Feeling great :)

Wat een mooie week met een geweldige ervaringen, en de moeilijke mogelijkheden die ik deze week heb kunnen meemaken. Ik heb genoten van een week waarbij ik eigenlijk teveel gewerkt heb, een geweldige nacht in aken heb beleeft en een dag vertoeft heb in de sauna. En dan schrijf ik dus nu op woensdag nacht in de Lumiere hier dit stukje met alles wat bij elkaar geweldig was, ik heb werkelijk echt een goed gevoel over dit alles met wat er bij mij gebeurde.

Daar zit ik met net de film Girl voor de tweede keer gekeken te hebben, en eindelijk toch meer besef heb kunnen ophalen over deze film. De eerste keer liep ik in gevoel en emotie over een pracht van een film die me raakte. En zoals de eerste keer raakte de belevenis van Lara mij de tweede keer weer. Maar met wat meer finesse kijk ik naar een film waar ik veel ver gelijkenissen zie waar ikzelf ook een beetje in zit. En dan benadruk ik het beetje met het leeftijdsverschil. Ik zie mezelf daar staan met het gevoel dat ik niet kan wachten op hormonen en dat ik gewoon vrouw wil zijn zonder anders te zijn en dus niet geconfronteerd te worden met zoals ik altijd zeg Vic en heel toevallig zoals Victor dat ding daar beneden is voor mij is exact dat ook de speler die in Girl de hoofdrol heeft als Lara. En eigenlijk wil ik hier niet teveel op ingaan maar hoe kijken wij nu naar deze film en wat is dan waarheid. Of mogen we dat niet benoemen? wat verwachten wij van een LHBT+ film dat een verhaal vertelt van een Transgender van Male To Female (MTF) en wat gespeelt word door een Jongen. Het gaat net om dat meisje wat ooit een jongen was want als we daadwerkelijk een persoon nemen wat op haar twaalfde aan pubertijdsremmers was begonnen zagen we niet het verschil bij een vijftien/zestienjarige. Dan zien we daadwerkelijk een meisje en dan is de verwarring compleet voor de kijker. Wat zien wij dan graag? Ik vind het fijn dat de weg die Lara bewandelt zwaar is want dat is ook zo is. En jij degene die in deze situatie staat kan het weten en vertellen hoe het is om anders te zijn, en dat jij niet gewoon jongen of meisje kunt zijn. Je wilt niet dat er daadwerkelijk een verschil is. En dan zeggen ze zo makkelijk dat de operatie je niet doet veranderen in wie je bent. En dat kan wel zo zijn maar doordat jij geen operatie hebt gehad is het meteen duidelijk dat je zo anders bent en daardoor reageren mensen anders naar jou. En juist dit blijft gewoon moeilijk te verfilmen en te vertellen als je niet hetzelfde meemaakt.

Maar wie zijn wij dan, wij die geen operatie hebben gehad. En wij alles voor lief nemen omdat die operatie toch ergens zo belangrijk is voor jou eigen psyché. Iets wat bij mij gaat gebeuren en voor me licht dat het werkelijkheid word. En daar ben ik met smacht op aan het wachten. En dan duurt het voor mij nog maar die paar maanden, maar voor iemand die vijftien is en al sinds haar tiende als meisje leeft iedere keer word geconfronteerd met dat ding wat er niet hoort. En dan moet je nog drie jaar wachten. Net dat maakt je zo vermoeiend dat het zo moeilijk is dat alleen de persoon die het meemaakt ook echt weet hoe het is. En dat is net het gene wat ik terug zie in de film en wat me zo raakt. Diezelfde situatie en wetende dat je terug moet houden omdat het nu nog niet kan. En zo als ik zelf dus ook merk hoe je geconfronteerd kunt worden met mijn Vic, zo merkte hoeveel er bij mij gebeurde voordat ik naar de film ging. Dus wat beleefde ik vandaag?

