Mijn laatste acht uur zijn aangebroken, het is achttien januari hier nu in Thailand en dat betekend dat ik jarig ben, of ja het was mijn geboorte dag drieëndertig jaar geleden. En nu ben ik er dan met een nieuw lichaam zoals mijn geest drieëndertig jaar geleden al geboren was geworden. En mijn lichaam deze week opnieuw geboren is. Wat een gevoel dat dit ook zo uitkomt. Ik ga vandaag dus over acht uur terug nar het hotel, ik stap weer de wereld in met een ander geslacht. Een droom waar ik nu al merk hoe fijn het allemaal is. En hoe fijn ik merkte dat mijn afgelopen dagen hier in de kliniek waren van Dr Chettawut. Ik geniet van de liefdevolle zusters en het gevoel dat ik krijg alsof ik bij een familie ben en geholpen word met mijn nieuwe lichaam. Ik voel me daarbij erg goed, ik zit nog wel aan de Tramadol (pijnstiller) en hierdoor voel ik elf geen pijn. Wel voel ik steeds meer iets beneden zitten wat er eigenlijk altijd had moeten zitten. En dan is het allemaal een nieuw gevoel. Ik merk dat er iets in me zit waar nooit iets heeft gezeten, ik merk dat het vlak is en dat mijn blaas anders aanvoelt. En ook al heb ik mijn drains en katheter nog in, toch voel ik steeds meer zonder pijn. En dan gaan we wachten op eenentwintig januari want dan gaat alles eraf van pakking, en mag ik mijn bont en blauwe vulva bekijken. De eerste keer dus. En dan vijfentwintig januari mag de katheter weg en kan ik meemaken hoe het gaat zijn om voor het eerst op de wc te zitten en te merken wat veel vrouwen merken dat je niet altijd droge billen er aan over houdt.
Maar dat ligt voor me. Ik skip weer even terug naar de vijftiende dat alles net drie uur geleden was dat ik van de operatie tafel afkwam en dat ik mijn benen gek vond aanvoelen en dat ik zelf had voorgenomen nergens aan te komen. want ik ken mezelf als er iets is aan mijn lichaam dat masseer ik mezelf en probeer te voelen wat er is. En zo voel ik nu heel veel, maar ik moet me rustig houden, ik moet proberen stil te leggen en alle draadjes en slangetjes die aan me liggen te laten liggen want die controleren hoe het met me gaat. En ook al voel ik me moe, ik merk dat ik niet echt kan slapen want ondanks alle ongemakken voel ik me heerlijk. Ik ben aan het genieten van dit geheel waar ik al zolang naar uitkijk en ik merkte dat mijn positie tijd waarmee ik deze dag en mijn transitie mee begon me erg goed verzorgd dat ik dit aankan. Rond acht uur ging de wekker bij de zuster die naast me lag om alles in de gaten te houden, verder gebeurde er bij mij weinig en toen de wekker ging, ging het licht aan, werden mij meet kabeltjes weggehaald en de druk dingen om mijn benen ook. Ondanks dat mijn rechterbeen nog steeds heel stijf en slaperig aanvoelde was mijn linkerbeen best relaxt.
Ik werd gewassen en kreeg een kopje miso soep, wat bessen sap en mijn medicatie. Dit was een warm welkom om effe iets binnen te krijgen en de zuster kwam langs of ik braak neigingen heb gehad tijdens het eten, maar dit was niet het geval. Wel merkte ik dat het best zwaar op mijn maag viel wat voor mij best uitzonderlijk is. Toen mocht ik mijn tanden poetsen kreeg nog wat tips om goed in te ademen en dat ik mijn voeten moest bewegen. Verder zat het infuus nog aan mijn linker hand en op mijn rechterborst een plakkertje met een buisje wat naar mijn rug toe liep. Het middeltje wat er voor zorgde dat ik geen pijn voelde. Dr Chettawut kwam even kijken en vragen hoe het met mij ging en hoe ik mij voelde, hij keek naar de operatie plek en zag niks opmerkelijks en zij dat de operatie goed verlopen was en dat hij de tijd heeft genomen om alles mooi te maken en dat alles functioneert. Hij was hier duidelijk in maar niet dat hij veel specifieke informatie vertelde. Maar hij zij dat bij de laatste check-up vier februari hij mij kan uitleggen hoe alles is en hoe ik er mee om kan gaan. Tegen de middag was het de planning dat ik van de eerste verdieping waar ik geopereerd was te voet even moest lopen naar de trap, en met veel hulp werd ik en trap naar beneden geholpen en zag dat daar een rolstoel klaar stond.
