Nou daar lig ik dan, en ik begin weer te typen zo de laatste avond dat ik hier op de kliniek van Dr Chettawut nog lig. De afgelopen dagen was ik voornamelijk bezig met slapen en een heel klein beetje afleiding, maar merkte dat ik niet de juiste energie had om een verhaal te typen over hoe ik me voel. Velen hebben via een berichtje al gehoord hoe het met me gaat maar vandaag probeer ik het ook via mijn blog te doen. zoals ik mij nu voel merk ik dat ik me minder duizelig voel en frisser, ik merk dat ik dieper kan slapen en dat ik veel dromen heb als ik slaap. Ook al heb ik er nu ook al eentje tussen gehad die ik niet leuk vond, bijna bestempelt als een nachtmerrie maar kan het nog niet zo goed vormgeven. En ook al type ik nu deze paar zinnen ik merk dat dat toch energie kost. Ook wel logies natuurlijk.
Nadat ik dus mijn laatste berichtje via mijn telefoon op mijn blog heb gezet, en merkte dat ik me rustig voelde ben ik nog effe in slaap gevallen. Ik lag dus in een kamertje naast de operatie kamer en daar werd alles voorbereid. Ik had me van tevoren in een andere kamer kunnen uitkleden en een soort badjas fout om aan gedaan. De zuster heeft deze vastgemaakt en ik ben op een ziekenhuis bed gaan liggen, hier werd mij uitgelegd hoe en wat en dat ze bezig zijn met het voorbereiden van de operatiekamer en dat ik hier rustig kon gaan liggen. Na wat metingen en na mijn klein beetje slaap werd ik dus voor vijf uur wakkergemaakt en mocht ik de operatiekamer oplopen. Daar nam ik plaats om op de operatie tafel te gaan liggen en mijn benen kon ik recht houden en mijn armen gespreid opzij. Aan de rechterarm werd mijn bloeddruk en hartslag en zo gemeten en kreeg ik een wasknijper om mijn vinger. Dat ding wat meet natuurlijk en geen echte wasknijper is, maar ik weet effe de naam niet en vind dit wel grappig het zo even op te schrijven haha. Aan mijn linkerarm werd net boven mijn vingers een spuit gezet voor het infuus en toen dat eenmaal zat en ik zag dat ze een wit middeltje erin spoten werd verteld dat ik mijn ogen dicht kon doen en gaan slapen. Ik kreeg voor de helft een zuurstofmasker op me gelegd ik ademde een paar keer diep in, ik merkte dat ik dat leuk vond dat alles wazig werd en voor dat ik nog wat wou zeggen sliep ik.
En wow wat heb ik geslapen en gedroomd. Ik heb echt heel mooi gedroomd maar helaas kan ik het niet onthouden wat ik dan gedroomd heb. Maar de narcose voelde gewoon heel mooi aan. En dan opeens word je wakker weer, ik hoor wat piepjes krijg te horen welcome back féj en ik kijk om me heen. Ik lig op de operatie tafel en aan mijn rechterarm zijn ze nog bezig wat te doen maar ik was zo wazig dat ik niet echt kon zien wat. En aan mijn linkerarm was iemand aan het masseren. Want mijn linkerarm voelde alsof het verlamd was geweest en eindelijk weer contact maakte met mijn lichaam. niet echt pijnlijk, misschien zoals spierpijn. Maar echt vermoeid voelde het. Uiteindelijk merkte ik dat ik opgetild werd als of ik in een zak lag en op mijn ziekenhuis bed werd gelegd, ik werd het kamertje ingereden waar ik dus eerst lag en daar werd ik nog even geholpen met mijn arm en wat masseren over mijn arm en voeten. Maar juist mijn voeten kon ik niet voelen en dat was echt wel wazig, maar ik werd afgeleid door een gevoel dat ik moest brakken en nadat ik merkte dat praten moeilijk ging doordat ik ook mijn adamsappel heb laten verwijderen kwam de zuster net te laat. Ook al was het maar 1 seconden ik lag daar half onder narcose iets uit mijn lichaam te gooien, maar ach ik voelde me er niet slecht bij. Het enige wat ik echt dacht was oké féj nu blijf je liggen en je gaat nergens met je handen aan komen. gewoon wachten tot morgen. In de tussentijd werd mijn bed verschoond. Dus daar lag ik dan half afwezig of nog wel wat meer, en ik was maar bezig met mijn voeten want die voelde ik dus niet en ik dacht dat ik met mijn knieën gebogen in bed lag, maar nadat ik aan mijn zuster had gevraagd hoe het met mijn benen was en ze me liet zien dat deze gestrekt lagen. Toen voelde me ik best effe wazig, en niet bang of eng maar echt van wtf is dit. Hoe kan ik nu niet voelen dat mijn benen gestrekt zijn, terwijl mijn hoofd echt denkt dat ze gebogen zijn. Pff dat was effe wennen. Dus ik ging liggen en keek half wazig op de klok, drie uur stond er op. Hé drie uur wow heb ik tien uur daar op die tafel gelegen en natuurlijk ook bijna zolang met mijn benen gebogen, nu verklaarde me wel waarom ik nog steeds dacht dat mijn benen nog steeds zo lagen. Ook merkte ik een aantal uur nadat ik daar lag dat mijn rechterbeen sneller bijkwam dan het linker en dat ik merkte dat een pomp druk zette op mijn benen. Dus mijn rechterbeen voelde alweer normaler maar mijn linker dus nog niet.
Morgen of dadelijk meer want ik voel me weer wat moe worden xx <3
ik voel me geweldig