Moe, niet geslapen vannacht. Pijn nee, gevoel veel en veelte veel. Ik lig en voel zoveel dat ik maar niet in slaap kom, ik denk geef het op met dat proberen om te kunnen slapen. Toch nog even proberen, ik krijg het warm voel me fijn maar ik ben alleen maar bezig met mijn lichaam. Ik voel zoveel en zoveel niet, de pakking irriteert me en merk dat geen een houding lekker ligt. Uiteindelijk zweet ik me te pletter en merk dat het bed zelfs nat geworden is, dan maar aan de andere kant gaan liggen. Maar rond een uur of drie gooi ik de handdoek maar in de ring, pakte mijn laptop en begon maar wat afleiding te zoeken. Mijn lichaam gaat maar door en merk dat dit niet pijnlijk aanvoelt maar meer als kriebelig, tintelend, fijn, aangenaam en toch weer niet. Het houd me teveel bezig en ben teveel bezig met wat er over een aantal uren gaat gebeuren. Onrustig kruip ik de nacht door en rond acht uur in de ochtend voel ik me doodop en geïrriteerd aan alles, rond negen uur komt Luc dacht ik nog. Met ontbijt, maar daar was ik niet mee bezig. Ik heb het gered en het ontbijt wat om tien uur kwam smaakte me goed maar ik voelde me ellendig. Mijn gevoelige lichaam ging nog steeds door en tot ongeveer een uur in de middag heb ik me ellendig op bed laten irriteren door die pakking. En alle andere gevoelens erbij.
(pas op! In dit gedeelte vertel ik ook hele intieme lichaamsdelen en hoe het tot stand komt!)
Niet voor de gevoelige lezer dus 😛
Maar toen ging de bel van de kamer waar ik zit, nummertje tweehonderd en zes. Het waren Sri en Tair mijn twee verzorgers en artsen om alles rondom de nazorg te regelen, wat was ik blij en opgelucht. En wat ga ik dan nu meemaken, 🙂 een stukje wat ik bij heel veel mensen altijd met veel bewondering heb gelezen en wat ik nu zelf ook ga meemaken. Een eerste blik natuurlijk maar eigenlijk zoveel meer dan dat, je weet wat er ooit zat en hoe het voor mij zeker de laatste jaren als een extra ballast er aan hing. En dan weet je al zoveel en dan gaat het gebeuren, recht voor je neus de beste plek die je maar kunt bedenken om het mee te maken. Eerst de tape van de pakking die om iedere bil zit er afhalen, en nadat dat los zat mocht ik gaan liggen en begon ze de tape op mijn buik los te trekken. En Sri is daar makkelijk in, toch voorzichtig maar het moet eraf dus trekken maar. Ik voelde veel en je gevoel gaat alle kanten op, de katheter moet nog blijven zitten dus dat slangetje word voorzichtig tussen het verband uitgepeuterd en mocht ik vasthouden. Daarna de pakking verder eraf en je ziet mijn venusheuvel, een beetje blauw en heel gevoelig en blijkbaar voelde ik dit dus afgelopen nachten het meest irriteren en kriebelen. En omdat hier mijn bloeddrains door heen zaten is het blijkbaar zo gevoelig en opgezwollen. We gaan verder en de pakking gaat er helemaal van af, er komen grote wattenstaafjes op me af en die maken het gebied schoon. En doen nog iets meer, ik schiet heen en weer met alle gevoelens. WTF is dat gevoelig zeg, en ik lach geniet en spring zowat de lucht in omdat ik het voel op een intensiteit wat ik nog noooooit zo gevoeld heb aan mijn lichaam. En dit kan ik dus niet als pijn bestempelen maar gewoon gevoelig op een zeer intense manier wat ik dus nog nooit gevoeld heb. En ik merk met dit alles dat ik glunder, en een heel mooi gevoel meemaak in mijzelf van geluk.
