Een wereld die op z’n kop staat, in die wereld daar bevind ik mij nu en het is fijn hier. Fijn maar chaotisch en niet altijd makkelijk, maar wel mooi en veel indrukken die ik krijg hier. Wanneer die wereld ooit weer recht staat hoop ik dat ik veel hier kan laten wat hier hoort te zijn, en dat ik veel nieuwe mogelijkheden die ik meemaak terug kan nemen. Het is zoals ik al eerder zij over die sneltrein die steeds sneller gaat maar ik moet nog op veel haltes zijn. Zo staat alles dus op zijn kop en probeer ik van alle positieve invloeden rust te nemen en dat is niet de makkelijkste mogelijkheid, maar ik voel me goed en merk dat het me lukt 🙂
Nou dat is een beetje een intro van wat ik nu mee maak en waar ik dus al begin december de aanloop van meemaakte en dan is het de laatste tijd er dus echt niet minder op geworden en denk ik dat ik kan vertellen dat ik geniet 🙂 en dat het zelfs meer is als dat. Meer omdat ik merk dat ik goed in mijn vel zit maar ook tegen een maximaal aanloop van mezelf met alle indrukken die ik meemaak en hoe ik dus merk dat ik op het werk weer heel snel tegen een limiet in mijzelf heb aangetikt. Een stres level van teveel, en hierdoor stopte het op het werk met me. Ik zal dus deze komende dagen ook niet meer werken en dus heb ik vrij, vrij om rust te pakken en ook wel te genieten van vrij hebben. En het is best een unicum dat ik vrij had zo tussen kerst en nieuw en de dagen daarna. En ik heb gemerkt wat het met me doet. Ook al pak ik de dagen rust ik wil ontdekken en dat heb ik dus ook geprobeerd. En zo heb ik nieuwe mensen leren kennen via een date 🙂 of hoe kun je het noemen als je afspreekt door op Happn (soort tinder) elkaar treft en een chat begint en dat dat zo fijn gaat de volgende dag afspreekt om naar Amsterdam te gaan en merkt hoe spannend dat wel niet is. En mooi. En meer dan ik dacht ooit te kunnen. Te kunnen omdat zoals ik kijk waar ik sta met mijn lichaam en in wie ik ben na een jaartje hormonen, dan had ik dit nooit kunnen bedenken dat ik me zo goed voel en me zo laat gaan in iets wat ik pas ontdekt heb.
Intimiteit, mijn lichaam, liefde, seksualiteit. En dan merk ik pas hoe graag ik wil dat ik die operatie onderga, hoe graag ik wens dat mijn lichaam hoort te zijn zoals mijn geest er altijd al mee omgaat. En dit is zo moeilijk om daadwerkelijk echt te kunnen zeggen want hoe zeker weet ik het. Ik weet het pas zeker nadat het ook echt zo is, maar mijn gevoel in alles verteld me hoe graag ik seks wil hebben op een manier zoals het in mijn hoofd zit. En dan merk ik hoeveel moeite ik had met mijn geest de eerste keer dat ik penetreerde dat het fout was en niet klopte bij mij. Het verdriet van die dag zit nog zo goed in mijn hoofd dat het gewoon niet klopte met wat ik deed, en hoeveel ik daar wel niet om gehuild heb die dag. Dus hoe gaat het gevoel zijn nadat ik gepenetreerd word, het verlangen hierna is zo groot. En eigenlijk weet ik al hoe fijn. Maar fijn op een andere manier en hoe fijn kan het dan zijn wanneer het voor mij op de juiste manier gaat gebeuren.
Maar hier ga ik een andere keer op verder, meer omdat ik gewoon merk dat dit een droom is en die droom gaat deze maand werkelijkheid worden. Wat een genot dat dit kan, en hoe kan ik het dan gaan beschrijven. Het is gewoon onbeschrijfelijk en niet goed te verwoorden wat deze maand met me gaat doen. Ik kan het alleen maar meemaken en daarna pas vertellen hoe ik het meemaakte, en dan merk ik nu al aan alle verhalen die ik hierover lees dat iedereen dit anders meemaakt. Bijna dan want in ieder verhaal merk ik dat iedereen huilt, huilt van emotie met alles wat dit voor een impact heeft op je. Alle emotie en verdriet opgepropt in dat moment, in die periode. Je hele leven bij elkaar, je hele leven is daardoor ontstaan in hoe mensen naar je kijken wat je daar hebt en niet door te kijken wie je echt bent. En dit is gewoon bij iedereen zo, maar voor de een heeft het je hele leven bepaalt en dan nu veranderd dat blijkbaar. Pff ik ga eigenlijk snel afsluiten hiermee want ik merk dat ik mezelf zenuwachtig maak voor de tijd dat ik nog hier zit. De tijd die ik nog aan het wachten ben op die dag. 🙂 wat een genot eigenlijk maar dan te moeilijk 🙂
Hoi Féj
Wat sla je de spijker op zijn kop met je verhaal over je seksualiteit en de ervaring met penetratie dat het zo verkeerd voelde. En de droom over hoe het zou voelen als je zelf gepenetreerd wordt. Dat is precies waar ik al die tijd vanaf mijn pubertijd over heb gefantaseerd. Nooit voelde ik mij man als ik met mijn vrouw vree, nooit voelde ik mij ongeremd in mijn seksuele gevoelens die vrouwelijk waren en behoorlijk in de knoop lagen met mijn mannelijk gereedschap. Blij ben ik dat mijn vrouw onlangs iets liet blijken open te staan voor mijn SRS. Ze kon mij op dat moment niet gelukkiger maken. Ik zei iets in de trant van “Ik ben niet krom”. Toen zei zij “Ja je penis is krom, maar die gaat er toch af”. Ik kon nog net mijn gelukstranen bedwingen. Maar waarom ik dat deed, ik mag toch huilen van geluk? Voor alles is een tijd, want eerst maar eens aan de HRT, en die deskundigeverklaring wat eerst aan bod komt. Passabel ben ik al, want ik wordt in het dagelijks leven niet meer misgenderd, en dat is mooi meegenomen, want mijn lijf is van een stevige vent, en nu dus van een stevige vrouw van middelbare leeftijd (kuch 54 kuch). Logopedie gaat ook als een speer, en iedereen verbaasd zich er over hoe goed ik spreek zoals het precies past met mijn voorkomen. OP 7 januari mijn 2e laserontharingsafspraak, en wat doet f*cking pijn zeg. Maar voor mij oh zo belangrijk dat die baard weg blijft. Een groot deel van de dysforie zit op mijn kin.
Tussen al dit gedoe is ook nog mijn rijopleiding tot vrachtwagenchauffeuse. Mijn C heb ik al, nu mijn E (oplegger) nog.
Groetjes
Marica