Maar bij de laatste drie treden merkte ik dat ik moest braken dus nadat ik de zuster verteld had pakte ze even een emmertje en was ruim op tijd terug. En daar kwam dus mijn ontbijt er weer volledig uit. Ikzelf had hier geen problemen mee ikzelf heb nooit problemen om te braken en dat gebeurd en is klaar, ik heb het veel erger al meegemaakt dus. Sorry voor de details haha.
Uiteindelijk beneden gekomen en mijn kamer in mocht, op bed gaan liggen en begonnen met drinken en slapen. En zo volgde eigenlijk alles wel, een routine die ik zoals ik nu terug kijk makkelijk heb doorbracht maar waar ik zeker momenten heb gehad dat ik dacht oké we zijn op de helft. Nog twee dagen te gaan. Maar ook kwamen er momenten naar voren hoe mooi alles is en hoeveel ik genoten heb van de operatie en hoe de zusters met me omgaan. De steun en liefde, dat ze je aanspreken bij naam en dat je even een leuk gesprekje kan hebben hoe het gaat. En dan op dinsdag dat mijn broer langskomt en dan merk ik dat het enorm mooi is dat hij hier is, waarin ik nuchter genoeg ben dat mijn broer een man is en dat ik niet zoveel intieme verhalen van mijn lichaam kan vertellen. De katheter vond tie leuk om te zien maar op het moment dat deze geleegd werd was hij toch even weg. En zo ken ik mijn broer en zo geniet ik van zijn aanwezigheid dat hij er is. Dus ook dadelijk in het hotel is het erg fijn dat hij er is ook al kan ik niet heel veel doen om samen de stad in te gaan. Maar de steun en aanwezigheid doet me erg goed.
Zo verloopt dus alles dat ik om zeven uur ontbijt met medicatie heb en om twaalf uur middag eten met medicatie, zes uur avond eten ook met medicatie en om elf uur in de avond mijn laatste medicatie. alles in pilletjes en via mijn infuus krijg ik een vocht supplement, maar dit is er sinds vanmiddag ook eruit gehaald en hetzelfde geld voor mijn ruggen prik.
Op dit moment is er boven mij een operatie aan de gang en wanneer deze klaar is zullen ze bij mij de drains komen verwijderen en ben ik weer een stapje verder om naar het hotel te gaan. Ik heb een wijdere jurk klaarliggen en dan mag ik nog een mijn soepje eten met een warme chocolademelk. Ik weet niet echt een combinatie maar de laatste dagen heb ik allen maar sapjes gehad en bouillonsoep met een lepeltje groente, dus ik merk dat ik zin in chocolade heb (wanneer niet… En vanochtend smaakte dit erg goed. Ook wel fijn een beetje suikerdrinken, want ik drink nu voornamelijk water. De katheter word ook zeker vijf a zes keer geleegd. Dus veel water drinken zorgde er ook wel voor dat ik me nu best wakker voel en merkte dat ik ook goed heb kunnen slapen. Lezen heb ik wel geprobeerd maar de eerste dagen merkte ik dat ik nog veel draaide met mijn ogen. Als ik dan naar het plafond keek dan bewoog alles steeds verder, wazig en grappig maar niet om te lezen. Dus het boek waar ik in begonnen was voor de operatie ga ik wel als eerste uitlezen wanneer ik me rustig voel.
Verder kijk ik er naar uit wanneer ik weer vast voedsel kan eten want ik heb alleen maar vocht ingenomen en supplementen van zout en dergelijke maar gen vast voedsel sinds vorige week donderdag. Dus maandag als de pakking eraf gaat en ik merk dat ik op de wc mijn behoefte kan doen dan ga ik ook weer beginnen met eten. En ergens heb ik in om een zak zoute chips te eten haha.
Nu ga ik slapen en word ik wel wakker gemaakt als ze de drains komen weghalen. En dan kan ik niet wachten om een stap buiten te zetten. En om weer in het hotel te zijn. En eigenlijk wat zonlicht te kunnen zien want dat is het enige wat ik hier een beetje miste. Want ik heb geen raam hier, maar ik heb ook eigenlijk alleen maar geslapen dus heel veel maakt het niet uit.
Dus kom maar op drieëndertig jaar jonge vrouw die weer net geboren is en waar ik de volle vertrouwen in heb dat ik me geweldig voel. En dat ik geniet van deze reis hier in Thailand 🙂