Kijk zo gaat het, zo natuurlijk als het is. Zo natuurlijk lijkt mijn gevoel in mijn leven wat ik nu leef, eindelijk te beseffen wie ik ben en waar mijn geest een gevoel gevonden te hebben met mijn lichaam. Dat ik eindelijk steeds verder kom als vrouw in mijn huidige leven wat ik in het nu beleef. Ik leef en het verloop natuurlijk, het verloopt zoals het moet verlopen. En wat is die moet zullen jullie zeggen, nou dat ga ik nu vertellen.
Ik doe zoals het verloopt, en net datgene wat ik vroeger steeds wou meemaken en beseffen dat ik moeite deed om ervan in de buurt te komen dat gebeurd nu op een natuurlijke manier gewoon zoals het bestemd was te gaan gebeuren en ik geniet ervan haha heerlijk dat besef dat het me nu gewoon voor mijn voeten licht en het gewoon gebeurd en dat ik gelukkig erna nog besef dat het gebeurd is.
Soms is dit moeilijk te vertellen maar ik probeer een voorbeeld te geven: Ik zit op een terrasje gezellig met wat vriendinnen te kletsen en lunch te nuttigen in de heerlijke zon die scheen. Er loopt een bekende langs ik roep een keer haar naam ze ziet me loopt even naar me toe zegt even gedag en loopt weer verder. In de tussentijd gaat er nog een bekend persoon twee tafels naast me zitten. Maar door mijn grote veranderingen mij niet op ziet vallen en uiteindelijk ook niet ziet, niet dat ik nu in mijn gedachte had van ik loop even naar hem toe had ik het gevoel komt wel goed, nou na geluncht te hebben afgerekend en even naar de bank te zijn gelopen voor nog wat te regelen en mijn vriendinnen uitgezwaaid te hebben alleen terug richting mijn geliefde restaurant om nog een cappuccino te drinken. De straat in die het korstte zou zijn maar net op de splitsing denk ik misschien de ander straat is leuker (meer winkeltjes: P) en een beetje om, loop ik maar hier door en net door deze beslissing kom ik hem net in deze straat tegen en hebben we nog een mooie knuffel en nog een leuke informatie wissel. En net dit gebeurde vroeger eigenlijk nooit want dan zou ik op het terrasje even gedag gezegd te hebben en dat ik dit bij haar wel deed omdat ze langs liep en bij hem niet omdat eigenlijk mijn gevoel had van, het komt wel.
Een ander voorbeeld had ik in september tijdens mijn Schiermonnikoog weekend, ik wil graag dat als ik iets beleef of meemaak dat het mis gaat of dat we vies worden of gewoon een niet leuke situatie meemaken waar eigenlijk andere mensen wel om kunnen lachen. En dit klinkt apart maar hier ligt mijn dysforie soms heel hoog dat ik jaloers was dat er iets mis ging bij vrouwen wat soms vies plakkerig nat enz is en eigenlijk gewoon ongelukkig is dat het gebeurd maar eigenlijk ook wel lachwekkend is dat het gebeurd dat ik dit dus graag zelf als vrouw wil meemaken. (helaas een slechte eigenschap wat in me zit al sinds mijn jeugd) en op een manier gebeurde dit tijdens het fietsen dat we verdwaalde met het fietsen en dit was dan niet vies ofzo maar gewoon het gevoel hebben dat het niet ging zoals het zou moeten gaan en dat het gewoon verliep zoals het was net daar genoot ik van, toen ik achter de jongens aan fietste dat we half verdwaald waren. En dit wou ik vroeger altijd bereiken door expres een foute weg in te slaan of zorgen dat een groepsfoto mislukte doordat we met de hele groep omvielen maar dat dat niet bij ons gebeurde maar wel met de andere groep…. dit dus en ik merk dat dus de leuke en minderleuke dingen dus zo gebeuren zoals ze zouden moeten gebeuren en daar geniet ik van en het gebeurd nu. Net nu gebeurd het gewoon ik leef zonder dat ikzelf probeer iets te creëren, het gebeurd nu vanzelf. Ik leef in het nu en het gebeurd zonder dat ik er wat aan probeer te veranderen. Ik leef zoals ik altijd al wou leven. En dat merkt mijn geest en lichaam dat ik eindelijk nu meer en meer mezelf ben.
