Daar zit ik op een vrije dinsdag van februari, ik ben de dag vroeg begonnen en opgestaan met een mooie lach, een lach die mij veel plezier doet waar ik mee bezig ben. Zoals iedere dag opstaan en een pilletje mogen pakken voor mijn lichaam te doen veranderen, estradiol is het pilletje het betreft 2mg en daar mag ik er nu twee van slikken op een dag. En ik slik ze met groot plezier, ik voel me er geweldig door. Tweeëndertig jaar heeft mijn lichaam gewacht op het moment dat ik een werd met mijzelf om niet alleen met mijn geest vrouwelijk te zijn maar ook met mijn lichaam. Eindelijk in de spiegel kijken en merken dat het eindelijk zover is dat ik mezelf zie wie ik echt ga worden. Veranderingen die beetje bij beetje plaatsvinden, gevoelens van pijn en emoties. Merken dat je borsten groeien en dat je je meer en meer een voelt met wie je bent. Rust dat over je heen dwaalt van gevoel meer een te zijn met wat komen gaat. De tijd die moeilijk en emotioneel is, pijn met wat er geweest is en wat je nog mag meemaken in het traject om een vrouwelijk lichaam te hebben en hier in volle glorie van mag genieten.
Ik zit hier nu voor me uit te staren van mijn uitzicht, in mijn kamertje op de bovenste verdieping van mijn huis in het zuiden van Limburg. De zon komt mooi op met een paar lichte wolkjes zie ik een mooie dag tegemoet. Ik ga vanavond naar de film, samen met S en C. Twee leuke dames die ik 13 december 2017 heb ontmoet in het filmhuis bij het kijken van een andere film. De week voordat alles bij mij nog zou gaan gebeuren dat ik ga beginnen met HRT. Ik ben benieuwd waar we het over gaan hebben, ik verheug me op een gezellige avond maar eigenlijk is het in het filmhuis hier in Maastricht altijd gezellig. Maar dat is vanavond nu zit ik hier met mijn koffie en ik heb net ontbeten (warme havermout met een banaan, 1/5 avocado veel blauwe bessen en mijn notenbessenmix) en ga na dit verhaal nog even wat sporten voordat ik mij omkleed.
Daar zit ik, niet de eerste keer met de gedachtes over mijn lichaam, alles wat ik voel van veranderingen en rust wat over mij heen dwaalt. Ik voel me goed, uitstekend zelfs. Ik voel mijn borsten ze zijn gevoelig en ze groeien en dat ze groeien dat merk ik. Ze zijn voller ze hangen meer en zoals iedere vrouw die pubert er ook erachter komt hoe het is een vrouwelijk lichaam te ontdekken. Puberen met de ontwikkeling een vrouwenlichaam meer en meer te ontdekken. Zo bezig met mijn vlog op mijn computer, ik sprintte door het huis om wat te halen in de keuken, maar halverwege zij ik auw dat doet pijn en ik lachte ik lachte van geluk hoe mooi ik het vond dat die pijn die ik voelde van mijn borsten kwam, mijn gevoelige borsten met een kleine cup a bewogen heen en weer en dat voelde ik goed. Ik genoot ervan om mijn vrouwelijke lichaam te ontdekken.
Ik voel me goed en merk steeds meer hoe mooi ik alle veranderingen die ik meemaak vind.
De veranderingen die ik nu en later nog mag meemaken. De verandering dat ik dadelijk geen penis meer heb maar een vagina, een verandering die zo groot is dat dit meer met je doet op geestelijk vlak dan lichamelijk. De pijn die je meemaakt in zo iets moois om je lichaam meer te laten voltooien een lichamelijk van een vrouw te hebben. Hoe ga ik hier mee om hoe vergaat het mij, hoe doorsta ik dit allemaal van pijn en emotie. Deze gedachte over een operatie draait zo door mij heen dat ik vlog en blog kijk en lees. En merk wat voor moois ik nog allemaal mag meemaken. Nu zal het voor mij nog een jaar gaan duren voordat ik een operatie datum heb maar de gedachtes over alles wat andere mensen meegemaakt hebben wil ik ook ik voel me super met mijn geest wat ik meemaak ik voel me steeds meer en meer thuis in mijn eigen lichaam, een lichaam wat ik gemist heb en wat ik nu pas leer kennen en waar ik me nu al zo thuis in voel dat ik alle pijn en emotie die nog gaan komen volop aankan en ook wil meemaken zoals anderen het meemaken. De planning die ik heb gemaakt dit ook allemaal wil vastleggen op video is een must geworden om altijd terug te kunnen kijken hoe emotioneel vol pijn ik hier doorheen ben geslagen.
Maar het is makkelijk praten als je het nog niet meegemaakt hebt. Ik ga er tegenaan om met een gezond lichaam en geest dit hele traject zo fijn mogelijk te laten slagen. Slagen hoe goed ik mij nu al voel een te worden met mijn lichaam wat ik nu aan het ontdekken ben. Twee maanden ben ik nu bezig er komt nog een leven tegemoet, hoe ik dit doormaak gaan we zien, schrijven en vertellen. Ik geniet van mijn nu, en de toekomst wat eraan gaat komen. De rust om eindelijk te kunnen leven wat ik altijd al wou is nu eindelijk in zicht nog een paar jaar en dan ben ik lichamelijk zoveel verder mezelf een te voelen met mijn lichaam en geest. Dit geeft genoeg werk voor mij om dit samen tot een geheel te brengen. Bezig mij voor te bereiden op wat komen gaat. Bezig met de keuze om tussen Nederland of Thailand te gaan voor mijn vaginaplastiek.
SRS(sex reassignment surgery) of beter gezegd de GCS (Gender Confirming Surgery) neigt steeds meer naar Thailand bij dr. Chettawut, dr. Suporn of dr.Preecha. de verhalen over zijn operaties en resultaten met de techniek die ze hanteren. Het ongeloof dat er hier in Nederland geen keuze is op gebied van operatie in techniek vind ik schrikbarend wat wij als Nederland niet kunnen bieden wat Thailand wel kan. Het gaat hier even over een techniek die verschillend is in hoe je vagina uiteindelijk uit gaat zien en functioneren, makkelijk gezegd bij de techniek in het VUMC de penis-inversie techniek lijkt niet op een biologische vagina en bij dr. Chettawut de non-penile inversion technique wat meer op een cis-vagina lijkt en ook zo functioneert.
De chirurgen die in Thailand bijna dagelijks een GCS/SRS operatie doen en met trots terugkijken wat ze gepresteerd hebben. Is die trots ook bij de Nederlandse chirurgen aanwezig? en hoeveel ervaring hebben ze?
Een hoop vragen waar ik steeds meer het juiste antwoord in ga vinden, en wanneer de beslissing er is laat ik julie weten waar ik mijn operatie laat doen en waarom ik gekozen heb voor deze operatie.
Nu geniet ik van alles om mij heen op weg naar al het moois wat mij nog te wachten staat.
Liefs féj Hyacinthe 🙂