijgt zich steeds meer een met het lichaam te voelen, en dan dadelijk die verandering daar beneden met vic, een verandering die gigantisch is die ik me moeilijk kan voorstellen hoe echt het gaat worden en hoe gaat het dan daarna verder want ja alles wat ik wist veranderd ik zal dadelijk rondlopen als puper wat voor het eerst haar lichaam gaat ontdekken in een volle glorie. Hoe fundamenteel gaat dit zijn die verandering, eigenlijk niet te omvatten dit. Wat een wereld wat een leven en wat een beleving waar ik van geniet.

Dit is zo natuurlijk bij me met alles wat ik meemaak dat ik soms het gevoel heb dat het zo allemaal vanzelf gaat. En ook met nog wat komen gaat. Maar in mijn hoofd denk ik veel na over de tijd na dit alles en hoe ik dan in het leven sta. Als ik kijk hoe ik denk als ik zo voor het eerst zwem met badpak dan gaat er door mijn hoofd heen dat andere mensen mij zien als vrouw en niet als transgender, en ook in de rest van maatschappij heb ik dat ik doe en voel mij een vrouw en ik merk dat mensen mij ook zo zien, en ik krijg het gevoel dat ik niet als transgender word geplaatst maar gewoon als vrouw en dat voelt zo goed, zo natuurlijk en dan soms nog onwennig want zo nieuw is het wel. Ik merk dat
mijn boeken die ik lees over persoonlijke groei mij dit besef naar voren brengt wie ik ben, ik ben een vrouw en een vrouw ziet men ook in mij, de vraag is wanneer komt het moment dat ik tegen een jongen zal zeggen dat ik ooit een…. was.

Wat gaat dit alles mij nog brengen en welke paden zal ik nog kiezen. Of worden voor of door mij gecreëerd.

Zelfmoord, ja dat onderwerp ga ik even aanhalen na de dag die ik dinsdag beleefde. In iets waar ik zoveel respect voor heb en waar ik zoveel verdriet bij voel. Een gevoel waar ik voor moet huilen als ik er over praat, ook nu huil ik. Ik begrijp jullie zo goed waarom jullie het deden en waar het allemaal zo moeilijk is voor iedereen. Alles wat er gebeurd rondom een zelfmoord is moeilijk en dat terwijl ikzelf zo goed begrijp hoe moeilijk die laatste stap is om daadwerkelijk te nemen, en dan gebeurd het je neemt het. Het gebeurd en jijzelf hebt eindelijk rust, een rust die je zo graag niet wou nemen maar waar je zo graag voor kiest om het dan maar allemaal achter je te laten. Het stopt jij bent er
niet meer, jij ja jij hebt de moed gekozen om alleen deze stap te nemen en durfde uit te voeren omdat alleen jij er beter van word, eindelijk die ene stap die alleen jijzelf in de hand kan hebben en waar naderhand niemand meer een beslissing over kan nemen of iets over kan zeggen. Dat was het, het stopt voor jou hier. Ja het stopt voor jou.

Maar wat laat je achter, welk verdriet zit er in de mensen om je heen. Die jij hebt achtergelaten met……

Ja dit besefte ik dinsdag allemaal, Ivo ik kijk zo vol waardering naar je en heb zoveel verdriet dat ik om mij heen zie, ik heb het moeilijk met je ouders en je kinderen en de mensen die om je heen stonden, met je zussen en schonen zonen die zoveel vertelde over jou, ik huil ik huil zoveel nu ik dit schrijf, en in het schrijven van dit hoor ik de muziek die ik hoorde tijdens jou afscheid wat we samen namen toen ik daar zat. Ik heb het er zo moeilijk mee met wat ik om mij heen zag en hoe ikzelf tussen mijn familie stond en merkte dat ik pijn voel in mijzelf. Vol emotie schrijf ik dit nu, vol emotie van verdriet wat ik die dag beleefde en waar ik het moeilijk mee heb. Ja daar sta ik voor het eerst tussen mijn familie als vrouw en dan meteen dit, een crematie en dan zie ik mijn familie in verdriet een verdriet waar ik me ze moeilijk in voel en waar ik mijzelf zo in beheer op een nieuw vlak als vrouw vol emoties die me zo hard raken. Ik heb geen woorden meer om uit te leggen hoe ik mij voel hoe dichterbij dit allemaal ooit was en waar ik eindelijk niet meer naar kijk, alleen met verdriet zie ik mijn jeugd dat op een draadje hing om het zelf ook te doen
gewoon weg zijn gewoon niks meer gewoon einde, klaar ik heb er genoeg van. Een dag die dicht bij me staat en wat ikzelf niet snel zal vergeten, een mooie dag voor mij. Maar met zoveel verdriet eromheen. Sterkte iedereen die dit meemaakt.

Eindelijk die emoties die ik zo moeilijk kon hebben vroeger en die maar soms naar voren kwamen. Vroeger toen ik jong was ging het nog maar nadat ik ouder werd liep ikzelf met mijn lichaam en geest steeds verder uiteen. Alles klopte niet meer en ik probeerde maar zo goed mogelijk te leven in deze huidige maatschappij. En dan word je iemand anders wat jij niet bent en waar niks meer klopt. En nu merk ikzelf pas hoe mijn lichaam en geest een worden en hoe meer ik met mijn beide voeten op de grond sta. Ik geniet van de emoties die me pijn doen, liefde geven, en mij doen voelen wie ik
ben. Dit voelde ik dinsdag enorm en ik genoot ervan, zo geniet ik nu van de muziek die ik hoorde en waar ik de afgelopen dagen even niks anders meer wou luisteren voor mijzelf. Bedankt hiervoor C, bedankt voor je mooie stuk wat jij speelde. Het doet me goed om met deze muziek dichterbij te
kunnen komen. De traanen sijpelen nog steeds over mijn wangen, ik geef dit stuk een einde, een einde wat geen woorden meer nodig heeft over wat en hoe ik mij voel.

Een dag uit zo velen maar niet voor iedereen, het is dinsdag en heb mijn werkweekje er weer opzitten. Vandaag is de dag dat ik vier maanden en een week, 126 dagen om exact te zijn dat ik aan mijn estradiol en syproteron zit. Dit zijn mijn hormonen die mijn lichaam doen veranderen, en ik voel me met die hormonen helemaal geweldig. Ik zie en voel mijn lichaam veranderen, ik heb borstgroei waar ik heel erg blij mee ben. We zitten op een cup A en ik merk dat het gestaag verder groeit. Ik heb meer bil en een klein beetje meer heup. Ben ook wel bezig met mijn buik en merk dat ik steeds meer dat vrouwelijke figuur krijg waar ik altijd jaloers op was. Haha heerlijk dit, ik geniet er dus goed
van en heb nergens last van. De veranderingen in mijn gezicht valt op dat er minder spieren zichtbaar zijn, mijn huid zachter is en mijn uitstraling veel zachter is en dus vrouwelijker overkomt. Heerlijk om mijzelf in de spiegel te zien hoe alles zich ontwikkelt en ja als ik dus in die spiegel kijk dan
hangt daar iets waar we een afspraak voor gaan maken om ook dat bij mijn lichaam te laten passen. We gaan dus naar Thailand en ik hoop ergens in januari. Over mijn lichaam zie ik dus uit de test die ik iedere drie maanden doe in het VUmc dat mijn lichaam meer vet heeft gekregen en dat ik in
spiermassa ook twee kg ben verloren, ondanks dat ik mijn trapjes loop en iedere ochtend mijn push ups met buiktrainingen. En merk ook aan mijn hormonen dat ik een stuk minder kan eten ofja ik merk dat de aanmaak van vet nu een stuk sneller gaat dan de tijd dat ik nog genoeg testosteron in
mijn lichaam had zitten. Maar ik ben bij dat dat uit mijn lichaam is of in ieder geval het word niet meer aangemaakt en dat voelt goed. En zo voel ik mij dus fijn in het geheel hoe alles verloopt en dat ik nu terug denk aan de tijd dat ik bij mijn vriendin B het verhaal vertelde dat ik een vrouw ben en dit wil gaan uiten.

B heeft me in augustus 2016 zoveel moed en steun gegeven over wie ik ben en hoe het allemaal is. De dag dat ik voor het eerst in een heel fleurig bloemetjes jurkje de stad aken in ging samen met haar, ik vond het natuurlijk spannend en alles was nog nieuw maar zo een fijn gevoel gaf het mij om
mijzelf aan de buitenwereld te laten zien wie ik ben en dat deed zo goed om samen met de steun van haar deze begintijd door te maken, terwijl ik aan het wachten was op mijn intake bij het VUmc heeft zij mij laten zien om vertrouwd te worden in de wereld van de vrouwen.

Een super bedankje hiervoor B ik vind je geweldig.

En dan sta ik nu hier en hebben we gisteren op mijn werk nog even bij gekletst wat er om ons heen gebeurd. En dan zie ik hoe ver ik ben en waar ik sta in de wereld, er gaat nog iets groots gebeuren maar voor het publiek om mij heen ben ik een vrouw en dat voelt vertrouwd en goed. Zo goed zelfs dat ik merk dat ik mij top voel in alles waar ik nu sta en nog komen gaat.

Vandaag weer de laatste dag van mijn week gebeurtenissen waar ik me op verheugd had vorige week. Vandaag waren mijn afspraken in het VUmc, dus bloedprikken, metingen, oeps toch een beetje te zwaar, zal wel komen door de alcohol… en gesprekken met mijn psycholoog en endocrinoloog. En beide gesprekken die ik had waren heel erg fijn. Het was vandaag de dag dat ik
vertelde dat ik eigenlijk naar Thailand wil voor mijn operatie en waarom ik twijfel. Nou in een woord waren de gesprekken zo open en zo fijn dat ik er gewoon over kon praten en er zelfs in gesteund werd. Het is mijn lijf en daar mag jezelf voor kiezen waar jij je goed bij voelt en hoe wij jou daar in kunnen steunen. Echt top gewoon. Ik had dit dus niet verwacht en keek er een beetje tegenop om te vertellen, hoorde genoeg verhalen dat ze het eigenlijk niet fijn vinden maar ik voel me door dit gesprek veel meer gesteund in mijn beslissing. Natuurlijk besef ik dat de operatie niet in zijn geheel vergoed word als ik dus naar Thailand ga en dat ikzelf alles zelf moet regelen met de operatie en zorgverzekering dat ik meer uurtjes zal dilateren en eigenlijk nog wel wat meer. Ook dat wanneer ik een correctie wil of wanneer er iets mis is gegaan bij de operatie ik naar Thailand moet gaan maar dat probleempjes buiten corrigeren dus andere problemen gewoon je hulp hier klaar staat dus dat is gewoon top en zo hoort het dus ook. Dus ik vond het zo fijn om dit gesprek gehad te hebben en ik merkte dus de openheid. Dat deed zo goed en ik voel me ook erg fijn, natuurlijk voel ik me fijn.

