Waar ga ik vandaag eens naartoe met mijn verhaal, ik zit een beetje te duppen over mijn gevoel wat er werkelijk gaat gebeuren. Daar zie en bedoel ik voor mijzelf eigenlijk het fijt dat ik thuis niet echt verder kom met mijn het opruimen en netjes maken van mijn huis, ik beleef zoals afgelopen weken alweer een dagje niet thuis. Ik ben alweer op pad en maak veel afspraken buitenshuis waardoor ik thuis minder aan het doen ben. En vandaag geniet ik alweer van dat dagje, en niet dat ik graag weg wil zijn van thuis maar omdat ik blijkbaar veel afspreek en doe waardoor ik thuis niet verder kom met datgene wat ik wil bereiken en dat is mijn huis klaarmaken om te kunnen verhuren. Maar vandaag zal ik daar ook niet echt verder mee komen want nu schrijf ik dit stukje terwijl ik in wonderwoud zit en net mijn granolayoghurt op heb. Verscholen tussen de planten probeer ik een gevoel te vinden in mezelf waar ik over kan schrijven, want op dit moment ben ik de woorden op aan het rapen zoals ze tevoorschijn komen en dat probeer ik om te zetten in een onderwerp wat al een aantal maanden in me zit en waar ik ook al enige tijd over heb en waar het verhuren van mijn huis de grootste is.
Dus hoe zit het met mijn doel om naar Berlijn te gaan en hoe kan ik de tijd die ik in december en januari nog over heb benutten om mijn huis klaar te hebben om te verhuren. Want eigenlijk komt mijn niet geplande datum van een februari steeds dichterbij. En ook mijn gevoel om daadwerkelijk weg te gaan word steeds groter, ik merk dat ik mijn benen steeds verder wil strekken van dat gebaande pad af wat tegenwoordig niemand anders meer bepaalt wat kan of mag. En zo merk ik dat ik opzoek ben naar de uitdaging me eenzaam te voelen, om hierdoor mijn eigen ik meer een trigger kan geven, om die ik in mij, net ook een beetje unieker kan laten zijn en maken in wie ik kan en wil zijn.
Gewoon de ontwikkeling in mezelf laten komen door in je eentje iets meer te ondernemen op dat pad wat voor je ligt. Of Berlijn daar dan de juiste stap voor is gaan we daar zien, werk ben ik mee bezig en zeventien december ga ik ook effe weer heen en weer om te kijken wat er mogelijk is 🙂 Verder staat dus op de planning dat huis af te krijgen en dat verloopt de laatste tijd net wat moeizamer en dat vind ik een beetje jammer in mezelf, ook al weet ik waarom ik niet grotere stappen kan zetten (beetje emotionele spullen) Maar dat zou steeds minder moeten worden, dat merk ik ook maar toch blijft de gang van opruimen een stuk moeilijker.
Vooruitkijkend naar de maanden die komen merk ik dat ik echt verder wil, en vertrouw ik op dat stukje (het komt zoals het komt) met de energie die in me zit dat het doel er ook gaat komen om het huis ergens in januari af te hebben. En zo merk ik dat dit stukje schrijven me weer verder brengt in dit alles. En juist daarom merk ik ergens verschil in mijn gebeurtenissen die afspelen in het moment dat ik weer terug ben uit Thailand. Zo kijk ik ook naar de momenten dat ik schrijf over een gevoel wat plaatsvind in mij en hoe ik zelf probeer vooruit te komen met mijn leven. Ook merk ik dat sinds ik gestopt ben met mijn beide psychologen begin deze zomer dat ik rust heb in mijn eigen ontwikkeling maar dat het stukje tekst wat ik schrijf juist een enorme steun geeft in mijn leven om vooruit te komen. Net de stukjes opschrijven wat ik wil doen of waar ik mee struggle om te bereiken zorgde dat het stuk tekst hierboven ervoor zorgde dat ik op zelfspot een linkje heb geplaats voor een klus in mijn huis.
En ook al is dit een klein voorbeeld soms komen de gedachtes van mijn reis naar Berlijn heel erg goed naar voren in wat ik wil en waar ik graag naar toe werk. En hoeveel ik merk dat het stukje leven in mij zoveel meer is geworden dat ik dus steeds meer durf te ondernemen om mezelf te vinden en grotere uitdagingen aan wil gaan ze ook te doen. Niet altijd lukt dat en soms stopt een plan wat ik opschreef ook ergens zonder daadwerkelijk resultaat maar wel met een goed gevoel. Ik kijk weer verder voorruit naar de komende weken en hoe de laatste weken van december gaan zijn. En dan gaat januari een maand woorden waar de spanningen kunnen oplopen naar een punt dat het moment daar gaat zijn ik dat huisje achter te laten voor een nieuw plekje ergens anders in de wereld.
En voordat ik afsluit met dit verhaaltje merk ik dat ik weer geniet dat ik mijn fiets weer gebruik om de stad in te gaan en me wat makkelijker en sneller kan verplaatsten. Zodoende staat mijn auto bij mijn broer en heb ik geen parkeerkosten. Maar het gevoel van fietsen doet me eigenlijk nog beter, niet altijd handig met een panty en rokje maar ergens wel een fijn gevoel van vrijheid in het verplaatsen zo door de stad of richting vrienden. En om het toch maar even te vertellen ik merk dat ik geniet en fijn leef, misschien een beetje teveel opzoek naar avontuur in mijn toch wel pubergedrag maar juist door me te bewegen in een vrijheid wat ik nog nooit zo open voor mezelf heb kunnen voelen. Waar ik ook erg veel van geniet is wat de hormonen nu na twee jaar al bereikt hebben met het veranderen van mijn lichaam en geest. Want ik merk dat ik door het openstellen van mijn ego ik enorm groei in mijn eigen zelf en zekerheid. Comfortabel voelen met mijn vrouwelijkheid en seksualiteit. Want de operatie daar in Thailand heeft zoveel meer veranderd dan mijn geslacht, het heeft mijn gevoel van leven vergroot in keuzes maken voor mezelf en daar van kunnen genieten door er te zijn. Er te zijn in mijn eigen ik.