Being a woman is who you are.

Hmm grappig, filosoferen is iets waar ik al volop mee bezig ben en waar ik nog vele jaren mee zal doorgaan, soms iets te veel in de aandacht van hoe ik leef en soms ook wel een beetje teveel in het teveel zijn. Maar de manier waarop ik filosofeer is de laatste tijd ook wel een beetje verschoven en anders geworden van de manier waarop ik kijk naar het leven door het leven wat ik nu leef. Zo gaat er de laatste dagen ook door mijn hoofd heen waar we het op het T-forum over hebben en daar is de vraag: Wat is vrouw zijn? En die vraag blijft ook bij mij hangen in het leven dat ik nu leef als vrouw. Wat is dat vrouw zijn. Zelf ben ik er over uit dat ik een vrouw ben zoals ik ben en altijd al ben geweest. Maar hoe de maatschappij je ziet is wat anders. Dus leg je de vraag voor jezelf neer, wat is vrouw zijn voor mijzelf of voor de maatschappij waar ik nu in leef.

Lekker moeilijk weer, en waarom wil je je hier mee bezig houden. En om dit te proberen te beantwoorden zit ik hier met mijn dubbele espresso op het werk weer achter in de tuin, even rustig zonder de hectiek waar ik me net in heb begeeft, en waar ik merk dat ik met de krekels en waterval op de achtergrond helemaal tot rust kan komen. Ik heb dus net gewerkt en eigenlijk in de afgelopen dagen deze vraag proberen te beantwoorden voor mijzelf wat dat nu is vrouw zijn, en hoe zou dit dan zijn. Ik denk dus dat het gewoon een vraag is die voor iedereen anders te beantwoorden is maar iets wat voor mij steeds sterker naar voren komt is. Wie ben ik. Ik ben wie ik ben en ik voel me steeds meer op en top vrouw. Mede omdat ikzelf vind dat wanneer ik onder de andere vrouwen ben ikzelf me erg vrouwelijk voel en erg op mijn gemak voel in wie ik ben. Ook omdat ik de afgelopen week, en eigenlijk steeds vaker merk dat mijn dysforie verdwijnt, en niet meer het idee wil hebben naar, ik wil haar zijn. Dus ik merk dat ik haar ben en dat ik een vrouw ben die hetzelfde kan meemaken als vrouw.

Voornamelijk woensdag merkte ik dit. En dat gaf me een super gevoel in wie ik ben. Ook merk ik dat de vraag niet gesteld hoeft te worden wanneer je jezelf bent en je je fijn voelt in de manier dat jij je kan voorstellen en gedraagt. Dit merk ik ook dat we wel steeds opener worden in de wereld dat iedereen anders is en dat iedereen zich ander mag gedragen. Helaas is dat niet overal zo maar ikzelf merk doordat ik meer als mijzelf naar voren kom in wie ik ben en me daar voor openstel dat ik dit ben ik ook meer geaccepteerd word door de mensen om mij heen. En ik voel me hierin steeds meer en meer echt als vrouw. Ook al zal ik dit nooit echt kunnen zijn maar ik merk dat ik erg in de buurt kom van hoe het is om een vrouw te zijn en merk ook echt aan mijzelf hoe fijn ik het vind om vrouw te zijn. Ik geniet echt van de wereld om mij heen zoals ik me kan laten uiten in wie ik ben. (of dat nou man, vrouw, homo, lesbienne androgeen of iets waar jij je fijn bij voelt zal zijn). Het laten tonen in wie jij bent en je daar open voor laten uiten jezelf te zijn al een wereld van verschil kan maken hoe jij je voelt.

Hoe is het dan voor de maatschappij om mij te zien als vrouw? Ik denk zelf dat ik merk dat genoeg mensen die mij niet kennen en waar ik in mijn werk er veel van tegenkom, zowat elk tafeltje wat iets komt nuttigen zich afvraagt ben ik een vrouw of een man, of mensen die het in een keer begrijpen en me zien als vrouw. Begrijpen dat ik in een transitie zit ga ik dan vanuit. En mensen die me echt zien as vrouw en misschien wanneer iemand anders twijfelt zelf ook gaan twijfelen. Zoveel verschillende mensen zoveel verschillende gedachtes, en zou dit dan wat uitmaken? Ik denk het niet, of in ieder geval ik merk dat ik me vrouw voel voor de maatschappij en of mensen dan twijfelen of het niet begrijpen kan gebeuren. Ikzelf merk er weinig van en vindt het zelfs leuk als ze zich afvragen in welk hokje ze mij mogen plaatsen. Ikzelf voel me vrouw en daar voel ik me geweldig in of bij of iets. Gelukkig zie ik dat de mensen die ik bedien tevreden zijn over mijn bediening en dat doet me erg goed. Heerlijk om met mensen om te gaan en heerlijk om gasten die vaker komen iedere keer weer nieuwsgierig zijn hoe het met mij gaat, een fijn dit gevoel is, iedere keer weer. Ook al heb ik op het werk gewoon te weinig tijd om er een verhaal van te maken. Maar ook hiervoor merk ik dat mijn blog soms de nodige informatie kan verschaffen.

En eigenlijk ook hier weer maak ik niet echt duidelijk wat is dat nou is, vrouw zijn. Eigenlijk doet het me er niet toe wat. Ikzelf merk dat ik me als vrouw voel en dit ook steeds meer kan uiten in een vrouw en kan doen als een vrouw. Ik vind het voor mezelf wel, dat ik hoop over een aantal jaar. Dat mijn lichaam zich ook echt als vrouw kan laten tonen zonder dat er twijfel zal bestaan. Een leven zoals het altijd al zou moeten zijn geweest, ook al zal het moeilijk zijn. Het besef ligt bij jezelf, en ikzelf merk steeds meer in wie ik echt ben. En merk dat als mijn dysforie ooit helemaal verdwijnt ik niet meer terug hoef te denken aan vroeger maar in het NU kan leven. Er zijn trauma’s genoeg in ieder zijn leven, maar ik merk dat ik nu pas begin te leven in wie ik ben en dat dit er voor zorgt dat het vroegere ik, ook steeds meer naar de achtergrond gaat. En dat ik hier sta als vrouw in wie ik nu ben. Leven in wie je bent maakt een verdovend gevoel over de tijd die je al leefde zonder jezelf. Vrouw zijn is in wie jezelf bent.

Maar hoe gaat het dan met mij, zoals gewoonlijk weer lekker van de hak op de tak verder over mij. Of laat ik het even rusten en schrijf ik later deze week weer hoe de dag van morgen verlopen zal zijn. Een dag opzoek naar een plek waar ik graag deze winter die foto wil laten maken van mijzelf. Weer een dag bezig met mijzelf wie ik ben en waar ik sta in de wereld.