Ik zit hier in de heerlijke zon en heb een week achter de rug wat wat teleurstellend begon maar nu zo heerlijk eindigt dat ik gewoon echt naar Thailand wil. En dat ik daar nu verdere stappen voor ga zetten… wie wil er mee?
Een heerlijke dag gehad met mijn nichtje en natuurlijk weer voldoende gepraat over vanalles en nog wat en volop genoten van de zon, winkelen, oeps toch weer een superleuk truitje, ja weer iets met streepjes, ijsje gegeten, super diner gehad en genoten. Nu ga ik verder genieten van de heerlijke zon hier in het amsterdamse bos, en ga ik nog naar de film in utrecht v anavond. Dus een mooie afsluiter van deze week. Morgen natuurlijk werken dus op naar meer xx

De dag begon dinsdag met een gesprek bij mijn psycholoog waar ik sinds mijn aanmelding bij mijn huisarts, een augustus 2016 mij melde dat ik genderdysforie heb en graag me wou aanmelden bij
het VUmc. Die dag werd ik ook doorverwezen naar een psycholoog hier in het zuiden en waar ik iedere maand een goed gesprek kan hebben over hoe mijn leven verloopt. De dag begon dus met een gesprek wat over mijn vader ging en dat ik morgen (woensdag) naar hem toe ga om te vertellen waar ik mee bezig ben en hoe we misschien weer wat meer bij elkaar kunnen komen. Een gesprek wat goed ging tot het moment kwam dat in het gesprek over pap mijn schooltijd naar boven haalde in Nijswiller, ik stortte uit in huilen wat een pijn zat daar zo gewoon effe het moment op Nijswiller van mijn laatste jaar en diploma-uitreiking waar ik zo niks mee heb en wat me zo pijn doet. Die tijd zal voor niemand fijn zijn geweest maar ik kan hier altijd in huilen uitbarsten als het over mijn tijd in Nijswiller ging, dit deed goed maar de pijn zit er. Dus mijn gesprek was in de ochtend sterk begonnen. Ik had deze dag nog een gesprek met T in Carbon 6 en we gingen praten over een project om een korte documentaire te maken over mij. Het is een schoolproject dus het gaat een documentaire worden van 19 minuten en hier ben ik de komende maanden mee bezig. Spannend zo mijn leven en de goede gesprekken die zich voor doen, ik geniet ervan hoe ik dit alles meemaak en dat ik er van kan genieten dus mijn middag was dus voldaan met goede gesprekken. De dag heb ik verder boven op mijn kamertje doorgebracht, heerlijk verder gelezen in mijn nieuwe boeken, trauma sporen en een boek over persoonlijke groei. Lag vroeg in bed en had moeite met slapen, veel gedachtes over pap. Ik werd onrustig en te vroeg wakker, pap ik kom naar je toe, vandaag ga ik jou vertellen dat ik je dochter ben. Eerst met mijn broer een koffie gedronken in Cafe wijck en net voor twaalf uur waren we bij pap, na drie keer fout te zijn gereden parkeerde we de auto voor zijn huis en werd de spanning in mijn lichaam verder aangewakkerd, hoe gaat pap reageren hoe kijkt hij naar mij. Ik heb een jurkje aan en een panty, makkelijke schoenen en een beetje mascara op. Ik belde aan en was in volle verwachting. Ik belde nog een keer maar niks. Geen gehoor, is hij wel thuis vroeg mijn broer, maar pap was niet thuis en er was geen leven te zien binnen. Na een tweede poging twintig minuten later met een beetje sip gevoel terug naar Maastricht gegaan. Wat jammer nou dat hij niet thuis was en dat dit mislukt is. Maar ja balen zeg, op de terugweg zette ik mijn broer weer af bij Complex Maastricht en ben ik naar cafe wijck gegaan om maar wat te schrijven over deze teleurstelling bij mijzelf, en heb weer wat gelezen. Gelezen dat sommige momenten zo uit komen omdat het nog niet de juiste tijd was. Op naar een volgende afspraak met pap en op naar de film, Lady bird draaide in de Lumiere en ik had wel zin in wat afleiding. Lady bird is een fijne film over een puberend meisje was volwassen word en haar eigen keuzes maakt en hoe dit botst met haar moeder. Een fijne film een film die ik mooi vond om te zien en wat emoties oproept bij mij dat mijn moeder mij helaas nooit kon meemaken als haar dochter een moment wat speelt tussen mam en ik, de woede tussen ons en de liefde die speelde tussen ons en dat vind het zo jammer dat ze er niet bij kan zijn mij te mogen meemaken. De gedachtes over mam bleven en ik zat een uur later nog met een gevoel van verdriet over mam en zocht naar een persoon om mijn hart te kunnen luchten. Gelukkig was S nog wakker en heb bij haar twee uur lang kunnen praten over mijn emoties en deze ook laten tonen. Een afsluiter die goed deed en oplucht, maar het was nu een uur en ik was kapot moe, doodmoe en snakte naar mijn zachte bed. Om twaalf uur ga ik weer werken dus het word weer een lange dag morgen.

Drie dagen weer volop gewerkt en het is zaterdag avond ik heb zin in de komende vier dagen die komen gaan. Morgen ga ik voor het eerst naar de vrouwendag van transvisie en in de avond ga ik naar F in Amsterdam, ik heb er zin in en na een goed bad in de ochtend en mijn ontbijt om tien uur genuttigd te hebben stap ik in de auto op weg naar Utrecht. Om een uur begint het dus heb alle tijd om te rijden en mijn nagels te lakken in de auto. Tijdens het rijden op te laten drogen, een handig moment wanneer je handen alleen het stuur vast houden dan kom je ook niet per ongeluk ergens tegen aan zitten dus dat gaat goed, ik heb een automaat dus dat is helemaal makkelijk in de auto. Een paar minuten na twaalf arriveer ik op mijn bestemming, het weer is wat minder als vanochtend en neem nog even plaats voor een kopje cappuccino en wacht rustig tot de klok een uur aanwees. Ik loop naar binnen en ben benieuwd wat ik ga meemaken en wie ik allemaal mag leren kennen. Eenmaal binnen gelaten en een kopje thee gepakt te hebben word me gevraagd voor een een op
een gesprek en das verademde heel goed, ik vond het erg fijn even open met iemand te praten over de huidige situatie en hoe alles loopt. Het zorgde ook voor meer rust in mij want was toch nog een beetje onrustig. De tweeëntwintig mensen die die dag bij elkaar zouden komen heb ik even gezien
en bekeken te hebben, gaan we met z’n allen de ruimte in waar we een workshop hebben, de wijsheid van ons lijf, na dat iedereen in een kringetje op een oncomfortabele stoel is gaan zitten begint M met een intro en komt na een rustoefening iedereen om de buurt aan gesprek voor een kleine intro over jezelf en wat je voelt. De middag verloopt op een sierlijke manier met  lichamelijke oefeningen en bewegingen die in dans overgaan. Deze raken mij het gevoel weer hebben wat ik tijdens ballet vroeger ook heb gehad. Zo fijn dit en het voelde zo goed om dat weer mee te maken en ook al heb ik vorig jaar gezegd ik wil weer op ballet en dans, bracht deze sessie me weer terug naar toen. Ik zal weer terug gaan dansen, heerlijk gevoel dit. Na een sessie over emoties te hebben gehad en een leuk iemand te hebben ontmoet nog een afsluiting gedaan hoe deze workshop voor ons was verlopen. Hierna gekletst over waar we mee bezig zijn en hoever we in ons traject zitten en informatie mogen horen hoe chirurg ózer is en hoe alles bij iedereen verloopt heb ik iedereen goede dag gewenst en bedankt. En vertrok ik nu naar F. Op naar Amsterdam dus op naar een avond in Cafe prik. Een heerlijke avond met een beetje teveel alcohol, bitterballen als avondeten en karaoke als
afsluiter. Leuke mensen ontmoet en weer sinds lange tijd mij zo goed gevoeld tijdens een avondje uit. En nu maakt de prosecco van het vat mij dronken genoeg, ik heb er van genoten en veel plezier gehad ondanks dat ik dit lange stuk wat ik nu geschreven heb met een kater mij moe, moe van een
heerlijk zondag en voorruitkijk op mijn komende dagen hier in Amsterdam en Utrecht, vanavond naar mijn nichtje en woensdag de afspraken in het VUmc. Ik heb er zin in maar nu ga ik de kater wat rust geven.

Waarom mam waarom werd je altijd woedend op mij dat ik een meisje wou zijn dat ik een jurkje of badpak aan wou, waarom heb je hier nooit eens een keer gewoon met mij over kunnen praten waarom meteen woedend worden en door je lint gaan en me slaan dat ik dit niet mocht.

Waarom gaf je mij geen kans dit samen te bepraten waarom ik meisjeskleren aan wou doen. Waarom werd jij steeds woedend en was dit dus niet bespreekbaar tussen ons. En nu kijk je daar met trots en glorie van boven naar mij en dan mis je hoe mooi je dochter is een dochter die je altijd wou hebben en nooit in mij zag. Jammer dat we er nooit een keer over konden praten, praten zonder dat je woedend werd.

Waarom heb je me dit aangedaan? Was het pap? was ik het? Was het de omgeving? Je wist het, je wist dat ik zo graag een meisje wou zijn en toch liet je het niet toe je liet het jezelf niet toe om mij als jou dochter te zien. Ik ga binnenkort met pap praten en ik hoop dat ik zijn verhaal mag horen hoe hij mij nu ziet als dochter en hoe hij vroeger naar mij keek, ik hoop op eerlijkheid van pap. En die eerlijkheid die ik wil horen zal een grote vraag blijven of pap hier de waarheid over durft te trotseren voor hemzelf mij te zien als dochter. Kom ik er ooit achter een waarheid van wat er vroeger tussen ons afspeelde. Kan ik de pijn aan van vroeger en de waarheid die daar bij hoort. Ik ga opzoek om mijn vader te vertellen dat ik bezig ben met hormonen om met mijn lichaam vrouw te zijn en dat dit aansluit bij mijn geest om mij in mijn geheel te kunnen laten tonen als vrouw en hier van te kunnen genieten. Kijk pap ik ben je dochter mijn naam is féj en ik wil me graag laten zien hoe gelukkig ik mij nu voel om een vrouw te zijn.

Een liefdevolle kus van je dochter Féj.

• Pijn verdriet ongeloof, pijn voel ik pijn van wat er in mijn jeugd allemaal gebeurd is. Pijn wat ik niet kan verklaren met alles wat er gebeurd is tussen mij en mijn ouders. Tijd zal het nodig hebben waar ik dit in mijn leven een plek mag geven, een plek wat altijd aanwezig is van de vragen die ik nooit meer aan mijn moeder kan stellen. Verdriet wat er nog aan gaat komen, verdriet die bij mijn vader aanwezig is. Mijn vader weet vanuit mijn woorden nog niks ik heb nog niks aan hem verteld waar ik mij nu zo goed mee voel. De mogelijkheid die ik nog niet heb gehad om het te vertellen, maar ik ga er voor zorgen dat de mogelijkheid komen gaat dat ik het verhaal kan vertellen aan mijn vader, een vader waar ik weinig binding mee heb, nooit echt gepraat over hoe mijn leven is.  Rondlopen en niet weten wie jezelf bent. Wat heeft er allemaal afgespeeld daar zo na mijn vijfde levensjaar waar is het misgegaan wat ik nooit gemogen heb en waar ik altijd al bang voor ben geweest om hier het met mijn ouders over te hebben. Waarom speelt dit door mijn hoofd de gedachtes en ongeloof dat mijn ouders me niet accepteerde als meisje of was ik toen gewoon een jongetje? Hoe leefde ik mijn leven met angst om dit niet te kunnen bepraten of uitten waar zat de knelling dat dit niet mocht.

Mijn beleving hoe ik vroeger al voor mijzelf wist dat ik een meisje ben wat ook stoere dingen kan doen als jongen, waar ging het met mijzelf de mist in om me zo bang te zijn dit te vertellen aan mijn moeder. Mijn vader was er niet meer in de buurt na mijn achtste, we zagen pap een keer per week of gingen samen uiteten. Waarom werd ik zo geblokkeerd om mijzelf te uiten waarom was ik er vroeger al bang voor om commentaar te krijgen dat ik meisjes dingen deed of een gevoel had dat ik gecorrigeerd werd van dit mag niet.

Een leeftijd weet ik niet meer maar ik was jonger dan 10. Op een schooldag gingen we kijken bij een molen in Mechelen hoe alles daar werkte. Ik begon met een aantal touwen wat daar hingen te vlechten en dat lukte een beetje, totdat een ouder vroeg of ik wou leren vlechten, ik schrok liet alles los en was bang dat ze me zagen vlechten…. waarom?

werd ik altijd gepest over wat ik droeg op school? Was het omdat ik het aan wou of moest dit van mam? Kan toch niet of wel?

Op mijn veertiende corrigeerde mijn vader me dat ik niet zo met mijn heupen/billen moet lopen, wat maakt het uit hoe ik loop waarom zou je vader hier eigenlijk iets op willen zeggen.Waarom wou ik geen carnaval meer vieren? Ik haalde vroeger liever glazen op dan carnaval vieren.Omdat ik zelfs toen al geen jurkje aan mocht? Ik was negen wtf? Waarom zo bang.

