Dagen gaan voorbij en we maken weer wat mee, natuurlijk maken we wat mee en we leren oude bekenden weer met mijn nieuwe ik in aanmerking komen, zo ook afgelopen week weer oude bekenden die me opnieuw leren kennen, voornamelijk op het werk kom ik zo nu en dan weer mensen tegen of ook tijdens het zwemmen op dinsdag avond, dinsdag avond een avond die ik vrijwel altijd vrij heb omdat dinsdag de dag is dat le Barbeau gesloten is en dat ik dus kan plannen wat ik wil, maar ook beseffen dat de dag die ik vrij heb zo gepland word met iets wat ik het liefste zou willen doen want vrije avonden zijn zeldzaam in mijn leven. En ga ik zo een avond vullen met zwemmen of ga ik liever dansen ?tja keuzes, iedereen maakt ze en zo maak ik ze ook. In september zullen die nieuwe danssessies weer beginnen en ik had me anderhalf jaar geleden al tegen mezelf gezegd dat ik weer op ballet wou. Ballet, klassiek is heerlijk om op te bewegen en om naar te luisteren, misschien een stapje te ver voor het in een keer uit te voeren dus kijk ik ook naar modern dans. Maar de komende dinsdagen zal ik nog blijven zwemmen, en misschien nog een dagje extra in een van mijn ochtenden want die heb ik wel zeven dagen per week. Zeven dagen heb ik in de ochtend alle tijd en daar geniet ik ook van, met als eerste met mijn heerlijk ontbijt, mijn ontbijt waar er zo iedere avond al op kan verheugen, eten en gezond eten licht in het vaandel en iedere ochtend eet ik gezond en ook in de ochtend ga ik tegenwoordig op de vrijdag naar joga, ofja ik heb afgelopen vrijdag mijn eerste joga sessie gehad samen met W. Zij was degene die in de groepsapp vroeg wie er mee naar joga wou en waar ik eigenlijk direct op reageerde dat ik graag ook joga wou proberen, en wat een heerlijk moment was dat die vrijdag ochtend, en wat een moment waarop ik merkte dat ik nog meer met mezelf moet bezig zijn dan met de zorgen om mij heen. Rust tijd besef en nog veel meer moet in mij zetten zonder constant met alles rekening te houden, ik draaf door en merk dat ik meer naar de rust moet kijken die in mij zit. en ook nu aan mijn verhaal is het weer te zien, oke nog effe een zijtak voordat ik mijn doel wil bereiken aan deze wirwar wat ik schrijf. Jongens ja die, die jongens haha ik lach en geniet hoeveel ik nu al kan genieten wat voor een openheid M mij geeft als ik weer door hem bedient word daar op het terrasje bij mijn favoriete restaurant van wijck te zitten, ja jij M ik geniet van je maar zo geniet ik ook van al die andere jongens waar ik soms zo graag mee wil flirten, heerlijk. Maar dan, dan sta ik weer op het werk en dan denk ik aan alles wat er om mij heen gebeurd en wat ik wil en dan sta ik hier in de keuken in mijn eentje. En ik ben bezig maar ik maak me helemaal knetter gek, ik ben bezig maar met alles wat er gebeurd eet ik en ik snoep en steek weer wat in mijn mond, ik word gek, gek van mijn gewoonte om alles maar te eten, een gewoonte van vroeger. Vroeger at ik maar om me goed te voellen en helaas soms een beetje echt te veel. En nu komt die gedachte terug. Ik sta in de keuken en voel me niet goed op mijn plek ik wil onder de mensen zijn ik wil voor staan te bedienen en met mensen om te kunnen gaan met wat ik voor ze kan betekenen, of betergezegd hoe ik ze kan verassen met wat ze graag denken te willen drinken. En nu sta ik hier alleen in de keuken me vol te eten met alles en nog wat, ik word gek waarom, waarom eet ik en waarom ga ik zo van de hak op de tak en kan ik niet gewoon rustig doen om mezelf niet zo knetter gek te maken. Tja hormonen en puberen, ik ga werkelijk alle kanten op en soms zijn die dagen echt vervelend alsof ik mezelf opvreet, en alles eromheen ook.
Ook weer nieuw maar ook weer moeilijk. Vandaag ging alles weer goed maar afgelopen dagen werd ik weer eens knetter gek van mijzelf, en of dat nu aan de hormonen liggen of de leuke jongens om mij heen. Of gewoon omdat ik mezelf ben en mezelf voel, ik voel me goed zo goed zelfs dat ik ook ergens last van heb. Die last zit beneden en die last die ik nog bij mij draag is verlieft op het lichaam waar het aan vast zit, en dit is natuurlijk fiesiek zo maar in gedachte merk ik dat het twee aparte werelden zijn vic behoort niet tot mijn lichaam en vic is verliefd op het meisje waar het dan fiesiek nog aan vast zit. Nog negen maanden, nog even en dan word mijn lichaam meer een…. of wat gaat er echt gebeuren als het allemaal gebeurd is hoe gaat mijn lichaam en geest hier mee om.
Hoe natuurlijk gaat het allemaal worden en hoe goed ga ik er mee om. Een grote vraag in het verre weg, maar een vraag waar ik op dit moment meer mee bezig ben dan de operatie. Hoe ga ik er mee om en hoe ga ik dit allemaal verwerken en hoe goed kan ik me voorbereiden op dit alles. En dan nog niet eens het besef van het dilateren, waar haal ik de tijd vandaan om rust te vinden in mijn lichaam en alles wat er daaromheen speelt om door te kunnen. Ga ik dan toch zo gevoellig er mee om dat Thailand vast staat en dat ik een echte datum heb waarop alles gaat gebeuren, deze week samen met mijn broer en C gezeten om naar vluchten te kijken, een wereld een andere wereld wat in januari gaat gebeuren.
Op weg om een besef te realiseren met wat er komen gaat. Nu gaat het goed en beleef ik veel, op naar de dag dat ik als nieuw lichaam verschijn en alles wat eromheen gaat plaatsvinden. Een zware weg, een weg die we meemaken en zullen overleven.