Heerlijk warm, ja ik geniet van deze hitte die we nu vandaag en al de afgelopen weken in Nederland hebben 🙂 ook al was ik dinsdag de hele dag flink bezig met het helpen van wat vrienden in hun huis, en was het met drie liter water net genoeg om mij de ochtend te hydrateren tijdens het werken buiten in de volle zon. Tja die volle zon ook al had ik mij dus ingesmeerd met factor vijftig na een half uurtje is dat met zweten al weer ver verdwenen. maar al met al gewoon een drukke week en de week die eraan komt is ook al niet te rustig dus ik kan niet wachten als het alweer dinsdag is en dat de rust wat wederkeert, en ja rust het is gewoon een planning die doorgaat en waar ik wel genoeg momenten heb die even wat rust geven maar in je hoofd ben je gewoon druk bezig en dan kom ik toch in de buurt van zeventig uur in de week en dan merk je dat je veel bezig bent en dat dat boek even niet gelezen word. Maar die dinsdag volgende week is wel een dag waar ik zin in heb. Het is de dag dat ik naar mijn geboorte gemeente ga voor het laten wijzigen van mijn namen, en hierbij heb ik al een halfjaar een bewijs van wijzigen van mijn geslacht en voornamen maar daar is mijn achternaam bijgekomen. En nee ik laat de naam Hyacinthe mooi in ere. Hyacinthe is dus mijn enige naam die blijft bestaan en de rest zal dus die dag aangepast worden en daar wacht ik met smart op. Eindelijk alles kunnen veranderen en eindelijk een juist paspoort en alle andere pasjes waar je naam op staat. Een psychologisch goed voor mijzelf want ik stoor me er behoorlijk veel aan. Onbewust zit het in je hoofd dat dat oude nog steeds aan je zit en dit is weer een momentje dat dat verdwijnt en dat ook officieel mijn naam op alle documenten kan staan en je niet meer geconfronteerd word met je oude ik.
En helaas was ik vandaag nadat ik van mijn yoga terug was, het gemeente huis van Kerkrade binnengelopen om een afspraak te maken met, het wijzigen van mijn geboorte acte. En dit lukte dus niet, ook wel logies dus want dit moet bij je geboorte gemeente maar op een of andere manier werd er mij verteld in de brief van het wijzigen van mijn achternaam dat ik alvast mijn paspoort kan aanvragen maar geduld is een schone zaak dus ook voor féj geld het dat geduldkost, dus ik heb weer te snel gelezen. Ach ja ik had er gewoon teveel zin in dat het eindelijk kon, eindelijk.
Maar dat maakt eigenlijk niet uit want ik zit hier nu op de markt in Kerkrade bij de Kantien van Tous dit stukje te schrijven en dat vindt ik eigenlijk wel heerlijk. het warme weer is verrukkelijk en de espresso smaakt goed en heb net weer de afspraken geregeld voor de komende week en gebeld met het VUmc of alles in orde was met de brief die ik heb voor mijn voornamen te wijzigen want die heb ik dus al sinds december 2017 in mijn pocket. En nu vooruitkijkend naar een heerlijke zomer die voor de deur ligt want als dit weer aanhoud is het gewoon Zuid-Frankrijk hier in Limburg, waar ik afgelopen zondag genoten heb bij een avond met wat wijn, spijs en een genot van waar wij leven met de mensen om mij heen en dat uitzicht was gewoon aanwezig op de manier dat elk stukje in de hele wereld soms kan zijn. Gewoon beseffen op welke plek je nu bent ergens in de wereld en dat dat zo mooi kan zijn dat je pas beseft dat het ook bij jou in de buurt kan zijn.
En dan merkte ik de afgelopen week weer wat hormonen met je doen in een openheid waarin ik leef, de Hormonen maken me emotioneel en dat vind ik heerlijk en geniet ik van maar pff wat kan het soms moeilijk zijn. Gewoon moeilijk, moeilijk in ongemakkelijk of gewoon die tranen die bij elk moois even tevoorschijn komen om te laten zien wat er gaande is in mijn lichaam. Emoties die het je er niet makkelijk op maken maar die ik voel dat ik aanwezig ben met al het moois om mij heen. En dan die droom die ik vannacht had, een droom die mij bracht waar ik nu sta. Een droom die me voorstelde hoe moeilijk het is te leven met iets aan je wat er niet hoort te zijn. En zo als mijn naam me al doet storen en me niet laat zijn in wie ik ben geeft Victor mij gewoon de kriebels dat dat ding ooit in mijn leven aanwezig was en daar droomde ik over, met iemand anders hoe het is om mee te maken hoe moeilijk dat ding kan zijn, en hoe moeilijk het is geconfronteerd te moeten worden dat het aanwezig is. Gelukkig komt daar ooit een verlossing in en die ligt bij mij niet ver meer in de toekomst, en daar ben ik blij mee. Gelukkig ben ik niet de enige die hier mee loopt en is het zo fijn dat we een zorgstelsel hebben die je hier in steunt.
Al met al gaat het goed met me en vordert alles zoals ik het ongeveer zou willen en ben ik blij hoe het allemaal gaat. Ik merk dat kleine tegenstribbelingen soms meer impact hebben dan dat ze vroeger hadden maar merk ook dat ik ze beter kan oplossen of dat ik eerder aan de bel trek door er iets van te zeggen. En zo kijk ik vooruit op wat komen gaat en hoe ik het komende jaar zo positief kan bewandelen met een voldoening naar mijzelf. Ik leef en dat merk ik overal ook hier op het terras waar ik nu zit en hoe ik dit meemaak. Op weg naar een geheel voor mijzelf en mijn leven wat achter me ligt rust te geven in hoe het was en dat het zo was en dat ik nu bezig ben met mezelf te zijn in de wereld waar ik sta.
Ik mocht vandaag een paar testen doen voor een rijopleiding C en ik moet mijn gegevens invoeren op de pc. Dat ik met mijn mannennaam aan het inloggen was deed al flink wat met mijn hoofd. Maar ik zette door, want dit is voor een goede zaak en het moet maar even. Ik kijk heel erg uit naar de dag dat ik in Den Haag mijn naam kan veranderen in Marica.
Juist het blijft aan je hoofd zeuren iedere keer dat je geconfronteerd word met je oude ik, gelukkig zijn de regelingen en acceptatie hier in Nederland goed genoeg dat je al veel kunt aanpassen.