Ik voel me zo kloten hierover over alles wat er gebeurd is in mijn jeugd een verdriet hoe alles gelopen is een ongeloof waarom ik dit moet meemaken, een verdriet wat steeds verder over mijn wangen loopt nu ik dit schrijf ik wil huilen over mijn pijn wat ik in mijn jeugd heb meegemaakt. Ik vind het zo moeilijk hoe het allemaal gelopen is en wil zo graag dat mam even komt kijken en me knuffelen en me ziet als dochter een dochter wat in haar armen kan verdwijnen en waar ze vol liefde kan zeggen dat ze van me houd en trots is op mij om wie ik echt ben. Wie ben ik wie was ik vroeger?

De afspraak met mijn vader gaat komen en ook al zit hier zoveel verdriet en pijn er zal een moment komen dat ik dit kan trotseren om hem alles te vertellen en mij te laten zien wie ik ben.

Huilen wil ik, om het een plek te kunnen geven. Huilen met mijn vader waar ik geen binding mee heb. Dit voelt zo moeilijk om te begrijpen of er aan beide kanten verdriet zit tussen ons. Elkaar meer geven dan een binding wat niet aanwezig is tussen ons. Ik ben bang, bang om het hem te vertellen. Denken dat hij niet de waarheid gaat vertellen over mij, en bang dat hij het niet goed vind. Terwijl ik zelf weet dat hij het zelf fijn vind om een dames slipje aan te hebben en een panty. Wat speelt er tussen ons. Wat speelt er tussen pap en mij. Waarom die pijn om het hem nog niet te kunnen vertellen. Zit ik hier moed te verzamelen een afspraak te maken met hem. Wie neem ik mee. Ik wil mijn broer bij me. Hoelang ga ik nog wachten, waarom wachten hoe langer ik nu wacht hoe moeilijker het word.

Waar sta ik met welke moed gaat het mij lukken. Wens me stekte want de datum dat ik naar pap ga is elf april.

Mijn tweede en derde laserbehandeling.

Hier sta ik weer ik heb mijn baard goed geschoren en mijn gelaat ook. Ik sta klaar voor mijn 3^de laserbehandeling en ik zit met een dilemma. Een dilemma dat ik niet weet of ik de haren bij mijn gelaat moet laten weglaseren. Zoals een ander verhaal verteld is geworden heet hij daar onder Vic,

Vic word een Vagina en dit wil ik laten doen bij Dr. Chettawut in Thailand en bij Chet word afgeraden mijn Vic zo te laten en geen haren te laten weglaseren. Mede omdat wat hier in Nederland gedaan word en waar de vagina van word gemaakt word er bij chet juist van mijn Vic’s schacht de buitenste schaamlippen van gemaakt en omdat laserbahandeling invloed heeft op de rekbaarheid van je huid je eigenlijk hierdoor kleinere schaamlippen krijgt en of schaamlippen die te klein zijn. Dus dat wil ik ook niet. Ik heb dit dus bij mijn tweede behandeling aangekaart en over gesproken, maar dit was voor haar nog onbekend en nooit eerder gevraagd. Maar ze zij dan doen we het niet en dan kijken we later wel verder en ook nu bij de derde behandeling zit ik nog te twijfelen over het weglaseren van Vic zijn haar rondom Vic’s schacht. Maar ik heb er voor gekozen dit dus niet te doen dus eigenlijk heb ik nu bijna definitief gekozen voor een operatie in Thailand. Nu nog de keuze of ik voor Suporn of dat ik Chet ga kiezen voor mijn SRS. Rondom mijn perineum laat ik dus wel mijn haar weglaseren.

Nu ben ik trots dat mijn baard weer weggelaserd is en dat ik iedere keer weer een mooier resultaat zie in mijn gezicht. Dus minder haar minder irritaties en alles iets strakker zit door het laseren en ik me weer een stap dichterbij voel. We mogen nog zeven keer langsgaan en als het echt nodig is vaker maar over het algemeen zullen tien laserbehandelingen voldoende zijn.

Geweldig of eigenlijk word je gestoord van de moeilijke keuze, een keuze die je maar een keer kan maken. Een keuze die beslissend is voor de rest van je leven hoe je er mee zal leven en mee om kan gaan, een keuze die ik wil accepteren dat het gaat gebeuren met mijn lichaam. Eindelijk na al die jaren dat gedeelte gaat veranderen naar mijn gedachte en geest wat ik altijd al ben geweest.

Hier zit ik weer op mijn kamertje waar ik Vlog, Blog, lees en geniet, en vandaag weer een heerlijke dag gelezen een mijn favoriete blog, de blog gaat over Lisa. Ik smul weg van elke post die ze meemaakt en doorstaat in haar leven. Zo vergelijkbaar met mijn leven maar dan toch anders. Zoveel vergelijkingen die je kan maken dat ik haar blog met volle passie aan het lezen ben want op dit moment ben ik bij haar blog aangekomen waar zij de keuze maakt om na al haar wachten en stress uiteindelijk overgaat om de beslissing te maken dat ze haar operatie in Thailand laat doen bij Dr. Chettawut. Een chirurg waar ik ook over twijfel of ik mijn operatie ook hier laat doen.

Maar eigenlijk is mijn keuze al gemaakt, ik laat mijn srs operatie ook in Thailand uitvoeren maar ik zit nog te twijfelen tussen Dr. Chettawut of Dr. Suporn. Mede door het verhaal van Lisa is mijn keuze dat het VUMC gewoon teveel bezig is met hun protocol en niet kijkt naar hun patiënten. haar verhaal komt uit 2016 dus nu 2 jaar geleden, wat is er verandert?

Nu is Lisa zeker niet de enige die mijn keuze beweegt om voor Thailand te gaan. Er zijn meerdere gesprekken en foto’s bij komen kijken die mijn beslissing heeft laten uitwijzen om voor Chettawut of Suporn te kiezen. Nu heb ik in de Blog van Lisa nog niet alles gelezen. Ze heeft er een boekwerk van gemaakt en ik ben over de helft. Maar bij dit stuk besefte ik me wel hoe moeilijk het is om hier in Nederland een juiste chirurg te kunnen kiezen. Ik merk dan wel weer positieve verhalen over onze nwederlandse chirurg Özer wat SRS operaties uitvoert in het VUMC dus zij gaf mij wel vaker een overweging om toch gewoon te kiezen voor een SRS operatie hier in Nederland.

Ook viel Duitsland erg positief in het lijstje en de twijfel is ook wel echt aanwezig geweest, maar het bedrag wat betaald moet worden in combinatie met de vergoeding van mijn zorgverzekering viel voor mij eigenlijk te hoog uit en zodoende is door voornamelijk alle positieve verhalen van iedereen die bij Chettawut en Suporn geweest zijn zo positief en zo mooi dat de verhalen van buitenlandse operaties meer en intiemer worden beschreven met wat wij allemaal meemaken dan dat ik verhalen tegenkom die zo positief zijn en beschreven worden bij mensen die hier in Nederland een operatie hebben laten ondergaan. Meeste mensen die hier over Bloggen en Vloggen hebben allemaal wel een complicatie, en ondergaan nog een tweede operatie een jaar later. Nu is het niet dat dit bij Chettawut en Syuporn niet gebeurd maar het komt een stuk minder vaak voor na de verhalen die ik lees en hoor.

Wel nog altijd complimenten aan twee Vloggers die hier in Nederland veel hebben laten zien hoe het er allemaal aan toe gaat. Dat ik ook mijn operatie ga Vloggen en bloggen. Iedereen zou gewoon meer besef moeten hebben wat wij doorstaan en meer besef er bij krijgen waarom er keuzes gemaakt worden tussen de verschillen in operaties in de wereld.

Nu ben ik hier dus best vroeg mee bezig ik weet van mijzelf dat ik pas net tien weken bezig ben met HRT en dat ik nog mijn eerste gesprek moet ondergaan van mijn RLF (real life fase) en zoals ook via het WPATH mag ja pas je operatie hebben na een jaar RLF en dus dat je een jaar aan de HRT zit.

Maar bij mijn aankomende afspraak ga ik overleggen of het VUMC mij nog kan overhalen waarom ik niet in Thailand mijn SRS moet late doen dus dit gaat spannend worden.

Continue reading “SRS choice. Whether Thailand or the Netherlands or….”

Een gesprek met M, waar de dag naar toe ging wat we samen vertelde en beleefde die dag.

Het is kwart voor twaalf en ben net gaan zitten in mijn favoriete restaurant Van Wijck in maastricht. Ik heb een afspraak gemaakt met M, met M heb ik veel beleefd en meegemaakt en na ongeveer 10 maanden elkaar niet meer gezien te hebben weer een afspraak gemaakt. Ik heb net mijn dubbele espresso op en daar komt ze binnenlopen. Een leuke lange zwarte jas aan en typish M 🙂 ze komt naast me zitten begroeten even en meteen vielen we in een goed gesprek. Het gesprek ging over mij en mijn transitie en hoe het met mij gaat maar ook over haar gelukkig.
Op een gegeven moment ging het over de openheid van vroeger en hoeveel mijn moeder dit bij mij tegenhield en waar M mij net meestal de openheid wel liet zien, maar daar kwam weer de angst die ik had voor mam om de hoek kijken. Ik huil nadat dit word aangehaald ik huil over de frustratie waarom ik zo bang was voor mam en hoe M mij wel die openheid liet zien. Een geweldig moment, een moment wat ik zie dat de pilletjes die ik slik werken. Want vroeger ging dit niet. Huilen ging niet of was zo zeldzaam dat ik nu elk huilmoment wil koesteren dat het er is. Dankje M we hebben heerlijk gepraat, 16:40 staat op de klok.

We zitten hier al bijna vijf uur samen te praten over alles wat er gebeurd is en hoe we vooruitkijken in ons leven en wat we nog allemaal willen doen.. Wat een middag. Ik hoop dat we dit vaker kunnen doen, ik heb er erg van genoten.

En nu zit ik de volgende ochtend dit verhaal te schrijven, ik denk terug aan gisteren en de dag samen met M maar ook de avond die ikzelf nog beleefde op de bank met de film Coco. Nu is het niet de film die ik snel nog een keer op zal zetten, mede omdat ik het eigenlijk een te makkelijke en te bekende setting vonden er mocht meer fantasy in…

Maar dat betekende niet dat de film me niet raakte. Het raakte me door de familie, vader en moeder en dit alles. Een vraag over mijn mam en pap komt boven drijven en ik val zo bij het einde van de
film in een emotionele huilbui en samen met een woede over mam. Ik huil, ik huil en laat het toe om te huilen en na een aantal minuten huilen komt die woede die woede richting man. Ik huil nog
harder en mijn neus verstopt. Ik huil en snak naar adem. Mam waarom doe je me dit aan waarom
mocht ik vroeger niet mezelf zijn waarom hield je me zo tegen. En pap, pap waarom laat je niks van je horen waarom betekent de zoon en dochter die je hebt niks. Je belt nooit laat nooit wat van je
weten en je leeft en daar maar alleen.
Daar zaten we dan, samen twee jaar geleden na een berichtje van mijn tante dat het niet goed gaat met je gaat. We komen naar je toe en je zit daar in je huisje weg te leven. Je wilt niet meer leven en na veel moed kwam je er weer boven op. Ik heb samen met je bij de psycholoog gezeten om te
kijken naar jou leven. Je bent er na twee jaar gelukkig weer een beetje bovenop gekomen samen
met de hulp van jou broer. Zit je weer wat tevredener in je huisje. Maar nu kom ik, ik kom elf april bij je langs. Samen met L kom ik langs en dan laat ik zien hoe trots je kunt zijn op ons. Een dochter en
zoon komen kijken hoe het met je gaat en kom ik uitleggen hoe het met mij gaat. En daar huil ik nu zo sterk over. Wat is er gebeurd vroeger daar zo rond mijn 7de levensjaar de ruzies wat ik
meemaakte tussen julie en mij. Het geweld wat afspeelde tussen ons. Waarom sloeg je me vroeger en waarom sloeg mam me soms, wat is er allemaal gebeurd tussen ons. Een vraag waarop ik hoop
dat je me dit in alle eerlijkheid kunt vertellen wat er gebeurd is en hoe jezelf naar mij kijkt. Ik ben sterk genoeg om deze pijn te kunnen trotseren en wil jou ook helpen in de pijn die jezelf hebt. Laat het toe wat al die jaren bij jou ook niet mocht maar heb spijt met alles wat jullie mij hebben
aangedaan.

