Gedachte draaien door mijn hoofd, beleving die ik meemaak worden bevestigd dat ze er zijn. Hier sta ik en word benaderd zoals ik al jaren wens, makkelijk is het niet maar de deze weg zorgt ervoor dat ik wijzer word in wie ik ben en waar ik sta.
De afgelopen weken draait er zoveel door mijn hoofd en belevingen die ik meemaak dat ik merk dat ik verander, veranderingen waar ik open voor sta maar wat ik soms erg moeilijk vind te verwoorden. Zo schreef ik vorige week ook iets op en weet niet of ik het klaar vond, eigenlijk een soort van eerste klad wat ik opschreef en nog niks aan veranderd heb op wat schrijffouten na.
Wat gaat er soms wel eens door mij heen en hoe beleef ik mijn wereld om mij heen, is het anders dan twee jaar geleden voordat ik mijzelf toonde als vrouw of is het de wereld die mij anders ziet en daar anders op reageert. En hoe ga ik daar mee om. Ja mensen reageren anders en behandelen mij anders, en dan niet zozeer de mensen die mij kennen maar nieuwe mensen die mij niet kennen. En net in die beleving van nieuwe mensen voel ik mijzelf zoveel meer thuis maar moet er soms nog effe aan wennen, eigenlijk wennen aan hetgeen dat er gebeurd hoe ik het beleef. Ik kan niet uitgaan van een vertrouwen of gevoel, het is nieuw en dat maak ik mee en dat voel ik. Een nieuwe beleving die ik nooit eerder beleefde, zoals je aan het puberen bent en voor het eerst verliefd word of als kind dat je in een nieuwe situatie terecht komt, zo beleef ik het ook, het is nieuw en ik word merkbaar anders behandeld en benaderd. Ik denk dat dit de komende jaren verder verbeterd word dat mensen me zien als natuurlijke vrouw en niet als transgender en daar dan mee omgaan. Maar dat nieuwe ie beleving jezelf te zien als vrouw en je natuurlijk thuis te voelen in je omgeving. Pff eigenlijk merk ik dat dit een onderwerp is wat moeilijk uit te leggen is.
Ik vertel ik dat ik aan het puberen ben en dat merk ik, mijn lichaam word anders en mijn beleving in de buitenwereld ook. Ik zie dat ik aangesproken word als vrouw en gezien word als vrouw, en die beleving maakt alles anders, mensen benaderen je ook anders en zetten je ook anders neer, niet altijd positief maar ik denk dat jij daar de enige in bent daar zelf iets aan te kunnen doen om je daar goed in te voelen.
Ik merk nu de afgelopen week een sterk gemis in wat ik niet mocht of kon meemaken in mijn tijd als kind, soms heb ik het hier heel moeilijk mee zoals misschien te merken was aan mijn vorige twee posts. En dat doet me ook bewegen naar het nu om het nu wel te doen om nu wel bezig te zijn met wat ik gemist heb. Je lekker puberend en onverantwoorde dingen doen? Nou ik zou soms wel willen maar of dat zo slim is…
Nee ik denk dat ik nu besef hoe mijn wereld waar ikzelf echt in sta meer moet gaan meemaken wat ik wil en beslis. En moet meemaken door te doen en bezig te zijn met de dingen die ik kan doen. Zo is het zwemmen en de yoga al een goed begin en ben ik op zoek naar meer, meer momenten om mee te maken dat ik een vrouw ben waar ik me zo goed in voel. In ieder geval al gigantisch veel beter als man want dat merk ik hoeveel ikzelf merk wie ik ben.
En ook nu schrijf ik weer met een gevoel dat ik niet altijd makkelijk vind wat ik beleef en wat er dus door mijn hoofd gaat. Ook vandaag en gisteren staat de operatie wat gepland is in Januari weer volop in de gedachte, ik maak me er niet direct zenuwachtig voor maar het besef dat het moment eraan gaat komen daar is. Zo besef ik des te meer waar ik nog ontevreden over ben dat dat ding Vic nog steeds aanwezig is en toch iedere dag meerdere malen zich moet laten tonen met zijn emoties voor het lichaam waar het aan vast zit. En dat tonen brengt mij psychisch soms echt van de wap met wat er allemaal gebeurd. Het komt eraan en dat weet mijn lichaam ook, de voorbereidingen verlopen en iedere week zie ik mezelf daar staan voor de kliniek in Thailand bij DR Chettawut dat ik naar binnenloopt en dat het allemaal gaat gebeuren. Wat een gebeurtenis en wat een life change in alles wat daarna gaat gebeuren. Moeilijk, maar zo veel liefde voor mijzelf. En eindelijk rust hoop te vinden. Rust vinden in wat! Féj ? dat alles dan plotseling goed is? Dat alles opgelost is met alleen een operatie?
Gelukkig niet maar ikzelf denk dat de liefde van mijn hart mijn lichaam en geest dat stapje rust kunnen geven dat het lichamelijk goed in zijn vel zit. En dat de gemoedstoestand erna ikzelf alleen maar beter kan laten verlopen door te weten waar ik sta als vrouw in deze wereld en wat mijn doel is wie ik ben en wat ik ga beleven als mens in deze wereld. Ik vlieg door mijn tweede pubertijd en dat is soms toch echt wel even wennen wat hormonen met me doen, die oestrogenen veranderen me met alles merk ik. Ik sta op losse voeten en word gigantisch naar een meisje getrokken met alle nieuwe belevingen, en dan heb ik het voornamelijk moeilijk met jongens of moet ik mannen zeggen. Hoe sta ik tegenover een man als 32 jarige vrouw. Ik ben geen meisje van 16 meer maar zo voel ik me dus vaak voornamelijk tussen de mannen. En merk dat ik me soms nog zo moeilijk kan begeven ertussen. Iets waar ik vroeger moeite mee had, mee te doen met dat mannelijke geslacht merk ik nu dat ik het dol vind om er tussen te staan. Maar zo moeilijk om mijn juiste plaats te vinden als vrouw. Ik merkte het al een beetje op het weekend van Schiermonnikoog maar de gevoelens worden steeds groter en moeilijker. Ik leef en puber me los en geniet ervan en lach me los omdat ik me soms niet weet hoe ik me er in kan begeven tussen jullie mannen.
Ik kijk verder naar hoe het allemaal zal verlopen en waar ik merk waar ik me thuis voel. En dan.
En dan opeens bel ik pap, het eerste contact weer na twee jaar, ik huil en maak een afspraak. Deze week ga ik in mijn eentje even langs. Hij is positief en benieuwd naar mij. Hij is blij voor me zij die. Wat maak ik mee met een dikke traan over mijn wang. Zo effe snel opeens dat belletje naar pap, zo gemakkelijk nu en zoveel moeite koste me het in het afgelopen jaar om dan toch niet gebeld te hebben. Blijkbaar loopt het zoals het moet lopen en daar sta ik open voor.
Open staan voor het leven en laten zien wie je bent.