Op naar het volgende gedeelte wat een stapje eronder gelegen is en wat dicht is gehecht. Dus eerst met een schaartje knipt Sri de draadjes door. Met wat kijken, trekken en zien komt het los. Ze zegt tegen me ‘’Fej keep breathing full in full out, we are going to remove the bandage from insite’’ dus zij begint aan een stukje verband te trekken en ik kijk mee, beetje wit beetje bloed. Ik voel wat, en weer even niet. Volgende stukje, meer bloed en meer gevoel. Ze zegt ‘’ keep breathing !’’ ik adem meer in en uit en ik voel me toch wel wat gebeuren, pijn ja steken ja en laat het maar komen. Iedere keer weer twintig centimeter eruit, en met dat in en uit ademen gaat het. Ik schat mijn pijn op een zes als ik tussen de een en de tien bekijk. Maar het zijn echt van die stoten, dus ieder keer twintig centimeter eruit en even stop dus hierdoor zeker te doen en merk een intens gevoel. Het laatste stukje was het gevoeligste en merk aan het verband dat er genoeg nog wit was maar ook genoeg bloed te zien aan het verband. Dit stukje huid wat dus in mijn lichaam zit is gemaakt van mijn scrotumhuid en is ontdaan van de buitenkant, gefileerd zeg maar en hierdoor zijn ook alle haarzakjes weg en kan er geen haar in je vagina groeien. Tijdens mijn operatie is er geen extra huid gebruikt dus alles is gemaakt van het gene er al was aan huid, ook worden zenuwbanen geleid naar nieuwe plekken en is eigenlijk alles gereconstrueerd van het materiaal wat je ooit had. Het enige wat ze niet goed kunnen gebruiken is de bloedbanen die dus ervoor zorgde dat het groter en harder kon worden. Meer dit is ook een stukje wat ik niet heel goed weet wat er mee gedaan word, de chirurg weet het. Misschien dat ik het vraag wat hij niet kon gebruiken. Verder zijn mijn schaamlippen gemaakt van mijn penishuid en de binnenste schaamlippen zijn anders en hebben meer gevoel. Clitoris is gemaakt van de zenuwen van mijn eikel. En ik merkte nu even met het schrijven dat ik wel erg gedetailleerd schrijf en misschien dat dat even teveel is voor sommige.
Dus dan.
Dan merk je dat je er een gaatje er bij hebt 🙂 en dat gaatje gaat dus ook opgemeten worden hoe diep dat het geworden is. Wat een heerlijk gevoel dat je weet dat ik hiervoor ook wel mijn operatie doe. Dus uit mijn setje van dilateer stokjes worden er bij gepakt, en maat nr0 word gepakt 200mm lang en 20mm breed. En met wat gel met verdovend middel erin gaat Sri langzaam naar binnen. Het voelt aangenaam en het gaat er makkelijk in en het botst nergens tegenaan, en geen pijn… Ik zie het stokje uit mijn zicht verdwijnen en Sri vraag waar het spiegeltje is wat ik gekregen heb toen ik uit de kliniek kwam. Ze vraagt of ik de benen plat wil leggen en twintig centimeter naast elkaar leg, ontspannen moet ik me. Ze probeert nog wat verder te gaan en vraagt tegen mij wat ik denk dat ik haal. Ik zeg vijf inch, ze kijkt om pakt de spiegel en mijn hand en laat zien dat het rode getalletje van de zeven inch net verdwijnt in mijn vagina. Ik glunder en ik voel me heel goed, dit had ik bij mezelf nooit verwacht want dat is toch zo een beetje net geen achttien centimeter wat mijn lichaam in gaat en dat is dus best wel ver. En ik ben er zelf erg blij mee dat mijn lichaam dit toelaat. Wat een moment weer.
Na dit alles grapjes er over gemaakt dat ik pas over drie maanden seks mag hebben en dat dat ook geld om met mezelf te spelen… fej toch, ik toch niet. Na wat uitleg en het zelf er uithalen van mijn dilateerstokje de twee dames hartelijk bedankt. Morgen zijn ze er weer en mag ik dus gaan beginnen met mijn dilateer schema te starten. Morgen meer daar over 🙂
Nadat de dames weg zijn gegaan ben ik gaan douchen en heb ik me op bed gelegd. Ik was kapot en merkte dat mijn lichaam helemaal slap aanvoelde. Afspraak gemaakt met Luc om samen op de hotelkamer te eten en even door te nemen wat ik nog nodig heb voor de komende week. Want Luc vertrekt morgenvroeg weer terug naar Nederland. Na het eten en weer voldoende gedronken te hebben voel ik me ook weer een stuk fitter en ben ik dus begonnen met het verhaal wat je net gelezen hebt 🙂 ik sluit hier ook mee af en lig te genieten van iets wat ik heel mooi vind en wat ik voel. Ik glunder en iedere keer als ik me in de spiegel zie dan lach ik en zie mezelf opbloeien hoe mooi ik ben 🙂
Wat heerlijk om met je mee te mogen genieten van al dit moois!
Verheug me al op het Blog van morgen…. 🙂