Ik kan het leven aan om te laten zien wie ik ben, laat jij dit ook zien dat je het leven
aankan en kruip niet weg. Pap je zal het wel niet lezen maar elf april kom ik naar je toe. Tot dan.

Seks um ja seks daar ga ik het over hebben. Hoe gaat het me als we het hebben over seks. Nou op dit moment zit ik met mijn lichaam vast, vast dat ik nu niks doe op gebied van seks.  Op dit moment totaal geen behoefte naar. Maar hier heb ik al mijn hele leven lang last van hoe ik seks beleefde.

Beleving van een vrouw, beleving van seksueel genot als een vrouw. Beleving wat ik nog moet meemaken, of niet? Zal het dan toch dat in al die jaren dat ik ooit in een zwembad, tent, bed, auto hangmat, en nog wat plaatsen deelde waar ik seks had, dit beleefde als vrouw?

Mijn gedachte tijdens seks waren eigenlijk altijd dat ik een vrouw was wat seks had, hoe deelde ik dit, en hoe gaan mijn exen die dit van mij lezen om met dit bericht hoe ik seks beleefde met hun. Waar deelde ik mijn seks mee en waarom deed ik dit fysiek soms zo mannelijk?. Mijn verlangen om meer te weten over het vrouwelijk lichaam is altijd daar geweest. Ik miste dat vrouwelijk lichaam in mij. Dat verlangen om je lichaam te kunnen delen en te ontdekken wat jezelf niet hebt. En dan die gedachte tijdens dat je seks hebt op een stomme lompe manier als man denkend dat je een vrouw bent. Denkend aan situaties dat ik me kan voorstellen als vrouw en mag meemaken hoe een vrouw seks meemaakt.

En dan zit ik met dat mannelijk lichaam wat gewoon functioneert en gek word van zijn lichaam dat (ik ga hem en naam geven voor volgende gesprekken ook wel handig :P. Ik noem hem Vic)

Dat Vic dus stijf bleef en soms wel een hele nacht, om gek van te worden. En dan zit ik nu te praten over Vic. Vic wat een vagina en clitoris schaamlippen en alles daaromheen gaat worden, dag Vic ik ga je niet missen en doop je om met de letters die je nu bij je hebt. Maar effe zonder gekheid. Ik word nu dus gek echt gek op gebied van wat er komen gaat. Ik dadelijk zo ergens volgend jaar gaat Vic dus mijn vagina en clitoris worden met alles zoals mijn gedachte altijd al met mij speelde. Als ik daar dan nu aan terug denk hoe ik dit allemaal meemaakte hoe ik met mijn lichaam meemaakte hoe ik seks had seks had met de gedachte dat ik een vrouw ben en die gedachte speelde al sinds mijn jeugd ik ben een meisje en dan seks hebben als man aaaahh wat niet fijn, wat een vreselijke gedachte zo van mijzelf. Vreselijk om meegemaakt te hebben ondanks de tijden van genot wat er bij kwam kijken. En ik kan nu dus niet wachten om ook hier dat stukje lichaam eindelijk te laten aansluiten op mijn geest dat stukje kleine stukje wat we vagina noemen is de grootste ingreep wat me te wachten staat lichamelijk en geestelijk. En ik sta hier pas aan het begin. Ik wil dit zo goed mogelijk laten verlopen dat ik hier in volle teugen van mag gaan genieten.

Wat mij nu soms hierin nog moeilijker maakt is hoe de filmpjes op de website van OMGYES.com de realiteit laat zien van vrouwen die genot hebben en hoe zij dat beleven dat de beleving die zij vertellen ook al mijn beleving is, de gedachtes de mogelijkheden de manieren die raken mij zo dat ik bang ervan word dat ik dit altijd zelf al had die gedachtes, en heb meegemaakt maar dan met dat stomme mannenlichaam. Dat klote lichaam wat nog een beetje aan mij vast zit maar wat steeds meer en meer vrouwelijk wordt. Eindelijk de gedachtes van mij komen steeds meer op haar plek van wie ik op alle vlakken kan zijn. Een vrouw te zijn wat met haar hele lichaam en dit kan tonen.

Op kinderen na… maar dat heb ik al beseft dat ik als vrouw geen kinderen kan krijgen. De afsluiter van het besef hoe ver ik kan gaan met het lichaam want ik heb een vrouwenlichaam zonder baarmoeder en eierstokken. Maar de rest is vrijwel zoals ieder andere vrouw. Nu we steeds dichter in de buurt komen wil ik dat genot kunnen bereiken wat altijd al in mijn hoofd zit. Hoe zit het met mijn libido na dik twee maanden testosteronremmers?

Eigenlijk te veel vind ik. Het mag wel een tandje lager alsof er nog teveel testosteron in mijn lichaam zit wat gek is want voordat ik begon met hormonen en blokkers was het al niet veel (13nmol/L) ik loop wat te dwalen ik moet nog geduld hebben maar mijn frustraties als man wat seks had zijn voorbij ik ben me aan het voorbereiden om als vrouw seks te kunnen hebben zoals het altijd al in mijn geest geweest is. Op weg naar de operatie waar deze zich ook mag plaatsvinden.

Vlog 4 over mijn beleving van seks.  klik op het hartje voor een like 🙂

Pff wat een dagje. Er staat vandaag wind maar ik heb geen zin, ik ben vroeg opgestaan na een avontuur van een wildvreemde man wat naast me kwam liggen midden in de nacht. Blijkbaar was hij dronken en knetter van de drugs. Hij kwam naast me liggen en niemand greep in. Lag ik dan aaahhh wat nu. Uiteindelijk zelf opgestaan en hem uit bed getrokken. Gelukkig kwam maarten en Jochem te hulp en hebben hem het huis uit gebonjourd. Na dat de politie de jongen heeft opgehaald was het weer rustig. Daarna nog geslapen tot acht uur en ontbeten. Weer teveel zoetigheid en pindakaas met saus van gisteren….

En toen kwamen er wat mensen van de groep binnen en ben ik even gestopt. met het typen van het verhaal. ik zit weer in hetzelfde restaurant waar ik gisteren ook zat.

Was wel gezellig maar ben een beetje uit mijn flow..

We gaan dadelijk met de boot van half vijf weer naar de overkant, terug naar lauwersoog. Een boot eerder dan gepland omdat het eigenlijk geen fijn weer is en de wind wel iets waait maar vlagerig is. Dus ik vertrek zo ook, maar nog even een dubbele espresso en dan over 30 min vertrekken. Apart zo ook vandaag weer. Ik voel dat ik wat emotioneler ben, zal wel door de alcohol komen die ik dit weekend weer eigenlijk teveel gedronken heb. En teveel gegeten pff wy. Apart maar wel fijn dat mijn voldoening anders is van iets eten of drinken. Het was de moeite niet om voor het eten of het biertje te kiezen.

Het veranderd allemaal en daar geniet ik van. Ik geniet al als ik in de spiegel kijk nu ik net naar de wc ben gegaan. Ik zie dat ik verander hihi heelijk ik geniet. Ik geniet van mijn verhaal wat ik nu kwijt kan en dan met de gedachte dat ik dit stuk wat ik nu schrijf eerst in mijn persoonlijke dagboek wil zetten en niet op mijn blog. Maar ik voel me eigenlijk wel lekker om nu na wat verstoring in mijn verhaal dit dus met Jullie te delen. Zou ik er dan eens een foto bij doen?

Ik loop dan nog effe terug….. haha wel grappig dit. Nou de foto die jullie zien dat ben ik. Hihi mijn eerste hier op mijn website. Ik heb dus de helft van mijn haar in een staartje met elastiekje en de rest hangt los. En met de hoodie die ik aanheb wat van flyboarden.nl is. Wat een weekend met eigenlijk niet de doelstelling die ik had. Lekkere wind was er dus niet en heb alleen vrijdag een beetje gevliegerd. Achja ik heb genoten en dat doe ik nu nog steeds. Ik hoop dat ik op de terugweg nog even langs mijn nichtje kan gaan. Ze heeft wel dienst maar als het rustig is kunnen we misschien nog even kletsen. Kletsen over mijn vagina wat gemaakt gaat worden van Vic haha en de keuze voor Thailand. Hmm ik zal maar eens gaan vertrekken dan fiets ik nog lekker terug via het bos en de duinen, en hoop dat ik nog een besef kan hebben hoe ik hier op Schiermonnikoog kan genieten.

Heerlijk gewoon echt heerlijk om het besef te hebben waar ik nu sta en wat ik nu beleef en me daar goed bij voel met de route die ik fiets met mijn lichaam en geest. We komen uiteindelijk uit op een punt waar ik naar toe fiets en de rust hier op schier geeft me dat besef. Ik geniet en ik laat een traan rustig over mijn wang naar beneden vallen….

Nieuwe, Ja een nieuwe beleving is dit.

Dit weekend ben ik met een groep mensen waar ik al dertienjaar al mee omga, weer samen met dit weekend en zoals gewoonlijk zijn we op Schiermonnikoog. Wat een heerlijk eiland vind ik dit, ik geniet van de tijd hier door de rust het weer wat dus soms heerlijk extreem kan zijn met veel wind :). Maar nu dit weekend is er, nou geen wind te vinden. Een paar knoopjes om naar te fluiten. Dus ik zit hier in heerlijk restaurant en heb net samen gegeten met een gedeelte van de groep. L en B zaten er ook bij. L mijn vriend die de sieraden gemaakt heeft.

Maar ik zit hier en het viel mij gisteren ook al op. Ik beleef dit weekend anders, ik beleef zoveel anders dan de voorgaande jaren. Ik beleef mijn weekend als vrouw. De manier hoe mensen naar mij kijken is nog wel eens twijfel maar grotendeels vrouw. Maar ikzelf beleef dit weekend als vrouw in een opzicht dat alles anders verloopt alsof andere dingen opvallen en mijn interesse is , meer opwekt dan dat ik al die jaren ervoor beleefde. En het klopt dat het de veertiende keer is dat ik op dit eiland ben en dat sommige dingen gewoontjes zijn van hoe het gaat maar ik merk zelf dat de belevenis anders is en daar geniet ik van, natuurlijk voelt het onwennig en voelt het nieuw ja pubertijd he…. maar ik geniet en lach. De lach van weer meer besef hoe ik het vind om mijn leven meer en meer mee te maken zoals het altijd had moeten zijn. Wat ik een beetje moeilijk vind is het besef dat ik in een grote groep jongens zit van een leeftijd tussen de 16 en 45.

We zijn met zesentwintig mensen en vier daarvan zijn er vrouw. En nu beleef ik een gevoel van die groep jongens die om mij heen bewegen waarvan ik het grootste gedeelte ken van vorige jaren maar het is appart hoe ikzelf nu kijk naar deze jongens L is daar de vertrouste van en daar voel ik me ook vertrouwd mee maar zo tussen die jongens die ik ken en de jongens die dit jaar voor het eerst meegaan voel ik me een vrouw en dat is anders echt anders dus de beleving hierin is niet altijd makkelijk. Helemaal niet als ik vertel dat er zelfs een leuke jongen tussen zit… Ik zeg lekker niet wie maar misschien was het iemand vrijdag al opgevallen. Haha heerlijk, heerlijk zo mijn belevenis, ik geniet ervan. Ik merk dat ik het moeilijk vind de belevenis uit te leggen natuurlijk zijn die jongens er maar gewoon alles buiten die jongens om is mijn gevoel in wat ik merk van mijzelf dat het voor mij anders is echt anders, het is nieuw ik heb het nooit eerder meegemaakt. En zo beleef ik dit met mijzelf weer meer dat ik dit geweldig vind. Op naar meer, op naar iets waar ik me nu zo aan stoor maar waar ik nog een jaartje voor moet wachten.

Opweg naar alles wat nog komen gaat en waar ik nu al van mag genieten.

Liefs Féj Hyacinthe.

