Daar ben ik weer in het VUmc, waar twee jaar geleden mijn eerste intake was is nu mijn post-op controle en gesprekken. Ongelofelijk wat er die twee jaar allemaal is gebeurd en hoe fijn ik me nu voel, en waar ik terug kijk naar mezelf en denk pff ik heb het toch wel allemaal gedaan. Voornamelijk de periode dat ik niet aan de hormonen zat bewonder ik van mezelf dat ik het toch allemaal maar deed, rondlopen bij de bouwmarkt, zwemmen in Boedapest komen als eerst naar boven. Wat een tijd en wat heb ik toch beleefd toen, en waar gaat de tijd heen nu.
Ik zit nu hier in het proeflokaal op het stadionplein in Amsterdam, ik heb een afspraak met mijn nichtje om elkaar even te zien 🙂 En om een verhaal te vertellen van mijn laatste veertig dagen. Mijn afspraak ging goed en heb ook mijn verhaal kunnen doen met betrekking tot het hele verhaal Thailand, en met mijn psycholoog iets verder ingedoken op de realiteit. Wat ikzelf een erg fijn gesprek vond, en waar ik ook veel sympathie voor mijn psycholoog heb. Want ze bewonderd mijn positieve insteek, maar ik merk dat ze ook echt waarde hecht aan mijn psyché en denkt er ook wat van op te kunnen steken. Oftewel informatie uit te halen wat waarde heeft voor haar eigen ontwikkeling en dit ook bij andere mensen als hulp kan zijn. En daar ben ik blij mee. Zo kijk ik ook terug op mijn gesprek met mijn endocrinoloog, mede omdat ik haar een jaar geleden al positief vond en omdat ze ook reële vragen stelde en niks verwachte. En misschien komt het omdat mijn psycholoog en endocrinoloog beide nog jong zijn, ongeveer rond mijn leeftijd en dat vind ikzelf gewoon erg fijn. Dus na mijn bloedafname en mijn pilletjes weer opgehaald te hebben, ben ik naar het stadionplein gegaan met de bus en daar ik nu dus zit te schrijven in het proeflokaal.
Verder merk ik dat ik me wel weer fijn en thuis voel hier in Nederland, maar ik moet echt nog een routine vinden in alles. En voornamelijk mijn uurtje daar stoei ik nog veel mee, mede omdat ik erg moe ben en veel slaap. Veel slaap omdat ik nog steeds niet zes of acht uur aan een stuk door kan slapen, en dit dus altijd maar delen zijn van twee uur. En omdat zoals vandaag weer ik met de auto naar Amsterdam ben gegaan en dus weer dik zeven uur kwijt ben, en om nu naar Amsterdam heen en weer te rijden is onzin. Dus heb ik afgesproken even te kletsen met mijn nicht wat in Amsterdam-Zuid woont, en wat wel makkelijk uitkomt. Maar ik zal naar verwachting na negen uur in de avond weer thuis zijn en dan heb ik dertien uur niet mijn uurtje gehad en dan merk je dat dat eigenlijk weer te lang is. En dus merk ik dat het de komende jaar nog echt een klus gaat worden dit goed te doen en comfortabel genoeg om ook naar nr4 te kunnen gaan in week tien. En niet omdat het nu echt week tien moet zijn maar omdat ik iets ander heel graag wel meemaken en daar klaar voor zijn 🙂
Zoekend naar dit alles en meer word nog spannend maar ik merk dat ik genoeg afspraken plan om ook te zoeken naar mogelijkheden tussen de afspraken door. Nu merk ik vandaag dat ik een stuk minder vermoeid ben, ook omdat ik een stuk beter heb geslapen. Maar ook omdat ik wat meer rust heb dat ik weer terug ben hier in mijn huisje. Al het nodige is gebeurd en ik kijk uit naar vrijdag 🙂