En zo als vorige week liep zo is het de afgelopen week weer een stapje meer geworden en dichterbij. Meer met alles wat ik beleefd heb 🙂 en dichterbij met alles wat ik heb geregeld voor de operatie, en die operatie komt dus echt dichterbij. Wat een idee dat het bestaat en gaat gebeuren, zo mooi en zo spannend. En ook merk ik dat de zenuwen oplopen, en die probeer ik ook een beetje te temmen en rustig mee om te gaan. Maar dat vind ik makkelijker gezegd dan gedaan, ik voel me soms gewoon onrustig. En dan zijn de belevingen daar ook niet misselijk in met wat ik meemaak en waar ik merk waar ik mijn eigen ik ook tegenkom. En wie is dat dan die eigen ik, IK die in een wereld staat deze te ontdekken wat ik fijn vind en waar mijn verlangens liggen.
En dan merk ik nu al dat ik niet veel kan typen over mijn echte belevingen, gewoon omdat ze erg persoonlijk zijn en intiem. Maar zo denderde het deze week van rust naar een geweldige nacht weer veel gedanst en weer een geweldige nacht tot en met de dag dat ik weer niks deed maar ook weer gek van mijzelf werd. En dat ik dan teveel bezig ben met mezelf en wat er gebeurd met mijn lichaam en geest. En hoeveel moeite ik heb om rustig te doen en gewoon dingen mee te maken. Hoeveel emoties naar voren komen van verdriet nooit zo geleefd te hebben zoals het nu allemaal gaat. En dan komt zelfs de operatie naar voren, een operatie die ik zo graag wil ondergaan maar zoals ik nu leef in mijn gevoel merk ik dat die operatie maar twee dingen gaan veranderen en dat is niet die ik, die eigen ik. Het is die eigen ik die nu leeft en echt geen operatie nodig heeft, voelen en meemaken. Staan in het leven zoals ik ben met alle moeilijkheden die ik trotseer. En dan merk ik wel hoe groot die rugzak is die aan mij hangt en dan is mijn gender transitie nog maar het begin, een begin dat alles losmaakt wat vast in mij zit. Stoeien met vroeger, en emoties die ik eindelijk los laat. Leven met mijn eigen keuzes, moeilijkheden in wie je echt bent. En dan merk ik dat ik echt een vrouw ben, een vrouw. Iets wat eindelijk aanwezig is en merken hoe goed dat voelt om zo behandelt te worden. En dan zie ik de operatie wel weer naar voren komen in waarom ik het zo graag wil. Behandeld als vrouw met de mogelijkheden van een vagina. Dus gewoon makkelijk je kleren aan doen zonder eerst iets weg te moeten leggen en daarna ook mijn vagina te kunnen gebruiken. En daar in behandeld worden. Zoveel wat voor mij naar voren komt is dus ook naakt behandelt te worden als vrouw en niet als trans. Maar ook zo mooi met wat ik nu beleef dat je ook zonder operatie, van heel veel lichaam kan genieten en dat die operatie alleen die twee dingen betekenen en voor de rest zit alles in jou hoofd zoals jij het beleefd. Die operatie gaat dat niet veranderen. En dat heb ik gemerkt de afgelopen week, en dat doet heel erg veel bij me. Het geeft een goed gevoel naar mezelf toe. En zoveel meer eigenlijk 🙂
En toen de zaterdag daar was merkte ik weer hoe fijn het is dingen te beleven die ik eigenlijk op mijn veertiende wou beleven. Een dagje samen met M, samen make-up uitzoeken en leren hoe en wat mooi is. Er mee spelen en weten hoe het is. En ook al heb ik dat al vaker geprobeerd ik merk nu pas hoe makkelijk het gaat en je fijn erbij voelen dat ik het zelf leuk en mooi vind. En dan leren hoe het werkt en waar ik mezelf vertrouwd bij voel. Zo is mijn zaterdag geëindigd met meer weet over make-up wat ikzelf mooi vind en samen met M een dagje beleefd heb zoals ik dat eigenlijk had moeten beleven in mijn puberjaren. Een mooi gevoel daar ook weer even in terug te duiken en elkaars ervaringen kunnen vertellen. Gewoon heel leuk. Een dagje wat mij zelfvertrouwen gaf voor wat ik leuk vind.
En toen die zondag, ik had iets opstaan waar ik mijzelf heel erg veel in zie maar wat wel heel erg nieuw is. En ik denk zelfs dat dit ook voor heel veel andere mensen nieuw is. Alleen ergens naartoe, ook al wou ik heel graag dat ik samen was gegaan. Ik merkte dat het eigenlijk heel goed was dat dat niet is gebeurd. Want wanneer je alleen ergens naartoe gaat sta je ook in je eigen vrijheid zonder dat je ergens met iemand rekening hoeft te houden. En zo liet ik mij die dag ook gaan, en ik voelde me geweldig en dit zorgde ook dat ik weer leuke mensen heb leren kennen. Mensen waar ik zeker nog wel eens zou willen zien. Maar de indruk die het op me naliet merkte ik, in de terugreis naar huis. In de dag erna op het werk en zelfs vandaag. Ook nu als ik het verhaal vertel en schrijf merk ik hoe goed mij die zondag voor me was. Het brengt me verder in wie ik ben en wat ik wil ontdekken.
Maar genoeg mysterie ik ga afsluiten met nieuws dat ik alles heb ingeleverd voor mijn operatie en dat alles ook betaald is. Het geregeld is dat ik in januari kan vertrekken en dertigdagen later terug kan komen met een gebeurtenis bij mezelf waar ik over kan dromen en vertellen. Maar ik merk dat ik ook hier niet te lang mee wil bezig zijn. Ik denk dat het me gaat lukken een verslag te maken van de dagen die ik daar meemaak en hoe het op me afkomt. Maar ik merk ook dat als alles goed verloopt en achter de rug is, ik het rust wil geven en er ook niet meer aan wil komen. Momenten die dan naar voren komen is denken dat het geweest is zoals het had moeten zijn maar dat ik er ook niet meer over wil praten met wat er gebeurd is. Het zal een rust gaan geven ook de blog die ik type over te laten gaan in een andere blog van mij. Gewoon mijn verhaal zoals het had moeten zijn vanaf mijn geboorte. Een blog waar ik graag over vertel hoe ik als vrouw naar het leven kijk en hoe ik kan vertellen over de intensiteit van het leven. Een leven wat ik graag opnieuw wil laten plaatsvinden en daar zal die maand Thailand een start van zijn. Gewoon ook weg zijn, en terugkomen na een maand. Terugkomen alsof er niks gebeurd is en een leven gaan opbouwen zoals ik in het leven sta 🙂 Ik, ik in de persoonlijkheid van mijzelf. Mijzelf gevonden hebben in wie ik echt ben en het leven aangrijpen zoals ik denk dat ik er van kan genieten.