Drie uur later;

Op het moment dat ik nu weer terug ben in de accommodatie en gegeten heb (nasi met satésaus. Erg lekker) effe het moment opschrijven wat ik meemaakte nadat ik mijn tekst geschreven had wat hier boven staat. Ik fietste via de duinen en bos terug naar de accommodatie en in het besef van de natuur, rust, gevoel dat ik op Schiermonnikoog ben en met het besef wat ik net geschreven heb huil ik. Ik huil van emotie wat ik meemaak in wat ik beleef en hoe mooi ik dit vind dat ik dit beleef nu
hier, het schrijven doet me goed en geeft mij ook de rust om mijn emoties los te kunnen laten. Zelf nu ik dit schrijf valt er een traan. Ik ben ik en ik ben een vrouw wat in transitie zit en geniet van mijn veranderingen. Wat heerlijk dit. En wat een besef van dit alles. Féj wat een mooie wereld om mij
heen, en ik sta er midden in en besef dat ik dit meemaak ondanks alle ongemakjes die er zijn. Dankje X

Zo lekker. Vroeg vertrokken en op weg naar Lauwersoog om daar de boot naar Schiermonnikoog te pakken. Ik ga weer een weekend weg met de bende waar ik vorig jaar en de laatste veertien jaar ook mee naar Schiermonnikoog ben geweest. We gaan kitesurfen en kiteboarden. Sommige gaan dus het water op andere blijven liever op het strand, om lekker uit te waaien en te genieten van het heerlijke eiland.

Een weekend waar ik zo van kan genieten. En dit al voor de 13^de keer. De eerste keer was op mijn negentiende en dit beviel zo goed, ondanks me gekneusde enkel… was het dus een weekend om nooit te vergeten. Het jaar erop vergiste ik mij een week…… dus dit is mijn enige weekend dat ik er niet was. Wel het jaar dat ik mijn rug brak  wat op 21 maart gebeurde door bij mij in het zuiden van een te grote hoogte naar beneden ben gevallen door te harde wind en teveel windstoten. En tijdens mijn val dus mijn wervel brak en vier maanden in een korset mocht lopen. Ook de eerste keer dat ik dus in een ziekenhuis lag en mij niet nog bewegen door de arts. Enja dan maar vragen of de zuster je op je zij wil leggen. Wat pas na de 3^de dag mocht…. Voorbereiding op volgend jaar :P.

Maar al die andere jaren heb ik dus volop genoten van de openheid van de hele groep en avonturen beleefd met veel vliegers op het strand en in de leuke cafés die Schiermonnikoog heeft. kano varen met L en M en door mijn gelach bijna in het ijskoude water lagen van de Berkenplas haha. Nieuwe mensen ontmoeten en weer leren kennen en samen met B het nodige gefietst en gebuggy’t op het strand. Nu ga ik er dus voor de 13^de keer naartoe en ik heb er zin in. Het is de tweede keer dat ik ernaar toe ga als Féj en dit ging ook de eerste keer goed en zo zal het dit keer ook gaan. Er zal veel veranderd zijn voor B. Want hij heeft me nu een jaar niet gezien en mijn stem en lichaam zien er toch wel een beetje anders uit. De rest heb ik afgelopen zomer gezien bij de Summer versie van flyboarden.nl op Schiermonnikoog en met sommige afgelopen januari nog gezellig gegeten.

Dus ik heb er zin in, op naar veel plezier. En omdat ik me heb voorgenomen veel te sparen voor iets wat in 2019 gaat gebeuren ga ik dit jaar niet meer op vakantie dus met dat in mijn hooft effe extra besef dat dit de laatste keer is van even 3 dagen weg voor een jaar, ikk zal wel gewoon twee dagen vrij hebben maar zo ergens naartoe zal minder vaak voorkomen.. Dus ik stap zo weer in de auto en rij lekker door want mijn boot gaat om 1230uur en ik zit nu nog even pauze te vieren in een wegrestaurant hier halverwege.

Grappige aan dit weekend is dat mijn collega van de bar ook toevallig dit weekend gaat en dat wij dezelfde boot hebben. Kijken of ik ze nog tegenkom onderweg en anders wel op Lauwersoog waar de boot vertrekt. Heerlijk heb er zin in. Xx

Ik was vijfentwintig lag in bed een film te kijken, Studio-Ghibli Nausicaä of the Valley of the wind.

Met mijn telefoon onder de dekens gedoken lag ik in bed te kijken, het was nog vroeg en mijn vriendin was nog bezig. Ik lag de film te bekijken op mijn telefoon en beleefde het avontuur hoe Nausicaä haar avontuur ook beleefde. Ze was een prinses wat gewoon haar zelf was maar wat een enorm voorbeeld was voor alle dorpsbewoners van het dorpje the valley of the wind. De goedheid wat bij haar in haar zat en wat ze uitstraalde deed menig mens veranderen. Zo deed ze mij ook veranderen terwijl ik daar onder de dekens in bed lag, ze veranderde mij in een verlangen wat altijd al diep van binnen zat bij mij, een verlangen een vrouw te zijn in alle belevingen wat een vrouw kan uitstralen en beleven. Ik lag daar te huilen dat ik haar wil zijn. Ik huilde en huilde zo blij was ik om me uit te kunnen huilen wat ik normaal nooit kon. Ik genoot van haar wie zij was en wie ik was. Ik dacht aan mijn lichaam, ik trok dat ding Vic daar beneden tussen mijn benen en kruiste mijn benen over elkaar. Ik huilde en dacht aan mijn lichaam een vrouwelijk lichaam een lichaam met borsten en een vagina. Een vrouwelijk lichaam, een vrouwelijk lichaam wat trots was op wie ze was en hoe ze een voorbeeld wou geven aan alle mensen om haar heen. Een voorbeeld hoe mooi het is om een vrouw te zijn. En daar lig ik dan in bed onder de dekens een verlangen om een vrouw te zijn in alle mogelijkheden een vrouw te zijn. Maar bang te bang op dat moment om mij te uiten voor de persoon wie ik echt wil zijn, en dan eigenlijk bang voor je moeder. En niet bang voor de maatschappij maar je eigen moeder.

Ik werd wakker met een mooi gevoel, ik kruiste mijn benen weer over elkaar en dacht weer eraan dat ik een vagina heb en hoe dat zou zijn om mijzelf te kunnen zijn wie ik ben. Ik heb een nacht beleefd die ik nooit meer zal vergeten hoe de film van Nausicaä mij beseft heeft dat ik een vrouw ben en wil zijn. Een besef waar ik nu steeds vaker aan terug denk hoe lang mijn gedachtes al in mijn hoofd zitten dat ik een vrouw ben met een mannenlichaam. Maar gelukkig word dat mannenlichaam nu zover als mogelijk een vrouwenlichaam een vrouwenlichaam met een vagina en borsten wat bij mij horen een lichaam wat een word met haar geest. Ik zie een mooie toekomst tegemoet maar de komende jaren zullen genoeg pijn en emoties brengen. Ik geniet en kan niet wachten op alles wat mij meer en meer bi elkaar brengt en ik mij eindelijk kan genieten wie ik ben.

Genieten van alle andere mooie Studio-Ghibli films

Een open stuk, hunkerend naar chocolade……. ongesteld… ik… dat kan niet?

Waar ga ik naartoe, ik voel me vandaag en gisteren ongewend. Ik voel iets wat ik nog nooit eerder heb gevoeld iets nieuws, iets nieuws van wat er gebeurd en me een beetje onpasselijk voelen. Niet echt weten hoe ik moet omgaan met deze situatie. Beetje alsof al mijn emoties met mij spelen en heen en weer vliegen door mijn lichaam. Alsof ik het gevoeld heb dat ik ongesteld ben. Ik voel me moeilijk en gek. Maar ik lach ik lach omdat dit nieuw is iets wat ik nog nooit eerder gevoeld heb. Ik kan me zelf moeilijk plaatsen. Pff alles gaat effe door elkaar. Ik ben op het werk en probeer me te concentreren maar dit lukt niet. Het lukt niet omdat ik me gek voel en omdat het niet druk is. Ik lach, ik lach al de laatste zes weken. Ieder keer als ik opsta en ga slapen lach ik. Ik voel me goed en geniet van alles. Ook met dit wat me overkomt geniet ik van en lach dat ik het eindelijk mag meemaken mijn lichaam en geest te ontdekken wat steeds meer bij elkaar komt. Maar dit nieuwe wat ik voel is gek. Prettig is het niet het is moeilijk ik weet niet wat ik moet voelen. Alsof ik ongecontroleerd word door mijn emoties alsof deze met mij spelen. Ik hunker naar zoet, naar chocolade. Ahh wat doe ik nu. Ik heb net gesport  en was goed bezig geweest maar ik heb gewon chocolade nodig ik wil wat zoets. Pff die hunker naar zoet is om gek van te worden. Dus ik eet maar een lekker ijsje zo op het werk. Ik ben bijna klaar en zelfs na dat ijsje heb ik zin in meer. Opweg naar huis zin om nog even te lezen. Te lezen et een beetje chocolade. Maar dat beetje Die reep chocolade die ik hier naast me heb liggen is al op. Ahhh waarom doe ik dit. Het is wel lekker….. ik ga maar slapen. Hopelijk gaat het morgen anders.

Slapen tot negen uur. Ik heb op een ontwaking na in de nacht voor een bezoek aan de wc niet slecht geslapen. Ik eet ik eet mijn heerlijke gezonde ontbijt. Een beetje veel maar ach. En nu zit ik weer heerlijk te lezen. Ik geniet van een blog hier op internet. Een blog wat me raakt en waar ik haar voor wil bedanken dat zij dit deelt met ons. Ik geniet van haar hele verhaal in alles wat ze beleeft meemaakt doorstaat en waar ze naar toe wil. Ik wil ook daar naartoe en ik geniet van de weg die ik aan het bewandelen ben en waar ik ook naar toe ga. Ik geniet van haar blog dus ik lees en eet ik eet weer chocolade alweer. Wat is er met me waarom eet ik hier om tien uur in de ochtend chocolade eten. Waarom? Maar ik geniet ik geniet van haar verhaal wat ze verteld in haar blog. En ik ga werken. Een lange dag en eigenlijk gaat het gaat goed, maar dat nieuwe zit nog steeds in mij. De hoeveelheid chocolade van de ochtend beheerst me om niks meer te eten vandaag ik vind dat ik genoeg heb gehad. Op dat half soepje na. Maar dat nieuwe zit nog in mij. Alles loopt maar ik voel me ongemakkelijk en moeilijk wat doe ik hieraan. Ik lach ahhh waarom lach ik alles  voelt zo anders nu. Wat doe ik. Owja ik ben op het werk, Concentreer je. Maar het lukt een beetje, en zo in de avond word ik wat rustiger maar dit blijft wel gek. Nieuw gek oncomfortabel. Niet wetende wat er gebeurd. Maar nu ik hier weer aan het schrijven ben en nadat ik 10uur gewerkt heb lach ik weer ik lach met mijn kopje thee en de kracht dat ik geen chocolade nodig heb dit kan doorstaan. Dat nieuwe zit er nog maar is rustiger en word minder. Wat was dit wat voelde ik. Wat is dit nieuw voor mij. Ik geniet dat ik dit meemaak maar pff wat een gedoe deze twee dagen. Hopelijk gaat het morgen beter morgen word een drukke dag en werk de hele de hele dag dus doe maar rustig aan féj, lach en ga lekker slapen.

Veel liefs allemaal en like wanneer jullie genoten hebben van mijn verhaal. Gewoon op dat hartje klikken X

Verliefd kunnen worden op een jongen.

Nou daar sta je dan met een gedachte van wat doe ik nu waarom vraag ik zit, en dan in dat je wegloopt, ik vind hem leuk hij is echt leuk. Aaahh wat een goed gevoel een jongen tegen te komen waar ik op val wat een gevoel gaat door mij heen een gevoel op hem kan ik verliefd worden op hem, een man een echte man die ik leuk vind. Dit voelt goed eigenlijk fantastisch.

