Waarom mam waarom werd je altijd woedend op mij dat ik een meisje wou zijn dat ik een jurkje of badpak aan wou, waarom heb je hier nooit eens een keer gewoon met mij over kunnen praten waarom meteen woedend worden en door je lint gaan en me slaan dat ik dit niet mocht.
Waarom gaf je mij geen kans dit samen te bepraten waarom ik meisjeskleren aan wou doen. Waarom werd jij steeds woedend en was dit dus niet bespreekbaar tussen ons. En nu kijk je daar met trots en glorie van boven naar mij en dan mis je hoe mooi je dochter is een dochter die je altijd wou hebben en nooit in mij zag. Jammer dat we er nooit een keer over konden praten, praten zonder dat je woedend werd.
Waarom heb je me dit aangedaan? Was het pap? was ik het? Was het de omgeving? Je wist het, je wist dat ik zo graag een meisje wou zijn en toch liet je het niet toe je liet het jezelf niet toe om mij als jou dochter te zien. Ik ga binnenkort met pap praten en ik hoop dat ik zijn verhaal mag horen hoe hij mij nu ziet als dochter en hoe hij vroeger naar mij keek, ik hoop op eerlijkheid van pap. En die eerlijkheid die ik wil horen zal een grote vraag blijven of pap hier de waarheid over durft te trotseren voor hemzelf mij te zien als dochter. Kom ik er ooit achter een waarheid van wat er vroeger tussen ons afspeelde. Kan ik de pijn aan van vroeger en de waarheid die daar bij hoort. Ik ga opzoek om mijn vader te vertellen dat ik bezig ben met hormonen om met mijn lichaam vrouw te zijn en dat dit aansluit bij mijn geest om mij in mijn geheel te kunnen laten tonen als vrouw en hier van te kunnen genieten. Kijk pap ik ben je dochter mijn naam is féj en ik wil me graag laten zien hoe gelukkig ik mij nu voel om een vrouw te zijn.
Een liefdevolle kus van je dochter Féj.