Ik ben vandaag in de avond wezen dansen bij Kumulus, en ik vond het geweldig. Ik heb me werkelijk genoten van een vrijheid wat ik al twintigjaar bij me hield om eindelijk weer te kunnen uiten en meemaken hoe het is om bezig te zijn met dans. Lichaam, muziek, beweging, plié, wat een heerlijkheid om samen te zijn onder de dames en samen te dansen. En eric als enige jongen is daar geweldig tussen 🙂 gelukkig heb ik dan een wijdere broek aan want met al deze bewegingen en rollen over de grond blijft Vic zonder tape niet op zijn plaats. Iets wat gebeurd en wat me niet in een directe manier belemmerde om naar de wc te gaan om het allemaal goed te leggen. En ik benadruk nu net ditgene wat door sport en uitingen net het probleem zijn die er voor zorgen om te zegen eerst de operatie en dan pas kan ik gaan dansen, en me openbaar vertonen dat ik niet anders ben dan de andere meiden. En dat openbaar is iets wat ook deze week gebeurde.

Ja ik ben Dinsdag naar de Sauna gegaan in de Veluwse bron. En wat een dag, een heerlijke dag waar ik van genoten heb. Maar waar ik ook zeker werd geconfronteerd met Vic. Maar gelukkig deed dat het plezier en rust in mij niet drukken. Ik heb daadwerkelijk een heerlijke dag gehad samen met M. Het was niet de eerste keer dat M en ik elkaar naakt hebben gezien dus onder ons vond ik het zelfs fijn om mijn lichaam te vertonen, en kon ik ook mijn borstjes tonen hoe mooi ze zijn gegroeid in het jaartje dat ik aan de hormonen zit. En dat het me ook goed lukte mezelf te zijn tijdens de zwemsessies die plaatsvonden. En om eerlijk te zijn, we zijn in een sauna, en daar kijken we niet meteen op als een lichaam anders is en zo merkte ook ik dat iedereen gewoon je accepteert zoals je lichaam er uit ziet. En dat is fijn en vrij, en de enige die wat merkt is jezelf. En het vertrouwen dat je uitstraalt om je je op je gemak te kunnen voelen en je daar in te kunnen uiten. Zo merk ik dat ik me ook wel goed voelde in het geheel, maar niet altijd. Zo is het moment naar voren gekomen dat ik me niet en totaal niet vrouwelijk voelde ook al heb ik borsten en me comfortabel genoeg voelde. Het was het moment dat we naakt zaten. We zaten bij het voetbad en er waren nog twee dames die naast ons zaten. En het moment dat we zo daar zaten voelde ik mijzelf heel duidelijk anders. Ik voelde me totaal niet vrouwelijk naast de drie dames die er zaten. En het enige wat confronteerde was Vic. Vic was daar en dat was niet leuk, tot vervelens toe merkte ik dat ik er niet bij hoorde ook al voelde ik me nog zo vrouwelijk had ik even grote borsten als zij en was mijn lichaam op dat ene ding na hetzelfde. Het stoorde en dat deed toch wel pijn. En vond ikzelf het minst fijne moment van de dag. Het confronteerde me net daar op dat wat ik niet heb. En dus zie ik de operatie met smacht tegemoet. Die dagen tel ik ondertussen af en dat merk ik 🙂

Ik stop even en drink de Rode wijn even met rust op. Denkend over wat ik nu net geschreven heb, en hoe ik zal eindigen van dit verhaal, een verhaal wat ik heerlijk heb kunnen schrijven en waar ik merkte dat ik lekker in mijn lichaam zit. Mijn geest krijgt steeds meer die rust dat ik, ik ben.

Eindigen met het gevoel deze week te hebben gehad en ook vanavond dat ik een vrouw ben en zo gezien word. Soms met dat vraagteken maar soms ook niet. Zo was vorige week woensdag een geweldige avond die ik in het Duits beleefde in aken. Nieuwe mensen nieuwe blikken en geaccepteerd worden in wie je bent zonder vragen. Gewoon uitgaan en plezier hebben in een muziekbunker waar je telefoon geen bereik heeft en waar iedereen zichzelf is zonder afleiding. Een geweldige nacht waar mijn slaap erg kort was en de werkdag erg lang. De negenenvijftig uur die ik heb gewerkt zijn voorbij en ik ben blij met de momenten die ik beleefd heb. Zo was het moment dat ik na het dansen op de wc meemaakte geweldig.

Het moment dat ik me in mijn sport-bh zag en uitdeed, leefde ik van een moment dat ik er ben en besta. Ik geniet van alles wat ik onderneem en op mij afkomt. Op naar een volgende week en weer een nieuwe belevenis. De maandag is al druk bezet en het huis is aardig vol met de mensen die blijven slapen. Maar dat word het verhaal van volgende week en ik sluit nu af met een heerlijk gevoel waarin ik leef en meemaak. <3 <3 <3