Even terug op wat ik meemaakte vroeger en hoe ik op meisjes viel. Viel ik wel op meisjes? kon ik echt verliefd worden op meisjes of zat er iets anders achter. Hoe ging ik om met meisjes. Ik wou altijd al meemaken wat vrouwen voelen en zelf een vrouw te zijn, heb op het punt gestaan op mijn 19^de de anticonceptiepil te slikken. Dus ik merkte dat ik dicht in de Buurt wou staan van ze. Zo ook met de tijden dat ik een onenightstand had dat het mij niet zozeer om de seks ging maak meer hoe ik het beleefde een dag bij een vrouw te zijn en meemaken hoe zij dit beleefd. Ik kan natuurlijk niet wachten hoe het mij gaat overkomen maar dat al nog even gaan duren.

Maar hoe werd ik verliefd op mijn vriendinnen. Ik merkte dat bij mijn eerste vriendinnen dat ik ze graag wou helpen beter in de wereld te kunnen staan en laten zien dat de wereld nog niet zo slecht is met alles wat je meemaakt er zijn genoeg positieve dingen in het leven leef daar voor. En dan nu denkend dat ikzelf toen ook niet fijn in mijn vel zat en hoe moeilijk ik dit zelf allemaal meemaakte niet mezelf te zijn en maar aan iedereen geheim houden dat ik liever een vrouw ben.

En dan word je verliefd en dan besef je dat je niet verliefd word op het meisje maar op de persoon van hoe die persoon is en dat jij graag ook zo wil zijn, je word gebonden dat je haar wil zijn en dat besefte ik in 2016 dat ik een meisje wou zijn ik wou dat meisje zijn waarop ik dacht dat ik op haar verliefd werd. En nu dat ik merk dat ikzelf steeds meer vrouw ben met mijn lichaam en ik merk dat ik ook een meer vrouwelijke geur heb. Besefte ik vandaag hoe mooi ik het vond om een leuke jongen tegen te komen waar van een gevoel door me heen stroomde op hem kan ik wel verliefd worden, aahhhh wat een gevoel wat een waanzinnig mooi gevoel om dit mee te maken. Echt een rust van hoe fijn ik mij voel als vrouw. Ik geniet hier zo van.

Wat een moment, voor mijzelf alweer een besef geeft hoe goed ik met mijzelf bezig ben. En dan ook mijn vlog 3 meteen gemaakt 🙂

Een warm gevoel, hartjes stromen door mij heen ik voel mezelf leven, leven als een vrouw.

 

Ja wat gaat er zo wat door mij heen en hoe ik dit allemaal beleef. Ik zit hier bezig te zijn met mijn tweede filmpje wat ik zo dadelijk op YouTube ga posten, de spanning van vorige week toen ik mijn eerste Vlog en persoonlijkheid op internet gooide heb ik nu niet. Ik voel me veel rustiger bij het geheel en de reacties op mijn eerste filmpje geven mij ook die rust dat ik dit graag met jullie wil delen.

En hier merk ikzelf hoe goed het doet dat dat ik tegen een camera kan praten over wat ik beleef, en dat ik dit voor mijzelf altijd terug kan bekijken hoe het begin van mijn transitie met het slikken van hormonen was gegaan. Een levend dagboek wat je erg diep kan raken met de emoties die door je lichaam en gedachtes gaan. Zo ook bij mijn tweede vlog kom ik op een filmpje waar ik merk dat ik het zelf zo fijn en mooi vind hoe ik over mijn emoties en gedachtes kan praten. Het gevoel te hebben wat ik op die avond daarboven op mijn kamertje beleefde en hoe ik daar naar terug kan kijken geeft mij rust.

De rust om dit altijd terug te mogen bekijken, ook al kan dit over een aantal jaren zo moeilijk worden het geeft wel een puur beeld over wat ik toen had meegemaakt. En wat ik dus nu meemaak wil ik ook graag delen en hierdoor zal ik bij deze een Uncutt stukje laten zien dat ik heb opgenomen bij de opnames van Vlog 2. Geheel zonder bewerkingen en zonder dat er in geknipt is. Een beeld van mij wat toen door mij vloeide van gedachtes en emoties.

Geniet van de openheid en gestuntel om sommige dingen meerdere keren te mogen horen.

Transgender zijn Mtf UnCutt versie tijdens vlog 2. Wie ik ben Féj Hyacinthe

Daar zit ik op een vrije dinsdag van februari, ik ben de dag vroeg begonnen en opgestaan met een mooie lach, een lach die mij veel plezier doet waar ik mee bezig ben. Zoals iedere dag opstaan en een pilletje mogen pakken voor mijn lichaam te doen veranderen, estradiol is het pilletje het betreft 2mg en daar mag ik er nu twee van slikken op een dag. En ik slik ze met groot plezier, ik voel me er geweldig door. Tweeëndertig jaar heeft mijn lichaam gewacht op het moment dat ik een werd met mijzelf om niet alleen met mijn geest vrouwelijk te zijn maar ook met mijn lichaam. Eindelijk in de spiegel kijken en merken dat het eindelijk zover is dat ik mezelf zie wie ik echt ga worden. Veranderingen die beetje bij beetje plaatsvinden, gevoelens van pijn en emoties. Merken dat je borsten groeien en dat je je meer en meer een voelt met wie je bent. Rust dat over je heen dwaalt van gevoel meer een te zijn met wat komen gaat. De tijd die moeilijk en emotioneel is, pijn met wat er geweest is en wat je nog mag meemaken in het traject om een vrouwelijk lichaam te hebben en hier in volle glorie van mag genieten.

Ik zit hier nu voor me uit te staren van mijn uitzicht, in mijn kamertje op de bovenste verdieping van mijn huis in het zuiden van Limburg. De zon komt mooi op met een paar lichte wolkjes zie ik een mooie dag tegemoet. Ik ga vanavond naar de film, samen met S en C. Twee leuke dames die ik 13 december 2017 heb ontmoet in het filmhuis bij het kijken van een andere film. De week voordat alles bij mij nog zou gaan gebeuren dat ik ga beginnen met HRT. Ik ben benieuwd waar we het over gaan hebben, ik verheug me op een gezellige avond maar eigenlijk is het in het filmhuis hier in Maastricht altijd gezellig. Maar dat is vanavond nu zit ik hier met mijn koffie en ik heb net ontbeten (warme havermout  met een banaan, 1/5 avocado veel blauwe bessen en mijn notenbessenmix) en ga na dit verhaal nog even wat sporten voordat ik mij omkleed.

Daar zit ik, niet de eerste keer met de gedachtes over mijn lichaam, alles wat ik voel van veranderingen en rust wat over mij heen dwaalt. Ik voel me goed, uitstekend zelfs. Ik voel mijn borsten ze zijn gevoelig en ze groeien en dat ze groeien dat merk ik. Ze zijn voller ze hangen meer en zoals iedere vrouw die pubert er ook erachter komt hoe het is een vrouwelijk lichaam te ontdekken. Puberen met de ontwikkeling een vrouwenlichaam meer en meer te ontdekken. Zo bezig met mijn vlog op mijn computer, ik sprintte door het huis om wat te halen in de keuken, maar halverwege zij ik auw dat doet pijn en ik lachte ik lachte van geluk hoe mooi ik het vond dat die pijn die ik voelde van mijn borsten kwam, mijn gevoelige borsten met een kleine cup a bewogen heen en weer en dat voelde ik goed. Ik genoot ervan om mijn vrouwelijke lichaam te ontdekken.

Ik voel me goed en merk steeds meer hoe mooi ik alle veranderingen die ik meemaak vind.

De veranderingen die ik nu en later nog mag meemaken. De verandering dat ik dadelijk geen penis meer heb maar een vagina, een verandering die zo groot is dat dit meer met je doet op geestelijk vlak dan lichamelijk. De pijn die je meemaakt in zo iets moois om je lichaam meer te laten voltooien een lichamelijk van een vrouw te hebben. Hoe ga ik hier mee om hoe vergaat het mij, hoe doorsta ik dit allemaal van pijn en emotie. Deze gedachte over een operatie draait zo door mij heen dat ik vlog en blog kijk en lees. En merk wat voor moois ik nog allemaal mag meemaken. Nu zal het voor mij nog een jaar gaan duren voordat ik een operatie datum heb maar de gedachtes over alles wat andere mensen meegemaakt hebben wil ik ook ik voel me super met mijn geest wat ik meemaak ik voel me steeds meer en meer thuis in mijn eigen lichaam, een lichaam wat ik gemist heb en wat ik nu pas leer kennen en waar ik me nu al zo thuis in voel dat ik alle pijn en emotie die nog gaan komen volop aankan en ook wil meemaken zoals anderen het meemaken. De planning die ik heb gemaakt dit ook allemaal wil vastleggen op video is een must geworden om altijd terug te kunnen kijken hoe emotioneel vol pijn ik hier doorheen ben geslagen.

Maar het is makkelijk praten als je het nog niet meegemaakt hebt. Ik ga er tegenaan om met een gezond lichaam en geest dit hele traject zo fijn mogelijk te laten slagen. Slagen hoe goed ik mij nu al voel een te worden met mijn lichaam wat ik nu aan het ontdekken ben. Twee maanden ben ik nu bezig er komt nog een leven tegemoet, hoe ik dit doormaak gaan we zien, schrijven en vertellen. Ik geniet van mijn nu, en de toekomst wat eraan gaat komen. De rust om eindelijk te kunnen leven wat ik altijd al wou is nu eindelijk in zicht nog een paar jaar en dan ben ik lichamelijk zoveel verder mezelf een te voelen met mijn lichaam en geest. Dit geeft genoeg werk voor mij om dit samen tot een geheel te brengen. Bezig mij voor te bereiden op wat komen gaat. Bezig met de keuze om tussen Nederland of Thailand te gaan voor mijn vaginaplastiek.

SRS(sex reassignment surgery) of beter gezegd de GCS (Gender Confirming Surgery) neigt steeds meer naar Thailand bij dr. Chettawut, dr. Suporn of dr.Preecha. de verhalen over zijn operaties en resultaten met de techniek die ze hanteren. Het ongeloof dat er hier in Nederland geen keuze is op gebied van operatie in techniek vind ik schrikbarend wat wij als Nederland niet kunnen bieden wat Thailand wel kan. Het gaat hier even over een techniek die verschillend is in hoe je vagina uiteindelijk uit gaat zien en functioneren, makkelijk gezegd bij de techniek in het VUMC de penis-inversie techniek lijkt niet op een biologische vagina en bij dr. Chettawut de non-penile inversion technique wat meer op een cis-vagina lijkt en ook zo functioneert.

De chirurgen die in Thailand bijna dagelijks een GCS/SRS operatie doen en met trots terugkijken wat ze gepresteerd hebben. Is die trots ook bij de Nederlandse chirurgen aanwezig? en hoeveel ervaring hebben ze?

Een hoop vragen waar ik steeds meer het juiste antwoord in ga vinden, en wanneer de beslissing er is laat ik julie weten waar ik mijn operatie laat doen en waarom ik gekozen heb voor deze operatie.

Nu geniet ik van alles om mij heen op weg naar al het moois wat mij nog te wachten staat.

 

Liefs féj Hyacinthe 🙂

Ja daar gaat Féj, Vlogs maken over hoe het is om Transgender te zijn hier in Nederland en wat ik in mijn leven allemaal beleef. Van leuke momenten tot emotionele, en hoe ik daar mee om kan gaan. Ik ben pas begonnen met HRT en er zal dus de komende maanden veel gebeuren dus vandaar een Vlog.

Het genieten van het opnemen en beseffen dat mijn verhaal wat ik tegen de camera vertel voor mijzelf een goed gevoel geeft en mijzelf helpt te beseffen wat er allemaal gebeurd.

Ook om transgenders die rond de 30 zijn te beseffen dat het allemaal mogelijk is en dat je voor jezelf moet kiezen wie jij bent en waar jij je thuis voelt. Dus hier zou ik willen bijdragen dat het beleven van de transitie fantastisch kan zijn, en hoe mooi het is dit te kunnen delen met echte video’s die meer emotie kunnen vastleggen wat er om ons heen en voornamelijk met ons gebeurd. van hormonen tot operatie.

Geniet van mijn Vlog maar natuurlijk ook van alle andere Vlogs die al op YouTube staan want mede door wat ik heb mogen kijken naar al deze intieme verhalen kan ik niet achterblijven om te laten zien dat ik ook deze intieme tijd met jullie wil delen

Veel kijk en luister plezier.

