Wat is wijsheid, of hoe stom kun je zijn. Misschien wel dat ik een van de twee nu uitvoer, en ergens denk ik wel dat het goedkomt. Maar of ik nu weet wat er vannacht kan gebeuren is een grote vraag. Mijn laatste uren zijn aangebroken de laatste vijftien om precies te zijn, en dat doe ik zittend op twee krukjes met wat Street-food naast me. Voor de zekerheid maar een cola, en mijn laptop om dit dus nu te schrijven. Een stom idee eigenlijk maar tja wanneer merk je dat het echt stom was of dat het toch kon.
Mijn afgelopen dagen van deze week zijn alle kanten opgegaan en nu voel ik me dus gewoon goed, geen pijn of gevoel dat het echt mis kan gaan. Het gene wat vannacht is gebeurd daar moet ik het komende half jaar rekening mee gaan houden dat het zal gebeuren. En zeker wanneer je dus een maat groter gaat dilateren, dus alles rustig aan doen en je lichaam aanvoelen. Maar ja ik voel zoveel aan mijn lichaam, het prikkelt ik voel heel vaak dat gevoelige plekje wat bovenaan mijn vulva zit. En steken van de zenuwen heb je daar ook nog bij, en dan na een wandeling van dertig minuten voel je de doorbloeding ook weer opkomen. Dus waar zit je limit van je eigen lichaam en hoe snel voel je zelf iets dat niet in orde is. En hoe kom je daar achter. Veel vragen die voor me liggen. Op naar de avond die voor me ligt.
Mijn avond zal een vermoeiende worden en eigenlijk hoop ik door nu gewoon wat te doen dat ik in het vliegtuig gewoon lekker kan slapen, languit liggend in een vliegtuig. Hoe heerlijk kan dat zijn, een afsluiter van misschien wel de mooiste maand in mijn leven. Of eigenlijk is het besef wat ik nu heb hier zittend wel mooier met de gedachte in mijn hoofd hoe ik me voel, en hoe ik om me heen kijk in dat stukje wereld waar ik me nu nog bevind. Ik heb werkelijk genoten van voornamelijk mezelf, ik in de persoon in wie ik ben. Dus mijn nacht wat voor me ligt is de laatste, en daarvan is de planning dat ik om kwart voor vijf ga opstaan. Opstaan om naar beneden te lopen om K uit te zwaaien en dan terug naar de kamer om te dilateren. Twee uur lang met nr0 en nr1, dus geen nr2. Daarna douchen, alles in mijn tas gooien, en dan samen met J ontbijten. Weer iemand die ik heb leren kennen en waar ik een leuke band mee heb gekregen hier in het Hotel waar ik negenentwintig dagen heb overnacht. Om acht uur staat mijn chauffeur klaar en word ik op het vliegveld afgezet, en dan mag ik plaatsnemen in een rolstoel. Allemaal geregeld om er voor te zorgen dat ik rust kan hebben en dus ook al mijn koffers worden gedragen en geregeld. Wat een verwennerij wat ergens ook wel nodig is. Om twaalf uur zal ik in het vliegtuig zitten en rond zes uur in de avond land ik weer in Amsterdam, Nederlandse bodem met een ander klimaat, van de achtendertig graden van vandaag naar winterse temperatuur in Nederland.
Ik bewonder de contacten die ik heb opgedaan hier afgelopen weken, en met deze contacten heb ik veel beleefd. Voornamelijk hier op het hotel en omgeving zoals de nachtmarkt waar ik nu zit en gegeten heb. En daar in merk ik dat ik veel gezelligheid om me heen heb gehad, maar ook de nodige steun en adviezen. En momenten die van tevoren nooit denkbaar waren en waar je dan door jezelf te laten zien in terecht komt. Een mooie binding met iedereen die hetzelfde meemaken, waar je elkaar kruist door beide de operatie bij Dr Chettawut te laten doen. En waar je misschien ooit nog eens denkt dat het kan gebeuren dat je word uitgenodigd bij mensen thuis. Wie weet zal het ooit gebeuren, maar dat zal dan op mijn pad komen zonder er bij na te denken. Gewoon beleven de wereld om mij heen met je eigen keuzes, en waar ik merk dat ik ook weer echt de stap wil maken. De stap te maken om op eigen benen te staan in de wereld zonder stempel. Op weg naar mijn eigen leven als vrouw zoals ik altijd ben geweest, maar nu zonder weet dat het ooit anders was. Op weg naar een omgeving waar dit realiteit kan zijn. En of dat deze zomer gaat gebeuren of de zomer erna, dat zal mijn pad zijn wat ik bewandel 🙂
PowerrrrrFEE!!!!
🙂
Xxx
Ramona