Ja dat lichaam en geest dat merk ik pas echt. Ik laat even het hoekje gender achterwegen en kijk even alleen naar wat er in mijn lichaam gebeurd en hoe mijn geest eindelijk de rust heeft een te worden met mijn lichaam, ja het klopt ik krijg een vrouwenlichaam en dat heeft toch te maken met je gender wie je bent, dat klopt maar ik praat even over hoe de rust en de chemie in mijn lichaam meer doet dan het plekje gender voor de buitenwereld. Dus ik word gezien als vrouw en men lichaam word vrouwelijker. Maar nu bekijk ik even hoeveel mijn lichaam gemist heeft voordat ik deze pilletjes kreeg en wat het dus met me doet buiten de lichaamsveranderingen dus vergelijk ik dat het besef wat ik meemaak zoveel meer is dan alleen mijn gender. Ik word door de pilletjes een geheel ik merk hoe gigantisch veel rust ik heb gekregen dat mijn leven natuurlijk verloopt gewoon zoals het moet lopen. Dat ik merk waar mijn interesse ligt en waar ik steeds meer van wil weten, het verloopt zoals het moet verlopen. Ik merk dat ik erachter kom hoeveel ikzelf veranderd ben om te overleven in de ogen voor mijn moeder en in de maatschappij en hoe ik nu eindelijk voor mijzelf open sta wat ik echt wil zonder blokkades en zonder dat iemand bepaalt wat wel kan of mag. En dat merkt mijn lichaam en geest ik merk wat ik steeds meer wil om echt te zien dit ben ik. Soms zie ik mezelf een trauma doorvechten, een trauma wat ik beleefde in mijn eerste jaren en de verandering die ikzelf daarna maakte door me goed voor te doen en niet te zeuren over wat niet mag. Zie je leven maar met deze beperking en probeer hier zo goed mogelijk om heen te leven, en dat deed ik. Ik leefde om het gender blokje heen ik deed me voor dat alles goed was en dat het mijn keuzes waren op middelbare leeftijd maar eigenlijk stopte ik me weg in het spelen van spelletjes om maar zo min mogelijk met de buitenwereld te maken te hebben waarin ik niet mijzelf kon zijn. En zover dit alles verliep het wel goed, maar ja als je zelf al merkt dat je op je achtste geen jurkje aan mag tijdens carnaval wat heeft carnaval dan nog voor een nut, wat ga ik dan doen. Weg stoppen tot je achtentwintigste… blijkbaar.
Ik wil mezelf snappen hoe dit zich afspeelde in mijn jeugd, ik ben mijn eigen psycholoog aan het worden voor mijn eigen echte ik te ontdekken. Ik lees nu een boek wat me doet beseffen hoe trauma’s tot stand komen hoe we ze kunnen begrijpen en hoe we ze met ons mee kunnen dragen. Iedere keer als ik weer in dat boek lees droom ik over mijn jeugd en merk dat ik steeds meer losprikkel waar ik me goed bij voel. Ondanks dat de dromen niet prettig zijn wil ik mezelf leren begrijpen wat er gebeurd is en hoe ik hier het beste in om kan gaan. En hoe mijn beslissingen die vroeger gemaakt zijn die me gebracht hebben waar ik nu sta. En net door die pilletjes, net doordat mijn geest rust heeft en mijn lichaam een word met wie ik ben merk ik hoeveel psychologie in mijn leven verbonden is en hoe graag ik hier meer over wil weten. Natuurlijk om mezelf te begrijpen maar ik besef ook dat ik al jaren niks anders doe met de gasten die ik help. Ik ben niet bezig iets te verkopen ik ben bezig de gast wat iets wil drinken te bergrijpen waarvoor ze komen wat ze nog niet weten en waarvoor ze dachten niet te komen toch te kunnen vinden ik ze dit wil laten zien. En natuurlijk heb je ook gasten wat hier niet mee bezig zijn en gewoon een pils willen in plaats van een bier…. maar de gasten die wel openstaan voor meer, zijn de gasten waar ik merk dat de psycholoog in mij losgaat. En waar ikzelf voldoening aan heb, en afgelopen weken heb ik gemerkt hoeveel ik voor mijzelf hier uithaal. Dit komt omdat ik veel in de keuken heb gestaan een stuk minder contact met de gasten en dat merk ik. De zin die ik heb gaat achteruit en merk dat ik nodig behoefte heb aan mensen, en dan de mensen waar ik wel mijn psychologie op kan loslaten. Een en al een besef wat ik eigenlijk echt graag doe en waar ik ook door de boeken die ik nu lees achter kom waar mijn zelfgroei zit.
Iets wat even buiten mijn gender valt maar er zoveel mee te maken heeft dat ik zoveel aan het verwerken ben in mijn leven dat ik een word met mijn lichaam en eindelijk tot mijzelf kom wie ik ben en waar ik sta in de wereld, soms is het zo dat er een weg voor je ligt wat zo gewandeld moet worden en die weg die ik nu bewandel daar geniet ik van en ik ben blij met wie ik ben. Ik geniet en het gaat goed met me, bedankt iedereen die om mij heen staat.