Transgender zijn MtF en mijn veranderingen. Wie ik ben. Féj Vlog 2

Transgender zijn in nederland. Mijn Transgenderverhaal. Féj Vlog 1

Een bedankje voor twee personen die ik bijna iedere dag zie en waar ik zoveel waarde en geluk aan hecht dat ik iets heb laten maken voor ze.

Iets waar zij al vanaf 1995 mee bezig zijn en waar ik al veel goede gevoelens heb mogen delen met veel meer mooie mensen. De bloemen die hier staan afgebeeld als oorbel zijn korenbloemen.

Het geluk wat ik hier aan hecht om ze ook zelf te mogen dragen is super mooi. Ik hoop dat we nog jaren deze gevoelens mogen delen.

Afgelopen maand mijn nieuwe geslacht en naam gevierd, en ook al word ik sinds december 2016 uitgesproken als Féj en eigenlijk is mijn oude naam gewoon lekker van de aardbodem verdwenen, Op wat vergissingen na dan. Heb ik sinds begin januari mijn bewijs voor het wijzigen van mijn geslacht en naam in papiervorm hier voor mij liggen, Dus naar de gemeente stappen is de volgende stap.

Wat mogen we van geluk spreken dat het nu zo makkelijk gaat en dat het pas sinds 2014 juli zo makkelijk gaat is gewoon super mooi. Bedankt iedereen die hiervoor gestreden hebben.

Maar voordat ik naar de gemeente stap wel nog een pasfoto maken en nog iets anders ?

Sinds dat mijn broer zijn achternaam heeft laten veranderen naar de achternaam van onze moeder kan ik als zus niet achterblijven niet dezelfde achternaam te dragen als die van mijn broer. Dus sinds vandaag is de envelop op weg om ook mijn achternaam te veranderen op de post. Nu kan het dus spannend worden want officieel zou het 6 maanden kunnen duren. Dat betekend weer een nieuwe aanvraag voor mijn voornaam maar even ervan uitgaande dat dat gaat lukken zie ik hier geen problemen in.

Ik hoop dus ergens in juni mijn nieuwe paspoort te kunnen bemachtigen en meteen alles eromheen te kunnen regelen.  Nu natuurlijk ook een mooie handtekening maken, wat is het toch mooi alle gebeurtenissen.

Yea daar gaan we, de eerste afspraak met het huidcentrum Limburg voor mijn eerste laserbehandeling.

Dus 19 december ben ik begonnen met HRT. Ik heb een heerlijke kerst gehad en oud en nieuw was ook gezellig. En dan wordt je 2 januari uitgenodigd voor een laserafspraak. Wat begint het toch allemaal mooi zo in 2018.

Effe terugkomend op mijn HRT behandeling. Ik heb nog nooit met zo een mooi gevoel pilletjes geslikt, ze smaken nergens naar dus echt niet vies, En ik sta te popelen om iedere dag ze weer te mogen slikken. Op weg naar al deze mooie gevoelens (en zware tijd) maar daar strijden we ons wel doorheen. Nu de laserbehandeling. De afspraak was in de middag en ben voor de verandering maar weer naar mijn favorieten ontbijtrestaurant geweest in Maastricht ?

Dankje Van wijck voor alle mooie gerechten en gezellige collega’s die er werken.

Om 15uur was de afspraak en was keurig op tijd. Nog even naam en email doorgegeven en mocht meteen mee. Eenmaal binnen de vraag of ik eerst mijn baardstreek wou doen of mijn gelaat.

Ben maar begonnen met mijn baard.

Nou hoe is dat nu… prettig is het niet, Dat is zeker.

Maar wel goed te doen. Wat voor mij opviel is dat ik met mijn baard veel meer schrik had dan mijn gelaat, Ik denk dat het komt door die blast van een laser die licht door je gehele gezicht laat stralen dus ook al kan er door het brilletje wat je op hebt geen licht, al het licht komt gewoon van achter je oogbal.

Nu voelde ik dus geen pijn, of ja het is minder pijnlijk dan gaatjes zonder verdoving vullen vind ik. Maar je schrikt je kapot 😛  haha nou dat ook weer beleeft. Over zes weken weer de volgende afspraak. Op weg naar geen baard meer. Heerlijk.

 

 

 

Daar zijn we dan.

Zo denkend dat je daar ligt en de laser laat de haartjes die je hebt verdwijnen of we tasten de haarzakjes zo aan dat na ongeveer na 10 keer er niks meer van over is (of daar gaan we van uit) dat er niks meer zal groeien. Hoe iedereen die dit ondergaat zo veel moois en moeilijks tegelijk meemaakt.

Ik zit zo in mijn gedachten van een droom die me al jaren najaagt om daaronder een aanpassing te hebben dat het nu zoveel in de buurt komt. Het zal voor mij nog wel een jaar en wat gaan duren tot SRS, Maar het besef en de beleving hoe het allemaal verloopt is zo mooi op dit moment dat ik niet kan wachten. Ik lees op internet van alles en soms kom je verhalen tegen die je echt raken een beleving die jij nog mag beleven, alles wat ik zo meemaak ontroert me zo dat ik merk hoe mooi ik alles vind wat er met mij en om mij heen gebeurd.

Veel liefs Féj Hyacinthe

Heerlijk. Hier sta ik dan Féj Hyacinthe is mijn naam en ik schrijf. Ik schrijf eindelijk in alle rust. Rust die ik vroeger niet had en rust wat over mij heen komt om te zitten en te kijken naar mijn leven. Een leven dat ik wil aanpakken om te zien hoe echt het is. De beleving hebben dat ik zit meemaak wie ik ben. Waar gaan mijn toekomstige belevingen naar toe. Ga ik altijd rustig iets moois schrijven van hoe ik de wereld zie. Kijken naar hoe ik andere mensen om mij heen beleef en wat de gesprekken zijn waar we het over kunnen hebben. Op mijn werk zijn de gesprekken zo wisselend dat we de muziek er bij pakken en kunnen praten waar ons hart ligt bij de teksten die ons raken. Teksten van liedjes die ons weer de beleving geven van het moment dat we ons weer daar net op die plek zijn waar dit liedje ons of jou raakte. En net de emoties die je toen had weer boven laten drijven en het je goed doet om net tegen een vreemde in een kroeg een verhaal te kunnen vertellen wat vol emotie of verdriet zit. Of net weer wat overdreven omdat we met wat alcohol op hebben toch soms overdrijven, om later weer terug te komen dat er meer pijn in zat dan het overdrijven om er niet emotioneel over te worden.

Nu zit ik zelf hier. Ik ben bezig om te zien waar ik sta in de wereld. En dit is natuurlijk een moeilijke vraag in wat we beleven, we beleven van alles en we maken allemaal moeilijke moment mee die we moeten en mogen trotseren en waar we wijzer van worden. Altijd wel grappig als andere mensen zeggen wow wat ben jij veranderd dat er dan door mij heengaat van wow wat ben jij stil blijven staan en ik mij zie dat ik bewogen heb door de wereld. Bewogen heb om ervaringen op te doen en zien hoe ik kan veranderen in de wereld om mij heen. Gek zeggend ik zit hier met een raam voor mij waar ik naar buiten kijk waar ik bomen zie en een flat wat gesloopt wordt. Wat beleef ik nu ik zit hier ook maar wat te schrijven en zit nu ook stil. Hoe is dat dan stil zitten of bewegen. Met welk doel bewegen we ons en welk nut zien wij hier in. We bewegen ons voor de beleving of voor ons werk om van A naar B te gaan maar eigenlijk zouden we soms C op de terugweg meepikken wanneer we weer naar huis rijden van het werk. Net effe een andere route dan van B naar A we pakken gewoon een andere route en beleven of ondervinden weer net wat meer in ons bestaan van werk naar huis. Een besef maken dat een routine enorm fijn kan zijn maar dat uitstapje  jezelf de beleving geeft meer te zien dan je routine. Durven we het aan routines te veranderen. En ik bedoel nu even niet rationaal nee net dat uitstapje net even wat anders, er bij stil kunnen staan dat net even dat anders een voldoening geeft en meer besef geeft nu te leven. Ook in een relatie zouden wij hier openlijker in kunnen zijn maar daar ga ik het niet over hebben want wie kan het hier ooit goed in doen.

Leven om net meer te beleven dan je routine, leven om te zien en mee te maken hoe andere mensen hun leven beleven en open te staan voor veranderingen die niet altijd makkelijk zijn maar ons wel een breder beeld kunnen geven in welke wereld we leven. Op weg naar een vraag die voor ons licht en waar wij ons zelf in willen verdieppen onszelf wijzer te laten zijn dan wat we zelf al denken. De ontdekking aangaan. Waar zit ons leven en wat mogen wij van onszelf beleven. Geniet van het nu en dat wij dit nu mogen meemaken en de ontdekking aangaan wat voor ons ligt.

En net in dat kleine stukje dag met alle drukte om ons heen kunnen die 10 minuten omrijden of ergens stil staan al een beter besef geven waar wij nu staan. Een begin van iets kleins want dit gaat over een ritje van je werk naar huis of andersom. Er staat nog zoveel moois op ons te wachten maar net dit besef brengt ons verder.

De dag, 19 december mijn dag na een drie super drukke maanden werken. Ik zit nog een beetje onrustig,  Gisteren gewerkt tot 2330uur en vandaag om 0500uur opgestaan en met de auto naar Amsterdam gereden. Het verkeer zat niet mee en kwam 5 minuten te laat. De eerste keer dat ik te laat was en daar baalde ik erg van .En net vandaag wanneer ik 3 afspraken heb en een bloedonderzoek. Dus ja mijn HRT gaat beginnen en dus op weg naar de pilletjes jippie.

Na 10min gewacht te hebben aan de beurt voor mijn eerste gesprek. Ik word welkom geheten en mag plaatsnemen. Vandaag is de dag zegt ze, ik zeg ja ik kan niet wachten. Dus na wat vraagjes en een test voor mijn lichaamsindex (een apparaat wat vrijwel alles berekend in je lichaam, van gewicht tot je spieren en vetten enz). erg interessant dit allemaal. Na wat gepraat te hebben en de vraag of ik al logopedie volg eigenlijk al gezegd dat ik daar al mee bezig ben.

Ik kon meteen door naar de volgende arts voor nog meer onderzoeken. Eenmaal daar het gevoel gekregen dat het echt dichterbij komt. Mijn volgende afspraak is voor een DEXA onderzoek en we proberen wat sneller alles te doorlopen. Ik mag op het bed gaan liggen en krijg allemaal grappige testen en ik blijk gezond te zijn. De vraag of ik sport word ook gesteld en ben sinds november begonnen wat trappen te lopen dus ja. De begeleiding is goed en ze zijn blij zijn wanneer wij gezond bezig zijn en dat kwam ook naar voren toen ik mocht kiezen of ik voor pilletjes ging en of voor pleisters. Nu zie ik op het forum de vraag vaker naar voren komen en met al dat beweeg van mij leek het mij beter om gewoon met de pilletjes te beginnen. Dus na wat ondertekenwerk kreeg ik een recept mee voor mijn pilletjes

2 maal daags 2mg Estradiol (hormonen) 4mg in totaal

1 maal daags een half pilletje Cyproteronacetaat 25mg in totaal

Na wat gepraat over het delen van informatie en extra afnemen van bloed voor medisch onderzoek snel naar de volgende afspraak op een andere afdeling. Na dit snel gevonden te hebben mocht ik na 5 min wachten me vrijwel helemaal uitkleden en alle sieraden afdoen. Het DEXA onderzoek zal plaatsvinden. Er word wat gemeten en je in de goede houding gelegd worden en er komt dan rustig een arm over je heen die alles scant. Uiteindelijk nog een andere houding mogen liggen en met een plakbandje worden mijn voeten bij elkaar gehouden voor de juiste houding. Wel grappig dat net het plakbandje het doet :). Nou dat was het ik mocht gaan en me weer aankleden.

Daar stond ik met mijn papiertjes en nog een afspraak voor mijn bloedonderzoek. Maar eerst naar de apotheek voor ja je raad het al de pilletjes 🙂 hierna een foto ervan genomen en daar stond ik dan. Het moment dat het mag beginnen. Slik ik nu meteen een of wacht ik tot een mooier moment. Pff wat een dilemma. Tja waar slik je je eerste pilletje haha wat heerlijk om er zo over na te mogen denken.

