me :)

Heerlijk, nat door de regen, gewandeld over het strand en de duinen, en dan zit ik nu net op te drogen met een warme chocomel met slagroom en rum :). Ik ben weer op Schiermonnikoog, en wat zit ik hier toch altijd fijn. Ik zit nu bij de Marijn en merk weer wat een geweldig eiland ik dit vind en dat komt ieder jaar als ik hier weer ben naar boven drijven. En ook al merk ik dat het best veel is voor mijn lichaam om hier naar toe te komen, en zelfs probeer te fietsen (wat alleen staand lukt en zitten gaat wel maar voelt niet goed) verder ben ik hier dit keer niet op te kiten, want dat gaat echt een stapje te ver en is gewoon te gevaarlijk als er iets misgaat. Dus ben ik aan de wandel en geniet ik van de gezelligheid van de achtentwintigman waar we samen mee zijn dit weekend op Schiermonnikoog.

Ik merk wel dat ik moe ben van de afgelopen week en dat merk ik aan mijn lichaam, en zoals nu ook dat ik dat zowat in slaap val hier tijdens het typen. Moe van de wandeling, te weinig slaap, soms iets te veel alcohol, maar ook door de emoties. Want ik beleef zo veel op dit moment, en voornamelijk alleen maar mooie gebeurtenissen en dat zorgde er afgelopen week dat ik bij een vriendin thuis was en vroeg aan haar of ik even kon slapen en op haar bed ben gaan liggen. Maar eenmaal een aantal minuten verder begon van alle moeheid en moois om mij heen de tranen te komen. Ik lag gewoon in vreugde met alles wat ik meemaak en hoe veel ik beleef, beleven op een natuurlijke manier en gewoon meer kloppend gevoel hebben van mijn leven. En dit is geweldig en daar heb ik het laatste jaar ook veel steun in gekregen van veel mensen om mij heen, waarvan er een paar toch echt veel beleving creëren als ik samen met ze ben. En dat is dan ook weer een traan waardig daar bij haar in bed, ofja eigenlijk een ander bed maar dat was wat moeilijk uit te leggen…

Wat kan ik van deze tranen die ik daar liet toch diep van genieten, en wat maakt het veel los in mij. Maar soms merk ik dat ik teveel nadenk, of filosofisch bezig ben met mezelf. En zo stopt mijn denken over van alles eigenlijk nooit, bijna nooit dan. En of er dan ooit een conclusie komt met al dat denken over mijzelf, is nog maar de vraag maar ik denk van niet. Wat ik wel denk en ook zeker merk hoe fijn ik het allemaal vind om nu te leven in de persoon in wie ik ben, en dat merk en voel ik gewoon. En zo merk ik ook dat ik de rust van de wandeling erg fijn vind en dat ik weet dat ik dit vaker ga doen.

En dan val ik weer even stil hier aan tafel en weet ik even niet wat ik wil schrijven. Een stukje wat ik dan nu wel post ook al was ik er mee begonnen voor mezelf.

Waar wil ik naar toe 🙂 ik loop hier nu net op schier en geniet van de elementen die de natuur te bieden hebben. Regen en wind in volle kracht tegen me aan en ik loop hier in de regen met een wond tussen mijn benen, eigenlijk van de gekke nog geen twee maanden geleden ging ik onder het mes en hier sta ik in een forse regenbui met veertig knopen wind. En ik voel me gewoon enorm goed maar merk wel dat ik mijn lichaam aan het belasten ben. belasten van te weinig slaap en dus rust, teveel alcohol en eten en dat merkt mijn gewicht ook. En dus merk ik dat ik teveel leef zoals een oude gewoonte maar in een nieuw lichaam en dat zorgt er voor dat ik meer rekening moet gaan houden met de leefstijl die ik nu heb. Ik stoor me er soms echt aan dat ik te zwaar ben maar dat is niet voor iedereen zichtbaar. Maar voor mezelf merk ik als ik in de spiegel kijk dat ik weer die te grote buik zichtbaar is en daar moet wat aan gebeuren. nu merk ik ook wel dat ik dus dik een maand eigenlijk maar op bed ben blijven liggen en dat mijn onrust en niks doen er wel degelijk voor heeft gezorgd dat ik wat bij ben gekomen in gewicht. Dus voor dit verhaaltje wat ik denk dat ik dit tegen mezelf zeg en niet eens zeker weet of ik dit op mijn blog moet zetten. Laat ik mijn vingers maar eens wat typen met gevoelens over waar ik mijn weg mee ga inslaan.

Maar waar ga ik dan over schrijven en hoe komen de gedachtes naar boven, ik zit nu aan een tafeltje en had een grappige maar rustig contact met een meisje en de ouders die twee tafels verderop zitten. Ik wil eigenlijk aan het meisje vragen of ze iets wilt vragen aan me. Wie weet dadelijk nog. Maar ik denk dat ik even over het wandelen in de regen wil hebben, ik vind het namelijk heerlijk en laat het tegenwoordig dus ook gewoon gebeuren in plaats van het verschuilen onder een afdak, ook al was dat vandaag niet mogelijk zo midden op het strand met geen boom om me heen. En dan loop ik dus door de regen en valt het me op dat ik tegenwoordig ook echt meer op me af laat komen in plaats van alles zo ver mogelijk te plannen. En soms gaat dat geweldig en soms merk je dat een planning toch wel erg fijn en handig kan zijn. Maar meestal komt het gevoel van leven en gelukkig zijn meer naar boven als ik dus niet plan. Gewoon doen en dan zien we wel. Maar ik dwaal af hier tijdens het typen en ben meer bezig met een potje schaak en de dingen die om mij heb gebeuren. maar ach ik zit wel lekker rustig hier en geniet toch wel me een leuke glimlach op mijn gezicht. Ik hoe het maar even hierbij ook al heb ik niet echt mijn verhaal getypt zoals ik zou willen. Maar ergens heb ik wel een indruk gegeven dat het goed gaat 🙂