 

Op naar de bloedafname en dit ging lekker snel, mijn aders zijn goed zichtbaar en was na 1 min drie buisjes gevuld en was klaar. Ik kan niet wachten op de resultaten.

En nu op weg naar de auto want die stond in de garage en wou het niet te duur maken. 1 euro per 17 min dus dat kan snel gaan.

Met de auto geparkeerd bij de Bosbaan en wat gaan eten bij het GRAND cafe. En ja dit was de plek waar ik mijn eerste pilletje nam, samen met een dubbele espresso dus hoe vaak kom ik hier terug met dit gevoel.

Na wat gezeten te hebben en mijn krant gelezen te hebben op weg naar mijn nichtje. Maar eerst nog een klein flesje champagne kopen want er is iets te vieren wiiiieee. Eenmaal bij mijn nichtje de proost er opgezet voor mijn eerste pilletje Cypro en tweede pilletje Estradiol, wat een feest en mooie gevoelens. De avond was gezellig en ben weer blijven slapen. De volgende ochtend weer feest want we mogen weer een pilletje innemen. Wat geniet ik er toch van dat dit kan en dat ik eindelijk begonnen ben met het de hormonen.

Wat een dag een dag om nooit te vergeten en de gedachte naar al het moois wat nog komen gaat.

Mijn stem gaat erg goed en voel mij ook heel fijn met mijn vrouwelijke stem. Ik merk dat ik bof dat ik dus in een jaar tijd van een mannenstem in het vrouwelijke bereik ben gekomen en het gaat mij opmerkelijk goed af. Dus ben heerlijk blij met wat ik kan met mijn stembanden. Ook merk dat ik bijna geen vermoeidheid heb hiermee ondanks dat ik dus in de horeca werk en voldoende praat maar hierdoor ook veel kan oefenen, Hierdoor denk ik dat het allemaal binnen een jaar gelukt is. Maarja 29 oktober en krijg vandaag te horen dat ik 19 december mijn volgende afsprak staat. Blij maar had eigenlijk gehoopt dat het wat sneller zou zijn. We komen er wel.

7de afspraak zo net na mijn vakantie. De vakantie was top en heb genoten op het Sziget festival, ook al was ik er voor de 5de keer, de vrijheid is heerlijk.

Ik had in de ochtend nog logopedie en dat ging erg goed. De hoogte zat er nog in maar wel meer een natuurlijke stem. Ben weer met de auto gegaan omdat ik ook hierna naar Lenny ga om lekker te eten.

De afspraak ging goed en we hebben gesproken over de vraag wat ik wil doen met mijn zaad wat mijn lichaam nog aanmaakt en wanneer ik uiteindelijk begin met Spyro (testosteron blokkers) zal dit niet meer in aanmaak zijn en de kans dat het nog functioneel is, is ook te betwijfelen. Maar mijn antwoord is hierop is nee ik laat het niet invriezen. Meer omdat ik mij zie als vrouw wat geen kinderen kan krijgen dan uiteindelijk een vrouw met een kind waar ik nog steeds geregistreerd sta als man. Dat wil ik niet dus vandaar dat ik het niet laat invriezen.

Na het verdere gesprek uiteindelijk groenlicht gekregen en kreeg door dat over ongeveer 2 maanden mag beginnen. Dus een super mooi nieuws en gevoel dat het allemaal mag beginnen. Heerlijk deze dag. Ook de afspraak met Len en Carin. Samen in Amersfoort gegeten en heerlijke gesprekken gehad. Ik had mijn leuke Kinglouie jurkje aan en was helemaal in mijn nopjes. Op naar de volgende afspraak en mijn hormonen. Uiteindelijk na het eten naar mijn nichtje gegaan en weer blijven slapen en de volgende dag weer naar huis gegaan. Op naar al het moois.

De 6de afspraak en eigenlijk hoop ik vandaag op groenlicht. Vandaag met de auto omdat ik gewon lekker makkelijk wou doen en wil na de afspraak met mijn nichtje ergens wat gaan eten. Heb vandaag weer mijn rok aan en rode shirt en heb gisteren nog logopedie gehad en dat ging erg goed. Ik merkte wel dat ik wat te hoog in mijn stem zat en dat dat niet natuurlijk klinkt. Nu merkte ik dat zelf ook en met dik 2 octaven hoger liep mijn stem uit verband. Soms toch wel in de frequentie van 240 Hz wat duidelijk te hoog is.

 

De afspraak ging goed maar merkte voornamelijk aan mijzelf dat ik teveel gefocust was op goenlicht en hierdoor niet mijzelf was en teveel ongeduldig was. Uiteindelijk een goed gesprek maar geen groenlicht dus liep een beetje teleurgesteld terug naar de auto. Gelukkig scheen de zon en stond de vakantie voor de boeg dus genoeg mooie vooruitzichten 21 augustus de volgende afspraak zo net na mijn vakantie dus de hoop staat op deze datum gesteld. Nu naar mijn nichtje. En heb hier een super dag beleefd en lekker gegeten en bij Kinglouis twee super leuke jurkjes gekocht en blouse hierna lekker gegeten. Uiteindelijk blijven slapen en ben de volgende dag rustig naar huis gereden en uiteindelijk beseft dat het allemaal komt en dat ik mij super voel, waar ik doorheen ga en wat ik nog mag meemaken.

de 5de afspraak staat voor de boeg mijn vervolg van mijn levensverhaal. Het motregent en het is geen lekker weer. Heb een broek aangedaan maar merkte dat dit niet de warmste broek was dus merkte dat ik het de hele dag eigenlijk te koud heb gehad. Maar eenmaal binnen ging het. Zat hierdoor niet lekker in. Mijn vel en voornamelijk in de trein niet lekker. Dus was blij dat ik thuis was. Het gesprek ging goed maar weer best vermoeiend. We hebben het laatste stuk erg snel doorlopen omdat we er anders niet in het uur redden. Ik ben blij dat de dag voorbij is en lig me nu op te warmen in ben, welterusten.

De 4de afspraak in het VUMC vandaag samen met mijn broer Luc. We vertrekken met de auto en rijden lekker door naar het VU we parkeren is het stadsbospark waar we gratis kunnen parkeren door de verbouwing wat5 er gaande is. Dus even gewacht in de wachtruimte en een kopje koffie gepakt, zoals altijd op tijd komt ze ons halen en begint het gesprek. Wat heb ik genoten hoe mijn broer over mij praat omgaat met de situatie maar ook zoals ik hem ken helemaal open staat voor diversiteit. Na weer een uurtje gesproken te hebben met een super gevoel vertrokken, onderweg naar het restaurant de Veranda in Amstelveen in de buurt waar de auto st5aat. Mijn nichtje komt ook langs dus het gaat gezellig worden. De zon schijnt goed dus we smeren ons in om lekker op het terras te zonnen. Ik heb een rokje aan met bloemetjes en een Bordeaux rode shirt erover. Dus heb genoten van de gin-tonic en zon. Nadat mijn nichtje er ook was lekker gegeten en na 18uur weer naar huis gegaan. Het was een mooie dag en merk dat mijn logopedie beter naar voren komt. Op naar de volgende keer.

Vandaag de 3de afspraak en de dag dat we het over mijn levensverhaal gaan hebben. Ik had nog een leuk bordje gevonden over mijn geboorte gewicht en lengte dus deze staat als foto voorop het verslag. Ook deze keer ben ik weer met de trein gegaan. Het is mooi weer dus heb weer een jurkje aan. Dit keer geen hakjes maar gewoon platte schoenen omdat nog wat wil gaan winkelen in de stad ? deze afspraak was best druk het gesprek over mijn levensverhaal was best diepgaand en we waren na een uur nog niet op de helft. Ik heb wel met alles een goed gevoel maar we duiken wel op elke puntje in mijn verhaal. Maar een uurtje is niet lang dus stond in de middag lekker in de stad om wat te winkelen. Niet veel gekocht wel lekker veel gepast en genoten. Volgende afspraak gaat mijn broer mee dus word gezellig en spannend ?

Mijn tweede afspraak op het VU, ik ben vandaag met de trein gegaan en omdat ik een leuk groepsticket heb kunnen bemachtigen voor maar 7 euro retour kunnen reizen. Het zonnetje schijnt en heb mijn wollen jurkje aan met lage hakjes. Het was niet koud maar buiten de zon niet te lang stil zitten. Vandaag mijn afspraak met mijn psycholoog. De kennismaking ging goed en ze is erg aardig. De eerste afspraken waren veel vragen inhoudelijke, soms persoonlijk maar vond dit zelf niet onprettig we hebben het gehad over de mogelijkheden waar ik mij goed in voel en wat ik graag wil. We hebben een afspraak gemaakt op de dag dat ik met mijn broer langskom om ook zijn verhaal te horen. Mijn moeder is helaas overleden en met mijn vader heb ik geen contact dus bleef mijn broer over. Ook moet ik een levensverslag maken over mijn vroegere tijden van begin tot nu, hier was ik al aan begonnen en was dus al voorbereid. Verder was het gesprek een uur dus dat gaat snel. Ik heb mijn volgende afspraken als staan dus kan niet wachten op de afspraak. Ik ben na het gesprek de stad ingegaan heb ben naar oost gegaan, Op het Java plein bij het badhuis gaan zitten en hier heerlijk van de zon genoten en een leuk gesprek gehad met iemand uit de omgeving. Ik merk dat mijn logopedie goed gaat maar om nou te zeggen dat het goed lukt is nog moeilijk, maar volgens mij ging het goed. Op naar de volgende keer dat we dus over mijn levensverslag gaan praten, ik ben benieuwd.

De eerste keer naar het VUMC in Amsterdam zo vlak tegen Amstelveen aan. Mijn afspraak was in de middag, Petra en ik vertrekken rond half 10 en hebben met de reis lekker door kunnen rijden dus we waren bijna 3 uur eerder aanwezig. Dus we liepen binnen en zijn even gaan kijken waar we ons dadelijk mogen melden op afdeling K. Na dat gezien te hebben zijn we voor in het VU een kopje koffie gaan drinken en een hapje gaan eten. Met nog iets meer dan een uur te gaan alvast naar de afdeling gelopen, gemeld dat we er waren en 10 min later mochten we al meekomen. Dus dat was erg snel, blijkbaar was er iemand uitgevallen. Na een mooi gesprek gehad te hebben en een beetje dieper op mij ingedoken te hebben en de vraag waarom ik in een jurk hier naar toe ben gekomen voor mijn intake gesprek uitgelegd dat ik mij graag als vrouw uit en mijzelf zie als vrouw. Na een uur zat mijn intake erop enja dan maar weer afwachten op de volgende afspraak. Ik voelde mij goed en was blij dat Petra bij mij was (Petra is op dit moment mijn ex schoonmoeder)

Eigenlijk een snel bezoek hier in Amsterdam dus zijn niet meer lang blijven plakken en rond 18uur waren we weer thuis met een paar files alles goed verlopen. Op naar de volgende afspraak.

The day i went to Lenny, my frend who is a goldsmith with his own shop end workplace. I asked hime if he could make my symbol in a peace of silver.

Now i wear it as a Nackace.

Mijn eerste logopedie sessie op aanraden van Djennefer en wat een aanrader.

Ik melde mij aan bij logopedie als Jef maar kwam als Féj binnenlopen met mijn blauwe London jurk met borsten en bh. Dus was best spannend zo voor de eerste keer bij een nieuwe afspraak.

This is the day that it all began. the day I officially went to the doctor and registered with the VUMC in Amsterdam. I now have the feelings I had in store and I can not thank myself enough that I listened to myself. And all the people around me who have helped me to achieve my feelings that I feel comfortable with. I enjoy everything and everyone, most of myself and in the world where I live.

The first photo you see here is not me: ( It is a girl who walks over a tree over a cold water in the freezing cold, with her bere feets. The reason I show you this picture is that my feeling of being a girl in this environment is so beautiful that I want to experience this myself. There will be a moment, That this picture will be made in the same kind of setting only with me.

Make it possible to live your own life end do wonderful things with all the things u want.